Все остальное / Krolczyk Paulina / MS Word / krolczyk_paulina_word.docx

Analiza działania sieci

W przypadku projektowania opisujemy wyniki testów, symulacji pracy danej sieci, natomiast podczas wdrażania, dokonujemy pomiarów kabli, szybkości działania i wydajności urządzeń użytych do implementacji sieci.

Przykłady działania sieci

Pingowanie:

Przesyłanie pakietów:

Zasilanie

Ważnym elementem zasilania jest prawidłowe uziemienie. Wyładowania elektrostatyczne są częstą przyczyną uszkodzeń układów półprzewodnikowych. Właściwe uziemienie zabezpiecza urządzenia przed uszkodzeniami.

W dużych budynkach wymaga się więcej niż jednego uziemienia. Powoduje to różnice potencjałów, co może doprowadzić do uszkodzeń czułych elementów elektronicznych. W sieci szkieletowej zaleca się stosowanie kabli światłowodowych, które nie przewodzą impulsów elektrycznych, a to eliminuje problem uziemienia.

Urządzenia posiadające uziemienie, przewód uziemiający zawsze podłączony jest do części metalowej, która nie jest pod napięciem. Np. płyta główna w komputerze połączona jest z obudową. Połączenie przewodu uziemienia do części metalowej, niebędącej pod napięciem, zabezpiecza tą część przed skutkami przebicia napięcia, które może wywołać błędy układów elektrycznych komputera.

W przypadku przypadkowego, błędnego podłączenia przewodu fazowego z obudową komputera, ładunki elektryczne zostaną odprowadzone do ziemii. Spowoduje to połączenie przewodu fazowego z ziemią i zadziałanie bezpiecznika.

Przewodu zerowego N, nigdy nie wolno łączyć z bolcem w gnieździe elektrycznym, ponieważ w przypadku przerwy obwodu N, prąd popłynie przez przewód N do bolca, a następnie przewodem ochronnym do obudowy.

Projektując sieć, zawsze należy uwzględnić problemy zasilania. Przerwy w zasilaniu podtrzymujemy zasilaniem rezerwowym (UPS-y, baterie akumulatorów, przetwornice napięć itp.). W celu eliminacji zakłóceń stosuje się filtry przeciwzakłóceniowe.

UPS

UPS (ang. Uninterruptible Power Supply) to urządzenie lub system, którego funkcją jest nieprzerwane zasilanie innych urządzeń.

Rodzaje UPS-ów:

UPS centralny- zabezpiecza grupę urządzeń (serwerownia lub centrala telefoniczna),

Zasilacz indywidualny UPS- dedykowany dla pojedynczych odbiorników lub grupy odbiorników mniejszej mocy, stosowane np. do podtrzymania zasilania komputerów osobistych.

Kosztorys

Ważnym elementem projektowania sieci komputerowej jest znajomość przeznaczonego budżetu na budowę sieci. Należy uwzględnić, które elementy są najważniejsze, niezbędne, a które mniej ważne w projektowanej sieci. Niekiedy trzeba znaleźć złoty środek pomiędzy przeznaczeniem, wydajnością danej sieci, a budżetem przeznaczonym na ten cel. W zależności od potrzeb użytkownika, profilu działalności i wielkości firmy, można określić jakiej klasy urządzeń dana firma potrzebuje dla poprawności działania sieci (uwzględniając możliwość rozbudowy).

Jeśli jest to mała firma, gdzie sieć potrzebna będzie tylko do przesyłania małych pakietów, z małą ilością stacji roboczych, stosujemy wówczas mniej kosztowne urządzenia, które w pełni spełnią oczekiwania projektowanej sieci. Jeśli natomiast w grę wchodzi potężna firma wielooddziałowa, tak jak bank, czy operator telekomunikacyjny świadczący usługi dla innych użytkowników, cała sieć wiąże się wówczas z ogromnymi kosztami.

Preferowanymi urządzeniami dla dużych firm są urządzenia przedsiębiorstwa informatycznego Cisco, które w swojej ofercie posiada szereg urządzeń, w różnych przedziałach cenowych, dla małych, średnich i dużych firm, operatorów telekomunikacyjnych, domów i domowych biur. Urządzenia Cisco charakteryzują się uniwersalnością (wymienialne moduły).

Fragment przykładowego kosztorysu:

Projektując sieć lokalną LAN należy kierować się kryteriami wyboru medium czyli:

rozpiętość sieci,

koszt budowy,

łatwość instalacji,

długość kabla,

podatność na zakłócenia.

Standardy

Cel stosowania standardów

Standardy sieciowe stosowane są w celu:

prawidłowości współpracy z innymi standardowymi urządzeniami,

wydajności i długoterminowości funkcjonowania,

utrzymania wartości inwestycji.

Organizacje standardyzujące

EIA (ang. Electronic Industries Alliance)- Stowarzyszenie Przemysłu Elektronicznego. Jego głównym celem jest pomoc w opracowywaniu i rozwoju standardów dotyczących części i komponentów elektronicznych, danych w formie elektronicznej, telekomunikacji i bezpieczeństwa korzystania z Internetu.

