- •Spis treści :
- •Typologia tekstów – odniesienie tekstu do rzeczywistości.
- •Pierce’a teoria znaku
- •3.De Saussure’a teoria znaku:
- •4. Co to jest mit? Jakie ma znaczenie w teorii znaku?
- •5. Denotacja - konotacja podaj definicję I przykłady:
- •6. Paradygmat – syntagma – podaj definicję I przykłady:
- •7. Dokonaj analizy I interpretacji elementów znaczących obrazu – na przykładzie okładki, filmu, ( inne przykłady?)
- •8. Co rozumiemy przez tekst medialny?
- •9. Metody analizy tekstu medialnego - mise en scene
- •10. Perswazja w tekście medialnym
- •11. Retoryka w tekście medialnym
- •12. Figury retoryczne – tropy, figury zdań, figury sensu
- •1. Figury retoryczne - definicja
- •3. Trop - definicja
- •13. Co to jest narracja? Narracja w wybranym tekście medialnym.
- •14. Co rozumiemy przez narracje (wielkie narracje, małe narracje)?
- •15. Czas a narracja
- •16. Przestrzeń a obraz I tekst.
- •2. Głębia ostrości
- •4. Plany filmowe
- •17. Agencje prasowe. Instytucje medialne. Media a władza I ideologia.
- •1.Status instytucji nadawczych
- •2.Formy I podmioty kontroli instytucji nadawczych
- •18. Konwergencja mediów
- •19. Co to jest perswazja I manipulacja? Media a polityka
- •10 Technik manipulacyjnych:
- •1. Selekcja faktów, czyli fragmentacja
- •2. Pozorny obiektywizm
- •3. Kreacja faktów
- •4. Zabiegi o charakterze leksykalnym
- •5. Naddatek informacyjny
- •6. Wywoływanie szumu informacyjnego
- •20. Co to jest symbol? Definicja I przykład w tekście medialnym
- •21. Elementy znaczące obrazu omów na przykładzie
- •22. Co to jest komunikacja? Podaj znane Ci teorie komunikacji.
- •23. Komunikacja a teoria systemu społecznego według Parsonsa.
- •24. Rola społeczna – status - instytucja według Parsonsa
- •25. Parsons I Luhmann – definicja kultury
- •26. Luhmann – teoria systemów I definicja komunikacji
- •1. Teoria systemów
- •27. Parsons a Luhmann różnice w definicji komunikacji
- •28. Luhmann – komunikacja a system społeczny
- •1. System społeczny
- •29. Co to jest kontyngencja, podwójna kontyngencja?
- •30. Mowa ciała jako element działania perswazyjnego
- •31. Pismo I druk w komunikacji
- •32. Historia mediów – radio, telewizja, internet.
- •33. Politainment. Edutainment, konwergencja mediów
- •34. Kody kulturowe I ich znaczenie dla mediów
- •35. Co to jest I czym się zajmuje antropologia kulturowa
- •36. Poprawność I prawda w mediach. Media a etyka.
- •10 Etycznych przykazań dla mediów:
28. Luhmann – komunikacja a system społeczny
1. System społeczny
Niklas Luhmann jest teoretykiem systemu społecznego, twórcą kierunku zwanego teorią systemów autopojecznych. Jest to teoria o społeczeństwie jako systemie samoobserwującym się, samoodnoszącym i samoreprodukującym.
W twórczości Luhmana centralne miejsce zajmuje pojęcie systemu społecznego. Jego zdaniem społeczeństwo jest systemem i składa się z "międzyludzkich układów komunikacyjnych", Systemy społeczne są, zatem systemami komunikacji. Przez system Luhmann rozumie nie tyle określone typy obiektów a określone rozróżnienie. Chodzi tutaj o rozróżnienie systemu i otoczenia.
•Po pierwsze warunkiem istnienia systemów społecznych, jest różnica pomiędzy systemem i otoczeniem.
