- •2.Задачы, якия прыводзяцца да дыферэнцыяльных раунанняу.
- •3.Здр першага парадку: формы запису, рашэнни и интэгралы, геаметрычная интерпрытацыя частковага и агульнага рашэнняу.
- •4.Задача Кашы. Пункты иснавання и адзинасци рашэння. Умовы иснавання и адзинасци.
- •5.Агульныя, частковыя и асаблівыя рашэнні.
- •6.Метад изаклин для здр першага парадку
- •7.Др у поуных дыферэнцыялах. Прыкмета раунання у поуных дыферэнцыялах. Прыклады.
- •8.Др у поуных дыферэнцыялах. Интэгроуны множник. Прыклады
- •9.Др са зменными якия падзяляюцца, якия падзелены, раунанни якия да их прыводзяцца.
- •10.Аднародныя др (адносна зменных). Аднародныя функцыи
- •11. Др якия зводяцца да аднародных (адносна зменных)
- •12. Ладр першага парадку. Агульнае рашэнне
- •13. Ладр першага парадку. Структура агульнага рашэння. Метад Бернули
- •14. Рашэнне лндр першага парадку. Метад Лагранджа. Раунанне Бернули.
- •15.Тэарэма Пикара для здр першага парадку
- •16. Выкарыстанне прынцыпу сцискальных адлюстраванняу для доказу тэарэмы Пикара
- •18. Др якия дапускаюць панижэнне парадку.
- •§19. Лндр з пастаяннымі каэфіцыентамі.
- •20. Прастора рашэнняў ладр n-га парадку. Лінейная залежнасць і незалежнасць сістэмы функцый. Неабходная ўмова лінейнай залежнасці. Вранскіян. Дастатковая ўмова лінейнай незалежнасці. Прыклады.
- •22.Формула Астраградскага-Лиувиля
- •23. Дапаможныя звесткі
- •24.Ладр n-нага парадку з пастаянными каэфіцентамі. Характэрыстычнае раўнанне. Выпадкі розных сапраўдных каранёў і кратнага сапраўднага корня.
- •1 Выпадак
- •3 Выпадак
- •25. Ладр n-нага парадку з пастаянными каэфицентами. Характэрыстычнае раунанне. Выпадак каплекснага кораня.
- •2 Выпадак.
- •26. Ладр n-нага парадку з пастаянными каэфицентами и спецыяльнай правай часткай. Спецыяльная правая частка са здабыткам мнагаскладу и экспаненты.
- •27. Ладр n-нага парадку з пастаянными каэфицентами и спецыяльнай правай часткай. Спецыяльная правая частка са здабыткам экспаненты и синусам-косинусам.
- •28.Прыкладанни др у физицы. Задача аб вольных и вымушаных ваганнях. Вольныя ваганни у асяродзи без супрациулення.
- •29. Прыкладанни др у физицы. Задача аб вольных и вымушаных ваганнях. Вольныя ваганни у асяродзи з супрациуленнем.
- •30. Прыкладанни др у физицы. Задача аб вольных и вымушаных ваганнях. Вымушаныя ваганни у асяродзи без супрациулення.
- •31. Увядзенне элементарных функцый з дапамогай др. Экспанента
- •3.2 Экспоненциальная функция из r в r
- •32. Увядзенне элементарных функцый з дапамогай др. Трыганам.
- •3.1 Тригонометрические функции из r в r
- •33. Систэмы др. Астноуныя паняцци. Задача Кашы. Иснаванне и адзинасць рашэння. Агульныя и частковыя рашэнни.
- •34. Прывядзенне нармальнай систэмы да др н-нага парадку и наадварот.
- •35. Линейныя систэмы др. Лас и лнс. Линейная незалежнасць систэмы функцыянальных вектарау. Фундаментальная систэма. Вронскиян.
- •36. Интэграванне линейных систэм др з пастаянными каэфицэнтами. Характэр. Раунанне. Паняцце аб метадзе Эйлера.
- •37. Интэграванне линейных систэм др з пастаянными каэфицэнтами. Метад Эйлера. Выпадак розных сапраудных каранёу.
- •38. Интэграванне линейных систэм др з пастаянными каэфицэнтами. Метад Эйлера. Выпадак розных каранёу сярод яких ёсць камплексныя.
- •39. Интэграванне линейных систэм др з пастаянными каэфицэнтами. Метад Эйлера. Выпадак, кали сярод каранёу сустракаюцца кратныя.
28.Прыкладанни др у физицы. Задача аб вольных и вымушаных ваганнях. Вольныя ваганни у асяродзи без супрациулення.
