Стадии лепки «Козлика».

Стадии лепки «Петушка».

Стадии лепки «Павлина»

Стадии лепки «Собачки».

2.4. Лепка сказочных персонажей

Наглядное пособие по лепке.

Стадии лепки «Ангелочка».

Раскатываем пласт глины при по­мощи скалки и двух реечек.
Вырезаем стекой, используя картон­ные шаблоны, юбочку и крылышки. Две ручки изготавливаем из жгути­ков, слегка приплюснув их по краям, а голову раскатываемв виде шарика.
Скручиваем юбочку в виде конуса и соединяем вместе две грани и склеиваим их вместе, при помощи шликера. Затем делаем стекой углубление в голове и присоединяем к конусу, далее закрепляем руки все соединения промазываем предварительно шликером.
Припомощи чесночницы выдавливаем волосы, промазываем голову шликером, и аккуратно их закрепляем. Нимб изгатавливаем в виде коллечка и также закрепляем. Глаза делаем путём вдавливания кончика стержня. Носик в виде капелики закрепляем, предварительно сделав углубление, строгов центре лица. Ротик прорезаем стекой, здесь главное сделать красивую улыбку. На крылышка также стекой делаем эмитацию перьев и закрепляем их на спене.

Стадии лепки «Слоника».

Стадии лепки «Лисички».

Стадии лепки «Змея Горыныча».

2.5. Лепка белорусской игрушки.

На Беларусі самымі старажытнымі і пашыранымі былі гліняныя цацкі. Яшчэ ў жалезным веку з'явіліся бразготкі — пустацелыя гліняныя шарыкі, яйкі з каменным шарыкам унутры, фігурныя цацкі свістулькі. Верагодна, што такія цацкі ў даўнія часы мелі не столькі забаўляльнае прызначэнне, колькі рытуальнае: свіст ці бразгаценне павінны былі адганяць злых духаў. Фігуркі людзей, якія абазначалі продкаў, хатніх жывёл, ляпілі з надзеяй паўплываць на дабрабыт сям'і.

Масавы выраб гліняных цацак пачаўся ў 11—13 стагоддзях разам з развіццём ганчарства. Свістулькі рабіліся ў выглядзе птушак і конікаў, фігурак людзей.

У19 — першай палове 20 стагоддзя гліняныя цацкі вырабляліся практычна ва ўсіх ганчарных цэнтрах Беларусі. Большасць цацак мела абагуленую, умоўную форму. Звычайна іх пакрывалі зялёнай, карычневай ці жоўтай палівай, а ў традыцыйных цэнтрах чорназадымленай керамікі цацкі мелі яшчэ і чорны колер.

Лепка беларускай народнай цацкі. На бытавы сюжэт.

Казачны свет народнай цацкі асабліва блізкі дзецям: коні, баранчыкі, свінні, качкі не могуць пакінуць іх абыякавымі. Цікава назіраць рэакцыю малодшых школьнікаў на народныя цацкі ў гарадской школе. Таму што менавіта ва ўмовах сучаснага горада дзеці адарваныя ад прыроды, яны радзей бачаць свийских жывёл. Якое захапленне напісана на тварах вучняў, калі ў класе на стале настаўніка з'яўляецца вясёлае, яркае грашкове глінянае статак. Димковську цацку нельга зблытаць з іншымі ляпнымі народнымі цацкамі, дзякуючы яе каларыту, прастаце і немудрагелістыя выявы. Гэта, перш за ўсё, снежнай белі фон, на якім напісаны просты ўзор геаметрычнага характару: гурткі, кропкі, палоскі. Як і Гарадзецкага майстра, димковськи наносяць ўзор ў свабоднай пензлевий манеры. Яны любяць насычаны колер: чырвона-пунсовы, малінавы, сіні, залаціста-жоўты, фіялетавы, асабліва святочна зіхатлівыя на белым фон грашок (див.мал.6). Ужо пры першым знаёмстве дзяцей з дымковских Гульні настаўнік імкнецца растлумачыць дзецям яе эстэтычную каштоўнасць, акцэнтуе сувязь формы з матэрыялам, ўзору – з формай прадмета.

Для практычнай працы пасля гутаркі аб димковську цацку пеўніка – каталку выбіраюць не выпадковым. Каб развіць у дзяцей свядомае стаўленне да стварэння дэкаратыўных рэчаў на аснове перапрацоўкі рэальна формы, больш эфектыўна за ўсё за аснову ўзяць вобраз, які выклікае ў дзяцей выдатныя эмоцыі. Пеўнік – любімы герой многіх казак.

Знаёмства з народнай цацкай і першыя ўяўленні вучняў аб дэкаратыўнае малюнак звяроў і птушак у лепцы замацоўваюцца на прыкладзе цацак – свістулек з наступным роспісам.

Кожны з вучняў можа думках стварыць вобразы сапраўдных птушак або звяроў (ўяўленне памяці). Пра свистульци – свінні, коні – пампавалцы ў дзяцей няма гатовых уяўленняў. Каб скласці эскіз такіх цацак немаўлятаў трэба перарабляць свае ўяўленні памяці.

Разглядаючы з дзецьмі народныя гліняныя свістулькі, трэба

звярнуць увагу на змены знешняй уліку птушкі, або звера, каб грашкой можна было карыстацца як свістком.

Настаўніку варта азнаёміць навучэнцаў з некаторымі прыёмамі лепкі народнай цацкі.

2.6. Лепка дымковской игрушки