
- •Traktat Nicejski
- •Uzupełnienie strategii lizbońskiej o Europejską Kartę Społeczną
- •Rozszerzenie zakresu stosowania większości kwalifikowanej podczas głosowań w Radzie ue
- •Wzmocniona współpraca
- •Podział głosów ważonych w działalności Rady ue
- •Przyjęcie Karty Praw Podstawowych ue (jako dokumentu politycznego)
- •O rozwój Unii Europejskiej po Nicei
Przyjęcie Karty Praw Podstawowych ue (jako dokumentu politycznego)
Karta praw podstawowych Unii Europejskiej została uroczyście ogłoszona przez Parlament, Radę i Komisję w Nicei w 2000 r. Po wprowadzeniu zmian, karta została ponownie ogłoszona w 2007 r.
Karta praw podstawowych określa podstawowe prawa, których zarówno Unia Europejska, jak i państwa członkowskie muszą przestrzegać przy wdrażaniu prawa UE. Jest to prawnie wiążący instrument przyjęty w celu wyraźnego uznania i podkreślenia roli praw podstawowych w porządku prawnym Unii.
Karta praw podstawowych składa się z preambuły i 54 artykułów zebranych w siedmiu rozdziałach:
Godność,
Wolności,
Równość,
Solidarność,
Prawa obywatelskie,
Wymiar sprawiedliwości
Postanowienia ogólne dotyczące wykładni i stosowania karty.
Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej stała pierwszym w historii europejskiego procesu integracyjnego oficjalnym dokumentem, dotyczący roli i znaczenia jednostki. Karta zawarła wspólne wartości, wypracowane w ciągu wieków przez narody Europy deklarując, iż „jest zbudowana na niepodzielnych powszechnych wartościach godności ludzkiej, wolności i solidarności; opiera się na zasadach demokracji i rządów prawa.
Ustalenie przyszłego składu członkowskiego Komisji Europejskiej
W Nicei zdecydowano o zwiększeniu stanu przyszłego Parlamentu Europejskiego do 732 członków. Pozostawiono w nim 99 posłów z Niemiec, ale obniżono liczbę posłów wybieranych z Francji, Włoch i Wielkiej Brytanii z 87 do 72 .Rada Europejska w Nicei zwiększyła też skład Trybunału Obrachunkowego i Trybunału Sprawiedliwości o przedstawicieli nowych państw i nadała Sądowi Pierwszej Instancji status instytucji wspólnotowej. Zwiększono też liczebność Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów do 344 członków. Podjęto również decyzję, że ód 2002 roku jedno posiedzenie Rady Europejskiej w roku będzie odbywać się w Brukseli. Ustalono szerszy zakres kompetencji stałych organóww zakresie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa: Komitetu Polityki i Bezpieczeństwa, Komitetu Wojskowego i Sztabu Wojskowego.
Przyjęta w Nicei liczba parlamentarzystów w Parlamencie Europejskim
Lp. |
Państwo |
Liczba parlamentarzystów |
Lp. |
Państwo |
Liczba parlamentarzystów |
1. |
Austria |
17 |
15. |
Luksemburg |
6 |
2. |
Belgia |
22 |
16. |
Łotwa |
8 |
3. |
Bułgaria |
17 |
17. |
Malta |
5 |
4. |
Czechy |
20 |
18. |
Niemcy |
99 |
5. |
Cypr |
6 |
19. |
Polska |
50 |
6. |
Dania |
13 |
20. |
Portugalia |
22 |
7. |
Estonia |
6 |
21. |
Rumunia |
33 |
8. |
Finlandia |
13 |
22. |
Słowacja |
13 |
9. |
Francja |
72 |
23. |
Słowenia |
7 |
10. |
Grecja |
22 |
24. |
Szwecja |
18 |
11. |
Hiszpania |
50 |
25. |
Węgry |
20 |
12. |
Holandia |
25 |
26. |
Wielka Brytania |
72 |
13. |
Irlandia |
12 |
27. |
Włochy |
72 |
14. |
Litwa |
12 |
RAZEM |
|
732 |
Ustalenie przyszłego składu członkowskiego Komisji Europejskiej
Rada Europejska poświęciła wiele uwagi składowi członkowskiemu Komisji Europejskiej po przyjęciu nowych państw członkowskich. Rozważała dwie możliwości:
a) ograniczenia liczby komisarzy do jednego z każdego państwa,
b) wprowadzenia rotacji na tych stanowiskach. Osiągnięty podczas szczytu kompromis przewiduje, że - począwszy od 1 stycznia 2005 roku - każde państwo będzie posiadało tylko jednego komisarza, natomiast po osiągnięciu przez Unię 27 członków przyjęte zostaną nowe uzgodnienia.
Traktat Nicejski zwiększył prerogatywy przewodniczącego Komisji Europejskiej i ustalił nowy sposób jego wyboru. Przewodniczący uzyskał uprawnienia do ustalenia kierunków działania Komisji, struktury i podziału obowiązków dla poszczególnych komisarzy oraz zapewnienia spójności działania całej Komisji Europejskiej. Nabył też uprawnienia do odwoływania poszczególnych komisarzy, jeśli nie spełniają podkładanych w nich nadziei.