Няхай дадзена цела масы m, якое падвешана на пружыне. Калі цела знаходзіцца ў становішчы раўнавагі, то сіла m*g ураўнаважваецца упругой сілай пружыны. Г.зн, што mg=сs, дзе с – каэфіцыент пругкасці. Вывядзем цела са становішча раунавагі: перамясцім цела на адлегласць у0 ад пачатковага становішча і адпусцім. Выберам накірунак восі уздоўж пружыны, а за пачатак каардынат возьмем пачатковае становішча цела. Становішча цела у момант часу t будзе апісваць функцыя y(t).
Выніковая усіх сіл: F = ma, F = mg - c(y+s) - ky’ = -cy - ky’, дзе k – каэфіцыент супраціулення асяроддзя.
a = y’’, my’’ = -cy - ky’, або my’’+ cy + ky’ = 0 (1). Гэта раунанне называецца раўнаннем свабодных ваганняў.
Калі прысутнічаюць нейкія знешнія сілы, тады раунанне прыме выгляд:
my’’+ky’+cy = Fзн(t) (2) і яно называецца раўнаннем вымушанных ваганняў у асяроддзі з супраціўленнем.
Для зручнасці раунанне (1) і (2) перапішам у выглядзе:
y’’+k/m*y’ +c/m*y = 0 Абазн: k/m = 2p c/m = w2
y’’+2py’ + w2 y = 0 (1’)
y’’+2py’ + w2 y = 1/m Fзн(t) (2’)
y’’+w2 y = 0 называецца раўнаннем вольных ваганняў у асяроддзі без супраціўлення.
Вольныя ваганні ў асяроддзі без супраціўлення
y’’+w2 y=0
λ2+ w2=0
λ = ±і w
y = c1cos wt + c2 sin wt = (c12+c22)1/2(c1/((c12+c22)1/2) cos wt) + c2/((c12+c22)1/2) sin wt = (c12+c22)1/2(sin α cos wt + cos α sin wt) = A sin (wt + α), A=(c12+c22)1/2, дзе А – амплітуда, w – частата, α – пачатковая фаза.
29. Прыкладанни др у физицы. Задача аб вольных и вымушаных ваганнях. Вольныя ваганни у асяродзи з супрациуленнем.
Няхай дадзена цела масы m, якое падвешана на пружыне. Калі цела знаходзіцца ў становішчы раўнавагі, то сіла m*g ураўнаважваецца упругой сілай пружыны. Г.зн, што mg=сs, дзе с – каэфіцыент пругкасці. Вывядзем цела са становішча раунавагі: перамясцім цела на адлегласць у0 ад пачатковага становішча і адпусцім. Выберам накірунак восі уздоўж пружыны, а за пачатак каардынат возьмем пачатковае становішча цела. Становішча цела у момант часу t будзе апісваць функцыя y(t).
Выніковая усіх сіл: F = ma, F = mg - c(y+s) - ky’ = -cy - ky’, дзе k – каэфіцыент супраціулення асяроддзя.
a = y’’, my’’ = -cy - ky’, або my’’+ cy + ky’ = 0 (1). Гэта раунанне называецца раўнаннем свабодных ваганняў.
Калі прысутнічаюць нейкія знешнія сілы, тады раунанне прыме выгляд:
my’’+ky’+cy = Fзн(t) (2) і яно называецца раўнаннем вымушанных ваганняў у асяроддзі з супраціўленнем.
Для зручнасці раунанне (1) і (2) перапішам у выглядзе:
y’’+k/m*y’ +c/m*y = 0 Абазн: k/m = 2p c/m = w2
y’’+2py’ + w2 y = 0 (1’)
y’’+2py’ + w2 y = 1/m Fзн(t) (2’)
y’’+w2 y = 0 называецца раўнаннем вольных ваганняў у асяроддзі без супраціўлення.
Вольныя ваганні ў асяроддзі з супраціўленнем
y’’+2py’ + w2 y = 0
λ2 + 2p λ + w2 = 0
λ1,2 = – p ± (p2-w2)1/2
a) p < w
λ1,2 = – p ± i(p2-w2)1/2 = – p ± iw1, w1 = (w2-p2)1/2
(p2-w2)1/2
y = e-pt (c1cos w1t + c2 sin w1t) = A e-pt (sin w1t + α)
калі t → ∞, y(t) → ∞.
б) p > w
λ1,2<0
y(t) = c1e(– p + (p2-w2)1/2) t + c2e(– p - (p2-w2)1/2) t
в) p = w
y = (c1 + c2t) e-pt
