1. Паратонзиллярлы (бадамша маңы) абсцесс –бадамша без-е жанасып жататын тіндер мен клетчаткасында дамитын іріңдік.Этиол:ангина аскынысы(жедел тонзиллит),стрептококкты фарингит. Әкеліп туғызатын фактор-темекі шегу.Клиника: жутынганда тамагынын ауырсынуы,абсцесс дамыған жақта ауырсыну құлаққа беріледі,ауызды кең ашкан кезде ауырсыну,бақылаусыз сілекей ағу басталады,кызба-39-40градус,интоксик-к синдром: алсіздік,бас ауруы,мойын лимфа туйіндерінін ұлгаюы және беттің түгел ісінуі, ауыздан жагымсыз иіс, тризм.Диагностика:қарау кезінде анықталады-зақым-н бадамша безінің жоғарғы полюсінің қатты ісінуі,жұмсақ таңдай тілшігінің қарсы жаққа ығысуы.ЖҚА,ЖЗА,таңдай бадамша без-ң,таңдай доға-ң беткейінен алған жұғынды зерттеу. Еми: жергілікті жансыздандырумен іріндікті ашу-тілікті абсцестің ең шығыңқы жерінен жасалады,дренаждау,антисептиктермен шаю,ушивание; анальгетиктер, антибиотикотерапия (клиндамицин,амоксиклав,цефалоспориндер);дәрілік емес емі-дәрілік шөптер н/е арнайы еріт-рмен (шалфей,түймедақ,тұз,йод,сода,кора дуба) ауыз қуысын шаю;витаминотерапия.

2. Жедел ірінді орталық отит-дабыл қуысының шырышты қабығының жедел іріңді қабынуы, ортаңғы құлақтың барлық бөлімдерінің қабынуы Болжамды фактор:организм реактивтіл-ң төмендеуі, аллергия, ауыр инфекциялық аурулар, эндокринді жүйенің бұзылысы.Этиология: патогенді микроорганизмдер. Ортаңғы құлаққа инфекцияның түсу жолы-тубарлы, есту түтігі арқылы жөтелгенде, түшкіргенде кіреді. Қабынудың қарқынды түрде дамуы дабыл жарғағы қоректенуінің бұзылысына және жарылуына алып келеді.ауру ұзақытығы 3-4апта. Клиникасы мен диагностикасы:ауру ағымы 3 стадияға бөлінеді: 1.инфильтрация-перфорацияға дей.сатысы. Науқастар ең басты шаншып қатты ауырсынуға шағымданады.Самай, шүйде және тіске иррадиация берілед.Естуі төмендеген.Жалпы симптомдардан: дене темп көтерілуі, қалтырау, әлсіздік.Отоскопияда:балғашық және үзеңгі аймағында тамырлардың иньекциясы, дабыл жарғағының гиперимиясы, жарық конусының болмауы байқалады.2.Перфорация сатысы:дабыл жарғағының қалпы бұзылады.Субьективті симптомдар төмендейді-ауырсынуы төмен, жалпы жағдайы жақсарады. Отоскопияда:есту түтігінде іріңді қанды бөліністер анықталады.Дабыл жарғағы қалыңдаған, ісікті.Тесік тәрізді перфорация болады.3.Айығу-репаративті сатысы: Дабыл жарғ-ң перфорация нәтижесінде дабыл қуысының дренажы қалпына келгенде айығу сатысы басталады. Естуі қалпына келеді,іріңді-қабыну процессі аяқталады.Отоскопияда: перфорацияның тыртықтану процессі байқалады.Диагностика: отоскопиямен қарау.Диагнозы анамнез,шағымы және отоскопиялық көрініспен қойылады.Емі: аурудың сатысына байланысты.1 стадиясында мүрынға тамыртарылтқыш тамшылар ағызу,ауырсыну басу үшін топические осмостық белс.препараттар-бор қышқылы 3% спиртті ерітіндісі н/е левомицетиннің глицеринмен жарты жарты қосылысын береді.Құлақ тамшылары отипакс н/е анауран қолданылады,құрамы:опиоидты емес анальгетик-антипиретик феназон және лидокаин.Тамшыларды құлаққа тамызған соң сыртқы есту өтісін вазелинді тампонмен тығыздап жабады.2 стадияда мүрынға тамыртарылтқыш тамшылар ағызу жалғастырады.Көп ірің болса муколитиктер,қабынуға қарсы дәрі-эреспал тағайындайды,ол шыр.қабықша гиперсекрециясын және ісінуін төмен-і.Физиотерапия,жылу компресстері жасалады.Іріңді секретті мақта оралған зондпен тазартады,егер ірің густой болса сутегі асқын тотығын құйып,кейін тазартып сүртіп,құрғатады. После удаления гнойного секрета в ухо вливают прописанный врачом лекарственный раствор, подогретый до 37 °С. Это может быть 0, и др.Іріңді тазартқан соң құлаққа 37 градусқа дейін жылытылған дәрілік затты құяды,ол ,5-1% диоксидин ерітіндісі,20% сульфацил натрий еріт-і,«отоф» тамшылары-құрамында белсенді зат рифамицин, нормакс, ципромед болатын тамшылар құяды.Ірің ағу тоқтауы 3 стадия басталуын көрс.Дабыл жарғағында нәзік,аз байқалатын тыртық түз-і.Полицер б-ша н/е катетер арқ.есту өтісін үрлейді,және спайкалар түзілуін болдырмас үшін дабыл қуысына ферментті преп-р енг-і. Рекомендуется продолжить витаминотерапия,биостимуляторлар - апилак, актовегин енгізу жалғастырады.Болжамы жақсы,перфорация жабылып,есту қалпына келеді.Кейде тыртық түзілсе петрификат болуы мүмкін.

