1. Аллергия

2. иммунотапшылықты жағдайлар

3. аутоиммундық үрдістер

4. иммунитет

5. иммунитет тежелетін жағдайлар

70. Жануарлардың қысқы ұйқысы мысал болады

1. түрлік реактивтілікке

2. топтық реактивтілікке

3. даралық реактивтілікке

4. арнайы реактивтілікке

5. патологиялық реактивтілікке

71. Бақалар, теңіз шошқасына қарағанда, гипоксияға төзімді. Бұл мысал бола алады

A) түрлік реактивтілікке

В) топтық реактивтілікке

C) даралық реактивтілікке

D) жасына байланысты реактивтілікке

E) арнайы реактивтілікке

72. Бірдей күштегі патогендік жайттардың әсері әртүрлі адамдардың өмір тіршілігінде бірдей өзгерістер тудырмайды, ол мысалы

A)түрлік реактивтілік

B) топтық реактивтілік

С) жынысына байланысты реактивтілік

D) жасына байланысты реактивтілік

Е) даралық реактивтілік

73. Белсенді төзімділіктің мысалы болады

А) құрт-құмырсқалар, тасбақалардың қатты жабындылары

В) микробтардың түсуіне кедергі келтіретін тері және шырышты қабықтар

С) сүйектер мен тірек-қимылдық мүшелерінің тіндері

D) фагоцитоз

Е) гистогемдік тосқауылдар

74. Организмнің енжар төзімділігінің көрінісіне жататыны

1. уларды уытсыздандыру және шығару

2. зақымдануға жауаптың жедел кезеңі

3. егу

4. Аурудан кейінгі иммунитет

5. Асқазан сөлінде тұз қышқылының мөлшері

75. Белсенді төзімділіктің көрінісі болады

1. гематоэнцефалдық тосқауыл

2. аэрогемдік тосқауыл

3. тері және шырышты қабықтардың тосқауылдық қызметі

4. ауруды бастан өткізгеннен соңғы иммунитет

5. асқазан сөлінде НCl мөлшері

76. Балалық шаққа тән

1. аурудың гиперергиялық өтуі

2. сыртқы орта өзгерістеріне жақсы бейімделу, антидене өндіруге жоғары қабілеттілігі

3. аурулар әйгіленімдерінің әлсіз көрінуі

4. биологиялық тосқауылдардың төмен өткізгіштігі

5. лейкоциттердің фагоцитоздық белсенділігі жоғары болуы.

77. Әйелдер, ерлерге қарағанда, төзімсіз келеді

1. есірткілерге

2. төмен температураға

3. гипоксияға

4. жедел қансырауға

5. ашығуға

78. Черноруцкий бойынша конституция түрлерінің жіктелуі

1. нормостеник, астеник, гиперстеник

2. мыйлық түрі

3. күшті, ұстамды, жігерлі

4. пикниктік, астениялық, атлеттік

5. холерик, флегматик, сангвиник, меланхолик

79. Гиперстеникке тән

1. өкпенің тіршілік сыйымдылығының жоғары болуы

2. қанда глюкоза деңгейі мен артериялық қысымның жоғары болуы

3. Ішектің сіңірулік қабілеті мен қимылының төмен болуы

4. Бүйрекүсті безі қызметі төмен, қанда глюкоза аз болуы

5. Эпигастр бұрышы 90 градустан аз

80.Гиперстениктер бейім

1. Артериялық қысымның төмен болуына

2. анемияға

3. қанда глюкоза мөлшерінің аз болуы

4. қанда липидтер мөлшерінің артық болуы

5. гипохолестеринемия

81. Астениктер бейім

1. гипертониялық ауруға

2. жүректің ишемиялық ауруына

3. өт-тас ауруына

4. анемияларға

5. қантты диабетке.

