Госпитализация

Жедел госпитализациялау үшін көрсетімдер Айқын өкпе ісінуінде госпитализация тек ол басылғанда немесе арнайы жедел медициналық жəрдем бригадаларымен мүмкін. Науқасты отырғызып, тасымалдау керек.

БИЛЕТ № 13

2. Созылмалы холецистит - өт қабының алты айдан астам ұзақтықта созылатын полиэтиологиялық қабынбалы ауруы, өт шығару жолдарының моторлы тондық бұзылуларымен жəне өттің физикалық химиялық қасиеттерінің өзгерістерімен қоса жүретін, өт қабында тастың пайда болуымен, билиарлы жүйенің моторлы тондық бұзылуларымен бірге жүруі мүмкін.Қабынбалық процесс таспен, қап аномалиясының дамуымен, соңғысының дискинезиясымен жүреді. Холангиттің дамуымен жəне холангиогепатиттің дамуымен бауырдың өзі зақымдалуымен, өт жолдары бойынша инфекция кіруі мүмкін. Жіктемесі

I. Этиология жəне патогенез бойынша: - бактериалды; - вирусты; - паразитарлы; - микробты емес (асептикалық, иммуногендік); - аллергиялық; - "ферментативтік"; - себебі анықталмаған.

II. Форма бойынша: - калькулезды емес; - калькулезды.

III. Дискинезия типі бойынша:

- өт қабының гиперкинезі;

- өт қабының гиперкинезі (нормотониямен, гипотониямен);

- одди сфинктерінің гипертонусы;

- люткенс сфинктерінің гипертонусы;

- екі сфинктердің де гипертонусы.

IV. Ағым мінезі бойынша:

- сирек рецидивтік;

- жиі рецидивтік;

- тұрақты ағымды (монотондық);

- жасырын (атиптік ағым).

V. Фаза бойынша: - асқыну; - басылып бара жатқан асқыну; - ремиссия (тұрақты, тұрақсыз).

VI. Негізгі клиникалық синдромдар:

- ауру сезімдік;

- диспепсиялық;

- вегетативтік дистония;

- оң жақтық реактивті (ирритативті);

- етеккір алдындағы ширығу;

- солярлық;

- кардиалогиялық (холецистті-кардиалдық);

- невротикалық-неврозтəрізді.

VII. Ауырлық дəрежесі: - жеңіл; - орташа ауырлық; - ауыр.

VIII. Асқынулар:

- реактивті панкреатит;

- спецификалық емес реактивті гепатит;

- перихолецистит;

- созылмалы дуоденит и перидуоденит;

- дуоденалды стаз;

- басқалар. Созылмалы холециститтің ауырлық дəрежелері

Жеңіл – асқынулар жылына 1-2 рет, клиникалық көріністер аздап айқын, аздап өттік шаншу ұстамалары мүмкін. Асқынудан тыс – айқын емес диспепсия, оң қабырға астындағы аздаған ауыру сезім. Жұмысқа қабілеттілік сақталған.

Орташа ауырлық – асқынулар жылына 3-4 рет, кейде өттік шаншу ұстамаларымен, клиникалық көріністер айқын. Асқынудан тыс кезде диспепсия, оң қабырға астындағы айтарлықтай ауыру сезім мен өт шығарушы жолдардағы функционалдық бұзылыстар сақталады. Асқынулар мүмкін: холангит, реактивті панкреатит, өзіндік ерекшеліксіз реактивті гепатит, дуоденит, ішек дискинезиясы. Жұмысқа қабілеттілік сақталған немесе төмендеген.

Ауыр – асқынулар жылына 5 рет жəне жиі, ай сайын өттік шаншу ұстамалары болуы мүмкін.

Клиникалық белгілер бірден айқын. Асқынудан тыс кезде перихолециститпен, өт жолдарының моторикасы мен өт қабы концентрациялық функциялары бұзылыстарымен байланысты айтарлықтай көріністер сақталады. Орта дəреже үшін мінезді, сонымен қатар өт жолдарының қабынулық стриктуралары, екіншілік бауыр билиарлы циррозы, обструктивті панкреатит жəне басқа асқынулардың болуы заңды. Жұмысқа қабілеттілік төмендеген немесе жоғалған. Қауіп-қатерлі факторлар:

- асқазан ішек жолдары ағзаларының ауруы;

- паразиттердің болуы (лямблилер, аскаридалар);

- өт қабы мен бауыр жарақаттары;

- созылмалы инфекция ошақтарының болуы;

- иммунндық статустың бұзылуы;

- жиі іш қатулар;

- ретсіз тамақтану;

- жиі тойып тамақ жеу;

- аз қимылдық өмір салты;

- жүктілік;

- алкоголь, темекі тарту.

