Dźwięk jako zjawisko fizyczne

Dźwięk – zaburzenie falowe występujące w jakimś ciele sprężystym. Źródłem dźwięku są drgania dowolnego ciała sprężystego.

Cechy dźwięku:

1) częstotliwość (liczba drgań na sekundę) – od niej zależy 2) wysokość dźwięku, 3) natężenie, tj. siła dźwięku, zależy od amplitudy drgań, 4) barwa – zależy od formy drgań (a te od kształtu rezonatora).

Tony – dźwięki o ściśle określonej liczbie drgań na sekundę występujące w takich samych odcinkach czasowych.

Szmery – dźwięki o przebiegach nieregularnych, które powstają, gdy w takich samych odcinkach czasowych występują różne ilości drgań.

Głos ludzki

Źródłem dźwięków mowy ludzkiej są drgania. Muszą być one wytworzone, a następnie odpowiednio ukształtowane przez organy narządów mowy.

Natężenie zależy od siły naporu powietrza wydychanego z płuc, na wiązadła głosowe.

Wysokość zależy od długości i naprężenia wiązadeł głosowych (im krótsze wiązadła, tym wyższy głos).

Czas trwania dla samogłosek jest dłuższy niż dla spółgłosek.

Barwa zależy od objętości i kształtu rezonatorów, tj. jamy ustnej, jamy nosowej i jamy gardłowej.

Skala rozpiętości głosu ludzkiego wynosi ok. 80-1000 drgań na sekundę.

Skala słyszalności głosu, tj. wrażliwości ucha ludzkiego na drgania powietrza, waha się od 16 do 20 000, a nawet więcej, drgań na sekundę.

Słyszalność głosów, zwłaszcza jej górna granica, zależy od indywidualnych właściwości organizmu.