82. Астеникке тән

1. эпигастр бұрышы доғал

2. негізгі алмасудың деңгейі жоғары жөне қанда глюкоза мен холестерин деңгейі салыстырмалы түрде төмен

3. негізгі алмасудың деңгейі төмен

4. жүректің көлденең орналасуы

5. артериялық гипертензияға, өт-тас ауруы дамуына бейім

83. Қарттық шаққа тән

1. аурудың гиперергиялық өтуі

2. аурудың гипоергиялық өтуі

3. аурулар әйгіленімдерінің айқындығы

4. организмнің төзімділігінің жоғары болуы

5. аурудың жедел түрде өтуі

84. Қарт адамдар жұқпаларға бейім. Бұл мысалы

1. түрлік реактивтіліктің

2. даралық реактивтіліктің

3. топтық реактивтіліктің

4. арнайы реактивтіліктің

5. иммундық реактивтіліктің

85. Акулалардың жарасы іріңдемейді. Бұл мысалы:

A) Түрлік реактивтіліктің, туа біткен төзімділіктің

B) Топтық реактивтіліктің, белсенді төзімділіктің

C) даралық реактивтіліктің, енжар төзімділіктің

D) дерттік реактивтіліктің

E) жүре пайда болған төзімділіктің

86. Балалар бөлімшесіне 3 жастағы ер бала келіп түсті. Қарап тексергенде: бала қатарластарымен салыстырғанда бойы кіші, беті жалпақ, ауызы жартылай ашық, төменгі ерінінен сілекей ағып тұр, көз ойығы тар, бет сүйегі шығыңқы, алақанының ортасында терісі қыржымдалған. Кариотип: 46,XY, t(14, 21). Бала қандай аурумен ауырады?

1. Даун ауруымен

2. Шерешевский Тернер синдромымен

3. Патау синдромымен

4. Клайнфельтер синдромымен

5. трисомия Х синдромымен

87. Метаболизмнің аралық өнімдері жиналуымен сипатталатын тұқымқуатын энзимопатияларға жататыны

A) Гликогеноз

B) орақтәрізді жасушалы анемия

C) Гемофилия А

D) Гемофилия В

E) Дальтонизм

88. Экссудативті – шырышты диатездің бір клиникалық белгісі және қалыптасу тетігі болып табылады

A) гистамин мөлшерінің артуы, 1 жастағы балалардағы аллергиялық дерматит

B) қанда зәр қышқылы мөлшерінің артуы, мектепке дейінгі балаларда ерте психомоторлық даму

C) Тимомегалия, бүйрекүсті безі қыртысты қабатының салдарлық жеткіліксіздігі, баланың физикалық өсуінің қалыс қалуы, жиі суықтап ауыру

D) Гиперкетонемия, ацетонемиялық құсу

E) Иммунопатия, Т-лимфоцит хелперлер белсенділігінің төмендеуі, Т-лимфоцит реттеушілердің әсерленуі

89. Лимфалық-гипоплазиялық диатездің бір клиникалық белгісі және қалыптасу тетігі болып табылады

A) гистамин мөлшерінің артуы, 1 жастағы балалардағы аллергиялық дерматит

B) қанда зәр қышқылы мөлшерінің артуы, мектепке дейінгі балаларда ерте психомоторлық даму

C) Тимомегалия, бүйрекүсті безі қыртысты қабатының салдарлық жеткіліксіздігі, баланың физикалық өсуінің қалыс қалуы, жиі суықтап ауыру

D) Гиперкетонемия, ацетонемиялық құсу

E) балалардағы энзимопатия, гистаминазаның әсерсізденуі, тері қатпарларының тұрақты баздануы

90. Жүйкелік-артриттік диатездің бір клиникалық белгісі және қалыптасу тетігі болып табылады

A) гистамин мөлшерінің артуы, 1 жастағы балалардағы аллергиялық дерматит

B) қанда зәр қышқылы мөлшерінің артуы, мектепке дейінгі балаларда ерте психомоторлық даму

C) Тимомегалия, бүйрекүсті безі қыртысты қабатының салдарлық жеткіліксіздігі, баланың физикалық өсуінің қалыс қалуы, жиі суықтап ауыру

D) лимфоидты тіннің гиперплазиясы, стреске төзімділігінің төмендеуі, ісінуге бейімділік

E) балалардағы энзимопатия, гистаминазаның әсерсізденуі, тері қатпарларының тұрақты баздануы