Диагностика критерилері

Шағымдар мен анамнез: абдоминалды ауыру сезімдік синдром (диеталық жүктемемен байланысты оң жақ қабырға асты, оң бұғанаға, иық буынына, жауырынға берілумен, диспепсиялық синдром (лоқсу, құсу, ащы кекіру), субфебрильді дене қызуы (сирек). Физикалық тексеру: кейбір науқастарда нұрлы қабат жəне терінің сарғаюы байқалады. Науқастардың басым көпшілігінде артық дене салмағы анықталады.

Пальпация кезінде өт қабының орналасу айналасында ауырсыну байқалады – іштің оң түзу бұлшықетінің сыртқы шеті оң қабырғалық доғамен қиылысады (Кер симптомы), терең тыныс алу жəне құрсақтың ішке тартылуында өт қабының зонасында ауырсынулар (Мерфи симптомы).

Инструменталдық зерттеулер: УДЗ, КТ (конкременттердің болуы, өт қабы көлемдерінің үлкеюі немесе кішіреюі, қабырғаларының қалыңдауы), рентгенологиялық (пероралды немесе көктамырішілік холецистографияны орындайды).

Негізгі диагностикалық шаралар тізімі:

1. Қанның жалпы анализі (6 параметр).

2. Глюкозаны анықтау.

3. Сілтілік фосфатазаны анықтау.

4. Билирубин мен фракцияларды анықтау.

5. Холестеринді анықтау.

6. Құрсақ қуысы ағзаларын УДЗ.

7. Эзофагогастродуоденоскопия.

8. Зəрдің жалпы анализі.

9. Капрологияға нəжісті зерттеу.

10. АЛТ анықтау.

11. АСТ анықтау.

12. С-реактивті ақуызды анықтау.

13. Жалпы ақуызды анықтау. Емдеу тактикасы Ем диеталық режиммен қатар антибактериалды, қабынуға қарсы, холеретикалық, спазмолитикалық терапия жүргізуді қарастырады жəне негізгі ауруларға, асқынулардың болуына, жағдай ауырлығына тəуелді. 

Дəрі-дəрмектік ем:

1. Келесі антибактериалдық препараттардың бірін тағайындайды: - синтетикалық пенициллиндер (ампицилин* 2 г/тəулігіне - 10 күн); - макролидтер (эритромицин*  2 г/тəулігіне, кларитромицин* 1 г/тəулігіне, спирамицин* 6 МЕ/тəулігіне -10 күн); -  тетрациклиндер (доксициклин *100-200 мг/тəулігіне -10 күн); - фторхинолондар (ципрофлоксацин* 1г/тəулігіне - 10 күн); - цефалоспориндер (цефуроксим*750 мг/тəулігіне, цефтазидим* 1-6 г/тəулігіне - 10 күн). Лямблиоз болған кезде келесі препараттардың бірі көрсетілген: орнидазол* 1 г/тəулігіне - 5 күн немесе метронидазол * 1 г/тəулігіне – 10 күн.

Таңдау препараттары болып табылады: ко-тримоксазол* - 2 апта, интетрикс.

2. Өттің коллоидты қасиетін қалпына келтіру мақсатында, тиімділігі дəлелденген, урсодезоксихол* қышқылын 500 мг/тəулігіне тағайындайды.

3. Өт қышқылдарын байланыстыру үшін құрамында алюминий бар антацидтер көрсетілген, күніне 15 мл х 4рет тамақтан соң 1,5-2 сағаттан кейін.  4. Өт қабының гипертониялық дискинезиясы кезінде спазмолитиктердің бірін тағайындайды: - пинавериум бромид* - 100-150 мг/тəулігіне; - гимекромон 600 мг/тəулігіне; - бускопан 10 мг х 3 рет; - галидор* 2,0 мл х 2-3 рет тəулігіне.

5. Гипотониялық дискинезия кезінде холецистокинетиктер көрсетілген: - домперидон* немесе метоклопрамид* 30-40 мг/тəулігіне; - магния сульфаты* 10-25%, 2 ас қасықпен тəулігіне 3 рет; - сорбит* 10% 050,0 х 2-3 рет тəулігіне.