• Po drugie każda z operacji systemu zależy od operacji wcześniejszych i informacji, które zgromadziły
• Po trzecie system jest wedle Luhmana zamknięty lub w każdym razie ulega stopniowo zamknięciu na kontakty ze środowiskiem zewnętrznym. Bodźce ze świata zewnętrznego docierają jedynie do systemu w tej mierze, w jakiej zostaną przetłumaczone na jego wewnętrzny kod. Luhmann twierdził, że bodźce z zewnątrz są źródłem zakłóceń funkcjonowania systemu.
• Po czwarte system jest autopojetyczny polega to na tym ze on sam wytwarza swe elementy składowe, sam wyznacza swoje granice i określa swoja strukturę. System nie może operować poza swoimi granicami.
• Po piąte Luhmanowski system jest systemem nie działań, lecz komunikacji. To procesy komunikacji decydują zarówno o kształtowaniu się systemu jak i jego różnicowaniu się na podsystemy.
29. Co to jest kontyngencja, podwójna kontyngencja?
Zjawisko kontyngencji odnosi się także do działań, a zatem również do systemów socjalnych. Kontyngentne działania to działania nieprzewidywalne, zaskakujące, wariabilne, otwarte. Instancje służące do redukcji kontyngencji to na przykład "religijne systemy wyjaśniania świata, moralne porządki wartości, instytucje, normy, role" ogólnie – konwencje lub "wielkie oczywistości" (Willke 1996, 27).
Luhmann proponuje – w ramach socjologicznej teorii systemów – następującą definicję 'kontyngencji' oraz wprowadzonego przez Parsonsa pojęcia 'podwójnej kontyngencji': "Dyferencjacja systemów tworzy kontyngentne relacje między subsystemami. Kontyngencja oznacza jednak w tym wyprowadzeniu tylko: 'zależność od...'. Takie rozumienie pojęcia kontyngencji rozszerzyć możemy poprzez odwołanie do ogólnego pojęcia kontyngencji teorii modalności, określającego dla [danego] bytu 'bycie możliwym także w inny sposób' i definiowalnego poprzez negację niemożliwości i konieczności. Kontyngencja powstaje, w tym rozumieniu, przez to, że systemy mogą także przyjąć inne stany, i taje się podwójną kontyngencją, jak tylko systemy ukierunkowują selekcję własnych stanów na fakt, że inne systemy są kontyngentne" (Luhmann 1975, 171).
30. Mowa ciała jako element działania perswazyjnego
Możesz niewerbalnie wyrazić, że zgadzasz się z kimś naśladując jego ruchy i gesty. Jeśli rozmawiacie na stojąco, wasze ciała będą zwrócone w stronę trzeciego, teoretycznego punktu i powstanie trójkąt; w ten sposób zostanie wyrażona obopólna zgoda. Poprzez obrócenie krzesła tak, aby twoje ciało ustawiło się dokładnie na wprost danej osoby(rys, 148), dajesz jej bez słów do zrozumienia, że oczekujesz prostych i jasnych odpowiedzi na zadawane przez ciebie pytania. Połącz tę pozycję ze spojrzeniem biznesowym (rys. 109), ogranicz ruchy ciała i mimikę twarzy, a twój rozmówca poczuje ogromną niewerbalną presję. Jeśli, na przykład, zadasz mu pytanie, a on zacznie pocierać powiekę i usta, a także nie będzie patrzył na ciebie w czasie udzielania odpowiedzi, obróć krzesło tak, aby siedzieć dokładnie na wprost niego i zapytaj: „Czy jesteś tego pewien?" Ten prosty ruch wywrze na niego niewerbalną presję i może zmusić go do powiedzenia prawdy.
Jeśli swoje ciało ustawisz pod właściwym kątem w stosunku do danej osoby, wówczas zdejmiesz presję z rozmowy. To znakomita pozycja do zadawania delikatnych i kłopotliwych pytań, zachęcająca do bardziej otwartych odpowiedzi, bez wywierania presji. Jeśli orzech jest trudny do zgryzienia, prawdopodobnie będziesz musiał powrócić do ustawienia na wprost, aby uzyskać to, czego oczekujesz.