48. Przedstaw genezę I cele ruchu państw niezaangażowanych.

Geneza:

Genezę ruchu państw niezaangażowanych należy upatrywać w procesie dekolonizacji i rywalizacji okresu "zimnej wojny". Nowo powstałe państwa musiały się określić. Było to konieczne z powodu powstających w tamtym rejonie sojuszy polityczno – wojskowych, tworzonych z inspiracji USA czyli :

- 1951r. pakt bezpieczeństwa Pacyfiku (Anzus ) państwa : Australia, Nowa Zelandia i USA

- 1954r. organizacja paktu Azji południowo-wschodniej ( SEATO ) państwa :USA, Wielka Brytania, Francja, Australia, Nowa Zelandia, Filipiny, Pakistan i Tajlandia

- pakt Bagdadzki 1955r. od 1959r. wycofuje się Irak i nazwany jest Cento – organizacja paktu centralnego, państwa : Iran, Pakistan, Turcja, Wielka Brytania

O wyborze niezależnej polityki zagranicznej zadecydowały czynniki, które składają się na genezę ruchu państw niezaangażowanych:

- Sprzeciw wobec podziału świata na dwa bloki

- Powstanie komunistycznego państwa w Chinach i brak zwycięstwa w Korei, przyniosło nadzieję na skuteczne przeciwstawienie się polityce, byłych mocarstw kolonialnych.

- Chęć prowadzenia własnej polityki międzynarodowej.

- Walka z wszelkimi formami kolonializmu.

- Przemiany w Egipcie w 1952r.

- Zaangażowanie Indii w koncepcje ruchu państw nie zaangażowanych związany z wojnami toczącymi się w Korei i Indochinach

- Podpisanie traktatu ustalającego wzajemne stosunki między państwowe (Chiny – Indie)

- Aktywność ZSRR, który popierał ruch i zawierał umowy o współpracy w różnych dziedzinach

Cele:

- Dążenie do ostatecznej likwidacji kolonializmu, walki z wszelkimi formami dyskryminacji rasowej.

- Chęć ożywienia gospodarek i współpracy wzajemnej państw Azji i Afryki.

- Zwiększenie reprezentacji krajów obu kontynentów w Radzie Bezpieczeństwa ONZ.

- Podpisano deklaracje w sprawie Zapewnienia Powszechnego Pokoju i Współpracy.

49.Przedstaw genezę i przebieg "kryzysu kubańskiego"

Geneza:

1952r. dojście do władzy na Kubie popieranego przez USA Fulgencio Batisty, któremu przeciwni byli działacze ruchów lewicowych. Na czele jednego z nich stał Fidel Castro, który w 1953r. próbował obalić Batiste.

Zakończona fiaskiem próba powstania, na której czele stał Ernesto Che Guevara wraz z Castro, podjęta w 1956r.

W grudniu 1958r. partyzanci zwyciężyli w bitwie pod Santa Clarą. W styczniu 1959r. wkroczyli do Hawany. W lutym 1959r. Castro obiął urząd premiera i rozpoczął radykalne reformy, a Kuba wkroczyła w epokę przemian komunistycznych, nawiązując stosunki dyplomatyczne z ZSRR i krajami bloku (wschodniego).

USA 1960r. ograniczyły import z Kuby, aż po wprowadzenia pełnego embarga handlowego i zerwania stosunków dyplomatycznych w styczniu 1961r.

Jednocześnie trwały przygotowania do inwazji na Kubę. 4 kwietnia 1961r. prezydent USA, podął decyzje o przeprowadzeniu zaplanowanej interwencji na Kubie.

17 kwietnia 1961r. odziały amerykańskie rozpoczęły desant w zatoce świń

- Wojska Castro zbombardowały barki desantowe amerykanów, co w znaczny sposób, przyczyniło się do nie powodzenia operacji.

W efekcie operacja amerykanów, której nadano kryptonim "zapłata", zakończyła się w ciągu 72h całkowitą klęską.

Przebieg:

Po klęsce Amerykanów na Kubie, ZSRR podpisał porozumienie o pomocy wojskowej i wymianie cukru na ropę naftową z Kubą, a 1962r. rozpoczęto instalację wyrzutni rakiet z głowicami atomowymi.

W 1962r. Kuba zostaje wykluczona z organizacji państw amerykańskich, co przypieczętowało siną współprace Kuby z ZSRR.

22 października 1962r. USA ogłosiło decyzję o blokadzie morskiej Kuby.

Kennedy zaproponował wycofanie radzieckich sił z wyspy w zamian za zdjęcie amerykańskiej blokady i obietnicę nie agresji na wyspę (USA przygotowywało inwazje na wyspę).

28 października 1962r. rozpoczęło się wycofywanie radzieckiej broni z Kuby.

Po wycofaniu wojsk Castro nawiązał nowe porozumienie handlowe z ZSRR, które mówiło o większej cenie cukru i większej pomocy gospodarczej.

50. Przedstaw genezę polityki odprężeniowej.

Geneza:

Śmierć sekretarza generalnego KPZR i przewodniczącego Rady Najwyżej ZSRR (Breżniewa 1972r.) Przekonanie w Radzie Najwyższej o potrzebie zmian. Wojna w Afganistanie i brak sprawnego przywództwa politycznego dowiodły, że sytuacja w kraju wymaga przeprowadzenia reform. Stało się to możliwe dopiero w 1985r. z chwilą obcięcia funkcji sekretarza generalnego KPZR przez Michała Gorbaczowa.

Kraje bloku wschodniego miały poważne długi, nie mogły zaopatrzyć własnych rynków. Powstałe braki ograniczały rozwój zdolności produkcyjnych, prowadząc do wzrostu nie zadowolenia społecznego.

Wybór Gorbaczowa na Sekretarza Generalnego KPZR (11 marca 1985r.) wpłyną na powrót do tzw. Drugiej fazy odprężenia wschód – zachód. ZSRR sformułował liczne propozycje rozbrojeniowe pod adresem USA i NATO, by nie dopuścić do dalszego wyścigu uzbrojeń.

Powyższy sukces rozbrojeniowy USA i ZSRR przyczynił się do przezwyciężenia licznych uprzedzeń i ponownie stwarzając klimat do dialogu i odprężenia w stosunkach wschód – zachód, o czym świadczyła rewizyta prezydenta Reagana w Moskwie 1988r., odbyło się też kilka konferencji : I w Madrycie 1980 – 1983r, następna Sztokholm 1984 – 1986r.. Istotą tych spotkań było uzgodnienie przez państwa NATO i układu Warszawskiego, zasad wzajemnej obserwacji, przekazywania dodatkowych informacji o uzbrojeniu i wojskach.