91. Жасуша зақымдануының бейнақты көрінісі болып табылады

1. жоғары температура әсерінен нәруыздың денатурациясы

2. ацидоз, жасуша мембранасы өткізгіштігі жоғарылауы

3. Мембрананың жыртылуы

4. Құрт-құмырсқа уынан фосфолипазалардың әсерленуі

5. Цианидтермен уланғанда цитохромоксидазаның тежелуі

92. Жасушадан калий иондарының шығуы

1. Зақымданудың бейнақты көрінісі

2. Жасуша зақымдануының арнайы көрінісі

3. Жасуша зақымданғанда байқалмайды

4. Тек гипоксиялық зақымдануда байқалады

5. Тек механикалық жайтпен зақымдануда байқалады

93. Цитохромоксидаза белсенділігі төмендеуі жасуша зақымдануының арнайы көрінісі болады:

А) радиация әсері

В) цианидтермен улану

С) жоғары температураның әсері

D) механикалық жарақат

Е) қанайналымдық гипоксия кезінде

94. Жасушаішілік ацидоз – бұл

1. жасуша зақымдануының бейнақты көрінісі

2. жасуша зақымдануының арнайы көрінісі

3. жасуша зақымдануында кездеспейді

4. гипоксияда ғана дамиды

5. химиялық жайттар әсерінен дамиды

95. Жасуша мембранасы өткізгіштігі жоғарылауы

1. жасушаның кез келген зақымдануымен қабаттасады

2. жасуша зақымдануының тек арнайы көрінісі болып табылады

3. Жасуша зақымданғанда байқалмайды

4. Тек гипоксиялық зақымдануда байқалады

5. Тек механикалық жайтпен зақымдануда байқалады

96. Майлардың асқын тотығуы (МАТ) әсерленеді

1. стрессте, Д гипервитаминозында

2. Е витаминін қабылдағанда

3. супероксиддисмутаза белсенділігі жоғарылағанда

4. каталаза белсенділігі жоғарылағанда

5. пероксидаза белсенділігі жоғарылағанда

97. Жасуша ісінуінің патогенезінде маңызды рол атқарады

A) Na/К - АТФаза белсенділігі төмендеуі

B) жасушаішілік осмостық қысымның төмендеуі

C) майлардың асқын тотығуы төмендеуі

D) Са² - АТФ-аза белсенділігі жоғарылауы

Е) жасушаішілік натрийдің азаюы

98. Жасуша мембраналары зақымдануының салдары

1. лизосома мембранасының тұрақтануы

2. лизосомалық ферменттердің белсенділігінің төмендеуі

3. митохондрий ферменттерінің әсерленуі

4. АҮФ түзілуі артуы

5. жасушада кәлцийдің жоғарылауы

99. Жасуша мембраналары өткізгіштігінің жоғарылауы әкеледі

1. жасушадан натрий иондарының шығуына

2. жасушаға калий иондарының түсуіне

3. жасушадан кәлций иондарының шығуына

4. жасушада судың азаюына

5. жасуша боялуының жоғарылауына

100. Митохондрийлер мембранасы зақымдануынан дамиды

1. кариорексис

2. жасушаның аутолизуі

3. жасуша бөлінуінің реттелуі бұзылуы

4. тотығудан фосфорланудың бұзылуы

5. мембрана әлеуетінің төмендеуі

101. Жасушаның гипоксиялық зақымдануы негізгі жайты болып табылады

1. АТФ түзілуінің азаюы

2. Жасушада натрийдің көбеюі

3. фосфолипаза А₂ әсерленуі

4. лизосомалық ферменттердің шығуы

5. МАТ әсерленуі

102. Ядро мембранасы тұтастығы бұзылуының салдары

1. Жасушаға натрий енуінің артуы

2. Жасушадан калийдің шығуы

3. ДНҚ екі еселенуі және транскрипция үрдістерінің бұзылуы

4. Жасушаға кальций енуінің азаюы

5. АҮФ түзілуінің бұзылуы

103. Лизосомалар мембраналарының зақымдануы кезінде лизосомалық гидролазалардың белсенділігі

1. төмендейді

2. жоғарылайды

3. шамалы төмендейді

4. өзгермейді

5. тек қана белгілі зақымдануда өзгереді

104. Лизосомалық ферменттер белсенділігінің жоғарылауы цитоплазмада иондар көбеюінің салдарынан болады

1. Nа,

2. К,

3. Са²

4. Н

5. Мg²

105. Патогенездің көрсетілмеген тізбегі:

Мембраналардың зақымдануы ® иондық теңгерімсіздік → жасушада ? көбеюі → мембраналық фосфолипазалардың әсерленуі → тотығулық фосфарланудың ажырауы

1. кәлцийдің

2. натрийдің

3. калийдің

4. магнийдің

5. сутегінің

106. Бос иондалған кәлцийдің мөлшері жоғарылауы қабаттасады

1. жасушаішілік онкотикалық қысымның төмендеуімен

2. фосфолипазалардың тежелуімен

3. АҮФ түзілуі жоғарылауымен

4. жасушада осмостық қысымның томендеуімен

5. тотығулық фосфарланудың ажырауымен.

