88. Африка елдерінде сафари және ралли ұйымдастыру мүмкіншіліктері. Сафари тур ұйымдастыру мысалы.

Ралли — вид автогонок, проходящих на открытых или закрытых трассах на модифицированных или специально построенных автомобилях. Это вид гонок отличается тем, что заезды главным образом прокладываются по автомобильным дорогам общего пользования, в формате «из пункта A в пункт B» с прохождением контрольных точек. Спортсмены едут на максимальной скорости только на специально перекрытых скоростных участках (их обычно называют СУ или ДОП). А от одного спецучастка до другого раллисты передвигаются, соблюдая все правила дорожного движения и за строго определенный временной норматив. Ралли Сафари (англ. KCB Safari Rally) - международная раллийная гонка. Проводится в Кении с 1953 года. В 1973-2002 годах входило в календарь чемпионата мира по ралли, ныне является этапом Африканского чемпионата по ралли. Заслужило репутацию "самого сложного ралли в мире". Впервые Ралли Сафари прошло в 1953 году и было посвящено коронации Елизаветы II. C 1957 года организацией гонки стал заниматься Британский автоспортивный клуб и Ралли Сафари приобрело международный статус[3]. В Африку стали приезжать европейские пилоты и команды, но из-за крайней сложности и специфичности гонки в 1960-70-е годы победителями становились почти исключительно местные гонщики. Самым успешным из них был Шекхар Мехта, одержавший 5 побед. С момента создания чемпионата мира по ралли в 1973 году, в него неизменно входило Ралли Сафари, ставшее одним из самых знаменитых этапов мирового первенства. Однако, с 2003 года ФИА исключило кенийский этап из календаря чемпионата мира. Главной причиной стали слишком большие затраты команд, вынужденных создавать модификации автомобилей специально для Ралли Сафари. Автомобили, спроектированные для европейских этапов не могли выдержать африканских нагрузок[3]. С 2003 года Ралли Сафари стало этапом Африканского чемпионата (в 2007 и 2009 годах также серии IRC). В настоящее время ведутся переговоры о возвращении Ралли Сафари в мировой чемпионат.

89. Солтүстік және Орталық Тянь-Шань тауларының сипаттамасы.

Қазақстан мен Қырғызстан шекаралас аудандарында белсенді тур ұйымдастыру мысалы. Тянь-Шаньның орталық бөлігі Қырғызстанға, солтүстік және батыс жоталары Қазақстанға, оңүстік-батыс шеті Өзбекстан мен Тәжікстанға, шығыс бөлігі Қытайға қарайды. Батыстан шығысқа қарай 2500 км-ге созылып жатыр, ені 400 км. Тянь-Шань солтүстігінде Борохоро жотасы арқылы Жетісу Алатауымен, оңтүстігінде Алай жотасы арқылы Памир тау жүйесімен түйіседі. Солтүстік шекарасы ретінде батыста Қле аңғары, Мойынқұм, шығыста Жоңғар жазығы алынады. Оңтүстік шекарасы шығыста Тарим қазаншұңқырына сәйкес келеді. Ең биік жері – Жеңіс шыңы (7439 м.). Тянь-Шань ендік жоталар мен оларды бір-бірінен бөліп жатқан тауаралық ірі қазаншұңқырлардан тұрады. Орографиялық құрылысы жөнінен Солтүстік, Орталық, Батыс, Шығыс және Оңтүстік бөліктерге бөлінеді. Солтүстік Тянь-Шань Кетпен, Күнгей Алатау, Іле Алатауы, Қырғыз Алатауы мен Шу-Іле тауларынан тұрады. Солтүстік Тянь-Шань жоталары 4,5 мың метрден биік: Теріскей Алатауы (5218 м), Қле Алатауы (4973 м), Қырғыз Алатауы (4875 м). Кейбір жоталар тауаралық қазаншұңқырларда доға тәріздес иіліп орналасқан. Батыс Тянь-Шаньға Ферғана, Талас Алатауы мен одан таралатын өгем, Піскем, Шатқал жоталары және Қаратау жатады. Батыс Тянь-Шань жоталары бірте-бірте солтүстік-батысқа қарай 4,5 мың метрден 2,5 – 2 мың метрге дейін аласарады. Ферғана аңғары Батыс және Оңтүстік Тянь-Шаньды бір-бірінен бөледі. Орталық (Ішкі) Тянь-Шаньға солтүстікте Ыстықкөл қазаншұңқырынан оңтүстік-батыста Ферғана қазаншұңқырына, оңтүстік-шығыста Көкшаал-Тоо жотасына дейінгі аралық кіреді. Бұл бүкіл тау жүйесінің ең биік бөлігі. Әсіресе, оның шығыс бөлігі барынша биік (Жеңіс шыңы – 7439 м, Хан Тәңірі – 6995 м). Ортaлық Тянь-Шаньға сырт деп аталатын беті белесті, 3000 – 4000 метр биіктікте жатқан, жан-жағы биік жоталармен қоршалған тау қыраттары тән.