ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE- wykłady

Literatura:

Zagospodarowanie turystyczne- obejmuje takie elementy naturalne środowiska geograficznego (zagospodarowania przestrzennego), które przeznaczone są do zaspokojenia potrzeb turystycznych.

Środowisko geograficzne- to elementy środowiska przyrodniczego i antropogenicznego.

Zagospodarowanie turystyczne- stanowi składnik zagospodarowania przestrzennego: miejscowości, regionu, kraju.

Zakres rzeczowy zagospodarowania turystycznego ma charakter historyczny i stąd jest otwarty- zmienia się i zależy od wielu czynników; jak:

• rozwój potrzeb społecznych

• potrzeb turystycznych

• możliwości ekonomicznych i technicznych

• procesu możliwości i kształtowania środowiska

[hotel „+” to samo wystarczalny energetycznie, który wytwarza także energię na sprzedaż]

[AUDIT- ang. audit ekonomiczny]

Zakres zagospodarowania turystycznego uzależniony jest od położenia geograficznego miejscowości, regionu itd.

Zagospodarowanie turystyczne jest definiowane w literaturze przedmiotu różnorodnie, sformułowano wiele różniących się definicji:

Np.:

M. Band Bowy (1966) nie podaje definicji zagospodarowania turystycznego lecz wymienia jego składniki:

• dostępność komunikacyjna

• infrastruktura ogólna- środki komunikacji wewnątrz regionu

• urządzenia administracyjne, kulturalne, socjalne

• infrastruktura turystyczna- obiekty infrastruktury ogólnej powstałe po nadaniu gminie, miejscowości charakteru turystycznego

• trwałe zagospodarowanie turystyczne dla wyżywienia turystów i personelu obsługującego

• urządzenia sportowe i rozrywkowe

• zagospodarowanie turystyczne handlowe

• zagospodarowanie w zakresie recepcji i informacji

• urządzenia lecznicze

Olaf Rogalewski (1966): Zagospodarowaniem turystycznym nazywamy wyposażenie określonego regionu, miejscowości lub obszaru w zespół urządzeń do obsługi ruchu turystycznego.

Olaf Rogalewski (1974): Zagospodarowaniem turystycznym stanowi działalność mającą na celu przystosowanie środowiska geograficznego do potrzeb turystyki.

Lech Andrzej Dębski (1978) Zagospodarowanie turystyczne to działalność mająca na celu przystosowanie środowiska geograficznego dla:

• potrzeb ruchu turystycznego

• zapewnienia dojazdu do miejscowości turystycznych

• wyposażenie w odpowiednią bazę podstawową i towarzyszącą

Jadwiga Warszyńska, Antoni Jackowski (1979) Pod pojęciem agospodarowanie turystyczne rozumie się wynik działalności mającej na celu przystosowanie przestrzeni dla potrzeb ruchu turystycznego. W działalności tej zawierają się 3 tendencje:

1. ochrona i przystosowanie dla potrzeb turystów

2. zapewnienia dostępności komunikacyjnej obszarów, miejscowości i obiektów stanowiących cele wyjazdów turystycznych

3. zapewnienie turystom niezbędnych warunków egzystencji w miejscu lub na szlaku będącym celem podróży, poprzez ich wyposażenie w odpowiednie urządzenia obsługowe

Zagospodarowanie turystyczne określa się mianem infrastruktury turystycznej.

Infrastruktura turystyczna- to zespół obiektów i urządzeń, stanowiących wyposażenie określonego obszaru, szlaku lub miejscowości, umożliwiających zaspokojenie potrzeb ruchu turystycznego.

INFRASTRUKTURA

TURYSTYCZNA

KOMUNIKACYJNA NOCLEGOWA ŻYWIENIOWA TOWARZYSZĄCA

INFRASTRUKTURA

TURYSTYCZNA

Sieć oraz stan Wyposażenie urządzeń Organizacja ruchu Stan

techniczny urządzeń komunikacyjnych w komunikacyjnego zabezpieczenia

komunikacyjnych środki transportu techniczno-

(drogi, stacje obsługi) (stan autobusów usługowego

miejskich) transportu

rys. Infrastruktura turystyczno- komunikacyjna.