6. Холекинезді күшейтетін препараттар – аллохол* 2 таб. х 3-4 рет тəулігіне, тамақтан соң.

7. Полиферменттік терапия: - панкреатин*; - фестал*; - панзинорм*.

8. Антибактериалды терапия аяқталғаннан соң: пребиотиктер - хилак форте* 60 тамшы х 3 рет- 1 апта, сонан соң 30 тамшыдан х 3 рет - 2 апта, іш қатуларда - лактулоза* 1 – 2 ас қасық х 1 рет тəулігіне.

Негізгі дəрі дəрмектер тізімі:

1. *Ампициллин 0,25 г, табл.

2. *Урсодезоксихол қышқылы 250 мг, табл.

3. *Құрамында алюминий гидрототығы, магний гидрототығы бар қосылған препараттар 15 мл, ішке қабылдау үшін суспензия.

4.  Гимекромон 200 мг, табл.

5.  Аллохол.

6. *Домперидон 10 мг, табл.

7. *Панкреатин, таблетка, құрамында 4 500 ЕД кем емес липаза бар капсула.  

3. Артериалдық қысымды өлшеу. Артерия жүйесіндегі қысымның шамасы систола кезінде ең жоғарғы жеңгейіне жетіп, диастола кезінде төмендеп, ырғақты түрде тербеліп тұрады. Систола кезінде қан артериялық жүйені толтырып, жолшыбай тек қан тамырларының қабырғаларынан ғана кедергілер кездестіріп, соның себебінен артерияларда қан қысымы жоғарылап, олардың қабырғасы аздап та болса созылады. Диастола кезінде артериалды қысым төмендейді және бір қалыпты деңгейде болады. Осыған байланысты қанның артерияларға, капиллярлар мен көктамырларға қарай жүруі жалғасады. Демек, артерия қысымының шамасы жүректің қолқаға айдайтын қанның мөлшеріне (екпіндік көлеміне) және перифериялық кедергіге пропорционалды болғаны.

Артерия қысымен сынап бағанасымен белгілейді, қалыпты систолалық (максималды) қысым (13,3-18,7 кПа) 100-140 мм. сн. бағ. деңгейінде, диастолалық қысым (минималдық) 8-11 кПа 60-90 мм. сн. бағ. деңгейінде болады.

Систолалық және диастолалық қысым арасындағы айырманы пульстік қысым деп атайды, қалыпты жағдайда ол 5-6,5 кПа немесе 40-50 мм. сн. бағ. болады. Артериалды қысымды тікелей және жанама әдістермен өлшеуге болалы, тікелей өлшегенде манометр түтігімен жалғасқан ине немесе түтікті тікелей артерияға енгізеді. Бұл әдіс негізінен жүрек хирургиясында қолданылады.

Артериалды қысымды жанама тәсілмен өлшеудің үш әдісі бар: аускультативті, пальпаторлы, осциллографпен. Күнделікті практикада, 1905 жылы Н.С. Коротков ұсынған, әрі систолалық, әрі диастолалық артериалды қысымды өлшеуге мүмкіндік беретін аускультативті әдіс қолданылады..

Әдетте қан қысымы қолдың иық артериясынан өлшенеді. Бұл үшін артерия қысымы өлшенетін қолға манжетты орайды, оның аралығына бір саусақ сиятындай етіп тығыз бекітеді. Манжеттің резеңке түтігі орналасқан шеті төменгі жағында және шынтақ шұңқырының 2-3 милиметрден жоғары орналасуы тиіс. Манжетті бекіткен соң зерттелетін қолының алақанын жоғары қаратып ұстайды. Қолдың бұлшық еттері босаң күйде болуы тиіс. Шынтақ буынынан пульсация бойынша иық артериясын тауып, оған фонендоскопты қояды. Сфигмоманометрдің бұрандасын жауып оған, яғни манжетке ауа айдайды. Артерияны қысып тұрған манжеттегі ауаның қысымы аспаптың шкаласындағы сынап деңгейіне дейін айдайды. Содан соң бұранданы ашып манжеттегі ауаны жайлап шығара бастайды, бір мезгілде фонендоскоппен иық артериясын тыңдап, манометрдің шкала көрсеткішін бақылайды. Манжеттегі қысым систолалық қысымнан аздап төмендеген сәтте, иық артериясы үстінде жүрек қызметімен синхронды дыбыстар естіле бастайды. Естілген дыбыстың алғашқы байқаған кездегі көрсеткішін систолалық қысым дейміз. Әдетте, бұл шамамен 5 милиметрге дейінгі (мысалы, 135, 130, 125 мм. сн. бағ.) дәлелдікпен анықталады.

