
- •1.Азначэнне гістарычнай крыніцы. Паняцці “гістарычная крыніца”, “гістарычны дапаможнік”, “гістарычнае даследаванне”, “музейны прадмет”, “музейны экспанат”.
- •2.Прырода гістарычнай крыніцы. Гістарычная крыніца як аснова міждысцыплінарнага сінтэзу.
- •3.Крыніцазнаўства як навуковая дысцыпліна. Тэарэтычнае і прыкладное крыніцазнаўства.
- •4.Роля і месца крыніцазнаўства ў сістэме гістарычных навук.
- •5. Узаемадзеянне крыніцазнаўства і музеязнаўства.
- •6.Гісторыя крыніцазнаўства.
- •7.Распрацоўка крыніцазнаўства гісторыі Беларусі.
- •8. Класіфікацыя гістарычных крыніц. Яе сутнасць і мэты.
- •9.Сістэматызацыя гістарычных крыніц. Віды сістэматызацыі.
- •10.Выяўленне гістарычных крыніц. Задачы крыніцазнаўчай эўрыстыкі.
- •11.Бібліяграфічная эўрыстыка. Пошук апублікаваных крыніц. Тыпы і віды публікацый крыніц.
- •12.Архіўная эўрыстыка. Архіўныя ўстановы Рэспублікі Беларусь і іх фонды.
- •14. Пошук гістарычных крыніц у глабальнай сетцы Internet.
- •15. Знешняя крытыка пісьмовых крыніц.
- •16.Мэты і задачы ўнутранай крытыкі. Крыніцазнаўчы сінтэз.
- •17.Агульная характарыстыка дакументаў заканадаўства як гістарычнай крыніцы.
- •18.Матэрыялы заканадаўства зямель Русi IX-XIII стст.
- •19. Этапы развіцця заканадаўства вкл
- •20."Судзебнiк" Казiмiра 1468 г. Статуты вкл.
- •21.Заканадаўчыя акты Расiйскай iмперыi як крыніца па гісторыі Беларусі
- •22.Публiкацыi дакументаў заканадаўства Расiйскай iмперыi.
- •23.Заканадаўчыя дакументы навейшага часу. Іх асноўныя публікацыі. Канстытуцыя рб
- •24. Агульная характарыстыка актавых матэрыялаў. Іх класіфікацыя. Актавы фармуляр.
- •25. Актавыя матэрыялы х – хііі стст. Развіццё актаў ў перыяд вкл.
- •26.Прыватна-прававыя і публічна-прававыя акты новага часу.
- •27.Агульная характарыстыка матэрыялаў справаводства.
- •28.Канцылярыя вкл і яе “кнігі”. Першапачатковы і сучасны склад “кніг” Літоўскай Метрыкі.
- •29.Матэрыялы “Літоўскай Метрыкі” як крыніцы па гісторыі Беларусі. Публікацыя кніг Метрыкі ў Беларусі.
- •31. Группы справаводчай дакументацыі новага часу. Справаздачы губернатараў як крыніца па гісторыі Беларусі
- •32.Матэрыялы дзяржаўнага справаводства навейшага часу, іх асаблівасці.
- •33.Гаспадарчыя апісанні XVI – XVIII стст. Іх віды.
- •34.Эканоміка-геаграфічныя і гаспадарчыя апісанні, матэрыялы фіскальнага ўліку канца XVIII - першай паловы хіх стст.
- •35. Статыстычныя крыніцы другой паловы хіх–пачатку хх ст. Матэрыялы Усеагульнага перапісу насельніцтва Расійскай імперыі 1897 г., ступень іх дакладнасці.
- •36.Статыстычныя крыніцы навейшага часу.
- •37.Летапісы і хронікі як форма гіст.-літ..Твораў. Этапы летапiсання на Беларусi
- •38.“Аповесць мiнулых гадоў” як гiстарычная крынiца. Полацкі летапіс.
- •39.Лацiнамоўныя хронiкi XII-XIII стст. І скандынаўскія сагі як крынiцы па гiсторыi Беларусi.
- •40. Беларуска- літоўскія летапiсы XV-XVI стст.Іх публікацыі
- •41. Адметныя рысы летапісання Беларусі ў к. 15-18 ст. (Баркалабаўскі летапіс, гарадскія хронікі).
- •42. Мемуарная літаратура як гістарычная крыніца. Яе асноўныя віды і этапы развіцця
- •43. Гісторыка-мемуарная літаратура другой паловы XVI-xviіi стст. Як крыніца па гісторыі Беларусі.
- •44.Мемуары XVIII ст. Як крыніца па гісторыі Беларусі.
- •45. Запіскі замежных дыпламатаў і падарожнікаў аб Беларусі XVI-XVIII стст.
