
- •1. Педагогіка як навука. Сістэма педагагічных навук. Сувязь педагогікі з іншымі навукамі аб чалавеку.
- •2. Метадалогія і метады навукова-педагагічных даследаванняў, іх характарыстыка і выкарыстанне ў навучальна-выхаваўчым працэсе.
- •3. Асоба як прадмет выхавання. Знешнія і ўнутраныя фактары яе развіцця.
- •4. Сістэма адукацыі і выхавання ў Рэспубліцы Беларусь. Закон "Аб адукацыі ў Рэспубліцы Беларусь".
- •5. Праблема мэты ў гісторыі педагогікі. Мэта выхавання ў сучаснай школе.
- •6. Канвенцыя аан і закон Рэспублікі Беларусь "Аб правах дзіцяці" як юрыдычная і маральная аснова абароны правоў і інтарэсаў дзяцей.
- •7. Педагагічны працэс як сістэма і цэласная з'ява. Заканамернасці і этапы педагагічнага працэсу.
- •8. Змест адукацыі ў сучаснай школе.
- •9. Сутнасць працэсу навучання, яго задачы і ўнутраная структура. Асаблівасці арганізацыі педагагічнага працэсу ў сучаснай школе.
- •10. Заканамернасці і прынцыпы навучання.
- •12. Формы арганізацыі навучання і іх развіццё ў дыдактыцы. Індывідуалізацыя і дыферэнцыяцыя навучання.
- •13. Урок як асноўная форма школьнага навучання. Тыпалогія і структура ўрокаў.
- •15. Дыягностыка навучання. Кантроль і адзнака ведаў. 10-бальная сістэма адзнак навучальных дасягненняў навучэнцаў.
- •16. Заканамернасці і прынцыпы выхавання.
- •17. Змест і формы арганізацыі выхаваўчай працы з навучэнцамі.
- •19. Фарміраванне асноў маральнай і эстэтычнай культуры асобы.
- •20. Грамадзянскае выхаванне ў сістэме фарміравання базавай культуры асобы.
- •21. Працоўнае выхаванне і прафесійная арыентацыя навучэнцаў у сучаснай школе.
- •22. Фарміраванне экалагічнай культуры і здаровага ладу жыцця навучэнцаў.
- •23. Развіццё ідэй выхавання навучэнцаў у калектыве ў гісторыі педагогікі. Вучнёўскі калектыў як сродак выхавання.
- •24. Сям'я як асяроддзе развіцця і выхавання асобы. Сувязь школы з сям'ёй.
- •25. Педагагічныя тэхналогіі. Класіфікацыя педагагічных тэхналогій.
- •26.Тэхналогіі асабова-арыенаванага (аан) і развіваючага навучання (рн).
- •27Тэхналогіі эфектыўнага кіравання працэсам навучання
- •29. Кіраванне школай. Кіраўніцтва вучэбна-выхаваўчай работай. Школазнаўства.
- •30. Педагагічная прафесія і яе асаблівасці.
21. Працоўнае выхаванне і прафесійная арыентацыя навучэнцаў у сучаснай школе.
Працоўнае выхаванне - працэс уцягвання школьнікаў у педагагічна арганізаваныя віды працоўнай дзейнасці з мэтай фарміравання ў іх псіхалагічнай і практычнай гатоўнасці да працы, свядомаму выбару прафесіі.
Задачы працоўнага выхавання навучэнцаў:- фарміраванне ў навучэнцаў станоўчых адносін да працы;- запатрабаванне ў творчай працы;-выхаванне працавітасці, абавязку і адказнасці; - фарміраванне асноў культуры разумовай і фізічнай працы.
Віды працы:Навучальная праца школьніка ўключае ў сябе працу разумовую і фізічную. Разумовая праца патрабуе вялікіх валявых высілкаў, цярпення. Фізічная праца мяркуе ўдзел школьнікаў у стварэнні матэрыяльных каштоўнасцяў, уступ у вытворчыя адносіны.
Прафесійная арыентацыя школьнікаў.
Прафесійная арыентацыя ўяўляе сабою абгрунтаваную сістэму псіха-педагагічных, вытворча-тэхнічных мер, накіраваных на аказанне дапамогі навучэнцам і моладзі ў прафесійным самавызначэнні.