3. Паратонзилиттер- таңдай бадамша маңының қабынуы.Этиология: вирулентті инфекцияның түсуінен, Қоздырушы А тобындағы стрептакокк, патогенді және шартты патогенді штаммдар, стафилакокктар, анаэробты инфекциялар.Клиника: ангинадан бірнеше күннен кейін, созылмалы тонзиллиттің асқанған түрінен кейін дамиды. Жұтынған кезде тамағының ауырсынуы, тіске, құлаққа иррадиация беріледі.Жағдайы нашарлайды: бас ауру, дене темп фебрильді санға дейін жоғарылайды.Шайнау бұлшықеттерінің тризмы болады.лимфа түйіндері ұлғайған.Диагностика: лаб зерттеу: қанда лейкоцитоз, СоЭ жоғ-н, аспапты зерттеу: УЗИ, спиральды комп томография. Емі: Дезинфицирленген ерітіндімен тамағын шаю,бұлшықетке пенциллин иньекциясын енгізу,ісік және инфильтация сатысында қабынуды емдеу, іріңді процесті дренирлеу, инфекция ошағын жою, антибиотикотерапия,қабынуға қарсы дәрілер. Асқынған жағдайда оперативті ем-тонзилэктомия.

4. Жедел ларингит – көмейдің шырышты қабықтарының және дауыс байламының жедел қабынуы.Этиология: грипп, тұмау аурулары, вирус және бактериальды инфекция, бронхит, пневмония, аллергиялық реакция, көмей зақымдалуынан.Бөлмеде ыстық құрғақ ауа болғанда, мұрын тыныс алу жолдарының бұзылысы кезінде қабыну дамуы мүмкін.Клиника: жалпы жағдайының нашарлауы, темп жоғар,жұтынғанда ауырсыну сезімі болады.Тыныс алу қиындайды (спазмнан және ісіктен дауыс саңылауының тарылуы) Тамағының құрғақтық және тырнау сезімі, жөтелу бастапқыда құрғақ кейін қақырықты бөліністермен бөлінеді. Диагностика: шағым, анамнез және ларингоскопиялық көріністерге қарап қойылады.Емі: диета ащы тамақтарды, газды суларды қабылдамайды. Ең басты ауруды дамытқан себептерді емдейді,яғни тұмау аурулары. Толықтай көмейдің тыныштығына,5 күндей науқасты сойлемеуді талап етеді.Себебі егер науқас дауыс байламдары күш түскенде ол созылмалы сатысына өтіп кетеді.Жылы су ішу(жылы балмен сүт)тамақты шаю, жылы ингаляциялар, мойынға жылы компресс жасалынады.Темекіні шекпеуді талап етеді.Медикаментозды ем: қабынуға қарсы препараттар,антибактериальды заттар, антигистаминді препараттар.