TIA (ang. Telecommunications Industry Association)- Stowarzyszenie Przemysłu Telekomunikacyjnego. Zrzesza ponad 1100 firm zajmujących się telekomunikacją, obróbką i przesyłem danych. Stowarzyszenie skupia się głównie na standardach dotyczących urządzeń telekomunikacyjnych oraz normach dotyczących przewodów i okablowania.

TIA/EIA- Oba te standardy zostały upoważnione przez Amerykański Narodowy Instytut Standaryzacji- ANSI (ang. American National Standards Institute) do opracowywania standardów telekomunikacyjnych. TIA/EIA obejmuje także standard nazewnictwa obszarów budynków, ciągów kablowych, światłowodów, urządzeń, które wchodzą w skład sieci, a także komunikacji bezprzewodowej i satelitarnej.

Wyszczególnienie standardów:

TIA/EIA-568-A- standard okablowania dla budynków telekomunikacyjnych określający zalecaną topologię, limity odległości, specyfikacje dotyczące wydajności mediów oraz sprzętu połączeniowego,

TIA/EIA-569-A- standard dla budynków określający ścieżki telekomunikacyjne, konstrukcję instalacji obsługujących media, urządzenia telekomunikacyjne znajdujące się wewnątrz budynków oraz między budynkami,

TIA/EIA-606-A- standard określający infrastrukturę telekomunikacyjną budynków, oznaczenia kabli, utrzymywania zapisów i dokumentacji związanych z administrowaniem sieci, identyfikację zakończeń sprzętowych,

TIA/EIA-607-A- standard określający warunki instalacji (uziemienia i przewody wyrównawcze) w budynkach dla środowisk złożonych z różnych produktów różnych firm oraz konfigurację przewodów uziemiających i wyrównawczych między budynkami,

TIA/EIA-485-A- standard opisujący charakterystyki elektryczne generatorów i odbiorników do użycia w cyfrowych systemach wielopunktowych,

TIA/EIA-570-A- standard opisujący kanały telekomunikacyjne w mieszkaniach,

TIA/EIA-568-B- standardy okablowania,

TIA/EIA-568-B.1- wymagania ogólne dotyczące standardu okablowania telekomunikacyjnego w budynkach, dla środowisk składających się z różnych produktów pochodzących od różnych producentów, dopuszczalne odległości itp,

TIA/EIA-568-B.2- standard okablowania opartego na skrętce, zawierający dokładną specyfikację parametrów transmisyjnych komponentów złącz i kabli. Opisuje również specyfikację złączek, definiuje promień zagięcia kabli itp,

TIA/EIA-568-B.3- standard okablowania światłowodowego.

TIA/EIA-697- standard uziemienia.

IEEE (ang. IEEE - The Institute of Electrical and Electronic)- Instytut Elektryków i Elektroników. Jednym z podstawowych jego zadań jest ustalanie standardów konstrukcji, pomiarów itp, dla urządzeń elektronicznych, w tym standardów dla urządzeń i formatów komputerowych.

Wyszczególnienie standardów:

IEEE-488- nazwa interfejsu, łącza o krótkim zasięgu, wykorzystywanego w automatycznych systemach pomiarowych. Interfejs IEEE-488 został zaprojektowany w późnych latach sześćdziesiątych XX wieku przez Hewlett-Packard. HP nazwał swój interfejs HP-IB, natomiast inne firmy używały nazwy GPIB (ang. General Purpose Interface Bus),

IEEE-754- standard reprezentacji binarnej i operacji na liczbach zmiennoprzecinkowych, implementowany powszechnie w procesorach i oprogramowaniu obliczeniowym,

IEEE-802.3- technologia Ethernetu, w której zawarte są standardy wykorzystywane przy budowie głównie sieci LAN. Obejmuje specyfikację kabli oraz przesyłanych nimi sygnałów. Ethernet opisuje również format ramek i protokoły z dwóch najniższych warstw Modelu OSI,

IEEE-802.5- technologia token bus, czyli sieci wykorzystujących metodę przekazywania tokenu i posiadających topologię magistrali. Opracowana przez firmę IBM w latach 70 dla sieci LAN,

IEEE-802.5- technologia Token ring opracowana przez firmę IBM w latach 70 dla sieci LAN,

IEEE-802.11- grupa standardów dotyczących sieci bezprzewodowych, Standardy 802.11 stanowią podstawę certyfikatów Wi-Fi,

IEEE-802.15.1- technologia bezprzewodowej komunikacji krótkiego zasięgu Bluetooth, pomiędzy różnymi urządzeniami elektronicznymi, takimi jak klawiatura, komputer, laptop czy telefon komórkowy,

IEEE-802.16- technologia bezprzewodowej, radiowej transmisji danych WiMAX, Standardy te stworzono dla szerokopasmowego, radiowego dostępu na dużych obszarach,

