- •Прадмова
- •I. Мова і соцыум План
- •1. Феномен мовы і паняцце соцыуму
- •2. Функцыі мовы ў грамадстве
- •3. Канцэпцыі паходжання мовы
- •4. Месца мовы ў сістэме гуманітарных навук
- •5. Білінгвізм. Віды і аспекты беларуска-рускага білінгвізму
- •Гісторыя двухмоўя на Беларусі
- •6. Паняцце інтэрферэнцыі. Віды руска-беларускай інтэрферэнцыі
- •Літаратура
- •II. Гістарычныя этапы
- •2. Этапы фарміравання і развіцця беларускай мовы
- •2.1. Дзяржаўны статус беларускай мовы ў вкл (XIV–xvі стст.)
- •2.2. Стан беларускай мовы ў Рэчы Паспалітай (XVI – канец XVIII стст.)
- •2.3. Беларуская мова ў Расійскай імперыі (канец XVIII – 1917 г.)
- •2.4. Савецкі перыяд у гісторыі беларускай мовы (1917 – 1990 гг.)
- •2. 5. Беларуская мова на сучасным этапе (з 1990 да нашых дзён)
- •Ііі. Беларуская мова сярод іншых моў свету План
- •1. Сем’і моў
- •2. Індаеўрапейская сям’я моў
- •3. Індаеўрапеізмы ў беларускай мове
- •4. Моўныя групы індаеўрапейскай сям’і
- •Лекцыя іv. Лексікалогія і лексікаграфія беларускай мовы План
- •1. Лексікалогія як раздзел мовазнаўства
- •2. Слова і яго значэнне
- •3. Лексіка беларускай мовы паводле паходжання
- •3.1. Спрадвечна беларуская лексіка
- •3.2. Запазычаная лексіка ў беларускай мове
- •4. Лексіка беларускай мовы паводле сферы ўжывання
- •5. Актыўная і пасіўная лексіка
- •6. Лексікаграфія
- •6.1. Прадмет і задачы лексікаграфіі
- •6.2. Слоўнікі беларускай мовы
- •6.3. Этапы развіцця беларускай лексікаграфіі
- •Лекцыя V. Стылістыка і функцыянальныя стылі План
- •1. Паняцце стылістыкі і функцыянальнага стылю
- •2. Функцыянальныя стылі беларускай мовы
- •3. Гутарковы стыль, яго асаблівасці і падстылі
- •4. Агульная характарыстыка навуковага стылю
- •Лексічныя асаблівасці навуковых тэкстаў
- •Марфалагічныя асаблівасці навуковых тэкстаў
- •Сінтаксічныя асаблівасці навуковых тэкстаў
- •5. Афіцыйна-справавы стыль і яго характэрныя асаблівасці
- •6. Публіцыстычны стыль і яго асноўныя асаблівасці
- •7. Характарыстыка мастацкага стылю
- •Літаратура
- •Vі. Навуковы стыль беларускай мовы План
- •1. Навуковы стыль і яго разнавіднасці
- •2. Асноўныя рысы навуковага стылю
- •Навуковы стыль
- •3. Лексічны склад навуковага стылю
- •Спосабы словаўтварэння тэрмінаў
- •4. Марфалагічныя і сінтаксічныя асаблівасці навуковых тэкстаў
- •5. Жанры навуковага стылю. Кампазіцыйна-структурная арганізацыя навуковага тэксту
- •Viі. Афіцыйна-справавы стыль беларускай мовы План
- •1. Агульная характарыстыка афіцыйна-справавога стылю
- •2. Паняцці “дакумент” і “службовы дакумент”. Функцыі дакументаў. Асаблівасці мовы дакументаў.
- •3. Групы афіцыйна-справавой дакументацыі і асаблівасці іх афармлення
- •4. Справавы ліст. Асаблівасці афармлення, класіфікацыя, кампазіцыя, мова справавых лістоў
- •Перадача інфарматыўнага зместу тэксту з аналізам яго структуры
- •Перадача інфарматыўнага зместу тэксту пры дапамозе яго апісання (з уключэннем ацэнкі)
- •Сродкі арганізацыі звязнага тэксту
- •Афармленне спіса літаратуры
- •Матэрыялы для самастойнай працы
- •Ефрасіння полацкая
- •(Каля 1110 – 1173)
- •К1рыла тураўскі
- •Францыск скарына (каля 1490 – каля 1551)
- •Васіль цяпінскі (1530-я або пачатак 1540 – 1603)
- •Сымон будны (каля 1530 – 1583)
- •Сiмяон полацкi (1629 – 1680)
- •Спірыдон собаль (? – каля 1645)
- •Ілья фёдаравіч капіевіч (Капіеўскі) (каля 1651 – 1714)
- •Яўхім фёдаравіч карскі (1861 – 1931)
- •Браніслаў адамавіч тарашкевіч (1892 – 1938)
- •Пётр апанасавіч бузук (1891 – 1937)
- •Язэп юр’евіч лёсік (1884 – 1940)
- •Мікалай якаўлевіч байкоў (1889 – 1941)
- •Сцяпан міхайлавіч некрашэвіч (1883 – 1937)
3. Гутарковы стыль, яго асаблівасці і падстылі
Гутарковы, або размоўны, размоўна-бытавы, стыль абслугоўвае сферу бытавых зносін і часцей выкарыстоўваецца ў форме вуснага маўлення.
