18.2.4. Феогифомикоз қоздырғышы

Феогифомикоз- қоздырғышы демациялық саңырауқұлақтардың әртүрлі туыстастықтары (түрлері) болып табылатын инфекция. Мұндай уққабілеттілігі болып табылады. Бұл пигмент саңырауқұлақтың гифаларын,колонияларын қара-қоңыр түске бояйды. Демациялық микоздар тобына феогифомикоздан басқа хромобластомикоз, мицетома кіреді. Сонымен қатар бірнеше саңырауқұлақтар (Рhialophora, Exsophiala, Cladophialophora, Curvilaria, Phoma т.б. ) осы 3 микоздың бәріне қатысы бар деп санайды(46- сурет).

18.2.4.1. Рhialophora repens

Бұл саңырауқұлақ адамдарда болатын теріастылық феогифомикоздың негізгі қоздырғышы ретінде саналады. Бұл саңырауқұлақ кең таралған. Табиғи жағдайда ағаш қалдықтарында, шіріген өсімдіктерде кездеседі; бөренелердің, ағаштық құрылыс заттардың көгеруін қоздырады.

Микроморфологиясы. Гифалары септаланған,алғашқыда- түссіз,кейіннен қою- қоңыр түсті; тегіс, будалар түзеді. Фиалидалары (конидиогенді жасуша) жұқа жаға сияқты;көбінесе гифасы бірге бұрама жасайды. Конидиялары бір жасушалы, түссіз.

Дақылдық қасиеті. Колониялары алғашқыда ақ,ылғалды; кейіннен сұр түсті мицелиялар будасы бар, сарғыш- қоңыр, қою қоңыр түсті болады. Колониялардың астыңғы жағы қара түсті пигменттелген.

18.2.4.2. Phalophora richardsiae

Бұл саңырауқұлақ кең таралған, шіріген ағаштарда , топырақтарда жиналады.

Микроморфологиясы. Гифалары септаланған, түссіз, кейде қоңырлау түсті. Фиалидалары және конидиялары екі типті болады:1) септаланған, түссіз; 2) қою - қоңыр түсті, жіңішке, кейде септаланған, тығыз қабатты, шар тәріздес.

Дақылдық қасиеті. Колониялары әртүрлі болып келеді- жүн тәріздес, барқытша, ұнтақша тәріздес; сұр- қоңыр, қоңыр түсті. Колонияның астыңғы жағынан қарағанда қоңыр түсті пигменттелген.

Негізгі клиникалық көріністері. Жарақатқа топырақтан, шіріген ағаштан саңырауқұлақ түскенде теріде ауырмайтын тығыз ісік пайда болады, ол кейіннен некрозға ұшырап теріастылық абсцеске айналады. Жарақаттану нәтижесінде көбінесе кисталар дамиды, ол іріңдеп кетуі мүмкін. Зақымданған тіндерде, іріңді бөлінділерде гифалар шоғыры (агрегатты), қоңыр түсті ашытқы тәріздес жасушалар табылады.

18.3.Терең жүйелік микоздардың қоздырғыштары.

Терең микоздар тобындағы аурулар көбінесе аса қауіпті инфекцияларға жатады.Оларды эндемиялық табиғи- ошақты аурулар ретінде қарастырады.Мұндай инфекциялар Оңтүстік және Солтүстік Америкада, Оңтүстік-Шығыс Азия елдерінде, Үндістанда, Африкада кең таралған. Соңғы жылдары АИВ- инфицирленгендер саны көбейіп, иммундық тапшылық жиі тіркеле бастауына байланысты дүние жүзінің басқа да елдерінде жүйелі микозбен науқастанушылық кездесе бастады.

Терең микоздардың қоздырғыштары- Histoplasma, Blastomyces, Coccidioides, Paracoccidioides, Cryptococcus, Emmonsia туыстастықтарына жататын диморфты саңырауқұлақтар. Терең микоздар сапроноздарға жатады. Инфекция көзі- құстардың, жарғанаттардың саңғырықтарымен (помет) , шіріген органикалық субстраттармен ластанған эндемиялық өңірлердің топырағы. Саңырауқұлақтардың жұқпалы мицелиялық түрінің берілу механизмі- аэрогенді, берілу жолы- ауалы- шаңды. Ауру адам жұқпалы емес (айналасындағыларға қауіпті емес), инфекция көзі бола алмайды. Эндемиялық аймақтың тұрғындарының көпшілігі жеңіл, симптомсыз түрде ауруды басынан кешіреді. Мысалы, АҚШ-тың шығыс және орталық штаттарында гистоплазминмен қойылған сынама тұрғындардың 80%- да оң нәтижелі болғаны осы жағдайды дәлелдейді. Бұл инфекцияға жаппай қабылдаушылық бар деп есептеледі.