IEEE-1284- nazwa 25-pinowego złącza w komputerach osobistych. Interfejs 1284 jest portem równoległym, wykorzystywanym w głównej mierze do podłączenia takich urządzeń jak: drukarki czy skanery., Został opracowany w 1994 r. przez Network Printing Alliance,

IEEE-1394- standard łącza szeregowego FireWire umożliwiający szybką komunikację i synchroniczne usługi w czasie rzeczywistym. Został opracowany w 1995 roku dla komputerów osobistych i cyfrowych urządzeń optycznych, FireWire to szeregowa magistrala ogólnego przeznaczenia, multimedialna, powszechne stosowanie w kamerach cyfrowych, a także w kartach muzycznych i innym sprzęcie audio,

IEEE-1149.1- definiuje protokół JTAG (ang. Joint Test Action Group) używany do testowania połączeń na płytkach drukowanych, stosowany także do uruchamiania i programowania systemów mikroprocesorowych,

IEEE-1003- przenośny interfejs systemu operacyjnego. Dotyczy przede wszystkim systemów klasy UNIX.

ANSI (ang. The American National Standards Instytute)- prywatna organizacja niekomercyjna. Organizacja ta nie wdraża aktywnie, ani nie narzuca nikomu swoich standardów. Uczestniczy natomiast w pracach organizacji ustanawiających standardy globalne.

CENELEC (fr. Comité Européen de Normalisation Electrotechnique)- Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki. Zadaniem CENELEC jest opracowywanie dobrowolnych norm z zakresu elektrotechniki i elektroniki, w celu wspierania rozwoju Jednolitego Rynku Europejskiego/Europejskiego Obszaru Gospodarczego w sektorze usług elektrotechnicznych i elektronicznych.

ISO (ang. International Organization for Standardization)- Międzynarodowa Organizacja ds. standaryzacji. Jako organizacja pozarządowa zrzesza krajowe organizacje normalizacyjne.

ITU (ang. International Telecommunication Union)- Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny. Jest to najstarsza na świecie organizacja międzynarodowa, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, ustanowiona w celu standaryzowania oraz regulowania rynku telekomunikacyjnego i radiokomunikacyjnego.

VoIP

VoIP (ang. Voice over Internet Protocol)- technologia cyfrowa nazywana telefonią Internetową. Umożliwia przesyłanie dźwięków mowy za pomocą łączy Internetowych lub dedykowanych sieci wykorzystujących protokół IP.

Technologia VoIP, pozwala zaoszczędzić przedsiębiorstwom na rozmowach telefonicznych (koszty rozmów są o wiele tańsze niż w tradycyjnej telefonii).

Urządzenia VoIP

VoIP wykorzystuje urządzenia niezależne od komputera:

bramka VoIP- głównym zadaniem bramki jest umożliwienie wykonywania połączeń telefonicznych tradycyjnym aparatem telefonicznym za pośrednictwem VoIP,

telefon VoIP- typ aparatu telefonicznego, który jednak w przeciwieństwie do tradycyjnych aparatów telefonicznych, nie jest podłączany do linii telefonicznej, lecz do Internetu.

Stosowane oprogramowanie:

programy stworzone z myślą o komunikacji głosowej,

komunikatory internetowe,

serwery służące do obsługi połączeń VoIP i centralek PBX.

Zalety

niezależność od operatorów i monopolistów państwowych,

bezpłatne rozmowy wewnątrz sieci operatora,

niski koszt połączeń,

mobilność,

niski koszt infrastruktury (łącza Internetowe),

integracja z przyszłościowymi usługami (np. IPTV).

Wady

większa zawodność usług,

konieczność posiadania łącza Internetowego,

konieczność posiadania sprzętu dedykowanego,

w przypadku realizacji sprzętowej- większe koszty zakupu aparatów końcowych.

Protokoły VoIP

RTP (ang. Real-time Transport Protocol)- protokół transmisji w czasie rzeczywistym. Pakiet protokołu RTP zawiera informację o typie przesyłanych danych, numerze seryjnym pakietu oraz zawiera znacznik czasu. RTP nie gwarantuje jakości usługi QoS (ang. Quality of Service), czyli wymagań nałożonych na połączenie komunikacyjne, realizowane przez daną sieć telekomunikacyjną.

SIP (ang. Session Initiation Protocol)- protokół inicjowania sesji, zaproponowany przez IETF (ang. Internet Engineering Task Force)- nieformalne, międzynarodowe stowarzyszenie osób zainteresowanych ustanawianiem standardów technicznych i organizacyjnych w Internecie. SIP jest obecnie dominującym protokołem sygnalizacyjnym dla VoIP.

H.323- popularny standard w multimedialnej komunikacji głosowej i wizualnej. Protokół przesyła dane pakietowo, w czasie rzeczywistym. Korzysta z TCP/UDP.

SCCP (ang. Skinny Client Control Protocol)- jest własnością spółki handlowej Cisco Systems.