Formuły typu loco—oznaczają, że sprzed. jest zobowiązany postawić towar na swój koszt i ryzyko w miejscu wydania.

Formuły typu franco—sprzedający jest zobowiązany dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko do określonego miejsca ustalonego w kontrakcie.

Gestia transportowa—prawo, obowiązek wyboru środka transportu, zawarcia umowy o przewóz i poniesienie kosztów tego transportu.

Grupa „E” LOCO—JEDNOPUNKTOWE

EXW→ sprzedający zostawia towar do dyspozycji kupującego w punkcie wydania →kupujący organizuje transport, ponosi jego koszty, ryzyko na całej trasie, koszty odprawy celnej, kupujący ma gestię transportową

Grupa „F”

FCA→ sprzedający ma dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko pierwszemu przewoźnikowi, ponosi koszty odprawy eksportowej →kupujący ma gestie

FAS → sprzedający ma dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko wzdłuż burty statku na nabrzeżu w porcie załadunku →kupujący ponosi koszty odprawy celnej eksportowej, ma gestie

FOB→sprzedający ma dostarczyć na własny koszt i ryzyko towar na statek w porcie załadunku, ponosi koszty odprawy eksportowej →moment podziału ryzyka przechodzi na kupującego z chwilą efektywnego prtzekroczenia przez towar linii nadburcia statku w porcie załadunku →gestie ma kupujący

Grupa „C”—dwupunktowe

CFR→sprzedający ma załadować towar, zawrzeć umowę o przewóz, wykonać przewóz do portu przeznaczenia →moment podziału ryzyka jak w formule FOB →gestie ma sprzedający

CIF→jak w CFR plus ubezpieczenie →moment podziału ryzyka jak w FOB →gestie ma sprzedający →transport na ryzyko kupującego ale ubezpieczenie płaci sprzedający , oznaczony port

CPT→obowiązki sprzedającego: transport opłacić do miejsca przeznaczenia →podział kosztów dostawy następuje w miejscu przeznaczenia →ryzyko przechodzi na kupującego z chwilą dostarczenia towaru pierwszemu przewoźnikowi →gestie ma sprzedający

CIP →jak w CPT plus ubezpieczenie (płaci sprzedający) →sprzedający: koszt transportu plus ubezpieczenie do miejsca przeznaczenia →moment podziału ryzyka jak w CPT →gestie ma sprzedający

Grupa „D”—jednopunktowe

DAF→sprzedający: dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko do wyznaczonego miejsca na granicy →rzadko stosowana, gdy towar jest przeładowywany na granicy

DES→sprzedający: dostarczyć na własny koszt i ryzyko na statki w porcie przeznaczenia →gestie ma sprzedający

DEQ→sprzedający: dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko na nabrzeże w porcie przeznaczenia z wyładunkiem, pokryć koszty odprawy celnej importowej

DDU→sprzedający ma dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko na nabrzeże ale nie płaci cła importowego

DDP→sprzedający:dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko do miejsca przeznaczenia, ponieść opłaty importowe

Formuły dwuptk. – podział ryzyka między strony kontraktu występuje w innym miejscu niż podział kosztów dostawy między nimi.

Incoterms 2000 zmiana fca, fas, deq.

1 . Czym zajmuje się handel zagraniczny ?

Handel zagraniczny zajmuje się odpłatną wymiana towarów i usług mającą siedzibę lub miejsce zamieszkania (osoba) za granicą celną kraju . np. Handel zagraniczny Polski .

2. Co rozumiemy pod pojęciem handel tranzytowy ( reeksport ) ?

Reeksport - powrotny eksport, wywóz towaru pochodzenia zagranicznego za granicę. Reeksport - polega na sprzedaży za granicę towarów importowanych. W transakcjach tych bierze udział najmniej trzech partnerów z różnych krajów: sprzedawca, pośrednik i nabywca. Rozróżnia się reeksport pośredni i bezpośredni.

Reeksport pośredni - ma miejsce wtedy, gdy towar przechodzi przez kraj reeksportera.

Reeksport bezpośredni występuje, gdy reeksporter kieruje towar wprost od sprzedającego do nabywcy z pominięciem swego kraju, a dokonuje tylko rozliczenia za zakupiony i sprzedany towar.

3.Co to jest obrót uszlachetniający I reparacyjny?

Obrót uszlachetniający polega na wysyłaniu za granicę produktu nie wykończonego w celu poddania go dalszej obróbce, po czym towar powraca do kraju pochodzenia. Rozróżniamy obrót uszlachetniający czynny (kiedy my przyjmujemy towar do uszlachetnienia) i bierny (gdy oddajemy go do obróbki)

Obrót reparacyjny (naprawczy) – obrót aktywny – wysłanie za granicę uszkodzonych przedmiotów bądź urządzeń w celu ich naprawy, albo przyjęcie takich przedmiotów z zagranicy w celu dokonania ich naprawy i odesłanie ponownie do właściciela (obrót pasywny).

Przyczyny:

• Brak w danym kraju takich maszyn i urządzeń,

• Niższe koszty usługi w innym państwie.

4. 4. Co to jest know-how I obrót licencjami ?

Obrót licencjami i know-how – jest obrót myślą naukowo-techniczną. Jednym z elementów tego obrotu są umowy licencyjne. Są to umowy, na mocy, których właściciel patentów, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych oraz znaków towarowych (licencjodawca) udziela innej osobie (licencjonobiorcy) upoważnienia do korzystania z tych praw w zakresie określonym w tejże umowie.

5. 5.Co to jest franchising ?

Franczyza (ang. franchising) - system sprzeda¿y towarów, us³ug lub technologii, który jest oparty na ścisłej i ciągłej współpracy pomiędzy prawnie i finansowo odrębnymi i niezależnymi przedsiębiorstwami - franczyzodawcą (FD) i jego indywidualnymi franczyzobiorcami (FB). Franchising zakłada też przepływ know-how od FD do FB przez cały czas obowiązywania umowy franczyzowej.

6. 6.Opisz inwestycje bezpośrednie w handlu zagranicznym.

Bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ) są kategorią międzynarodowych inwestycji dokonywaną przez rezydenta jednego kraju, nazywanym „inwestorem bezpośrednim” lub „firmą matką”, z zamiarem sprawowania długotrwałej kontroli w przedsiębiorstwie innego kraju, nazywanym „przedsiębiorstwem bezpośredniej inwestycji” lub „firmą-córką”. Przez „długotrwałą kontrolę” rozumie się tutaj istnieje długoterminowych relacji pomiędzy inwestorem bezpośrednim i przedsiębiorstwem bezpośredniej inwestycji oraz istotny poziom oddziaływania, który daje inwestorowi bezpośredniemu efektywny głos w zarządzaniu przedsiębiorstwem bezpośredniej inwestycji. Minimalny próg zaangażowania kapitałowego inwestora bezpośredniego w przedsiębiorstwie bezpośredniej inwestycji, dla uznania inwestycji za BIZ, ustalono na poziomie 10%.