- •Лекцыя 10. Спецыяльная лексіка беларускай мовы (тэрміналогія)
- •Гістарычныя вытокі фармавання беларускай тэрміналогіі
- •Асаблівасці развіцця беларускай тэрміналогіі ў савецкі перыяд. Сучасны стан развіцця.
- •Тэндэнцыі сучаснага тэрмінаўтварэння
- •1) Суфіксальны (форма дзеепрыметніка, уласцівая бм):
- •5) Змена сінтаксічнай канструкцыі: на дзеепрыслоўны зварот:
Тэндэнцыі сучаснага тэрмінаўтварэння
На ўзроўні словаўтварэння гэта тэндэнцыя выяўляецца найперш у:
(1) пашыраным выкарыстанні ўласцівых для БМ суфіксаў замест запазычаных з рускай мовы суфіксаў -ірава-; -ем-, -ім-; -цель-; -ушч- (-юшч-), -ашч- (яшч-):
-им-, -ем-, -ущ-, -ющ- → -льн- (калі тэрмін абазначае пэўную якасць), -ан- (калі аб'ект знаходзіцца ў працэсе аперацыі):
разрешимая задача → вырашальная задача
спрямляемая кривая → выпрастальная крывая
возрастающая функция → нарастальная функцыя
соизмеримый → сувымерны
пранікальны, распазнавальны, сціскальны, дапушчальны, сумяшчальны
интерполируемый – інтэрпаляваны
-ирова- → -ава-, -ява-
дэфармаваць, праграмаваць, дубляваць
-тель- → -льнік-, -нік-
награвальнік, засцерагальнік, разбуральнік, глушыльнік, аслабляльнік, праяўляльнік, узмацняльнік
2) высокая ступень сінанімічнасці тэрмінаў: стойкасць — устойлівасць, знешні — вонкавы — знадворны, назапашванне —накапленне, раскладанне — разлажэнне — распад, утрыманне — змяшчэнне, араматычныя вуглевадароды — водарныя вуглевадароды, адбіццё — адлюстраванне і г. д.
3) тэндэнцыя павелічэння шматслоўных тэрміналагічных намінацый. Названая з'ява характэрна для тэрмінасістэм усіх сучасных нацыянальных моў, хоць яна і ўступае ў супярэчнасць з прынцыпамі эканоміі моўных сродкаў і з патрабаваннямі да тэрміна. Аналіз тэрміналогіі ў мовах з больш працяглай функцыянальнай традыцыяй (англійскай, французскай) паказвае, што свядомая тэрміналагічная работа па стварэнні аднаслоўных тэрмінаў праводзіцца там значна больш паслядоўна і паспяхова, што даволі часта служыць шырокаму распаўсюджанню англамоўных тэрмінаў у іншых мовах.
Спосабы перакладу дзеепрыметнікаў з РМ на БМ:
1) Суфіксальны (форма дзеепрыметніка, уласцівая бм):
у беларускіх дзеепрыметніках няма суфіксаў -уч (-юч), -ач (-яч), -ом (-ем, -ім), -ш (-уш). Ёсць суфіксы -ан (-ен), -л, -н, -т. Пры іх выкарыстанні заўважаецца наступная тэндэнцыя: -ем → -ан (помещаемый → змешчаны); -ш → -л (высохший → ссохлы, умерший → памерлы).
обслуживающий персонал = абслуговы персанал, определяющие факторы = вызначальныя фактары
2) Змена часціны мовы:
назоўнік (будущее человечества → будучыня чалавецтва),
прыметнiк (воображаемый сюжет → уяўны сюжэт),
дзеяслоў (загоревшийся костер ярко светил → вогнішча загарэлася ды ярка свяціла),
развіты прыдатак (витамины, стимулирующие активность → вітаміны-стымулятары актыўнасці).
3) Сінанімічны: сложившиеся обстоятельства → дадзеныя абставіны.
4) Інверсія (перастаноўка слоў) + змена часціны мовы: стимулирующий аппарат → апарат стымулявання (суб’ект + назоўнік у Р. скл.).
5) Змена сінтаксічнай канструкцыі: на дзеепрыслоўны зварот:
Выполнивший работу студент сдал ее преподавателю. = Выканаўшы працу, студэнт здаў яе выкладчыку.
6) Даданы сказ (ужываецца толькі тады, калі папярэднія не спрацоўваюць!):
стол, стоявший в углу → стол, што стаяў у куце (“што” – даданая частка адносіцца да неадушаўлёнага назоўніка!);
мальчик, стоявший в углу → хлопчык, які стаяў у куце / смотрящий вперед → той, хто глядзіць наперад (“які” (паперадзе назоўнік) ці “хто” (паперадзе займеннік) – даданая частка адносіцца да адушаўлёнага назоўніка!).