5. Жұтқаншақпен көмейдегі бөгде заттар.Көбінесе тағаммен ет, балық сүйектері, терезе шынысы, ағаштың кішкентай бөліктері. Немесе бөгде заттар кенеттен ауыз арқылы шеге, кнопка, ине, ойыншықтың кішкентай бөліктері, тіс протездері тұрып қалуы мүмкін. Диагностика: клиникалық және рентгенологиялық тексеру, көмей, трахея, бронхтарды қарау (ларинго-,трхео-,бронхоскопия), Емі: ларингоскопия көмегімен бөгде затты алып тастау.Жергілікті жансыздаумен, ал кішкентай балаларда фенобарбитал енгізгеннен кейін жасалынады.Себебі жергілікті анестезия рефлекторлы түрде тыныс алудың асфиксиясын шакырады. Бөгде затты жою седативті, қабынуқа қарсы және ауырсынуды басу терапиясымен қоса жүргізеді.

6. Жедел синусит – тұмау, жедел катаральды инфекциялық аурудың асқынысынан болатын мұрын қойнауының қабынуы.Этиология:кариозды тістер, тұмау, аллергиялық ринит, жедел респираторлы вирусты инфекция, мұрын жарақаттары Клиникасы:38 гр дейін дене температурасының жоғарылауы, мұрын аймағында ауырлық сезімі, мұрын бітелуі(бир н/е 2 жағынан мұрын шырышының ісігі, насморк,әлсіздік, тәбетінің, ұйқының бұзылысы.Диагнос: клиникалық зерттеу, қарау, мұрын қойнауының рентгенографиясы, бас қаңқасының беттік бөлімінің комп томографиясы.Емі:1)консервативті2)хирургиялық 1.консервативті ем: тамыр тарылтатын препараттар:нафазолин, ксилометазолин,оксиметазолин.антибактериальды, қабынуға қарсы тамшылар. Мұрынды антисептикпен шаю (фурациллин, натрия гипохлорит).физиопроцедура, мұрын қуысын УФО,УВЧ. 2. Хирургиялық ем: Пункция.қойнаудан іріңді алып, шаю үшін жасалынады.Бұдан кейін антибиотик және қабынуға қарсы препараттарды енгізеді.Қазіргі кезде қойнауға прокол жасалғаннан кейін арнайы катетер койылып,қойнауды күнделікті шаюға мүмкіндік береді.

7. Жедел сыртқы отит- сыртқы есту жолымен(дабыл жарғағының) құлақ қалқанының жедел түрде қабынуы.Этиология:сыртқы есту жолы терісінің жедел бактериальды инфекция, имунды дефицит, жарақаттар, аллергия.Клиникасы:оталгия, құлақта ауырсыну жеңіл дәрежеден ауыр дәрежеге дейін,құлақ ішіндегі бітеліп немесе қысым жоғарылауы сезімінде болады, шу, қызаруы, құлақтан іріңді бөліністердің сыртқа шығуы, темпер-ң жоғарылауы, сыртықы қарауда: эритема, ісіну, сыртқы есту жолының тарылуы,іріңді, серозды бөліністер, Диагностика: анамнез, физикалық қарау, отоскопия, отомикроскопия, тимпанометриямикробиологиялық зерттеу. Емі:Сыртқы есту жолын тазалау, антибиотикотерапия кортикостероидтармен бірге. Қатты ісіну болғанда зонд арқылы,мақта марля көмегімен турунда енгізіледі.Турунданың шетіне дарилик заттарды тамшылатады.

8. Мұрыннан қан кету (эпистаксис)-мұрын қуысынан белгілі себептерге байланысты қан кету.2 типі болады.1) алдыңғы 2)артқы. Кейде қан жоғары көтеріліп мұрынжас каналы арқылы қан көзденде шығады.Этиология: 2 топқа бөлуге болады.1) жергілікті2)жүйелі факторлар Жергілікті факторлар: мұрын жарақаттары, бөгде заттар, қабыну процесстер,анатомиялық деформациялар, мұрын қуысында ісіктер Жүйелі фактр:аллергия, артериальды гипертензия, дарілік заттардың жағымсыз әсерлері, алкогольды қолдану, қан аурулары, с және К витамин жетіспеуі, жүрек жеткіліксіздігі.Клиникасы:мұрыннан қан кету, анемияға алып келу мүмкін, көп мөлшерде қан кеткен жағдайда пульс жоғ-ды. Диагностика:алдыңғы риноскопия,Кисельбах жолын қарайды,алдыңғыда қан кету көп болмайды. Артқы бөлігінде қан кету көп мөлшерде кетеді.Тамырлардың орналасуына байланысты.Емі: Бірінші жағдайда қан тоқтатқанда, мұрын қанатынан саусақпен басады.Шүйдеге суық қояды.3-4 аралықпен,қан тоқтағанға дейін.Егер осы әдістен кейін қан тоқтамаса онда мұрын қуысының алдыңғы тампонадасы жасалынады.1% дикаин ер. және 0,1% адреналин ерітіндісімен шырышты қабықтарды сүртіп, йодоформ н/е гемостатикалық Васильев пастасымен марлелік тампонмен тампонада жүргізеді. Тампон қабатпен мұрын қуысының түбінен бастап енгізеді. Тағы да поролоннан н/е хирург-қ қолғаптан жасалынған эластикалық тампон қолдануға болады.