БИЛЕТ № 14

1. Жіті гломерулонефрит – бұл бүйрек тостағаншаларының өткір қабынуымен сипатталатын жұқпалық аллергиялық кесел. 3-7 жас аралығындағы балалар жиірек ауырады. Қоздырғышы – көбінесе бета гемолитикалық стрептококк, стафилококк және вирустар болып табылады. Бейімдеуші фактор – қатты суық тию.

Патогенезі. Жіті гломерулонефрит көбінесе баспа, назофарингит, скарлатина ауруларынан 10-15 күн өткеннен кейін басталады, яғни осы уақыттың ішінде ол аурулардың қоздырғыштары организмде аллергия тудырады. Сөйтіп, бейімдеуші қосымша факторлар әсер еткен жағдайда, аллергияға ұшыраған, қорғаныш күштері төмендеген бала организмінде ауру басталады.

Клиникалық суреті. 

Жіті гломерулонефриттің белгілері келесі клиникалық түрлерде өтеді: 

1. Нефритикалық түрі

2. нефротикалық түрі

3. Тек зәрдегі өзгерістер

4. Аралас түрі

Нефритикалық түрінде – жоғары температура, жалпы жағдайдың бұзылу белгілерімен қатар ісіктер, гипертензия және зәрде өзгерістер пайда болады. Ісіктер қабақтың, беттің ісінуінен басталады, тері қабаты бозарады. Қан қысымы көтерілгенмен өте жоғары деңгейге дейін жетпейді, 8-10 күннен кейін қалыпқа түседі. Гломерулонефриттің бұл клиникалық түріндегі ең басым белгі – гематурия – макро және микрогематурия. Протеинурия болмашы мөлшерде және тез қалыпқа келеді.

Нефротикалық (ісікті) түрі – көбінесе мектеп жасынп дейінгі балаларда кездеседі. Ең негізгі белгі, аты көрсетіп тұрғандай, ісіктер: бетінен басталып, түгел денесіне, аяқ қолдарына, кейде ішкі қуыстарға да тарайды (асцит). Одан кейінгі белгі – протеинурия және цилиндрурия. Қан анализінде: эритроциттердің шөгу жылдамдығы (ЭШЖ) жоғарылайды, лейкоцитоз, гипопротеинемия 35-55 г/л (нормада 62-82 г/л), гиперхолестеринемия – 7,8 мкмоль/л (нормада 4,16-5,72 мкмоль/л).

Аралас түрі – ең ауыр түрі, өйткені алдыңғы аталған түрлеріндегі белгілердің бәрі байқалады: қан қысымы қатты көтеріледі, ісіктер байқалады, протеинурия, гематурия, олигоурия, цилиндрурия, қан анализінде – гипопротеинемия, гиперхолестеринемия. Жүрек шекарасының ұлғаюы, систолалық шу естілу, қатты бас ауруы сияқты белгілер де қосылады.

Тек зәрдегі - өзгерістер түрінде клиникалық белгілер байқалмайды, балада бүйрек ауруы бар екені басқа аурулармен келіп, зәрін тексерген кезде ғана анықталады.Өткір гломерулонефрит дұрыс ем жасалған жағдайда (80-95%) 2-3 айдың ішінде жазылып кетеді, кейде 1-1,5 жылға созылады.

Асқынулары: 

1. Жедел бүйрек тапшылығы (ЖБТ).

2. Бүйрек энцефалопатиясы (бас миының ісінуі мен қан тамырларының тарылуынан), құрысып-тырысу.

3. Созылмалы гломерулонефрит.

Диагноз қою. Анамнез, клиникалық белгілерге, лабораториялық тексерістерге, инструментальдық тексерістерге сүйне отырып қойылады.

Емдеу. Емдеу кезеңдік түрде жүргізіледі:

1-ші саты – арнайы нефрологиялық бөлімшеде, стационарда.

2-ші саты – емханада, «Д» есепке алып, бақылау.

3-ші саты – санаторий, курорттарда.

