- •Пытанні да заліку па беларускай мове (прафесійнай лексіцы)
- •Беларуская мова – нацыянальная мова беларускага народа.
- •Гістарычныя этапы развіцця беларускай мовы.
- •Беларуская мова сярод славянскіх моў.
- •Функцыянальныя стылі літаратурнай мовы.
- •Фанетыка. Фанетычная транскрыпцыя. Фанетычны аналіз слова.
- •Сінонімы. Амонімы. Паронімы. Антонімы.
- •Спрадвечная беларуская лексіка. Запазычаная лексіка. Агульнаўжывальная лексіка і лексіка абмежаванага ужывання.
- •Актыўная і пасіўная лексіка. Фразеалагізмы.
- •Тэрміналагаічная лексіка. Спецыфіка тэрмінаў.
- •Лексіка-граматычная характарыстыка тэрмінаў. Паходжанне і ўтварэнне тэрмінаў.
- •Лексікаграфія. Тыпы слоўнікаў.
- •Арфаэпія. Нормы беларускага літаратурнага вымаўлення
- •14. Арфаграфія. Напісанні паводле фанетычнага і фанематычнага прынцыпаў.
- •Марфемная будова слова. Словаўтварэнне.
- •Марфалогія. Сістэма часцін мовы ў беларускай мове. Пераходныя з´явы ў сістэме часцін мовы.
- •Самастойныя часціны мовы.
- •Службовыя часціны мовы.
- •Правапіс склонавых канчаткаў назоўнікаў.
- •Сінтаксіс і пунктуацыя. Словазлучэнне. Віды сувязі слоў ў словазлучэннях.
- •Сказ. Тыпы сказаў паводле мэты выказвання. Тыпы сказаў паводле структуры.
- •Характарыстыка простага сказа.
- •Тыпы складаных сказаў.
- •Віды адносін паміж часткамі складаназалежных сказаў. Складаназалежныя сказы з некалькімі даданымі часткамі.
- •Простая і ўскосная мова. Цытаты. Правілы афармлення цытат.
- •Знакі прыпынку ў бяззлучнікавым сказе.
- •Аднародныя члены сказа. Знакі прыпынку пры аднародных членах.
- •28. Сказы са звароткам, пабочнымі словамі і пабочнымі сказамі.
- •29. Адасобленыя члены сказа.
- •30. Працяжнік паміж дзейнікам і выказнікам.
30. Працяжнік паміж дзейнікам і выказнікам.
Працяжнік ставіцца паміж дзейнікам і выказнікам:
калі абодва галоўныя члены сказа выражаны назоўнікам у назоўным склоне і пры выказніку адсутнічае дзеяслоў-звязка.
Напрыклад:
Мінск –– сталіца, гордасць наша, слава ўсёй краіны (Я. Купала).
Матчыны рукі –– залатыя рукі (І. Мележ).
калі абодва галоўныя члены ці адзін з іх выражаны неазначальнай формай дзеяслова.
Напрыклад:
Вучыцца ў народа –– задача кожнага пісьменніка (К. Чорны).
Хату зрабіць –– не скрынку збіць (Прыказка).
калі перад выказнікам ёсць словы гэта, вось, значыць, гэта значыць, гэта ёсць.
Напрыклад:
Паэзія –– гэта пакута і радасць, праклён і бязлітаснасць, споведзь і гордасць (П. Панчанка).
Кожны чалавек –– гэта цэлы свет (К. Чорны).
калі дзейнік і выказнік выражаны лічэбнікамі або адзін з іх выражаны назоўнікам у назоўным склоне, а другі –– лічэбнікам ці колькасна-іменным спалучэннем.
Напрыклад:
Пяць і тры –– восем.
Шэсцьдзясят і пяцьдзясят –– сто дзесяць.
калі выказнікам выступае ўсечаная форма дзеяслова, выклічнік або гукапераймальнае слова.
Напрыклад:
Уладзік зараз –– шмыг у дзверы (Я. Колас).
А куля –– дзык! А другая ў руку (Я. Брыль).