18. Konwergencja mediów

Konwergencja (łac. convergere, zbierać się, upodabniać się) – wiele procesów obejmujących kojarzenie zjawisk znajdujących się na pograniczu działów telekomunikacji, informatyki i multimediów.

Przykłady:

• łączny przekaz głosu z danymi,

• integracja przekazów głosu przez różne sieci (VoIP, VoFR, VoATM),

• współistnienie komutacji łączy z komutacją pakietów,

• współdziałanie telefonu z komputerem (CTI),

• integracja sieci lokalnych z rozległymi itd.

Konwergencja to zjawisko dotyczące mediów, kultury itd. Wyróżnia się konwergencję mimetyczną i mimikryczną, Mimetyczna to upodabnianie sie form przekazu w mediach tradycyjnych do form przekazu w mediach nowoczesnych (Internet, TV), a mimikryczna to proces odwrotny.

19. Co to jest perswazja I manipulacja? Media a polityka

Manipulacja językowa – forma zamierzonego i intencjonalnego działania komunikatem tekstowym, mającego na celu wywarcie korzystnego dla manipulatora wpływu na osobę lub grupę. Manipulacja dotyczy jednak bardziej relacji między nadawcą i odbiorcą, nie zaś użytych środków jako takich. Działania manipulacyjne są ukryte dla świadomości odbiorcy.

Najczęstszymi środkami językowymi wykorzystywanymi do manipulacji językowej są:

• wyrazy wartościujące

• formy pierwszej osoby liczby mnogiej wprowadzane do tekstu w celu wywołania wrażenia tożsamości nadawcy i odbiorcy

• wyrazy zawierające pozytywną ocenę odbiorcy, które poprzedzają przekazywany komunikat

• wypowiedzi tak zbudowane, że nie da się im zaprzeczyć i przez to wydają się zawsze prawdziwe

• mówienie między wierszami

• eufemizmy

• zmienianie znaczenia wyrazów

Należy pamiętać, iż niemal wszystko może zostać uznane za manipulacyjne. Termin ten jest silnie pejoratywny i oparty na subiektywnym odczuciu, w związku z czym brak w nim naukowości.

10 Technik manipulacyjnych:

1. Selekcja faktów, czyli fragmentacja

• Polegająca na dobieraniu tylko takich faktów, które pasują do założonej przez nadawcę tezy. Najczęściej wobec zarzutów i bagatelizują znaczenie pomijanych faktów. Odmianą tej techniki jest pomijanie kontekstu lub jego dorabianie.

2. Pozorny obiektywizm

• Dziennikarz za pomocą tej techniki eksponuje pewne fakty w rozbudowanym nagłówku i w pierwszym rozwinięciu (lid), a inne równie ważne, ale dla siebie niewygodne podaje

w dalszej kolejności albo na końcu wypowiedzi i w sposób skrótowy. Tak więc pozornie tekst odzwierciedla rzeczywistość, ale autor z góry zakłada i liczy na to, że tylko początek dotrze do odbiorcy. Jak wykazują badania, przeciętny nabywca dzienników nie jest cierpliwy ani skrupulatny, skupia swoją uwagę na nagłówkach i pierwszych fragmentach wiadomości i z nich głównie czerpie wiedzę. Z badań Instytutu Poyntera wynika, że tylko 62% czytelników gazet informacyjnych doczytuje teksty do końca. W wypadku tabloidów jeszcze mniej, bo 57%.

3. Kreacja faktów

• Autor na podstawie subiektywnego i wybiórczego zestawienia informacji i okoliczności potwierdzonych rzekomo przez anonimowe źródła tworzy nowy fakt lub ich sekwencję. Żeby uchronić się przed zarzutem mistyfikacji, dziennikarz powołuje się na informatorów, którzy zastrzegają sobie pełną anonimowość. Autorzy mogą także tworzyć tzw. faktoidy. Są to twierdzenia niepoparte żadnymi dowodami, zwykle dlatego, że albo fakt jest nieprawdziwy, albo takich dowodów nie można uznać.