Przykładowe pytania na egzamin ustny

1. Mnożnikowe mechanizmy wzrostu gospodarczego

Mnożnik - Jest to wielkość mówiąca ile razy wzrośnie dochód w efekcie wystąpienia impulsu uruchamiającego działanie mechanizmu. Zmiana poziomu dochodu w wyniku zmiany popytu globalnego to rezultat działania mechanizmu mnożnikowego w gospodarce. Działanie mechanizmu mnożnikowego w gospodarce nie jest tylko jednokierunkowe, spadek popytu globalnego prowadzi do spadku produkcji.

Mnożnik jest to stosunek ostatecznej zmiany w wielkości dochodu (PKB) do pierwotnej zmiany wielkości wydatków: K=\"delta\"Y / \"delta\" I

*O ile wzrośnie dochód narodowy w wyniku wzrostu inwestycji o jednostkę.

1)mnożnik inwestycyjny Keynesa:

Pierwotnym bodźcem jest przyrost wydatków inwestycyjnych. W wyniku reakcji gospodarki na wzrost inwestycji rozpoczyna się następujący proces kumulacyjny-- wzrost inwestycji powoduje zwielokrotniony przyrost dochodu narodowego „dY = 1/1-c*dI;

W stanie niepełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych wzrost inwestycji

poprzez efekty mnożnika prowadzi do wzrostu wydatków konsumpcyjnych i w

konsekwencji wywołuje zwielokrotniony wzrost popytu ( i podaży, ponieważ w

gospodarce istnieją rezerwy niewykorzystanych czynników produkcji);

2. Popytowe i podażowe czynniki wzrostu gospodarczego

rost i rozwój gospodarczy 1. Definicja wzrostu i rozwoju gospodarczego. Wzrost gospodarczy to stałe zwiększanie zdolności produkcyjnej danego kraju do produkcji dóbr i usług. Są to zmiany ilościowe i dotyczą krótkiego okresu (do 1 roku). Rozwój gospodarczy jest pojęciem szerszym. Są to zmiany ilościowe ale i jakościowe w strukturze gospodarczej i społecznej. Rozwój dotyczy długich okresów ekonomii (powyżej 1 roku). Rozwój gospodarczy dokonuje się w strukturze rzeczowej, własnościowej i instytucjonalnej.  Rozwój w ujęciu rzeczowym polega na szybszym tempie rozwoju przemysłu przetwórczego nad wydobywczym.  Rozwój w ujęciu własnościowym polega na osiągnięciu w gospodarce mieszanej ilości gospodarczej.  Rozwój w aspekcie instytucjonalnym to rosnąca rola, niektórych instytucji państwa ale i instytucji prywatnych wspierających rozwój gospodarczy (np. wydatki państwa na rzecz regionów słabszych ekonomicznie). 2. Determinanty wzrostu i rozwoju gospodarczego. Ogólnie wyróżnia się dwie grupy przyczyn wzrostu i rozwoju gospodarczego: 1) Podażowe czynniki wzrostu i rozwoju gospodarczego. Ekonomia Neoklasyczna podkreślała znaczenie podażowych czynników wzrostu i rozwoju gospodarczego. Są to następujące czynniki:  wzrost zasobów ziemi i surowców  nowe techniki i technologie wytwarzania  wzrost kapitału ludzkiego - wykształcenie pracownika  czynnik demograficzny - chodzi o właściwą proporcję miedzy ludzkością pracującą a ludzkością bierną (dostająca renty i emerytury)  wzrost wydajności pracy - wielkość produkcji przypadająca na jednego zatrudnionego  kapitałochłonność - jest to udział kapitału w dochodzie, albo wyposażenie danego stanowiska pracy w maszyny i urządzenia  postęp techniczny - w gospodarce występują dwa rodzaje postępu technicznego: 1) postęp techniczny związany z zakupem nowych maszyn i urządzeń wymagający wysokich nakładów (wdługim okresie); 2) postęp techniczny w obrębie istniejącego kapitału (np. nowa organizacja pracy, oszczędność surowców). 2) Popytowe czynniki wzrostu i rozwoju gospodarczego. Za popytowymi czynnikami wzrostu i rozwoju gospodarczego opowiadała się ekonomia Keynsowska:  popyt konsumpcyjny gospodarstw domowych  popyt inwestycyjny przedsiębiorstw. W ekonomii Keynsowskiej wydatki konsumpcyjne powiększone są z wydatkami inwestycyjnymi i dochodem narodowym za pośrednictwem mnożnika inwestycyjnego. Ogólna postać mnożnika inwestycyjnego: mi = Y = mi  I  = C + I Y = C + I I = Y - C mi = / /: /: Y mi = = mi = = To jest udział konsumpcji w dochodzie, czyli tzw. krańcowa skłonność do konsumpcji, którą definiuje się następująco: 1 1 1 1 Y I Y Y - C 1 - 1 - KSK Y C S Y KSO + = 1 C Y S Y(C/Y) KSK – jest to ta część dodatkowej złotówki którą gospodarstwo domowe decyduje przeznaczyć na konsumpcje. Krańcowa stopa do oszczędności jest to: (S/Y) KSO – jest to ta część dodatkowej złotówki, którą gospodarstwo domowe stara się zaoszczędzić.