107. Жасушаның қайтымсыз бүлінісінің көріністеріне жататыны

1. ядроның ыдырауы, митохондрий құрылымы бұзылуы

2. жасуша көлемінің аздап ұлғаюы, жасуша сыртында лактаттың жиналуы

3. мембрана әлеуетінің төмендеуі

4. полисомалардың ыдырауы

5. митохондрий ферменттерінің белсенділігі төмендеуі

108. Жасушаның некрозы

1. перфорин-гранзим тетігі әсерінен дамиды

2. апоптоз денешіктері түзілуімен қабаттасады

3. қабынулық әсерленіспен қабаттасады

4. жасушаның тектік бағдарланған өлімі

5. жасушаға хабарламалық серпіндер әсерінен дамиды

109. Апоптоздың экзогендік күшейткіштері

1. Р-53

2. Цитохром С

3. өспелер тіршілігін жоятын жайт

4. лизосомалық ферменттер

5. Каспаза-3

110. Жасуша апоптозына тән

1. кариолизис

2. каспазалар жәнеи эндонуклеазалардың әсерленуі, апоптоз денешіктерінің (жасушалық бөлшектер) түзілуі

3. мембраналардың бүлінуі, лизосомалық ферменттердің әсерленуі

4. қабыну дамуы

5. жасушаның ісінуі

111. Жасуша зақымдануының икемделулік-бейімделулік тетіктеріне жатады

1. жылулық сілейме нәруыздарының азаюы

2. митохондрий тарақшалардың жыртылуы

3. антиоксиданттық қорғаныс жүйесі белсенділігінің төмендеуі

4. уытсыздандыру ферменттері белсенділігінің төмендеуі

5. жасушаішілік құрылымдардың гипертрофиясы және гиперплазиясы

112. Егде жас мөлшері-бұл (1):

А) 30-35 жас

В) 35-40 жас

С) 45-59 жас

Д) 60-74 жас

Е) 75 жастан жоғары

113. Қарттық шақ мөлшері-бұл (1)

А) 30-35 жас

В) 35-40 жас

С) 45-59 жас

Д) 60-74 жас

Е) 75 жастан жоғары

114. Ұзақ өмір сүрушілердің жасы(1)

А) 45-59 жас В) 60-74 жас С) 75-80 жас Д) 81-89 жас Е) 90 жастан жоғары

115. Қазақстанда халықтың өмір сүруінің орташа ұзақтығы(1)

А) 59 жас В) 65 жас С) 71 жас Д) 75 жас Е) 80 жас

116. Прогерия-бұл (1)

А) тұқым қуалайтын ерте қартаю В) тұқым қуаламайтын ерте қартаю С) тістеудің ауытқуы (прикус) Д) табиғи физиологиялық қартаю Е) алыстан көргіштік

117. Ішкі сөлденістік кжүйенің қартаюға тән өзгерістерін көрсетіңіз:

А) гонадотропиндер сөлденісінің азаюы В) гонадотропиндер сөлденісінің көбеюі С) меланотонин сөлденісінің жоғарылауы Д) жыныстық гормондар сөлденісінің азаюы Е) өсу гормонының сөлденісінің азаюы

Ғ) тироксин сөлденісінің жоғарылауы

1) В, D, Е

2) А, С, F

3) B, D, F

4) A, C, E

5) B, C, E

118. Қартаюға тән(5)

А) коллаген молекуласының тігістері В) жасушаішілік су мөлшерінің азаюы С) қантамырларының шеткері кедергісінің төмендеуі Д) негізгі алмасу деңгейінің төмендеуі Е) жасуша ішінде натрийдің азаюы, кәлийдің көбеюі