[dopuszczalne? 40 ton pyłu na rok na 1 km² w miejscowości uzdrowiskowej]

{!!! z ustawy o bazie turystycznej noclegowej przypomnij sobie: hotele, motele, etc.}

INFRASTRUKTURA (BAZA)

NOCLEGOWA TURYSTYKI

Charakter użytkowania Dostępność Stan I warunki materiałów

bazy bazy technicznych

Stała Sezonowa Otwarta Zamknięta Trwała Lekka

(środowiskowa- (kempingi,

np. baza wojskowa, drewniane obiekty,

baza stowarzyszeń sezonowa)

np. aktorów polskich)

INFRASTRUKTURA

TOWARZYSZĄCA

Urządzenia Urządzenia Urządzenia Urządzenia

umożliwiające rozrywkowe usługowe ułatwiające

korzystanie z (kasyno, kawiarnia z (fryzjer) uprawianie

walorów parkietem a sama turystom

turystycznych kawiarnia do gastrono- turystyki

(informacja turystyczna) mii już) i sportu

rys. Infrastruktura towarzysząca.

Marek Łabaj (1977) – (nie wymaga jej gościu)

Zagospodarowanie turystyczne- to zaplanowane, dynamiczne, kształtowanie układów przestrzennych poprzez uzasadnione ekologicznie, ekonomicznie i społecznie działania inwestycyjne na obszarach atrakcyjnych turystycznie w celu utworzenia zrównoważonej ze środowiskiem i harmonijnej z krajobrazem infrastruktury, zapewniającej odpowiednim segmentom ruchu turystycznego interesujący produkt.

TURYSTYCZNE JEDNOSTKI PRZESRZENNE:

1. region turystyczny

2. obszar turystyczny

3. rejon turystyczny

4. miejscowość turystyczna

5. zespół jednostek krajobrazowych

6. zespół obiektów turystycznych

7. obiekt turystyczny

8. szlak turystyczny

ad.1) region turystyczny:

• obszar o wysokich walorach turystycznych, na którym koncentruje się ruch turystyczny

• obszar odznaczający się pewną jednorodnością cech środowiska geograficznego oraz wewnętrznymi powiązaniami usługowymi

• jednostka administracyjna nawiązująca najczęściej do tradycyjnych krain historycznych, (albo)- wyróżniająca się kraina fizjograficzna (np. Region Karpacki, Region Sudecki), (albo) wyraźnie już ukształtowana pod względem funkcji turystycznej jednostka przestrzenna

• wprowadzono II stopniową regionalizację obszaru Polski nazywając regionami obszary o jednostkowym typie środowiska geograficznego:

• wydzielono 7 obszarów turystycznych:

• 1 nadmorski (Wybrzeże)

• 2 górskie (Sudety, Karpaty)

• 1 wyżynny (Wyżyna Małopolska)

• 3 pojezierne (Pojezierza: Pomorskie, Mazurskie i Wielkopolskie)

W ich obrębie ponad 40 mniejsze jednostki- rejony turystyczne.

• Klasyfikacja uwzględnia:

• zagospodarowanie turystyczne (specyfika)

• rzeczywisty układ ruchu turystycznego (segmenty ruchu turystycznego przyjeżdżające do tego regionu)

• warunki środowiskowe (atrakcje, walory turystyczne)

ad.3) rejon turystyczny

Zespół miejscowości turystycznych posiadających określone walory turystyczne:

• wypoczynkowe

• krajobrazowe

• lecznicze

• itd.

powiązane ze sobą wspólnym węzłem rozrządowym ruchu turystycznego i bazą zaopatrzeniową.

ad.2) obszar turystyczny

Jednostka przestrzenna o jednorodnym typie kompleksu walorów i jednakowej randze walorów, mająca dobre potencjalne warunki rozwoju turystyki.

ad.4) miejscowość turystyczna

Jednostka osadnicza, która ze względu na:

• walory turystyczne

• zagospodarowanie turystyczne

• dostępność transportową

stanowi punkt docelowy lub etap podróży turystycznej.

Miejscowości turystyczne dzielą się na 3 typy zróżnicowane ze względu na istotne dla planowanie zagospodarowania turystycznego cechy:

1. wielkość miejscowości

2. walory poznawcze (wpływające na wielkość ruchu turystycznego)

3. czas pobytu turystów (uwzględniający optymalny program zwiedzania)

TYPOLOGIA MIEJSCOWOŚCI

TURYSTYCZNYCH