Stowarzyszenia medioznawcze

Na połowę lat 50. (kiedy to powstały OBP i OBOP) przypada wzrost zainteresowania badaniami nad mediami w wielu krajach świata. Wtedy też pod patronatem UNESCO zostało utworzone Międzynarodowe Stowarzyszenie ds. Badań Komunikowania Masowego (International Association for Mass Communication Research), znane głównie pod angielskim skrótem – IAMCR lub francuskim AIERI. Od roku 2000 ten sam skrót angielski oznacza Międzynarodowe Stowarzyszenie ds. Badań Mediów i Komunikacji (International Association for Media and Communication Research). Poza AIERI (IAMCR) działa inna duża międzynarodowa organizacja, powołana z inicjatywy medioznawców amerykańskich – Międzynarodowe Stowarzyszenie ds. Komunikacji (International Communication Association).

Powoływano również różne medioznawcze stowarzyszenia krajowe, ale nie w Polsce. U nas – poza regionalną Komisją Prasoznawczą Oddziału PAN w Krakowie, działającą od 1974 r. – do niedawna brak było takiego stowarzyszenia. Dopiero w kwietniu 2007 roku zostało założone (we Wrocławiu) Polskie Towarzystwo Komunikacji Społecznej, którego podstawowym celem jest wspieranie i propagowanie rozwoju nauki o komunikowaniu i mediach. PTKS zrzesza osoby nie tylko ze środowisk akademickich, ale również dziennikarzy oraz specjalistów-praktyków ze środowiska PR-u i reklamy.

Czasopisma medioznawcze:

W drugiej połowie XX wieku pojawiło się w Polsce kilka czasopism o tematyce prasoznawczej. Pierwszym była „Prasa Polska”, która powstała (w 1950 r.) jako pismo Związku Zawodowego Dziennikarzy RP i Polskiego Związku Wydawców Prasy, a później wychodziła jako pismo Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1951 r., po likwidacji Związku) i (w latach 1982 – 1990) Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL. Dawną tradycję zawodowego pisma dziennikarzy podjął w latach 90. organ SDP „Forum Dziennikarzy”.

W 1957 r. powstało pismo Krakowskiego Ośrodka Badań Prasoznawczych ”Biuletyn Prasoznawczy”, które następnie (w latach1958-1959) ukazywało się pod tytułem „Prasa Współczesna i Dawna”, a od 1960 r. (do dziś) ukazuje się pod tytułem „Zeszyty Prasoznawcze” („ZP” były kwartalnikiem, od 1995 r. ukazują się dwa razy w roku, ich redaktorem naczelnym jest prof. Pisarek).

W Krakowie ukazuje się również „Rocznik Historii Prasy Polskiej” wydawany (od roku 1998) przez Komisję Prasoznawczą Oddziału PAN (kontynuujący tradycje dawnego „Rocznika Historii Czasopiśmiennictwa” >>1962<< i „Kwartalnika Historii Prasy Polskiej” >>1977-1993<<).

Również Ośrodek Badania Opinii Publicznej (OBOP) wydawał własne pismo naukowe – kwartalnik „Przekazy i Opinie”(które ukazywało się w latach 1975-1990), cenione za ciekawe prezentacje prac czołowych zachodnich medioznawców.

Od 2000 roku ukazuje się kwartalnik naukowy Instytutu Dziennikarstwa UW – „Studia Medioznawcze”, który – oprócz klasycznych problemów medioznawczych – porusza problemy z zakresu reklamy i public relations.

Szeroko rozumianą problematyką rynku mediów i reklamy zajmuje się również szereg pism specjalistycznych, nie pretendujących do miana naukowych, jak zwłaszcza „Press” oraz „Media i Marketing Polska”.

15