Этапы прафарыентацыі: прафесійная асвета (паведамленне школьнікам вызначаных ведаў аб патрабаваннях тых або іншых прафесій), прафесійная дыягностыка (выяўленне прафесійных здольнасцей), прафесійная кансультацыя (улік індывідуальна-псіхалагічных здольнасцей, стан здароўя).
Накірункі профарыентацыйнай працы: 1)азнаямленне вучняў з х-рам і сваеасаблівасцю розн. прафесій і спецыяльнасцей; 2)далучэнне да дз-сці ў сферы прамысловасці і с/г; 3)ствар-не ўмоў для авалодання вуч. пачаткамі вытворч. спецыяльнасцей.
Формы внекласнай працы па профырыентацыі: сустрэчы з рознымі спецыялістымі, лекцыі, бяседы, вытворчыі экскурсіі.
22. Фарміраванне экалагічнай культуры і здаровага ладу жыцця навучэнцаў.
Экалагічная накіраванасць адукацыі – адзін з важнейшых прынцыпаў палітыкі дзяржавы ў вобласці адукацыі. Экалагічная адукацыя і выхаванне школьнікаў з’яўляецца ў цяперашні час адным з прыарытэтных накірункаў выхаваўчай працы з дзецьмі і моладзю. Мэта экалагічнай адукацыі і выхавання – фарміравання экалагічнай культуры школьнікаў. Экалагічная культура асобы – узровень сфарміраваннасці сістэмы навуковых ведаў аб узаемасувязі чалавека, грамацтва і прыроды; экалагічных каштоўнасных арыентацый, норм і правіл; нравственно-эстэтычных адносін да прыроды. У структуры экалагічнай культуры выдзяляюць : сістэму экалагічных ведаў (аб прыродзе, аб узаемадзеяннях чалавека з прыродай); экалагічная свядомасць і каштоўныя адносіны да прыроды (погляды, перакананні, каштоўнасці); эклагічная дзейнасць (уменне, навыкі, опыт экалагічнай дзейнасці). Экалагічная дзейнасць спрыяе ўсведамленню школьнікамі сваіх магчымасцей па захаванню прыроды. Гэта дзейнасць не толькі актуалізуе веды, але і вызывае патрэбу ў набыцці новых. Выхаванне экалагічнай культуры (экалагічнае выхаванне) – гэта мэтанакіраванная праца педагогаў па фарміраванню ў школьнікаў сістэмы ведаў аб прыродзе і аб правілах узаемадзеяння з ею, па стварэнню ўмоў для ўсведмлення школьнікамі каштоўнасці прыроды для грамацтва і чалавека, па стымуляванню, матэвацыі і арганізацыі экалагічнай дзейнасці школьнікаў. Задачы выхаваўчай працы: дапамога школьнікам у засваенні сістэмы ведаў пра прыродныя з’явы і працэсы, пры ўсведамленні ўздзеяння чалавека і грамацтва на навакольны свет, фарміраванне каштоўнасных арыентацый экалагічнага характара, гуманных, адказных адносін да прыроды. Найбольш эфектыўнымі шляхамі фарміравання экалагічнай культуры з’яўляюцца: экалагізацыя вучэбных прадметаў, факультатыўныя заняткі. Авалода школьнікамі каштоўнасцямі і навыкамі здаровага лада жыцця з’яўляецца адной з галоўных задач выхавання. Асноўнымі накірункамі школ па захаванню, узмацнення здароўя школьнікаў і фарміравання здаровага лада жыцця з’яўляюцца вучэбна-выхаваўчая, дыагнастычная, прафілактычная работа. Адным з важнейшых сродкаў па ўзмацненню здароўя з’яўляюцца - фізічныя практыкаванні. Пад фізічнымі практыкаваннямі разумеюць: рухальныя дзеянні, спецыяльна арганізаванныя ў адпаведнасцямі з заканамернасцямі і задачамі фізічнага выхавання. Да іх адносяцца: гімнасціка, гульні, турызм, спорт. Асноўнымі формамі выхавання культуры здаровага лада жыцця ў школе з’яўляюцца: урокі фізічнай культуры, гімнастыка да заняткаў, фізкульхвілінкі і г.д.
У інаваціоннай педагагічнай практыке рэалізуюцца мадэлі школ здароўя. Іх мэта-абарона здароўя дзяцей, фарміравання навыкаў здаровага лада жыцця. Гэта мэта ажыццяўляецца , напрыклад, на ўроках з павышэннай выхаваўчай накіраваннасцю.