- •Раздзел і арфаграфія
- •Глава 1 правапіс галосных
- •§11. Галосныя літары
- •§ 2. Літары о, ё
- •§ 3. Літары э, е
- •§ 4. Перадача акання на пісьме
- •§ 5. Правапіс літар а, о, эў складаных словах
- •§ 6. Перадача якання на пісьме
- •§ 7. Правапіс е, ё, яў складаных словах
- •§ 8. Прыстаўныя галосныя і, а
- •§ 9. Спалучэнні галосных у запазычаных словах
- •Глава 2 правапіс зычных
- •§ 10. Зычныя літары
- •§ 11. Правапіс звонкіх і глухіх зычных
- •§ 12. Зычныя д, тідз, ц
- •§ 13. Некаторыя cпалучэнні зычных
- •§ 14. Прыстаўныя і ўстаўныя зычныя
- •§ 15. Нескладовае ўіускладовае
- •§ 16. Нескладовае й
- •§ 17. Падоўжаныя і падвоеныя зычныя
- •Глава 3 правапіс мяккага знака і апострафа
- •§ 18. Змякчальны мяккі знак
- •§ 19. Раздзяляльны мяккі знак і апостраф
- •Глава 4 Правапіс абрэвіятур
- •§ 20. Правапіс абрэвіятур
- •Глава 5 правапіс некаторых марфем
- •§ 21. Аднамарфемныя прыназоўнікі
- •§ 22. Прыстаўкі
- •§ 23. Суфіксы
- •Глава 6 правапіс вялікай і малой літар
- •§ 24. Агульныя правілы правапісу вялікай і малой літар
- •§ 25. Вялікая і малая літары ў асабовых назвах
- •§ 26. Вялікая і малая літары ў найменнях асоб, звязаных з рэлігіямі, назвах міфалагічных і казачных герояў
- •§ 27. Вялікая і малая літары ў геаграфічных і астранамічных назвах
- •§ 28. Вялікая і малая літары ў назвах дзяржаўных органаў і іншых арганізацый
- •§ 29. Вялікая і малая літары ў найменнях пасад і званняў, ветлівых зваротах і спецыяльных абазначэннях
- •§ 30. Вялікая літара ў назвах дзяржаўных і нацыянальных сімвалаў, рэліквій, дзяржаўных узнагарод, прэмій, грамат, прызоў
- •§ 31. Вялікая і малая літары ў назвах дакументаў, іх зводаў, унікальных прадметаў, твораў
- •§ 32. Вялікая і малая літары ў назвах знамянальных падзей і дат, перыядаў і эпох, святаў
- •§ 33. Вялікая літара ў назвах з двукоссем
- •Глава 7 правілы напісання разам, праз злучок і асобна
- •§ 34. Агульныя правілы напісання разам, праз злучок і асобна
- •§ 35. Складаныя назоўнікі
- •§ 36. Складаныя прыметнікі
- •§ 37. Лічэбнікі
- •§ 38. Прыслоўі
- •§ 39. Прыназоўнікі, злучнікі, часціцы, выклічнікі
- •§ 40. Правапіс не (ня) іні
- •Глава 8 правілы пераносу
- •§ 41. Правілы пераносу простых, складаных, складанаскарочаных слоў, умоўных графічных скарачэнняў і іншых знакаў
- •Раздзел іі пунктуацыя
- •Глава 9 кропка
- •§ 42. Правілы пастаноўкі кропкі
- •Глава 10 пытальнік
- •§ 43. Правілы пастаноўкі пытальніка
- •Глава 11 клічнік
- •§ 44. Правілы пастаноўкі клічніка
- •Глава 12 шматкроп’е
- •§ 45. Правілы пастаноўкі шматкроп’я
- •Глава 13 коска ў простым сказе
- •§ 46. Коска паміж аднароднымі членамі сказа
- •§ 47. Коска паміж словамі, якія паўтараюцца
- •§ 48. Коска пры параўнальных зваротах
- •§ 49. Коска пры адасобленых азначальных зваротах і словах
- •§ 50. Коска пры адасобленых акалічнасцях і акалічнасных зваротах
- •§ 51. Коска пры словах і спалучэннях слоў, якія ўдакладняюць або абмяжоўваюць значэнне іншых слоў у сказе
- •§ 52. Коска пры пабочных і ўстаўных канструкцыях
- •§ 53. Коска пры зваротку
- •§ 54. Коска пры выклічніках і гукаперайманнях
- •§ 55. Коска пры сцвярджальных, адмоўных і пытальных словах
- •Глава 14 коска ў складаным сказе
- •§ 56. Коска ў складаназлучаным сказе
- •§ 57. Коска ў бяззлучнікавым сказе
- •§ 58. Коска ў складаназалежным сказе
- •Глава 15 кропка з коскай
- •§ 59. Правілы пастаноўкі кропкі з коскай
- •Глава 16 двукроп’е
- •§ 60. Правілы пастаноўкі двукроп’я
- •Глава 17 працяжнік
- •§ 61. Правілы пастаноўкі працяжніка
- •Глава 18 дужкі