Ғ) алғашқы лизосомалар санының көбеюі

G) алғашқы лизосомалар санының азаюы

Н) қанда жоғары тығыздықты липопротеидтердің (ЖТЛП) көбеюі

I) қанда төмен тығыздықты липопротеидтер (ТТЛП) көбеюі

1) A, C, E, G, H

2) A, B, D, E, I

3) B, C, D, F, I

4) А, В, D, F, I

5) B, C, D, F, H

119. И.И. Мечников бойынша организм қартаюын туындататыны:

А) ішектегі нәруыздың іріп-шіру өнімдерімен аутоуыттану В) индол, скотол, фенол, крезол С) кетондық денелер Д) сүт және пирожүзім қышқылдары Е) гиперазотемия

1) А, В

2) C, D

3) D, E

4) A, E

5) B, E

120. Қартаюдың бос радикалдық тетігінің дұрыс бірізділігін көрсетіңіз:

А) ДНҚ жіптерінің үзілуі В) ядро мембранасының зақымдануы С) бос радикалдардың артық болуы Д) ауытқыған нәруыз – ферменттердің түзілуі Е) жасуша қызметінің бұзылуы

Ғ) жасушаның өлуі

1) С→E→А→D→B→F

2) A→В→C→D→Е→F

3) A→В→D→C→Е→F

4) С→В→D→A→Е→F

5) С→В→А→D→Е→F

121. Теломерлер-бұл (3)

А) жасуша бөлінуі кезінде репликациясы аяқталмаған ДНҚ бөлігі В) жасуша бөлінуінің супрессоры болып табылатын тектері бар ДНҚ бөлігі С) жасуша бөлінуінің демеушісі болып табылатын тектері бар ДНҚ бөлігі Д) тектері болмайтын ДНҚ бөлігі Е) хромосомалардың соңғы бөліктері

1) A, B, E

2) A, C, E

3) B, C, D

4) А, D, Е

5) C, D, E

122. Теломераза-бұл (2)

А) теломерлерді қалпына келтіретін фермент В) теломерлерді ыдырататын фермент С) РНҚ тәуелді ДНҚ –полимераза немесе кері транскриптаза

Д) лизосомалардың ферменті Е) митохондрийдің ферменті

1) A, D

2) A, E

3) А, С

4) B, D

5) B, E

123. Келтірілген тұжырымдардың дұрысын көрсетіңіз (4)

А) әйелдерде ерлермен салыстырғанда теломерлер ұзынырақ В) теломеразалар белсенділігінің жоғарылауы жасуша митозы сандарының көбеюі әкеледі С) Хейфликтің бөліну өлшемі теломерлер ұзындығымен шектеледі Д) қысқа теломерлер жүрек –қантамыры ауруларының қауіптілігін жоғарылатады

Е) бағаналы жасушаларда теломеразалар белсенділігі төмен болады

1) A, B, C, E

2) A, B, D, E

3) B, C, D, E

4) A, B, C

5) А, В, С, D

124. Қартаюға қарсы тетіктерге жатады: (4)

А) антиоксиданттар В) бос радикалдар С) ДНҚ-ң репарациялық жүйесі Д) теломерлердің қысқаруы Е) аутоиммундық үрдістер

Ғ) стресс шектейтін жүйе

G) теломерлердің ұзаруы

Н) сутегі иондары

1) A, B, E, F

2) A, B, D, E

3) B, C, D, E

4) A, B, F, G

5) А, С, F, G

125. Қартаю гормондарына жатады (2)

А) инсулин В) кортизол С) тироксин Д) глюкагон Е) мелатонин

1) A, D

2) A, E

3) А, С

4) A, B

5) B, E

126. Қартаюға қарсы гормондар (5)

