17. Wkład koncepcji gry organizacyjnej w rozwój naukowego zarządzania.

Przedstawiciele-M.Crozier i E.Friedberg. Wyznaczenie właściwej kolejności etapów budowania teorii, ustalenie za punkt wyjścia mechanizmów zjawisk organizacyjnych, konstruowanie postulatów normatywnych i projektowych.

18. Podstawowe problemy badawcze podejścia sytuacyjnego.

Wszelkie cechy organizacji i wszelkie zachodzące w niej procesy są mierzalne, istotne jest doskonalenie pomiaru zmiennych sytuacyjnych ich klasyfikacja i ujednolicanie, przyjmuje się dość swobodny dobór zmiennych z tendencją do wybierania tych które mogą mieć największy wpływ na badane zjawisko, obowiązuje założenie że każdy problem związany z organizacją bada się z punktu widzenia zmiennych sytuacyjnych, wyciąganie wniosków następuje na podstawie wnikliwej obserwacji rzeczywistości ma więc ona z założenia charakter indukcyjny, analizy sytuacyjne nie poszukują bezpośrednio relacji przyczynowo skutkowych lecz badają objawy dobrych i złych zachowań organizacji.

19. Wkład podejścia sytuacyjnego w rozwój naukowego zarządzania.

Przedstawiciele-T.Burns, Lorsch, Lawrence, Kast, Luthans. Osiągniecia w dziedzinie badań porównawczych oraz obalenie mitu uniwersalnych zasad i weryfikacji wiedzy, modele sytuacyjne służą poznaniu organizacji- przede wszystkim jej stabilnych fragmentów.

20. Wkład Polaków w rozwój naukowego zarządzania.

Karol Adamiecki- stwierdził że wysokie koszty spowodowane są nieracjonalnym następowaniem procesów po sobie. Sformułował prawo nauki o zarządzaniu: -prawo wzrastającej produkcji:w miarę wzrostu wydajności, koszty jednostki produktu zmniejsza się i osiąga swą optymalną wielkość. – prawo harmonii: w doborze organów i w działaniu.

Zygmunt Rytel- stworzył technikę esogram-planowanie i kontrola działań szczególnie złożonych. Uogólnił prawo optymalnej produkcji Adamieckiego. Sformułował prawo optymalnej działalności. Jest autorem koncepcji nasilenia działalności.

Edwin Hauswald – opisał 25 metod organizatorskich, które służyły do badania i usprawniania organizacji, dokonał modyfikacji słynnej fayolowskiej tablicy uzdolnień kierowniczych. Z 6 grup czynności i odpowiadających im uzdolnień(administracyjne, techniczne, handlowe, rachunkowościowe, finansowe, ubezpieczeniowe), występujących w tablicy Fayola, pozostały w ujęciu Hauswalda 3(administracyjno-ubezpieczeniowe, techniczne, kupieckie).