Правапіс мяккага знака і апострафа

Змякчальны мяккі знак

пішацца

не пішацца

пасля мяккіх дз, ц, з, с, л, н:

пасля зацвярдзелых ж, дж, ч, ш, р: рэж, дождж, печ, суш, сыр

на канцы слоў:

гразь, сумесь, мядзведзь, радасць, столь, дзень

пасля губных б, п, м, ф:

голуб, насып, сем, верф

у сярэдзіне слоў пасля мяккага зычнага, калі пры змене формы слова наступны цвёрды зычны чаргуецца з мяккім: дзядзька – да дзядзькі, цьма – у цьме,

вазьму – возьмеш, пісьмо – у пісьме

у сярэдзіне слоў пасля мяккага зычнага, калі пры змене формы слова наступны мяккі зычны не чаргуецца з цвёрдым:

снег, свята, усмешка, чацвер, цвісці, дзверы, звер, мядзведзь

пасля л, н перад любым

наступным зычным:

гульня, лялька, колькі, пальцы, вольны, аганькі

пасля н перад ш: іншы, меншы

паміж падоўжанымі дз, ц, з, с, л, н: наваколле, вяселле, галлё, насенне, стагоддзе, жыццё, сувяззю, калоссе

у назоўніках

перад суфіксам -чык, калі зыходнае слова заканчваецца на -нь: агонь – агеньчык, камень – каменьчык

перад суфіксам -чык, калі зыходнае слова не заканчваецца на -нь:

балон – балончык,

талон – талончык

перад канчаткам -мі:

грудзьмі, дзецьмі, слязьмі, коньмі

у прыметніках

утвораных пры дапамозе суфікса -ск- ад назваў месяцаў на -нь,

ад слова восень, кітайскіх назваў: чэрвеньскі, восеньскі, тайваньскі

утвораных пры дапамозе суфікса -ск- ад назоўнікаў на -нь, якія

не з’яўляюцца назвамі месяцаў

і кітайскімі назвамі:

любанскі, разанскі, конскі

з суфіксамі -еньк-, -эньк-, -аньк-: мякенькі, даражэнькі, прыгожанькі

у складаных лічэбніках:

пяцьдзесят, пяцьсот, дзевяцьсот

у дзеясловах: а) перад канчаткам 1 асобы множнага ліку -ма: будзьма, сядзьма, злазьма, кіньма; б) перад канчаткам 2 асобы (загаднага ладу) -це: будзьце, сядзьце, злазьце, кіньце

у прыслоўі ледзьве

у постфіксах -сьці, -сь:

калісьці, калісь, штосьці, штось

Раздзяляльны мяккі знак

пішацца пасля мяккіх дз, ц, з, с, л, н

у запазычаных словах (у тым ліку

ва ўласных імёнах): мадзьяр, парцьеры, канферансье, лье, мільярд, шампіньён; Кадзье, Лавуазье

ва ўласных імёнах (у тым ліку ў геаграфічных назвах) перад суфіксам

-еў (-ев-):

Лаўрэнцьеў, Васільеў, Савельевіч

у словах

Ілья, Касьян, Ульяна

і вытворных ад іх:

Ільіч, Касьянаў, Ульянаўск

у вытворных ад слова ліць:

лью, падалью, разалью

Апостраф пішацца перад е, ё, ю, я і націскным і

пасля

прыставак

на зычны: пад’езд, аб’ём, раз’юшаны, між’ярусны, аб’інець

у складаных словах пасля частак

двух-, трох-, чатырох-, шмат-: двух’ярусны, шмат’ярусны

у сярэдзіне слоў пасля г, к, х, губных б, п, в, м, ф,

зацвярдзелых ж, дж, ч, ш, р

і цвёрдых д, т:

вераб’і, інтэрв’ю, Параф’янаў, п’ю, Лук’янаў, Аж’е, Буш’е, надвор’е, звяр’ё, д’ябал, Сант’яга

Пасля ў (нескладовага) апостраф не пішацца:

шчаўе, здароўе, двухмоўе, абаўю, салаўі