Туган тел.
Минемчә,
бирелгән өлештә текстның төп мәгънәсе
чагылган. Текст авторы М.Юныс туган
телнең һәр кеше өчен дә ничек кадерле,
матур һәм якын булуы турында фикер
йөртергә чакыра.
Туган
тел һәм Туган ил төшенчәләрен мин икесен
бер дәрәҗәдә куяр идем. Кеше кайларга
гына китмәсен, ул үзенең туган җирен
сагына. Туган җир ул- аның яшәгән кешеләре,
гореф-гадәтләре, теле. Фикерләремне
раслау өчен, тексттан 7 җөмләне дәлил
итеп китерәм. Чыннан да, Мәскәү татарлары,
паркка җыелып, үзләренең туган якларын,
телләрен искә төшерәләр. Шәһәрдә күпме
генә күңел ачу урыннары булмасын, аларны
шушы җир чакырып китерә. Бу фикерләремнең
дөреслеген 12-13 җөмләләрдән аңларга
була.
Димәк,
туган тел халыкны берләштерә, якынайта,
авырлыкларны җиңеп чыгарга көч бирә.
Г. Тукайның “И туган тел, и матур тел,
әткәм-әнкәмнең теле!» дигән сүзләре
һәркемнең күңел түрендә сакланадыр дип
уйлыйм мин. (124сүз)