А) инсулин

В) тестостерон С) тироксин Д) эстрогендер

Е) мелатонин Ғ) өсу гормоны

G) прогестерон

1) A, C, E, G, H

2) В, D, Е, F, G

3) B, C, D, F, I

4) А, В, D, F, I

5) B, C, D, F, H

127. Ісінудің дамуында маңыздысы

1. тамыр қабырғасы өткізгіштігінің жоғарылауы

2. Альдостерон мен АДГ өндірілуі төмендеуі

3. тіндерде коллоидтық – осмостық қысымның төмендеуі

4. Қанның онкотикалық қысымының жоғарылауы

5. Қылтамырішілік қысымның төмендеуі

128. Микроциркуляторлық арнада тамырлардан сұйықтықтың шығуының артуы байланысты

1. қанның гидростатикалық қысымының төмендеуімен

2. тіндерде коллоидты – осмостық қысымның төмендеуімен

3. лимфа ағып кетуінің жоғарылауымен

4. қанның онкотикалық қысымының жоғарылауымен

5. тамыр қабырғасы өткізгіштігінің жоғарылауымен

129. Ісіну патогенезінде маңызы бар

А) әлдостеронның түзілуі төмендеуінің

В) тіндерде онкотикалық және осмостық қысым жоғарылауының

С) қан тамырлары өткізгіштігі төмендеуінің

D) қанның гидростатикалық қысымының төмендеуінің

Е) қанның онкотикалық қысымы жоғарылауының

130. Ісінулер дамуына септеседі

1. қанда әлбуминдер мөлшерінің жоғарылауы

2. әлдостерон мен диурезге қарсы гормонның (ДҚГ) артық өндірілуі

3. лимфалық тамырлардың интерстициядан сұйық әкетуінің күшеюі

4. ДҚГ аз өндірілуі

5. қан тамырлары қабырғасы өткізгіштігі төмендеуі

131. Іркілулік ісінудің патогенезінде аса маңыздысы

1. гемодинамикалық фактор

2. онкотикалық фактор

3. қантамырлық фактор

4. тіндік фактор

5. жүйкелік-ішкі сөлденістік фактор

132. Аллергиялық ісінудің патогенезінде аса маңыздысы

1. тіндік жайт

2. гемодинамикалық жайт

3. жүйкелік-ішкі сөлденістік жайт

4. онкотикалық жайт

5. қантамырлық жайт

133. Ренин-ангиотензин-әлдостерондық жүйенің әсерленуі (РАӘЖ), ісінулер дамуында маңызы бар

1. қабынудағы

2. жүрек жеткіліксіздігіндегі

3. аллергиядағы

4. лимфа жеткіліксіздігіндегі

5. ашығудағы

134. Жүректік ісінудің патогенезіндегі бастапқы тізбек болып табылады

1. қанда ДҚГ мөлшерінің жоғарылауы

2. бүйректің ШМҚ (ЮГА) ренин шығуының жоғарылауы

3. жүректің минөттік көлемінің азаюы (ҚМК)

4. қантамырлары өткізгіштігінің жоғарылауы

5. бүйрек өзекшелерінде натрий мен судың кері сіңірілуінің күшеюі

135. Онкотикалық жайт, ісінудің патогенезіндегі негізгі рөл болып табылады

1. лимфа ағып кетуінің қиындауында

2. аллергияда

3. қабынуда

4. жүрек жеткіліксіздігінде

5. нефроздық синдромда

136. Қантамырлары қабырғасы өткізгіштігінің жоғарылауы, ісіну патогенезінің негізгі рөлі болып табылады