9. Жедел мастоидит-емізікшетәрізді өсіндісінің жедел қабынуы, ортаңғы құлақтың жедел іріңді қабынудың асқынысынан дамиды.Этиология: инфекциялық аурулар, жарақаттар, гемолитикалық стрептакокк, стафилакокк, пневмакокк,имунитет төмендеуінен Клиникасы: құлақта пульсирленген ауырсынулар, шулар естіледі. Шу – ішкі сүйекті пластинкаларының бұзылыстарынан, пульсация сигматәрізді синус ортаңғы құлақ арқылы құлақты лабиринтке беріледі. Балаларда жедел мастоидит дене температурасының 39 градусқа дейін жоғарылауы, құсу, ауырсыну синдромымен, менингизммен , кейде септицемия белгісімен өтеді.Терісінде гиперемия байқалады.Диагностика: рентгенологиялық қарау (Майер, Шюллер, Стенверс проекциясында), сыртқы қарау. Емі: жоғарғы эффективтілігі бар антибактериальды препараттар,консервативті, оперативті ем: егер асқынған жағдайда ғана жасалынады.Көрсеткіштері: ішкі бас қаңқасы асқыныстары, құлақ артында орналасқан субпериостальды абсцесстің ашылмаған жағдайда. Хирургиялық ем жүргізіледі.Асқыныстары: менингит, сигматәрізді синустың тромбозы, гидроцефалия, лабиринтит, сепсис,мойындық мастоидит.

10. Жалған круп- көмейдің жедел тарылуы.Этиология: Жоғары тыныс алу жолдарының инфекциясы- ЖРВИ,тұмау, коклюш, скарлатина,трахеяның шырышты қабығының зақымдалынады. диатез, нейродермит түрде аллергияның дамуынан болады. Клиникасы: құрғақ, мазасыз жөтел, «лающий кашель», дауысының жоғалуы, темпер-ң жоғарылауы, жедел респираторлы аурудың белгілері байқалады.Жөтелмен бірге баланың тыныс алудың қиындауы болады.Еріндері мен тырнақтары жиі көгереді. Көмей тарылуының 4 дәрежесі (1,компенсация2,субкомпенсация3,декомпенсация4, асфиксия).Балаларда көмейдің жедел тарылудың ұстамасы көбінесе түнде болады. Себебі бұл кезде көмейдегі қан айдау төмендейді. Бала аузымен демалып,қақырық құрғап дем алу қиындайды.Диагностика: триада симптомына қарап диагноз қойылады.Ол- үрген тәрізді жөтел, стридор,дауысының қарылуы. Ларингоскопия,шырышты қабықтарының ісінуі,бактериологиялық зерттеу. Емі: ең бастысы негізгі аурудан емделу керек.Антибиотик,антибактериальды, вирусқа қарсы заттар. Екіншіден жалған круптың өзін емдеуге болады. Басында ингаляция жүргізеді булық және ультрадыбысты болуы мүмкін.Жедел жағдайды емдеу үшін кортикостероид енгізеді.Ол қабынуқа қарсы әсер көрсетіп, ісінуді төмендетеді.Қақырықты шығаратын дәрілер тағайындайды.

