9. Сипаттау модельдеріне 10 мысал келтіріңіз.Мысал тапсандар косындаршы

Эксперименттік мәселерді шешу үшін сипаттау моделі қолданылады.

Сипаттау модельдері нақты объектінің қасиеттерін н/е мінез-құлқын сипаттауға арналған. Мысалы: қала картасы, тұлғаның психологиялық мінездемесі, фирманың жұмысы жайлы есеп. Примером описательных моделей могут быть модели идеальной конкуренции для прогнозирования цен в реальном мире, или плановая калькуляция себестоимости, простые инвестиционные расчеты.

Шешілетін мәселерге қарай сипаттау моделінің мақсаттары:

1. Объектіні зерттеу –ғылыми зерттеулер, яғни қасиеттерін зерттеп ж/е толығырақ нақтылап көрсету.

2. Басқару –жұмыс диапозонында объект қасиеттерінің параметрлерінің өзгеруін толығырақ айқындау.

3. Болжау –объектінің болашақта өзгеруін нақтырақ болжауға қабілетті модельді өңдеу.

4. Білім беру –молеьде объектінің зерттелетін сипаттарын көрсету.

Сипаттау модельдері келесі схема бойынша қалыптастырылады:

Объект-байқау-кодтау-бекіту-модель

Описательные модели отражают существующее, их развитие направлено на приближение модели к реальности (в структурном системном анализе такая модель называется моделью «Как есть» — «As-Is»).

Дескриптивная (описательная) модель принятия решений основывается на работах Герберта Саймона, предложившего понятия нормативной и дескриптивной моделей и доказавшего то, что ограниченная рациональность означает, что деятельность индивидов в организации лежит в пределах или границах допустимой рациональности (ограниченной рациональности и приемлемости).

Дескриптивная модель принятия решений во многом основывается на интуиции менеджеров. При интуитивном принятии решений используется личный опыт и проницательность в большей степени чем последовательная логика или четкие умозаключения. Интуиция не является произвольной или иррациональной, поскольку она базируется на многолетней практике и здравом смысле, хранящемся в подсознании. Обращаясь к своей интуиции, основанной на многолетнем опыте решения проблем, менеджеры гораздо быстрее осознают, что в организации возникла проблема; и при этом появляется интуитивное предчувствие, подсказывающее им выбор варианта решения проблемы, что значительно ускоряет процесс принятия решений.

10. Сипаттау модельдерін құрылуының реттілігінің схемасын салып көрсетіңіз

Эксперименттік мәселерді шешу үшін сипаттау моделі қолданылады.

Сипаттау модельдері нақты объектінің қасиеттерін н/е мінез-құлқын сипаттауға арналған. Мысалы: қала картасы, тұлғаның психологиялық мінездемесі. Шешілетін мәселерге қарай сипаттау моделінің мақсаттары:

1. Объектіні зерттеу –ғылыми зерттеулер, яғни қасиеттерін зерттеп ж/е толығырақ нақтылап көрсету.

2. Басқару –жұмыс диапозонында объект қасиеттерінің параметрлерінің өзгеруін толығырақ айқындау.

3. Болжау –объектінің болашақта өзгеруін нақтырақ болжауға қабілетті модельді өңдеу.

4. Білім беру –молеьде объектінің зерттелетін сипаттарын көрсету.

Сипаттау модельдері келесі схема бойынша қалыптастырылады:

Объект-байқау-кодтау-бекіту-модель

Объектінің моделін тек оған бақылау орнату арқылы ғана құруға болады. Бақылайтын затты тек сөздер немесе символдар, көбінесе математикалық немесе графикалық немесе физикалық заттар, процесстер мен көріністер арқылы ғана кодтауға болады. Және соңында кодталған нәтижелерді модель күйінде бекітуге болады.

Дескриптивная модель принятия решений во многом основывается на интуиции менеджеров. При интуитивном принятии решений используется личный опыт и проницательность в большей степени чем последовательная логика или четкие умозаключения. Интуиция не является произвольной или иррациональной, поскольку она базируется на многолетней практике и здравом смысле, хранящемся в подсознании. Обращаясь к своей интуиции, основанной на многолетнем опыте решения проблем, менеджеры гораздо быстрее осознают, что в организации возникла проблема; и при этом появляется интуитивное предчувствие, подсказывающее им выбор варианта решения проблемы, что значительно ускоряет процесс принятия решений.

Дескриптивная модель описывает реальный процесс принятия решений в трудных ситуациях (незапрограммированные решения и ситуации неуверенности и неопределенности), когда менеджеры, даже если они захотят, не могут принять экономически рациональное решение.