Verzekeringstransactie

“Een verzekeringsovereenkomst waarbij een partij, de verzekeraar, zich er tegen betaling van een premie tegenover een andere partij, de verzekeringsnemer, toe verbindt een in de overeenkomst bepaalde prestatie te leveren indien zich een onzekere gebeurtenis voordoet waarbij, naargelang het geval, de verzekerde of de begunstigde belang heeft dat die zich niet voordoet.” Deze overeenkomst kan mogelijk begeleid worden door een verzekeringstussenpersoon.

Verzekeringsbankieren

• dalende marges op de tradionele bank producten

• Vervaging bank- en verzerkingsproducten ( vooral lenen, beleggen, spraren)

• Totale cliëntbenadering (one stop shopping)

• Wereldwijd verschijnsel

• Alle distributie kanalen

De jongste jaren hebben bepaalde banken een strategie op het gebied van bancassurance of verzerkingsbankieren ontwikkeld. Deze strategie bestaat erin dat verzerkingsproducten via hun eigen distributiekanalen worden verkocht, ongeacht of de producten worden aangeboden door verzekeringsmaatschappijen die al dan niet tot de bankgroep behoren.

De bancassurance bedrijvigheid concentreerde zich aanvankelijk rond de klassieke levensverzekeringsproducten (tak21: klassieke levensverzekering, en tak 23: levensverzekering gekoppeld aan een beleggingsfonds). Bovendien hebben de banken ook een plaats verworven op de markt van de groepsverzekeringen. Ook in schadeverzekeringen stellen we een ruim aanbod van producten vast bij de banken. Al deze producten worden door de banken volledig autonoom aangeboden terwijl zij vroeger eerder bijkomend aan het bankproduct waren (denken we bvb aan een overlijdensdekking gekoppeld aan een depositoboekje)

Het voordeel voor de banken schuilt hem in een grotere klantengetrouwheid gezien mede door het aanbieden van vooral particuliere verzekeringsproducten zij een volledige financiële service kunnen aanbieden.

Den tendens tot verzekeringsbankieren bieden hun financiële diensten aan langs diverse kanalen (eigen kantoren, makelaars, agenten, maar ook via afstandsbankieren, call centers en internet).

Banken die samenwerken met verzekeraars kunnen terugvallen op de opgebouwde know how van deze verzekeraars.

Toch blijven er nog een aantal nadelen verbonden aan het aanbieden door banken van verzekeringsproducten.

• Opleiding en kennis van de agenten

Verzekeringsproducten zijn meestal geen eenvoudige producten en verzekeringscontracten bevatten vaak ingewikkelde juridische constructies. De verkoper moet zijn product en de bijhorende kennis perfect beheersen en de klant duidelijke informatie geven Gezien de moeilijkheidsgraad hiervan beperken de banken zich vaak tot het verkopen van gestandaardiseerde, “witte” producten. Deze producten zijn zoals reeds eerder vermeld hoofdzakelijk gericht naar de particulier.

• Schadegevallen

De verwerking van schadegevallen is vaak nog ingewikkelder dan de verkoop van de producten, en dit zowel administratief als techinisch. Vaak wordt ook hier een eerder beperkte kennis van de loketbediende vastgesteld.

• Belangenconflicten

Wat te doen met een zeer slechte autobestuurder (hoge schadefrequentie) die een goede spaarder is.

• Vergoedingssystemen distributiekanaal

De Kostprijs van het distributiekanaal wordt meestal verrekend in de premie die de finale klant moet betalen. In functie van het gekozen distributiekanaal (onafhankelijk makelaar versus afhankelijk agent) kan hier een verschil ontstaan.

Directe verzekeraars We spreken van een directe verzekeraar (direct writer) wanneer de betreffende verzekeringsmaatschappij haar producten rechtstreeks aanbiedt aan de consument zonder daarbij beroep te doen op een onafhankelijk distributiekanaal zoals verzekeringsmakelaars of –agenten.

Ook het directe verzekeringsbedrijf is onderworpen aan de bepalingen van de Wet Verzekeringsbemiddeling die de bedoeling heeft dat de verzekeringsconsumenten kan rekenen op betrouwbare tegenpartijen.

Voordeel: kosten drukken, lagere premies Nadeel: consumenten willen persoonlijke advies