bel_lit / пошуки будучыни

Чаго варты чалавек без бацькаўшчыны і радзімы Кузьма Чорны паказвае на вобразе Люцыяна Акаловіча. Ён стаў цацкай у руках палітычнага авантурыста графа Паліводскага і нікому — ні сваім, ні чужым — не патрэбны. Яго бессэнсоўнае жыццё закончылася такой жа бессэнсоўнай смерцю.

Раманы Кузьмы Чорнага займаюць своеасаблівае месца сярод твораў беларускай ваеннай літаратуры. Пісьменнік не імкнуўся ўзнавіць жыццё народа на акупіраванай тэрыторыі, змаганне з ворагам так, як гэта зробяць В. Быкаў, I. Шамякін, I. Чыгрынаў, I. Навуменка і інш. Батальныя, побытавыя ваенныя сцэны, іх не абмінуў аўтар «Пошукаў будучыні», мастацкай пераканаўчасцю не вызначаюцца. Мэта, якую ставіў перад сабой Кузьма Чорны, — «...вайну, фашызм паказаць і асэнсаваць з вышыні філасофска -гістарычнага і мастацкага вопыту чалавецтва» (А. Адамовіч).