Ем арнайы нефрологиялық бөлімшелерде жүргізілуі қажет. 

• 3-4 аптаға дейін қатаң төсек режімі тағайындалады. Бұл режім баланың жалпы жағдайына, зәр анализдерінің нәтижелеріне қарап біртіндеп кеңейтіледі

• тамақтандыру ерекшеліктері: ауыр жағдайларда 1-2 күнге жеңілдету диетасы тағайындалады. Бала тек жеміс-жидектермен, кисель, варенье сияқты тәттілермен қоректенеді, сұйықтық мөлешері шектеледі. Одан кейін №7 столға ауыстырылады, бірінші аптада тұзсыз тағам, 2-3-ші аптадан бастап 1,5-2 айға дейін тұз тәулігіне 1-2 г, кейінірек жағдайына қарап 4-5 г дейін көбейтіледі.

• кесел қоздырғыштарына қарсы антибиотиктер тағайындалады. Ауыр түрлерінде кең ауқымдағы антибиотиктер тағайындалады.

• симптоматикалық ем жүргізіледі: антигистаминді препараттар; қан қысымын төмендетін дәрілер; зәр қуатын дәрілер, гломерулонефриттің ісікті түрінде гормондар – преднизолон кесте бойынша калий препараттарымен қоса тағайындалады; жүрек жұмысын жақсартатын дәрілер, уремияда 2% сода ерітіндісімен сифонды клизма жасау, асқазанды шаю, «жасанды бүйрек» аппаратына қосу, құрысып тырысқанда – магнезий сульфаты 25%, жұлыннан сұйықтық алу қолданылады.

Емханадағы бақылау, емдеу. 

Ауру бала стационарда емделіп шыққаннан соң, жеңіл түрлерінен кейін 5 жыл, ауыр түрлерінен кейін өмір бойына нефролог, педиатрдың бақылауына алынады. Баланың жалпы жағдайы бағаланып, зәр және қан анализдері тексеріліп, стамотолог, ЛОР дәрігерлердің консультациясына жіберіліп тұрады. Қажет болған жағдайда ем тағайындалып, жүргізіледі. 

Санаторийлық ем – бала емделіп шыққаннан кейін 6 ай өткесін, клиникалық-лабораториялық ремиссия кезінде Гаспра, Қырым жағалауы, Байрам-Али, Трускавец сияқты курорттарда ем қабылдағаны дұрыс.

Дерттің алдын алу. 

1. Стрептококпен шақырылатын ауруларға дер кезінде диагноз қойып, емдеп баланы сауықтыру.

2. Инфекция ошақтарын емдеу, сауықтыру.

3. Алдын алу егу жұмыстарын сақтықпен жүргізу – баланың аллергиялық бейімділігін ескеріп отыру.

4. Балалар мекемелерінде сауықтыру жұмыстарын жүргізу. 

2. Жіті пневмония - этиологиясы мен патогенезі әр түрлі болып келетін өкпе паренхимасы мен аралық тканьнің экссудативті қабынуы . Процеске тамыр жүйесі жиі қатысады.

Классификациясы Себебіне қарай:  1. Бактериалық пневмониялар. 2. Вирустық пневмониялар . 3. Орнитоздық пневмониялар . 4. Рикетсиалық пневмониялар. 5. Микоплазмалық пневмониялар . 6. Гриптен болған пневмониялар . 7. Аралас себепті пневмониялар . 8. Аллергиялық, инфекциялы-аллергиялық пневмониялар. 9. Себебі белгісіз пневмониялар.

Патогенезіне қарай:  1. Бірінші ретті пневмониялар. 2. Екінші ретті пневмониялар. а) қан айналысы өзгерістермен байланысты туындайтын пневмониялар. б) аспирация және бронхтың басылып қалуымен байланысты туындайтын пневмониялар. в) жарақатқа байланысты пневмониялар. г) операциядан кейінгі пневмония. д) уланғаннан кейінгі пневмония. е) температура әсерінен болатын пневмония. ж) басқа табиғи факторлар әсерінен болатын пневмония. з) сепсиске байланысты пневмония . и) басқа екінші ретті дамитын пневмония.

Клиникалық- морфологиялық сипатына қарай: 1 Паренхиматоздық пневмония. а) крупозды пневмония б) түйінді пневмония 2 . Интерстициялық пневмония. Орны және көлеміне қарай 2 жақты болып бөлінеді. 1. Бір жақты ( сол не оң жақты) а) тұтас пневмония. б) бөлік пневмония. в) сегментарлық пневмония. г) тұтас бөліктік емес пневмония. д) орталық пневмония.