- •46.Мемуары хіх – пачатку хх ст. Запіскі расійскіх падарожнікаў аб Беларусі
- •47.Мемуары навейшага часу. Характарыстыка асноўных этапаў і відаў.
- •48. Эпiсталярныя крынiцы па гісторыі Беларусі
- •49.Літаратурныя і публіцыстычныя творы як гістарычныя крыніцы.
- •50. Агіяграфічныя крыніцы. Лiтаратурныя I публiцыстычныя творы XI-XII стст.
- •51. Літаратурныя і публiцыстычныя творы xіv - XVIII ст.
- •52. Асаблівасці публiцыстыкі XIX-XX стст.
- •53. Зараджэнне і развіццё перыядычнага друку на Бел. У др.Пал. 18-пач.19 ст
- •54. Перыядычны друк як спецыфічная сістэма крыніц навейшага часу. Праблема класіфікацыі і сістэматызацыі перыядычных выданняў.
- •55. Этапы развіцця перыядычнага друку у савецкі час. Партыйна-дзярж. Кантроль. З’яўленне неафіцыйных і апазіцыйных выданняў
- •56. Перыядычны друк Рэспублікі Беларусь.
39.Лацiнамоўныя хронiкi XII-XIII стст. І скандынаўскія сагі як крынiцы па гiсторыi Беларусi.
По хронологическом последовательности вначале нужно отметить первую польскую хронику - " Хроника хвороста Анонiма " . Она составлена в конце XI - начале XII вв. , разделялась на три части : 1) история Польши до 1086 , 2) молодые годы Болеслава Кривоустом i начало его княжения до 1109 , 3) 1109-1113 гг . - 4 года княжения Болеслава , после чего повествование обрывается. XII -XIII вв. является " Хроника Лiвонii " , написанная , как полагают , католическим священником Генрихом латвийском , Характерной особенностью хроники является ее достоверность. " Хроника Лiвонii " состоит из 4 книг . Первые две из них имеют характер вводных . В них рассказывается о деятельности епископов Мейнарда i Бертольде . Наибольшую ценность имеет сообщение , что епископ Мейнард просил полоцкого князя Владимира дать разрешение на крещение лiвав . Основная часть хроники изложено в 3 -й i 4-й книгах , что охватывают время с 1198 по 1226 По сути , это пагадовае описание действий нового Епископ - Альберта.Cагi как историческая источник .Саги - это письменные записи , которые начали складываться на рубеже ХII- XIII вв. на основе устных преданий X- XI вв. Что же касается содержания сага , то он чрезвычайно разнообразен. Т. М. Джаксона определяет только основные виды :1) " королевские саги " ( саги о нарвежскiх конунга ) ,2) " родовые саги " ( саги о iсландцах ) ,3) " саги о древних временах »,4) " саги о Епископ " (то есть жыццяапiсаннi iсландскiх епископов ) ,5) комплекс сага о событиях в Исландии в XII -XIII вв.Наиболее известный i разработан iсландскiя королевские саги . Этот вид ( зарождение которого датируют около 1120 ) прошел несколько этапов от королевских перечней Сэмугда i Ари (нач. XII в. ) До поздних комплекции конца XIII в. - Начале XIV в. Интересный тот факт , что большинство произведений iсландска - норвежской историографии (в эпоху полного господства лацiны в Западной Европе) написано на народной ( старажытнаiсландскай или старажытнанарвежскай ) языке. В узком значении этого слова " королевские саги " - жыццяапiсаннi того или иного конунга .Восточноевропейская история в iсландскiх сагах затрагивается только мимоходом , в связи с походами скандинавов на восток.Единый старажытнаскандынавскi произведение, подробно описывает деятельность скандинавов на Руси - " Сага о Эйдмунде " .
40. Беларуска- літоўскія летапiсы XV-XVI стст.Іх публікацыі
Характерной чертой летапiсання XV - XVI вв. является его общегосударственный характер . Отсюда иногда i название - " литовско-русские " летописцы .Белорусские летописцы i хроники сохранились в многочисленных списках (около 22). Возникает проблема их классификации , но здесь мнения исследователей разошлись . Ряд крынiцазнавцав ( М.Цiхамiрав i др. . ) В соответствии с размерами Летопись разделяет их на короткие i подробные . Согласно другому точки зрения , существуют три редакции белорусских Летопись : короткая , расширенная i полная . Наиболее аргументированной выглядит концепция белорусского текстолога В.Чамярыцкага о существовании трех отдельных летапiсных сводов (I , II , III , или соответственно - " летописец великих князей литовских " , " Хроника великого княжества Литовского " i " Хроника Быховца " ) .