Аб жыцці і дзейнасці пісьменніка

Дайнека Леанід Мартынавіч // Беларуская энцыклапедыя: у 18 т. – Мінск, 1998. Т.6. – С. 11.

Дайнека Леанід // Беларускія пісьменнікі: біябібліягр. слоўн.: у 6 т. – Мінск, 1993. Т.2. – С. 312-315.

Леанід Дайнека // Беларускія пісьменнікі (1917-1990): даведнік / [склад. А.К. Гардзіцкі]. – Мінск, 1994. – С. 168.

Дайнека Леанід Мартынавіч // Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: у 5 т. – Мінск, 1984. Т.2. – С. 258-259.

Ад бацькавай крыніцы: [творчасць Леаніда Дайнекі] // Памяць: гіст. - дакум. хроніка Кліч. р-на. – Мінск, 1995. – С. 436-437.

Адтуль, дзе вёрсты салаўіныя: Лаеніду Дайнеку – 60 // Чырвоная змена. – 2000. – 29 студзеня.

Гардзей В. Мець сэрца ў грудзях маладых: жыццё і творчасць Леаніда Дайнекі / Віктар Гардзей // Маладосць.- 2000.- №1.- С.231-233.

Генька М. “След ваўкалака”: [ творчасць Л. Дайнекі] / М. Генька // Літаратура і мастацтва. – 2001. – 21 снежня. – С. 8.

Грамадчанка, Т. “Хачу быць жытнім зернем я” : да 70-годдзя з дня нараджэння Л. Дайнекі / Т. Грамадчанка // Роднае слова. – 2010. - №1. – С. 24-27.

Зямлі маёй зялёнае застолле: Л. Дайнеку – 60 // Белорусская нива. – 2000. – 28 января.

Каршукоў Я. Юбілей: верш, прысвечаны Л. Дайнеку / Я. Каршукоў // Літаратура і мастацтва. – 2000. – 28 студзеня. – С.7.

Леанід Мартынавіч Дайнека: да 60-годдзя з дня нараджэння // Роднае слова. – 2000. -№1. – С. 84-85.

Чарнякевіч, Ц. А крытык працуе з тэкстам: пра раман Л. Дайнекі “Назаві сына Канстанцінам” / Ц. Чарнякевіч // Літаратура і мастацтва. – 2009. – 20 сакавіка. – С. 6.

Шынкарэнка В. У падарожжы праз імглу стагоддзяў: [пра гіст. раманы “Меч князя Вячкі”, “След ваўкалака”, “Жалезныя жалуды” Леаніда Дайнекі] / В. Шынкарэнка // Полымя. – 2001. - № 1. – С. 282-292.

Каган Сара Рувімаўна

(03.07.1895-1941)

Нарадзілася ў в. Максімавічы Клічаўскага раёна. Паэтэса, празаік. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1934г. Пісала на яўрэйскай, беларускай і рускай мовах. Любоў да літаратуры і народнай творчасці ўнаследавала ад маці. Выйшаўшы замуж, жыла ў Бабруйску. Загадвала гарадской бібліятэкай, была рабкорам газеты “Актобэр” (“Кастрычнік”). У 1935 г. з сям’ёй пераехала ў Мінск, працавала ў бібліятэчным калектары, вучылася на вячэрнім аддзяленні філфака Мінскага педінстытута. Загінула ў Мінскім гета ў першыя месяцы вайны.

Першыя вершы С. Каган былі надрукаваны ў газеце “Актобэр” у 1929г. З 1932г. змяшчала вершы ў часопісе “Штэрн” (“Зорка”) і артыкулы ў беларускім друку. Аўтар паэтычных зборнікаў “У дарозе” (1934), “Мая радзіма” (1938), “Нашы людзі” (1940), кніг прозы “Першая прэмія” (1938), “Скрыпач” (1941). Творам С. Каган уласцівы эмацыянальнасць, багацце паэтычнага ўяўлення, душэўная высакароднасць, шчыры патрыятызм. Лепшыя апавяданні пісьменніцы выйшлі асобным зборнікам на беларускай мове ў перакладзе З. Бядулі.

Творы

У дарозе: вершы. – Мінск, 1934.

Мая радзіма: вершы. – Мінск., 1938.

Першая прэмія: (маналог старой жанчыны). – Мінск, 1938.

Нашы людзі: вершы. – Мінск, 1940.

Скрыпач: апавяданні. – Мінск, 1941.