2. Екі жақты пневмония (көлемін көрсету керек).

Ауырлығына қарай: 1. Өте ауыр пневмония. 2. Ауыр пневмония . 3. Орташа ауырлықты пневмония. 4. Жеңіл және абортивті пневмония.

Даму барысына қарай: 1. Жедел пневмония. 2. Ұзарған пневмония.

Этиологиясы  1. Бактериялар (пневмококк -70-96%, алтын сары стафилакокк- 0,5-5 %, Фридлиндер пневмобацилласы -3-8 %, көкшіл- ірің таяқшасы- 3-8 %, стрептакокк -1-4% ). 2. Вирустар ( А2 –грипінің вирусы – 77,1% , Б- грипінің вирусы -16,4%, С- грипінің вирусы 1%, аденовирус – 3,6% , парагрипп вирусы- 1,2% , тыныс синцитий вирусы-1,5%). 3. Орнитоз -0,6% . 4. Микоплазма- 0,5-1,5% . 5. Риккетсиялар, патогендік гриптер . 6. Аллергия. 7. Табиғи және химиялық факторлар: салқын тию, күйік, сәуле, улар.

Патогенезі (басты механизмдері)  1. Қоздырғыш организмге екі жолмен енеді: а) эндогендік жол: стафилакокк, стрептококк, протей,пневмококк, ішек таяқссссшасы. б) экзогендік жол орнитоз қоздырғышы, микоплазма,пневмококк. 2. Организм реактивтілігінің өзгеруі және шартты патогендік флораның бас көтеруі. 3. Инфекцияның бронх арқылы тарауы 4. Бейімдеуші факторлар әсері 5. Бронхтың секреция бөлу функциясының бұзылуы мен оның кірпікшелі эпителийінің өзгеруі . 6. Мукоцилиарлық клиренстің өзгеруі мен гуморалдық иммунитеттің төмендеуі. 7. Паренхиманың жергілікті қорғаныс механизімдерінің әлсіреуі және қан айналысының бұзылуы. 8. Өкпе тканінің инфильтрациясы пайда болу. 9. Қабыну процесінің тарауы.

Клиникасы (басты синдромдар)  1. Жай қабыну синдромы: қалтырап тоңу, дененің қызуы, бас ауруы , қан қақыру, қызба, кеуденің ауруы, ЭТЖ өсуі, лейкоцитоз, СРБ,ДФА фибриногеннің көбеюі. 2. Өкпе инфильтрациясы синдромы: кеуденің зақымданған жағының тыныс алуда қалыңқы болуы, дауыс дірілі мен бронхофонияның күшеюі, өкпе дыбысының әлсіреуі, везикула тынысының өзгеруі ,крепитация , рентгенологиялық белгілер. 3. Бронхообструктивті синдром: қақырық қиналып түсетін жөтел, экспираторлық демікпе, қысқырған өкпе дыбысының қорап реңі болуы, құрғақ сырылдардың естілуі. 4. Тыныс жетіспеушілік синдромы: демікпе,цианоз,ӨТС мен Тиффно-Вотчал тестігінің азаюы. 5. Жүрек әлсіздігінің белгілері болуы мүмкін 6. Астения синдромы: делсалдық, әлсіздік, тәбеттің болмауы, тез шаршау. 7. Басқа органдар мен жүйелер зақымдану синдромы:асқазан-ішек жолы, бүйрек, нерв жүйесі өзгерістері.

Емдеу принциптері — Ауруханаға жатқызу , жатқан орында жеткілікті ауа болу,құнарлы тамақтандыру және тамақтың ішінде белоктің, майдың ,көмірсудің, витаминдердің жеткілікті мөлшерде болуы. — Антибактериалық терапия , антибиотиктерді қосып беру және оларды сульфаниламидтермен беру. Биспецификалық ем: — Дезинтоксикация емі . — Өкпе тканіндегі микроцикуляция жақсарту — Артериалық гипотонияда- тамызғыш арқылы преднизолонның 30-40мг венаға жіберу. — Тыныс аналептиктері — Жүрек гликозидтері (строфантин, корглюкон) — Наркотиктер тобына жатпайтын жөтел дәрілері — Обструктивті синдромда эуфилин, сальбутамол,солутан