11. Жедел риниттер.Этиол.пат-з,клиника,емдеу принциптері. Этиология. Острое воспаление слизистой оболочки носа чаще всего развивается после общего или местного (ног, рук, желудка, глотки) охлаждения, вследствие чего возникают нарушения защитных нервнорефлекторных механизмов. Это ведет к снижению местной и общей реактивности организма, активизации сапрофитной микрофлоры на слизистой оболочке носа. Острый ринит может возникнуть в результате действия на слизистую оболочку раздражающих веществ в первые дни пребывания на вредном производстве. Острый ринит может быть начальной стадией гриппа и других острых респираторных вирусных инфекций (ОРВИ).Клиническая картина. Течение острого ринита имеет три стадии: I — сухая, II — стадия секреции, III — слизисто-гнойных выделений. При сухой стадии больные жалуются на сухость, жар, першение в носу (часто в горле и гортани), слезотечение, чихание. Характерны общее недомогание, тяжесть и боль в голове. Температура тела у большинства больных в норме, редко бывает субфебрильной несмотря на общую слабость. При передней риноскопии видно слизистую оболочку носа красного цвета, покрытую мелкими участками засохшей белой слизи. Через несколько часов или на следующий день процесс переходит во II стадию — стадию секреции, при которой общее плохое состояние больного (как в I стадии) усугубляется нарушением дыхания, респираторной гипосмией и появлением очень жидких выделений из носа. При объективном обследовании просматривается резко гипере- мированная, отекшая, покрытая редкими выделениями слизистая оболочка носа, носовые ходы значительно сужены. Через 2—3 дня появляются слизисто-гнойные выделения из носа и процесс переходит в III стадию. В этот период общее состояние больного улучшается, после сморкания он может дышать носом, исчезают головная боль, тяжесть в голове. Слизистая оболочка носа гиперемированная, отекшая, покрытая слизисто-гнойными выделениями, значительное количество которых скапливается в нижнем носовом ходе. Постепенно количество слизисто-гнойных выделений уменьшается и со временем они прекращаются, носовое дыхание становится свободным, наступает полное выздоровление.Лечение острого ринита. В первые два дня больному рекомендуют перед сном принимать горячую ножную ванну, после чего лечь в кровать, принять внутрь 0,5 г ацетилсалициловой кислоты и выпить горячего чаю с малиновым вареньем. Ночью наступает усиленное потовыделение. После этого необходимо снять мокрое белье, вытереть тело полотенцем, надеть сухое белье. Утром больной просыпается с хорошим самочувствием, насморк отсутствует. Для лечения насморка применяют разные методы. Тем не менее основным средством лечения ринита во II стадии, как, впрочем, и в остальных, считают сосудосуживающие средства:

• агонисты cij-адренорецепторов (фенилэфрин);

• агонисты а2-адренорецепторов (ксилометазолин, нафазолин, оксиметазолин);

• агонисты а,р-адренорецепторов (эпинефрин);

• препараты, способствующие выделению норадреналина (эфедрин);

• средства, предотвращающие утилизацию норадреналина (кокаин). Хороший эффект дает использование суб- и эритемной дозы кварца на кожу икр, другим пациентам помогает назначение УВЧ на область носа, тубус-кварц эндоназально. В полость носа распыляют нейтральные солевые растворы, антибактериальные и противовоспалительные препараты в виде спреев или капель. Без лечения насморк проходит через 5—7 дней. Профилактикой осложнений острого ринита является правильное сморкание, которое должно быть не очень сильным, поочередно через каждую ноздрю после использования сосудосуживающих средств.

12. Сыртқы мұрын аурулары-сикоз,шиқан,мұрын тесігінің атрезиясы.Клиника.Емдеу принциптері.

Сикоз носа (фолликулит носа) - это инфекционное воспаление волосяных фолликулов, а также тканей в преддверии носовой полости. Возбудителями заболевания являются стрептококки и стафилококки. Распространяется на всю прилегающую к преддвериям носа область. Симптомы сикоза :Кожа выглядит раздраженной, красной, отечной.Вход в нос покрыт небольшими гнойниками и гнойными корками.Пациент ощущает жжение и зуд, ткань натянута и болит.Волосяные фолликулы покрыты небольшими гнойниками. Выделяющийся из них гной при засыхании образует корочки, что делает дыхание затрудненным.Течение болезни длительное, с постоянными рецидивами. В некоторых случаях на пораженных участках кожи появляются небольшие экземы.Разновидности1. Вульгарный. Эта разновидность заболевания вызывается стафилококком 2. Паразитарный. Имеет несколько отличающуюся от вульгарной формы клиническую картину, так как изначально происходит заражение грибковой инфекцией, к которой впоследствии добавляется стафилококки 3. Люпоидный. Редкая разновидность заболевания, которая не имеет отношения к поражению фолликул носовой полости, а развивается исключительно на волосяном покрове головы.Лечение - амбулаторное.Очаги поражения обрабатывают салициловым или борными спиртом. Гнойные корочки размягчают с помощью синтомициновой эмульсии, салициловой или белой ртутной мази. Далее на пораженном участке удаляются волоски. Эта болезненная процедура может проводиться механически, либо с помощью облучения рентгеновскими лучами, местная обработка пораженных поверхностей должна дополняться медикаментозным лечением, включающим в себя антибиотики, витамины, противостафилококковый гамма-глобулин.

