Христиан және Әлидің (а.С.) шапаны

Хазіреті Әлидің (а.с.) ел басқарған халифалығы кезінде Куфа қаласында шапаны жоғалған болатын. Аз уақыт өтер өтпес әлгі шапан бір христианның қолынан табылған еді. Хз. Әли әлгі христианды ерткен күйі қазыға жүгінді.

Қазы:

- Мына халифаның айтқанына не дейсің?- деп христианға қарады. Ол болса халифа хз. Әлиді жалақорға жатқызбайтынын, алайда шапанның өзінікі екенін айтты.

Қазы бұл жолы хз. Әлиге бұрылып:

- Мына кісі бұл өз шапаным деп тұр. Ал бұған сенің куәгерлерің бар ма?- деп сұрады.

Хз. Әли күлген қалпы:

- Қазы дұрыс айтады, дәл қазір менде куәгерлер болу керек еді. Бірақ ешқандай куәгерім жоқ,- деді.

Куәгерлер болмағандығына сүйенген қазы хз. Әлиді христианға жығып берген болатын.

Алайда шынтуайтында шапанның кімдікі екенін білгендіктен ішкі ар-ұяты жібермеген христиан сәл кейін-ақ қайта бұрылып келіп былай деген еді:

- Бұндай үкім шығару, сірә, адамдарға қатысты емес, пайғамбар әкелген үкіметтік жүйеге тікелей қатысты болса керек. Негізі мына шапан Әлидікі еді,- деп шапанды хз. Әлиге ұстатты.

Сөйтті де аз уақыттан кейін-ақ мұсылмандықты қабылдады. Кейіннен хз.Әли бастаған «Нехриван» шайқасында оның жан аямай соғысқаны шындық²¹.

Сірә, христиан болып жүрген пенденің осы адалдығы үшін Аллаһ оның көкірек көзін ашқан болар.

Өз пұтынан көңлі қалған сахаба...

Сахабалардан Амр ибну-л-Жамух (р.а.) Исламнан бұрын да Мәдинаның алдыңғы қатарлы сыйлы кісілерінің бірі еді. Алайда ағаштан жасалған «Мәнаф» атты бір пұтқа қатты құрмет көрсететін. Өзі пұтқа табынғанмен, бір қызығы, үш ұлының үшеуі де мұсылмандықты қабылдаған болатын.

Бір түні Амр ибну-л- Жамухтың балалары жиналып келіп әлгі Мәнаф деген пұтты орнынан алып сүйреген күйі жырақтау жердегі шұңқырға апарып тастайды. Сөйтеді де ешкімге көрінбестен үйге қайтады.

Ертеңгісін пұтқа табынбақ болып барған Амр оны күнделікті орнынан таба алмай қалған болатын. Сөйтті де:

- Әй, оңбай кеткірлер! Түнделетіп кеп Тәңірімізді ұрлап кеткен кім?-деп айналасындағыларға ызғар шаша айғайлаған күйі пұтын іздестіре бастады. Ең соңында іздеп жүріп бір шұңқырда етбетінен жатқан күйінде тауып алды. Жақсылап тазалап, жуып, жақсы иістер септі де бұрынғы орнына қайта қойып жатып:

- Осыны істеген адамды таба алсам, әкесін танытар едім,- деді ызалана.

Алайда балалары ертесі күні де дәл сол істі айна-қатесіз қайталаған болатын. Ертеңгісін әкелері оны іздеп жүріп тағы да күл-қоқыстың арасынан тапты. Еш ойланып жатпастан бірден тез жуып-шайып, жақсы әтірлерінен сеуіп, орнына апарып қойды.

Балалары үшінші күні де сол тірліктерін қайталады. Алайда әкелері бұл жолы қатты ашуланды. Жатар алдында қылышын қолына ұстаған күйі пұтқа барып:- Әй, Мәнаф!- деді,- Саған бұны кімнің істеп жүргенін біле алмай шаршадым. Енді мына қылышты ал да бұдан кейінгі уақытта өзіңді өзің қорға!- деп қылышты әлгі пұттың қолына қыстырған күйі үйіне қайтты.

Амр кеш бата ұйқыға кіріскенде балалары пұттың қолына қыстырылған қылышты алып тастап, бұл жолы әлдеқашан өлген иттің өлексесіне қосып үй сыртына апарып шұңқырға тастай салған болатын.

Амр күндегі әдетінше ояна сала пұтын іздеді. Тағы да орнынан таппай безектеген күйі шұңқырда иттің өлексесіне бастырылып жатқан күйінде көріп күйініп кетіп былай деді:

- Әй, осы сенің тәңірлігіңе болайын! Егер сен сен шынымен тәңір болсаң бүйтіп ит құстың өлексесімен бірге шұңқырда жатпас едің ғой...

Амр артынша мұсылмандықты қабылдады. Малын да, жанын да аямастан балаларымен қоса өмір бойы Расулаллаһқа (с.а.с.) қызмет етті²².