- •1. Структура прамысловых каталогаў.
- •4. Гісторыя ўзнікнення і азначэнне тэрміна “дакумент”. Адноснасць паняцця “дакумент”.
- •5. Азначэнне тэрміна “кніга”. Суадносіны паняццяў “кніга” і “дакумент”.
- •6. Функцыі дакумента.
- •7. Сутнасныя, эксплуатацыйныя і каштоўнасныя ўласцівасці дакументаў.
- •9. Дакументаванне: яго сутнасць, атрыбуты і эвалюцыя.
- •11. Жыццёвы цыкл дакумента.
- •12. Агульныя навуковыя падыходы да пабудовы класіфікацый дакументаў.
- •18. Віды выданняў па аб’ёму і матэрыяльнай канструкцыі.
- •19. Знешнія элементы выданняў.
- •20. Унутраныя элементы выданняў.
- •21. Агульная характарыстыка і класіфікацыя перыядычных выданняў.
- •22. Навукова-тэхнічныя перыядычныя выданні і асноўныя тэндэнцыі іх развіцця.
- •24. Грамадска-палітычныя перыядычныя выданні.
- •25. Аналіз перыядычных выданняў і іх склад.
- •27. Патэнтныя дакументы, іх віды і класіфікацыя.
- •28. Структура апісання вынаходніцтва да патэнта.
- •В.1. Апісанні вынаходак, створаныя ў адной установе.
- •29. Значэнне і віды тэхнiчных нарматыўна-прававых актаў.
- •30. Структура стандарта як асноўнага віда тэхнічных нарматыўна-прававых актаў.
- •А. Віды па паходжаннi: а.1. Арыгінальныя мікраформы. А.2. Мікракопіі.
- •33. Гісторыя развіцця I азначэнне электронных дакументаў.
- •31. Азначэнне тэрміна “аўдыёвізуальныя дакументы” і яго склад.
- •35. Кінадакументы і іх класіфікацыя.
- •39. Асноўныя этапы развіцця дакументалогіі.
- •38. Азначэнне і віды картаграфічных дакументаў.
- •37. Афармленне выданняў.
- •40. Азначэнне паняцця “сістэма інфармацыйна-дакументных камунікацый” і яе структура.
- •10. Дакумент як сістэмны аб’ект.
- •43. Значэнне паняцця “неапублікаваныя дакументы”, іх віды і інфармацыйная каштоўнасць.
- •41. Відавы склад і характарыстыка навуковых выданняў.
10. Дакумент як сістэмны аб’ект.
Документ — сложный объект, представляющий собой единство информации и материального носителя.
Документ представляет собой систему — множество закономерно связанных друг с другом элементов и частей как определенное целостное образование, единство.
Изучение документа как системы состоит в выявлении его элементов, подсистем и связей между ними.
При системном подходе изучаемый документ рассматривается как часть более крупной системы социальных коммуникаций. Поэтому прежде всего важно выяснить, частью какой более общей системы (целого) является в данном случае документ. Именно этим определяются его возможности, задаются цели существования, функции, выполняемые в обществе, закономерности функционирования.
Документ представляет собой относительно самостоятельную систему благодаря наличию собственных признаков и свойств, обусловливающих его различие и сходство с другими материальными объектами. Признак отражает внешнюю примету, по которой (чаще — совокупности которых) можно отнести наблюдаемый объект к документу. В отличие от него свойство отражает качественное, т.е. внутренне присущее документу отличие. Документ характеризуется наличием всех свойств одновременно (различна лишь степень их проявления), а набор признаков документа в каждом случае может быть индивидуальным.
Документ создается для хранения и передачи социальной информации во времени и/или пространстве. Именно документ организует, систематизирует информацию, дает ее в фиксированном виде. В любом документе она подается в определенном порядке, обобщении, взаимосвязи различных данных.
43. Значэнне паняцця “неапублікаваныя дакументы”, іх віды і інфармацыйная каштоўнасць.
Неапублікаваныя дакументы.
Над распрацоўкай азначэння тэрмiна “неапублiкаваныя дакументы” працавалi вядомыя спецыялiсты якiя дапаўнялi iснуючыя азначэннi новымi прыметамi. Тэрмiн “неапублiкаваныя дакументы” абазначае дакументы, якiя створаны ў вынiку дзейнасцi розных устаноў, адлюстроўваюць iх працу, застаюцца ў рукапiсным цi машынапiсным выглядзе (памнажаюцца сродкамi рэпраграфii) у невялiкай колькасцi экземпляраў, маюць вузкую тэматыку, прызначаны для абмежаванага кола карыстальнiкаў i iснуюць у iнфармацыйным асяроддзi. Для гэтых дакументаў характэрны арыгiнальнасць, аператыўнасць падрыхтоўкi, навiзна iнфармацыi, дакладнасць, паўната звестак аб аб’екце.
Да асноўных вiдаў неапублiкаваных дакументаў, якiя атрымалi распаўсюджанне ў бiблiятэчнай справе, адносяцца справаздачы аб навукова-даследчай рабоце (НДР), дэпаніраваныя рукапiсы, дысертацыi i аўтарэфераты дысертацый, навуковыя пераклады. Акрамя iх да неапублiкаваных дакументаў адносяць планы НДР, тэхналагiчныя карткi, заяўкi на вынаходкі, алгарытмы i праграмы, акты дзяржаўнай экспертызы, канструктарска-тэхналагiчныя дакументы i iнш. Неабходна адрознiваць неапублiкаваныя дакументы ад дакументаў, якiя не могуць быць надрукаваны. З цягам часу неапублiкаваныя дакументы могуць пераўтварацца ў апублiкаваныя, напрыклад, у манаграфii, навуковыя артыкулы i iнш. Дакументы, якiя не могуць быць надрукаваны, нiколi не друкуюцца. У Беларусi створаны iнфармацыйны цэнтр рэгiстрацыi i захавання некаторых вiдаў неапублiкаваных дакументаў – Беларускi iнстытут сiстэмнага аналiзу ў навукова-тэхнiчнай сферы.