- •Przedmiot fonetyki
- •Działy fonetyki
- •Metody eksperymentalne stosowane w fonetyce
- •Dźwięk jako zjawisko fizyczne
- •Głos ludzki
- •Narządy mowy
- •Aparat oddechowy (ekspiracyjny, respiracyjny)
- •Nasada – wszystkie narządy znajdujące się ponad krtanią
- •Funkcje narządów mowy
- •Fazy artykulacji
- •Proces mówienia I słyszenia
- •Podział głosek samogłoski (wokalizm)
- •Spółgłoski (konsonantyzm)
- •Fazy wypowiedzi
- •Zasady ortografii polskiej
- •Alfabet fonetyczny
- •Zasady alfabetu slawistycznego
- •Zjawiska fonetyczne
- •Upodobnienia wewnątrz- I międzywyrazowe akcent
- •Przedmiot I zakres badań fonologii, jej stosunek do fonetyki
- •Fonologia
- •Fonem – podstawowa jednostka fonologii
- •2. Wargowa
- •2. Zębowa
- •Przykłady
- •Opozycje fonologiczne
- •Cechy dystynktywne I relewantne
- •Warianty fonemu – alofony
- •Warianty fakultatywne
- •Zasób fonemów współczesnej polszczyzny
- •Szczelinowe
- •Zwarto-szczelinowe
- •Tablica fonemów polskich Fonemy samogłoskowe
- •Fonemy spółgłoskowe
- •Neutralizacja opozycji
- •Kategorie fonologiczne
- •Względność systemu fonologicznego
Przedmiot fonetyki
Fonetyka – dział nauki o języku, którego przedmiotem są artykułowane dźwięki mowy, czyli głoski. Zajmuje się procesem wytwarzania dźwięków mowy, ich klasyfikacją, właściwościami fizyczno-artykulacyjnymi, wzajemnym oddziaływaniem na siebie oraz procesem słyszenia i rozumienia.
Działy fonetyki
W zależności od przyjętych kryteriów opisu i klasyfikacji głosek wyróżnia się:
fonetykę artykulacyjną, która bada i opisuje dźwięki mowy w oparciu o obserwacje układów i ruchów narządów mowy uczestniczących w wytwarzaniu poszczególnych głosek;
fonetykę akustyczną, która bada i opisuje akustyczne cechy głosek, analizując właściwości fali dźwiękowej;
fonetykę artykulacyjno-akustyczną, która bada i opisuje dźwięku mowy, uwzględniając regularne zależności zachodzące między ich stroną artykulacyjną i akustyczną.
W zależności od zakresu badań fonetyka dzieli się na:
opisową, która bada, opisuje i klasyfikuje głoski występujące w określonym języku współczesnym, posługując się w swych badaniach bezpośrednią obserwacją ludzi mówiących;
historyczną, która bada zmiany fonetyczne, jakie miały miejsce w ciągu rozwoju historycznego języka; usiłuje na podstawie zabytków piśmiennictwa odtworzyć sposób wymawiania właściwy ludziom z dawnych epok;
porównawczą, która bada i opisuje głoski kilku pokrewnych języków w celu wyjaśnienia występujących w nich zjawisk i ustalenia stosunku pokrewieństwa zachodzącego między nimi;
ogólną, która bada i opisuje głoski różnych języków i na tej podstawie wykrywa ogólne prawa rządzące dźwiękową stroną języka w ogóle.
Ponadto wyróżniamy:
fonetykę funkcjonalną, która interesuje się tylko takimi dźwiękami mowy, które pełnią określone funkcje znaczeniowe lub morfologiczne w wyrazach i ich formach (opisowa natomiast zajmuje się wszelkimi możliwymi odmianami głosek, nawet indywidualnymi różnicami w ich artykulacji, często nie dostrzeganymi przez niewprawne ucho)
fonetykę eksperymentalną, która nie poprzestaje na obserwacji dźwięków mowy dostępnych zmysłom ludzkim, dąży do osiągnięcia obiektywnych wyników badań przez zastosowanie specjalnej, precyzyjnej aparatury, bada mowę ludzką w warunkach laboratoryjnych.