Фурункул носа (furunculus nasi) — острое гнойно-некротическое воспаление волосяного фолликула и окружающей соединительной ткани, обусловленное внедрением извне патогенных и вирулентных стафилококков. Хроническому и множественному фурункулезу способствуют сенсибилизация кожи к стафилококку, авитаминоз, нарушение обмена веществ, снижение иммунитета, сахарный диабет и др., развивающиеся на фоне таких факторов риска, как загрязнение кожи техническими маслами, пылью, бытовой грязью, микротравмы, расчесы, потертости и другие механические воздействия на кожу.Карбункул (carbunculus — от лат. carbo — черный, уголь) — разлитое гнойно-некротическое воспаление кожи и подкожной клетчатки, исходящее из волосяных мешочков и сальных желез при одновременном внедрении инфекции во многие из них на ограниченном участке кожи. Отличается злокачественностью клинического течения, распространением в глубину и по поверхности.Клиническое течение. Фурункул носа — частое проявление общего фурункулеза. Больной ощущает в очаге воспаления напряжение, распирание, переходящее в начале заболевания в тупые, а затем в сильные пульсирующие боли прогрессирующей интенсивности. На высоте воспалительного процесса состояние больного тяжелое, температура тела достигает 39-40°С (типа сопtiпиа) при явлениях септицемии (ознобы). В результате токсемии изменяется картина крови (лейкоцитоз, повышенная СОЭ и др.). Значительно страдает общее состояние организма. Наиболее тяжело протекает карбункул (рис. 3), который опасен внутричерепными осложнениями.Лечение. Интенсивное комплексное лечение: антибиотики широкого спектр мазевые аппликации (2% белая ртутная мазь, 10% синтомициновая эмульсия, ихтиоловые лепешки и др.). Одновременно назначают УВЧ или рентгенотерапию. Вскрытие фурункула хирургическим путем показано лишь при абсцедирующих формах и карбункуле на фоне массивной антибиотикотерапии. После хирургического вмешательства обеспечивают хорошее дренирование послеоперационной полости с частым промыванием ее растворами антибиотиков и других антисептических средств. При наличии фурункула носа и фурункулов, локализованных выше линии рта, показано стационарное лечение в хирургическом отделении.

Передние атрезии и сужения преддверия носа. Окклюзия ноздрей может быть врожденной или приобретенной. Врожденная окклюзия наблюдается редко и проявляется наличием кожной мембраны, реже - соединительнотканной и чрезвычайно редко - хрящевой или костной перегородки. Возникновение этого уродства обусловлено нарушением резорбции эпителиальной ткани, которая закупоривает ноздри плода, вплоть до 6-го месяца внутриутробной жизни. Приобретенная окклюзия наблюдается чаще, обусловлена процессом рубцевания, возникающим при таких заболеваниях, как сифилис, волчанка, корь, дифтерия, скарлатина, травмы, частые повторные каутеризации в указанной области. Обычно окклюзия ноздрей является односторонней и редко двусторонней. Обтурирующая диафрагма может быть разной толщины и плотности, сплошной или перфорированной, краевой или содержать одно или два отверстия.Лечение хирургическое, длительное и нередко малоуспешное из-за выраженной тенденции к восстановлению окклюзии путем разрастания рубцовой ткани и стягивания тканей, образующих ноздри. Часто повторные операции приводят к еще большим деформациям преддверия носа, что нередко вызывает конфликт между пациентом и врачом.Основным принципом лечения атрезии входа в нос является иссечение излишних тканей и покрытие раневой поверхности тонким кожным лоскутом на питающей ножке, взятым из ближайшей области лица. Фиксацию лоскута осуществляют волосяными швами и тампонами или эластичной каучуковой трубкой, которые должны не давить на лоскут, в противном случае он омертвеет, а лишь удерживать его в соприкосновении с подлежащей раневой поверхностью.