- •§ 62. Правілы пастаноўкі дужак
- •Глава 19 двукоссе*
- •§ 63. Правілы пастаноўкі двукосся
- •Глава 20 знакі прыпынку і двукоссе пры простай мове і цытатах
- •§ 64. Правілы пастаноўкі знакаў прыпынку і двукосся пры простай мове і цытатах
- •Глава 21 спалучэнне знакаў прыпынку
- •§ 65. Правілы пастаноўкі спалучэнняў знакаў прыпынку
- •Глава 22 паслядоўнасць знакаў прыпынку пры спасылках
- •§ 66. Правілы паслядоўнасці знакаў прыпынку пры спасылках
- •Глава 1 правапіс галосных 1
§ 40. Правапіс не (ня) іні
1. Не (ня) пішацца разам:
калі без не (ня) слова не ўжываецца: небарака, неруш, неслух, невук, немаўля, невідзімка, незабудка, нечысць, нелюдзім, нехрысць, нядзеля, нявестка, нягода, нястача, нябыт, нявер’е, нязгрэба, нядбальства; ненавідзець, непакоіцца, нездаровіцца, недамагаць, няможацца, няволіць; непахісны, непарушны, незабыўны, нелюдзімы, нехлямяжы, нечуваны; няспынна, няўцям, няшчадна, нельга, няма;
з назоўнікамі, калі адмоўе прыдае слову без гэтай часціцы значэнне супрацьпастаўлення, адмаўлення: неспецыяліст, нечалавек, неметал, нятэрмін, нелінгвіст і інш., напрыклад: розніца паміж тэрмінамі і нятэрмінамі, кніга прызначана ў асноўным для неспецыялістаў, нелінгвісту гэтыя тэрміны могуць быць незнаёмыя;
з прыметнікамі і прыметнікавымі прыслоўямі на -о (-а), калі спалучэнне іх з не служыць не для адмаўлення якога-небудзь паняцця, а для выражэння новага, супрацьлеглага паняцця: невысокі (нізкі), нешырокі (вузкі), недалёкі (блізкі), неспакойны (які хвалюецца), невялікі (малы), нелегальна (падпольна, скрыта), нямнога (мала) і інш., а таксама з прыслоўем няйначай (абавязкова). Наяўнасць паясняльных слоў, як правіла, не ўплывае на напісанне разам не з прыметнікамі: незнаёмы нам аўтар, невядомыя навуцы факты, непрыгодны для будоўлі матэрыял, няправільныя ў многіх адносінах вывады;
у дзеяслоўнай прыстаўцы неда-, якая абазначае неадпаведнасць патрэбнай норме: недалічваць (мець менш, чым трэба), недаацэньваць (ацэньваць ніжэй, чым належыць), недаважваць (адважваць менш, чым патрабуецца), недагледзець (дзіця), недавыканаць (выканаць менш за норму), недамерваць (адмерваць менш, чым трэба). Ад дзеясловаў з прыстаўкай неда- адрозніваюцца дзеясловы з прыстаўкай да-, якія спалучаюцца з не і абазначаюць не даведзенае да канца дзеянне: не давучыцца да канца, не дачакацца цябе, не даскочыць да берага, не дасядзець да канца, не даглядзець фільм;
з дзеепрыметнікамі, пры якіх адсутнічаюць паясняльныя словы ці супрацьпастаўленне: неасушаныя (балоты), нержавеючая (сталь), нечаканы (прыход), непрыбраны (пакой), незачыненыя (дзверы), няходжаная (сцежка); але: не засеянае жытам поле, не асушаныя да гэтага часу балоты. Не (ня) пішацца разам з поўнымі дзеепрыметнікамі і прыметнікамі пры наяўнасці пры іх слоў вельмі, надта, зусім, выключна, абсалютна, незвычайна і інш.: вельмі неабдуманы ўчынак, выключна неспрыяльнае надвор’е, абсалютна непрымальная прапанова, зусім някепскі вынік, надта няласкавы прыём;
з займеннікамі, калі на часціцу не падае націск і паміж не і займеннікам няма прыназоўніка, і з падобнымі займеннікавымі прыслоўямі: нехта, нешта, некага, нечага, некаму, нечаму; нейкі, нейчы, некалі, некуды, неяк, некалькі, недзе, неадкуль; але: не адкуль, не адтуль (пры націску на займеннікавым прыслоўі);
у прыслоўях: нечакана, неабсяжна, неўзабаве, незадоўга, неўпапад, непадалёк, неўзаметку, няўцям, нехаця, нельга; у прыназоўніку нягледзячы на; у часціцах няўжо, няхай, постфіксе -небудзь (як-небудзь, хто-небудзь) і слове няма.