1. жүрек жеткіліксіздігі кезіндегі

2. ашығулық ісінуде

3. бауыр жеткіліксіздігі кезіндегі

4. ара, сона шаққан кездегі

5. іркілулік ісінулерде

137. Ісінудің жүйкелік-ішкі сөлденістік жайты – бұл

1. әлдостерон және диурезге қарсы гормон (ДҚГ) түзілуінің екіншілік артуы

2. әлдостеронның салдарлық тапшылығы

3. ДҚГ жеткіліксіз түзілуі

4. гиперинсулинизм

5. симпатикалық-адреналдық жүйенің әсерленуі

138. Теріс су балансы байқалуы мүмкін

1. бауыр циррозында

2. жүрек жеткіліксіздігінде

3. қантсыз диабетте

4. нефроздық синдромда

5. жедел гломерулонефритте

139. Су мен электролитті артық жоғалтуды дамытатыны

1. іш өтулер

2. құтырудағы судан қорқу

3. қантсыз диабет

4. жұту бұзылуы

5. гипервентиляция

140. Гиперосмолялдық дегидратация пайда болады

1. іш өткенде

2. жиі қайталанатын құсу кезінде

3. ішектік жыланкөзде

4. қантты дибетте

5. ауыр жұмыс атқарғандағы қатты терлеуде

141. Гиперосмолялдық дегидратация сипатталады

1. шөлдеу сезімінің болмауымен

2. судың жасуша ішінен жасушасыртылық кеңістікке ауысуымен

3. жасушаларда су мөлшері көбеюімен

4. жасуша сыртындағы сұйыктың осмостық қысымы төмендеуімен

5. организмде судың жалпы мөлшері көбеюімен

142. АДГ деңгейі төмендегенде байқалады

1. полиурия, полидипсия, гиперстенурия

2. полиурия, полидипсия, гипостенурия

3. полиурия, полидипсия, глюкозурия

4. олигоурия, полидипсия, гиперстенурия

5. олигоурия, полидипсия, гипостенурия

143. Гипоосмолялдық дегидратацияға әкеледі

1. іш өту

2. қантты диабет

3. қантсыз диабет

4. теңіз суын ішу

5. құтыру кезіндегі судан қорқу

144. Гипоосмолялдық дегидратация сипатталады

1. шөлдеу сезімімен

2. судың жасуша ішінен жасушааралық кеңістікке ауысуымен

3. жасушаларда су мөлшері азаюымен

4. жасуша сыртындағы сұйықтың осмостық қысымы төмендеуімен

5. организмде судың жалпы мөлшері көбеюімен

145. Нәруыз түзілуі төмендейді

1. толық ашығуда

2. жүктілікте

3. өсу жайтының артыкшылығында

4. соматотропты гормон артық өндірілгенде

5. үйлесімді тамақтануда

146. Нәруыздарз түзілуі күшейеді

1. қызба кезінде

2. анаболизмдік стероидтарды қабылдағанда

3. нәруызы жеткіліксіз тағам қабылдағанда

4. қатерлі өспелерде

5. қантты диабетте

147. Нәруыздар ыдыратылуы және сіңірілуінің бұзылуы байқалады

1. энтериттер кезінде

2. ахилияда

3. мәлабсорбцияда

4. К гиповитаминозында

5. ахолияда

1. ABCD

2. BCDE

3. ABDE

4. ABCE

5. ACDE

148. Жасушада нәруыз түзілуінің төмендеуі байланысты болуы мүмкін

1. тектік өзгерулерге

2. алмастырылмайтын амин қышқылдарының тапшылығына

3. полисомалар мөлшерінің азаюына

4. транскрипция және трансляция үрдістерінің бұзылуына

5. өсу жайтының артықтығына

1. ABCD

2. BCDE

3. ABDE

4. ABCE

5. ACDE

149. Нәруыз түзілуі төмендейді

A) толық ашығуда

B) жартылай ашығуда

C) организмнің өсуі кезеңінде

D) гипоксия кезінде

E) қантты диабет кезінде

1. ABCD

2. BCDE

3. ABDE

4. ABCE

5. ACDE

150. Нәруыз ыдырауы күшейеді

1. қызба кезінде

2. анаболизмдік стероидтарды қабылдағанда

3. гипоксия кезінде

4. қатерлі өспелерде

5. ауыр жарақаттанғанда

1. ABCD

2. BCDE

3. ABDE

4. ABCE

5. ACDE

151. Организмде оң азоттық тепе-теңдік, гиперсекрециясы кезінде дамиды

A) инсулиннің

B) глюкокортикоидтардың

C) андрогендердің

D) тироксиннің

E) СТГ

1. ABC

2. BCD

3. ABD

4. ABE

5. ACE

152. Организмде теріс азоттық тепе-теңдік дамиды

A) жүктілік кезінде

B) гиперинсулинизмде

C) организмнің қарқынды өсуі кезінде

D) күйік ауруында

E) анаболизмдік гормондар артық болғанда

153. Теріс азоттық тепе-теңдік артық сөлденісінде байқалады

1. тироксиннің

2. СТГ