Ужываецца пры моўных зносінах з адной або некалькімі асобамі ў неафіцыйных абставінах, і, як правіла, у вуснай дыялагічнай форме. У пісьмовай форме выкарыстоўваецца ў тэкстах мастацкага стылю і асобных жанрах публіцыстычнага.
Тыповыя ўмовы, пры якіх адбываецца гутарка на бытавую тэму, – неафіцыйнасць і нязмушанасць, адсутнасць папярэдняга абдумвання, спантаннасць размовы. Гутарковая мова звязана з канкрэтным характарам мыслення, з патрэбамі штодзённых зносін, таму ў ёй шмат канкрэтна-бытавых слоў. Гутарковай мовай людзі выказваюць свае думкі, пачуцці, ацэнкі. У гутарцы выразна праяўляюцца адносіны аўтара да прадмета гаворкі, да суразмоўнікаў.
У гутарковым стылі ўжываюцца эмацыянальна-ацэначныя словы, пераважна простыя сказы, па мэце выказвання большасць пытальных і пабуджальных сказаў, клічных па інтанацыі, звароткі, простая мова ў форме дыялога, выклічнікі, часціцы. Для гутарковай мовы характэрна эліптычнасць, якая ў сінтаксісе выяўляецца праз разнастайнасць няпоўных сказаў, фрагментарнасць, пэўная самастойнасць частак сказа. Размоўцу даводзіцца на хаду падбіраць найбольш дакладныя і значныя ў камунікатыўным плане моўныя сродкі, папраўляць папярэдне сказанае. Гутарковы стыль адрозніваецца ад іншых стыляў не толькі падборам моўных сродкаў, але і наяўнасцю пры размове жэстаў, мімікі, інтанацыі.
Гутарковы стыль у залежнасці ад мэт і ўмоў выступае ў дзвюх разнавіднасцях – размоўна-бытавым і размоўна-афіцыйным.
1. Размоўна-бытавы тэкст.
Маці іншы раз возьме ды скажа:
– І чаму ты, дачухна, такая? Няўжо табе больш за ўсіх трэба? Свету белага не бачыш.
– Затое, мамачка, лён які!
Маці адразу лагаднее.
– Ох, і няўрымслівая! І ў каго ты такая ўдалася? (Паводле А. Васілевіч).
2. Размоўна-афіцыйныя тэксты.
а) – Аднак з гэтым пытаннем усё. Як дамовіліся, – Сасноўскі лёгка ляпнуў далонямі па стале і звярнуўся да Максіма афіцыйна з прыкметнай нецярплівасцю занятага чалавека: – Што ў вас?
Максім пачаў расказваць пра маладых будаўнікоў, у якіх нарадзілася двойня.
Сасноўскі адразу зразумеў, што размова ідзе пра кватэру, і ўздыхнуў.
– Слухайце, Карнач, а чаму вам не націснуць на свайго галаву?
– На Кіслюка? Націснуў.
– І што?
– Дамовіліся, што… будзе выдзелена кватэра ў доме рачнікоў, з працэнтаў гарсавета.
– Дык вы прыйшлі паведаміць мне гэтую радасную навіну? – спытаў Сасноўскі з іроніяй.
– Потым я даведаўся, што кватэра перадаецца другому…
– Каму?
Максім удыхнуў паветра і зірнуў на Ігнатовіча, прысутнасць якога была ў такі момант зусім непажаданая.
– Вашаму сыну. (Паводле І. Шамякіна)
б) – Некаторыя высокаадукаваныя таварышы больш хітра і дыпламатычна ўхіляліся ад калгаса. Наш паважаны пракурор таварыш Кляўкоў паставіў райкому ультыматум: ён, бачыце, згодзен, нават праяўляе ініцыятыву, але толькі ў адзін калгас – у Чкалава… А вядома, што Дубадзел працеу нядрэнна і няма патрэбы яго здымаць… Не можам мы, таварышы, ісці па лініі замены ўсіх старых старшынь… А ларчык проста адчыняўся, як кажуць… Пракурор некалі завёў справу на Дубадзела, справа аказалася ліпавая, райком не падтрымаў… Вось Кляўкоў і вырашыў забіць трох зайцоў: адпомсціць Дубадзелу, аднавіць свій прэстыж і калі ўжо ісці, то ісці ў лепшы калгас!..
– Хлусня ўсё гэта! – не вытрымаў і крыкнуў з месца Кляўкоў. – Сукін сын ён, ваш Дубадзел! Нягоднік! Ад яго дзве калгасніцы нарадзілі і адна зноў цяжарная, сям’ю разбіў, а вы яго абараняеце (Паводле І. Шамякіна)
І першы, і другія дыялогі характарызуюцца непадрыхтаванасцю, нязмушанасцю размовы, ужываннем няпоўных сказаў, экспрэсіўных сродкаў. Аднак другія стэксты адрозніваюцца пэўнай афіцыйнасцю, якая выражаецца ў ветлівай форме звароту на “вы”, па імені, па прозвішчы.