
- •Перевод латинских предложений и инфинитивных конструкций
- •Севастополь
- •1.Простое предложение
- •1.1.2. Определение подлежащего
- •Valde miror te ad me nihil scribere .
- •Voluptas ei vidētur esse summum bonum.
- •2. Сложное предложение
- •2. 1. 2. Придаточные обстоятельственные предложения.
- •Imp. Conj.
- •Infinitivo
- •(Esse) ut
- •Nominativus cum infiniTlVo
- •52. Haec avis scribǐtur conchis se solēre complēre (Cic. N. D. 2. 49, 124).
- •Основные типы придаточных индикативных предложений в латинском языке
- •Основные типы придаточных конъюнктивных предложений в латинском языке
(Esse) ut
Вместо inf. fut. act. и pass, часто употребляется описание fore ut с conj. praes. или с conj. impf. (реже futūrum esse ut). Это описание возможно вместо всякого inf. fut. act. и pass. , но оно необходимо, когда глагол не имеет супина, и потому нельзя образовать от него inf. fut. act. и pass.
Таким образом,
Вместо: Sperat, Marcellum ipsum esse dictūrum
Он надеется, что Марцелл сам скажет –
можно сказать: fore, ut Marcellus ipse dicat
Вместо: Sperābat (sperāvit), Marcellum ipsum dictūrum –
Он надеялся, что Марцелл сам скажет –
можно сказать: sperābat(sperāvit) fore, ut Marcellus ipse dicěret;
вместо: Apronium absolūtum iri putat –
он думает, что Апрон будет оправдан.
можно сказать: fore, ut Apronius absolvātur.
1. Spero fore, ut contingat id nobis (Cic. Tusc. 1, 82) - надеюсь, что это нам удастся - (здесь описание необходимо, потому что глагол contingit не имеет супина).
2. Exaudita vox est, futūrum esse, ut Romă caperētur (Cic. Div. 1, 101). -здесь futūrum esse, ut R.caperētur = Romam captum iri
1. An non putāmus, fore, ut eos paeniteat professos esse et prae se tulisse odium in Antonium? (Cic. Phi!. 12, 3, 7).
2. Majōres quidem nostri, non modo ut libēri essent, sed etiam ut imperārent, arma capiēbant; tu, arma abicienda, censes, ut serviāmus (Cic. Phil. 8, 4, 12).
3. Ego nunquam, legātos mittendos, censui (Cic. Phil. 12, 7, 17).
4. Hi sunt homǐnes, quos senātus in hostium numěro habendos censuit (Cic. Verr. I. 34, 87).
5. Eram in spe magna, fore, ut in Italia possēmus aut concordiam constituěre, aut rempublǐcam summā cum dignitāte defendēre (Cic. Att. 8, II D, I).
6. Senatus consultum his verbis, censeo, perseribendum: M. Lepǐdi in rempublǐcam meritōrum senātum populumque Romānum memŏrem fore (Cic. Phil. 5, 15, 41).
7. Caesar, non exspectandum sibi, statuit, dum in Santŏnos Helvetii pervenīrent (Caes. B. G. I, 11,6).
8. Galli, non omnes eos, qui arma ferre possent, convocandos, statuunt, sed certum numěrum cuīque civitāti imperandum (Caes. B. G. 7, 75,1).
9. Caesar statuit, exspectandam classem (Caes. B. G. 3, 14,1).
10. Alexander adīre Jovis Hammōnis oracǔlum statuit (Curt. 4, 7,5).
11. Pompejus suōrum omnium hortātu statuěrat proelio decertāre (Caes. В. C.3, 86,1).
12. Quonam enim modo quisquam amīcus esse potěrit ei, cui se putābit inimīcum esse posse? (Cic. Lael. 16, 59).
13. Alǐter enim scribǐmus, quod eos solos, quibus mittǐmus, alǐter, quod multos lectūros putāmus (Cic. Fam. 15, 21,4).
14. Quid esse causae credēmus, cur veterānus dux, fortissǐmus bello, compressis, quod ajunt, manǐbus sedeas? (Liv. 7, 13, 7).
15. Omnia jam fient, fiěri quae posse negābam,
Et nihil est, de quo non sit habenda fides (Ov. Tr. 1, 8, 7).
16. Alium silēre quod voles, primus sile (Sen. Phaedra 876).
17. Quod voles gratum esse, rarum effǐce (Sen. Benet. I, 15).
18. Ventōrum frigidissǐmi sunt, quos a septentriōne dixǐmus spirāre (Plin. N. H. 47 (48), 126).
19. Segesta est oppǐdum pervětus in Sicilia, quod ab Aenea, fugiente a Troja atque in haec loca veniente, condǐtum esse demonstrant (Cic. Verr. 4, 33, 72).
20. Quanto majōre putas vitam tempestāte jactāri, quam ullam ratem! (Sen. Ep. 108,37).