2. Не пішацца асобна:
з дзеясловамі і дзеепрыслоўямі: не бачыў, не ведаў, не буду рабіць, не бяры, не рабі, не курыць; не ведаючы куды; рабіць не спяшаючыся; сказаць не падумаўшы;
са словамі іншых часцін мовы, калі ёсць або падразумяваецца супрацьпастаўленне: не шчасце, а адно гора з вамі; любога колеру, толькі не жоўтага; заходзіць да нас, але не часта;не два –– больш; не каму, а вам будзе лепш; не пашкоджаны, але не працуе нешта; вада не гарачая –– ледзь цёплая; не далёка –– зусім блізка;
з поўнымі дзеепрыметнікамі, калі пры іх ёсць паясняльныя словы: да канца не вырашанае пытанне, не пакінутая без увагі парада, даўно не стрыжаны, цалкам не ўпэўнены;
з дзеепрыметнікамі ў кароткай форме:у пакоі (было) не прыбрана,твае правы (былі) не парушаны, дзверы не зачынены;
з прыметнікамі, прыслоўямі, калі ў якасці паясняльнага слова выступае займеннік або займеннікавае прыслоўе, якія пачынаюцца з ні: нікому не патрэбны, ніхто не галодны, ні да чаго не здольны;
з прыметнікамі і прыслоўямі з паясняльным словам, якое мае ацэначнае значэнне якасці: далёка не лепшы вынік, сёння дзень зусім не горшы за мінулы, не спелы яшчэ яблык;
знязменнымі словаміне трэба, не варта, не шкода, не супраць, якія выступаюць у якасці выказніка;
зусімі словамі, часткі якіх пішуцца праз злучок:паступіў не па-сяброўску, зроблена не па-людску, не навукова-папулярны фільм;
асобна пішуцца часткі выразу не раз: Не раз прыходзілася яму хадзіць праз гэты лес;
у зваротах не хто іншы, як; не што іншае, як; не хто іншы, а; не што іншае, а, у складзе якіх ёсць адносныя займеннікі хто, што і азначальны займеннік іншы (хто іншы, што іншае), якія ў спалучэнні з не з’яўляюцца адмаўленнем іх сумеснага значэння: не хто іншы ўзяў, як ён; не хто іншы, а толькі ён; гэта не што іншае, як вапна; гэта не што іншае, а толькі нейкі звярок прашмыгнуў; але: ніхто іншы не быў, толькі ён; нішто іншае не цікавіць яго, адно толькі кнігі.
3. Ні пішацца разам:
у займенніках, калі ні не аддзелена ад займенніка прыназоўнікам: ніхто, нішто, нікога, нічога, ніякі, нічый, ніякаму, нічыйго, нічыім; але: ні ў кога, ні ў якім, ні ў якія, ні да чаго, ні да каго;
у прыслоўях ніколі, нідзе, нікуды, ніадкуль, ніяк, ніколькі, нічуць, а таксама ў вытворных словах: нічыйны, ніштаваты, ніякавата, ніякаватасць;
у слове нібы (нібыта).
4. Ні пішацца асобна перад выказнікам у даданых частках складаных сказаў, калі служыць для ўзмацнення сцвярджальнага значэння: Дзе б ні быў я, Мінскам ганаруся; а таксама ва ўстойлівых узмацняльных зваротах: што ні кажы; з кім бы то ні было; што б там ні было.