32. Кәрістердің шаруашылығы мен материалдық мәдениетін талдаңыз.

Корейліктердің дәстүрлі шаруашылығы жер жырту, өңдеу, өсіретін басты дәнді дақылдары-күріш болып табылады. Техникалық мәдени дақылдар- мақта, сора, темекі, женшень, кунжут және т.б. Қауын, қарбыз және т.б жеміс-жидектер өсірген. Ауыл шаруашылығының ежелгі саласының бірі- жібек өсіру. Жағалауға жақын жерлерде балық аулау, теңіз аңдарын аулау және балдырлар жинау дамыған Шығыс және Орталық азтялықтардың тұрмыс мәдениеті бір-бірімен жақын ұқсастығы болғанымен олардың өзара ерекшеліктері аз емес Бұларда тұрғын үйлер көше көше болып та,хутор тәртібімен де салынды Кореяның таулы аудандарында үйлер хутор бойынша салынған Корейліктердің отбасы моногамиялық жолмен жүреді Жігіттер 18-20жаста үйленеді қыздар 16-18 жаст тұрмысқа шығады Олар перзенттерін аса жақсы көрген әкесі қайтыс болса үйдің иесі үлкен баласы болып саналады Сол үлкен бала отбасының мүшелеріне қамқорлық жасаған КНДР да ерлер мен әйелдер қоғамда отбасында тең праволы болып есептеледі Корей тілі – Азияның ежелгі тілдеріне жататын оқшауланған тіл. Кореяның Қытаймен көршілес орналасқандықтан осы елмен байланыс жасайтын болған, өз жазулары болмағандықтан корейліктер мың жылдан аса уақыт қытай иероглифтерін пайдаланаған. Қазіргі корей тілінің негізін салушы Джу Си Гень (1876— 1914 жж.) болып табылдаы. Корейліктердің ежелгі наным-сенімдерінің бірі Алтай мен Сібірден неолит кезеңінде келушілер алып келген шаманизм. Шаманизмнің біраз өзгерген түрі бүгінгі күнге дейін сақталып қалған Бірақ бұл діни-дүниетанымдық ағым айқын ұйымдастырлып рәсімделген жоқ, сонда да оның әсері күні бүгінге дейін тән мен жанның саулығы, мәңгі өмірге ұмтылыс, ұзақ өмір мен бақыт тілеуде байқалады.Үйлері көбінесе саз балшықты қабырғалардан немесе саман кірпішінен жасалған қабырғалардан тұрғызылады.

33. Ресей және Қазақстанда этнология ғылымының дамуын талдаңыз

Ш.Ш. Уәлиханов атындағы Тарих және этнология институты 1945 жылы Қазақ КСРО Академиясы Тіл, әдебиет және тарих институты базасында құрылды. 1991 жылы Ш.Ш. Уәлиханов атындағы Тарих және этнология институты болып құрылды, Қазақстан Республикасы тарих ғылымының жетекші ғылыми-зерттеу орталығы - Ә.Х. Марғұлан атындағы Археология институтының бөлініп шығуымен байланыстырылады. Оның негізгі қызмет аясы – қазақ халқының тарихы, антропология және этнология мәселелері бойынша іргелі ғылыми зерттеу жұмыстарын кешенді түрде терең жүргізу. Сонымен қатар тарихнама, тарихи демография, мәдениет және ғылым, этноәлеуметтану мәселелері бойынша зерттеулер жүргізу. Ғылыми жұмыстардың нәтижелері көптеген іргелі зерттеулерде, атап айтқанда, монографияларда, мақалалар жинағында, құжаттық зерттеулерде көрініс табады. Институт ғылыми актілерінің заңнамасы, концептуалды құжаттар, оның ішінде, Қазақстан халықтары тарихи танымының қалыптасуы тұжырымдамасы жобаларының жарияланымдарына қатысады. Қазақ халықтығы және мемлекеттілігі, Орта Азия елдері жүйесі арасында Қазақ мемлекеттілігінің орны жайында «Феодализм дәуіріндегі Қазақстан», «XVI ғ. басы-XIX ғғ. Орта және Орталық Азия», «Абылай және Кенесары», «Ортағасырдағы ұйғыр, жалайыр, найман және керейіттер тарихы очеркі» және т.б. ұжымдық монографиялар бар.Институттың басымдық танытатын ғылыми бағыттары мынадай: қазақ халқының этногенезі және этникалық тарихы; Қазақстан тарихы методологиясы мен тарихнамасының өзекті мәселелері; ұлттық мемлекеттілік және ұлттық қауіпсіздік тарихы мәселелері; қыпшақтану; ХХ ғ. Қазақстанның әлеуметтік-саяси және экономикалық мәселелері. Тарих, археология және этнография саласында ғылыми кадрларды даярлауда ҚазКСР ҒА академиктері М.О. Әуезов, Ә.Х. Марғұлан, А.Н. Нүсіпбеков, С.Н. Покровский, Р.Б. Сүлейменов және С.В. Юшков, Е.Б. Бекмаханов, Г.Ф. Дахшлейгер, Б.С. Сүлейменов сынды корреспондент-мүшелері ғылыми кадрлардың қалыптасуына көп үлес қосты. М.Қ. Қозыбаев, Б.А. Төлепбаев, М.Х. Асылбеков, О.И. Смағұлов, К.Н. Нүрпейіс секілді ҚР ҰҒА академиктері Институттың ғылыми бағытын анықтауда ерен еңбек етті. Бұрынғы КСРО ҒА-ның ресейлік ғалымдары: А.М. Панкратова, С.В. Бахрушин, Б.Д. Греков, Н.М. Дружинин, М.П. Вяткиндер Институттың ғылыми бағытының қалыптасуы мен ұлттық карларды даярлауда маңызды рөл атқарды. 1988 ж. маусымынан 2002 ж. қаңтарына дейінгі уақыт аралығында Институт директоры академик М.Х. Қозыбаев (1931-2002) болды.