Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
Жастар физиологиясы.docx
Скачиваний:
0
Добавлен:
01.07.2025
Размер:
184.28 Кб
Скачать

1. Жас ерекшелік анатомиясы, физиологиясымен гигиена курстарының пәні мен міндеттері.

Физиология - организмнің барлық құрылымдық дәрежесінің жүріп жататын клеткалардың, тканьдердің, органдардың, системалардың және организмнің қызметі немесе тіршілік әрекеті жөніндегі ғылым.Қазіргі кезде адам және жануарлар физиологиясы туралы көптеген мәліметтер жиналды. Соның нәтижесінде физиологиядан бірнеше ғылыми бағыттар пайда болды. Солардың ішінде физиологияның жеке бір тарамын құрған жас ерекшелік физиологиясы. Жас ерекшелік физиологиясы организмнің әр түрлі кезеңдеріндегі тіршілік әрекеттердің өзгерістерін зерттейді. Cонымен қатар оның негізгі бағыты - баланың өсу және даму жағдайына қарай органдардың, системалардың және біртұтас организмнің қызмет зерттеп білу. Жас ерекшелік физиологиясы физиологиясы физиология ғылымының көптеген салаларымен тығыз байланысты және басқа да биологиялық ғылымдардың мәліметтерін кең пайдаланады. Сөйтіп, адамның жеке басының даму процесі қызметінің қалыптасу заңдылықтарын түсіну үшін, физиология ғылымының кейбір тарамдарына байланысты, мәселен, клетка физиологиясы салыстырмалы және эволюциялық физиология және системалар: жүрек, бауыр, бүйрек, қан, тыныс алу, нерв системасы және т.б. сияқты.

Сондай-ақ жас ерекшелік физиологиясының зерттеп - білетін жаңалықтары мен заңдары әр түрлі биологиялық ғылымдардың мәліметтеріне негізделеді: эмбриологияның, генетиканың, цитологияның, биохимияның және т.б.Сонымен бірге жас ерекшелік физиологиясының мәліметтерін әр түрлі ғылыми пәндердің дамуы үшін пайдалануға болады. Мысалы, педиатияны, балалар травматологиясы мен хирургиясын, антропология мен герентологияны, генетиканығ психология және педагогиканы дамыту үшін. Жас ерекшелік физиологиясының түйінді бағыты мұғалімдер мен тәрбиешілердің қызметінде маңызы зор физиологиялық ғылымның теориялық материалдарына аударылған. Ондай мәселелердің қатарына, ең алдымен, балалар мен жас өспірімдердің жоғары нерв әрекетінің заңдылықтарын және олардың нерв системасының функциялық ерекшеліктерін жатқызуға болады. И.П.Павлов тәрбие беру теориясы мен практикасы үшін физиологияның үлкен маңызы бар екенін атап айтқан. Ол барлық тәрбие беру және даму заңдылықтары физиологияға негізделген деп көрсетті. Сонда мұғалім осы айтылған заңдарды оқушылардың жастарына сай пайдаланып, оқу-тәрбие жұмыстарының бағытын дұрыс анықтауы тиіс. Балалардың жас ерекшеліктерін білу мұғалім үшін баланың жеке басының ерекшелік қасиетін дұрыс қалыптастыруға, оның күш-қуатын және ақыл-ойын дұрыс бағалай білуге үлкен мүмкіндік туғызады. Педагогика ғылымының көрнекті қайраткері және халық ағарту ісін ұйымдастырушы Н.К.Крупская былай деген: "Педагог, біріншіден, не білуі тиіс, - ол адам денесінің құрылысы мен қызметін яғни, адам денесінің анатомиясы мен физиологиясын және оның дамуын.

2. Қозу туындауларының негізгі физиологиялық түсініктері.

Қоздырушылардың таралу жолдары мен механизмі. Сыртқы ортаға бөлінген аурудың қоздырушылары тірі сақталады немесе еледі. Организмге енісімен олар көбейе бастайды және оның салдары ретінде паразиттік етіп, зиян келтіреді. Қоздырушылардың ауру организмнен сау организмге таралуының төрт жолын айырады.

1. Жанасу жолы- аурумен жанасудың нәтижесі. Мұнда тікелей (шағу, сілекейлеу, сүю т.б.) және тікелей емес, бұрын ауру пайдаланған заттармен (ыдыс, киім, тамақ т.б) жанасу ажыратылады. Дифтерия, табиғи шешек, туберкулез, скарлатина, іш сүзек, боткин ауруы т.б. осылайша жұғады.

2. Ауа – тамшы жолы- жөтелу түшкіру кезінде ауамен және түкірік тамшыларымен (шашырандылар) бактериялардың берілуі. Грипп, көкжөтел, дифтерия, туберкулез, қызылша және басқалары осы жолмен беріледі.

3. Сулы-тағады жолы жұқпалы аурулар тарауындағы неғурлым қауіптісі, өйткені қоздырушылар организмге сумен, ал кейде тамақпен де келеді. Бұл дизентерия, іш сүзегі, жұқпалы сары ауру, полиомиелит, тырысқақ, туберкулез, бруцеллез және басқаларының қоздырушылары

4. Адам өмірін кезендерге бөлу. Ғылымға негіздеп ең алғашында Н.П.Гундобин ұсынған (1906ж.) адмның өсуі мен дамуын кезеңдерге бөлу қазіргі ғылым мен прктиканың деңгейіне деп келмейді.