3. инсулиннің

4. андрогендердің

5. альдостеронның

154. Гиперпротеинемия – бұл

1. қанда нәруыздар мөлшерінің

2. қанда нәруыздар мөлшерінің азаюы

3. қанда ауытқыған нәруыздардың пайда болуы

4. қанның нәруыздық бөлшектерінің арақатынасының бұзылуы

155. Гиперпротеинемия байқалады

1. глобулиндер түзілуі төмендегенде

2. биіктік ауру кезінде

3. Вальденстремнің макроглобулинемиясында

4. ісінулерде

5. гипергидратацияда

156. Гипопротеинемия – бұл

1. қанда ерекше (дерттік) нәруыздардың пайда болуы

2. қанда нәруыздар мөлшерінің жоғарылауы

3. қанда нәруыздар мөлшерінің азаюы

4. қанның нәруыздық бөлшектерінің арақатынасының өзгеруі

5. қанда С- әсерлі нәруыз мөлшерінің азайуы

157. Гипопротеинемия негізінен қанда мөлшері төмендеуіне байланысты

1. фибриногеннің

2. альбуминдердің

3. глобулиндердің

4. гаптоглобиннің

5. трансферриннің

158. Гипопротеинемияның себептері

1. ұзақ уақыт сумен толық ашығу

2. бауыр аурулары

3. нефроздық синдром

4. ауқымды күйік

5. қанның қоюлануы

1. ABCD

2. BCDE

3. ABDE

4. ABCE

5. ACDE

159. Гипопротеинемия қабаттасады

1. қанның онкотикалық қысымының төмендеуімен

2. қанда гормондардың бос бөліктерінің мөлшері төмендеуімен

3. плазма нәруыздарының тасымалдау қызметінің бұзылуымен

4. қанда гормондардың бос бөліктерінің мөлшері жоғарылауымен

5. ісінулер дамуымен

1. ABCD

2. BCDE

3. ABDE

4. ABCE

5. ACDE

160. Диспротеинемия – бұл

1. қанда нәруыздар мөлшерінің көбеюі

2. қанда нәруыздар мөлшерінің азаюы

3. қанның нәруыздық бөлшектерінің арақатынасының өзгеруі

4. қанда ауытқыған нәруыздардың пайда болуы

5. қанның кейбір нәруыздық бөлшегінің болмауы

161. Парапротеинемия – бұл

1. қанда нәруыз алмасуының соңғы өнімдерінің көбеюі

2. қанда ауытқыған нәруыздардың пайда болуы

3. қанның нәруыздық бөлшектерінің арақатынасының өзгеруі

4. қанның кейбір нәруыздық бөлшегінің болмауы

5. қанда мочевина және несеп қышқылының көбеюі

162.Парапротеидерге жатады

1. сапасы өзгерген гамма-глобулиндер

2. альбуминдер

3. альфа-глобулиндер

4. пропердин

5. комплемент жүйесінің нәруыздары

163. Плазмалық нәруыздың кейбір түрінің болмауы аталады

1. гиперпротеинемия

2. гипопротеинемия

3. парапротеинемия

4. диспротеинемия

5. дефектопротеинемия

164. Гиперазотемия – бұл

1. қанда қалдық азоттың көбеюі

2. зәрде қалдық азоттың көбеюі

3. қанда нәруыздар мөлшерінің көбеюі

4. тағаммен азоттың артық түсуі

5. оң азоттық тепе-теңдік

165. Гиперазотемияның патогенезі бойынша түрлері

1. бөгелулік

2. өнімдік

3. ауқаттық

166. Бөгелулік гиперазотемияның патогенезі байланысты

1. мочевина түзілуінің жоғарылауына

2. организмге нәруыздардың артық түсуіне

3. организмде нәруыздар ыдырауының ұлғаюына

4. организмде нәруыздар түзілуінің жоғарылауына

5. бүйрек қызметінің жеткіліксіздігіне

167. Өндірілулік гиперазотемияның патогенезі байланысты

1. бүйрек қызметінің бұзылуына

2. нәруыздар ыдырауының күшеюіне

3. нәруыздар түзілуінің жоғарылауына

4. жүрек қызметінің бұзылуына

168. Биогендік аминдер амин қышқылдарынан түзіледі

А) аргининнен

В) аланиннен

С) гистидиннен

D) тирозиннен

Е) аспартата

169. Подагра, алмасуы бұзылғанда дамиды

1. көмірсу

2. аминқышқылдардың

3. май

4. пуриндер

5. су және электролиттердің

170. Подагра кезінде буындарда жиналуы байқалады

1. несеп қышқылы тұздарының

2. холаттардың

3. сульфаттардың

4. оксалаттардың

5. фосфаттардың

171. Газдық ацидоз дамиды

1. асқазан сөлдерінің көп мөлшерде жоғалтқанда

2. тыныс алу орталығы тежелгенде

3. өкпе гипервентиляциясында

4. гипокапнияда

5. биіктік ауру кезінде

172. Газдық ацидозды дамытады