6. Асноўныя палiтычныя I эканамiчныя тэндэнцыi ў развццi Заходняй Эўропы I Маскоўскай дзяржавы ў познiм сярэднявеччы (13-14 стст).

Адказ на пытаньне №6 часткова зьмешчаны ў пытаньні №7

7. Перадумовы фармiравання I утварэнне адзiнай балцкаславянскай дзяржавы - Вялiкага княства Лiтоускага, Рускага I Жамойцкага.

У 30-60-х гадах XІІІ ст. у палітычнай гісторыі  Еўропы адбыліся значныя  змены.  Гэтыя  змены былі  абумоўлены ўтварэннем  новай дзяржавы. Гэтай дзяржавай было  Вялікае  княства  Літоўскае. Сацыяльна-эканамічныя,  палітычныя  і  іншыя  перадумовы аб'ектыўна  спрыялі  ўтварэнню ВКЛ.  Галоўнымі  сярод  іх  былі  наступныя  эканамічныя  прычыны.  Мангола-татарскае нашэсце  і  агрэсія  крыжакоў прывялі  да  таго,  што  княствы Старажытнарускай дзяржавы былі  эканамічна  і  палітычна  разбураны, страцілі  незалежнасць  і  бяспеку.  Знакаміты гандлевы шлях  «з  вараг у  грэкі»,  які  праходзіў праз  Полацкае княства,  перастаў  існаваць. Эканамічныя  стасункі  Полацка,  арыентаваныя  на  Усход,  таксама  былі  разбураны. Па  гэтых прычынах Полацк  страціў  сваю  эканамічную магутнасць, палітычны уплыў,  дзяржава  ўжо  не магла  бараніць свае  інтарэсы, развівацца  і  абараняць  грамадзян.

У такіх умовах гандлевыя  шляхі  краін  Паўночна-Заходняй  і  Цэнтральнай Еўропы былі  пракладзены праз  тэрыторыю Заходняй Беларусі,  праз Гародню,  Наваградак,  Ваўкавыск.  У  гэты  рэгіён пачалася  масавая  міграцыя  насельніцтва,  што  ратавалася  ад мангольскай навалы  і  шукала  бяспечнае жыццё  на  Захадзе.  У выніку  ўсе  насельніцтва  рэгіёна  -  гараджане,  феадальная  эліта,  купецтва,  сялянства  -  было  зацікаўлена  ва  ўтварэнні  моцнай палітычнай улады,  якая  змагла  б  забяспечыць  сацыяльную стабільнасць,  стварыць добрыя  ўмовы для  эканамічнага  развіцця  і змагацца  са  знешнімі  ворагамі.  Насельніцтва  рэгіёна  падтрымлівала палітычную  ўладу  фінансамі,  зброяй,  войскам.  Дзякуючы гэтай  падтрымцы працэс утварэння  ВКЛ набыў  магутнасць і  завяршыўся  ў даволі  сціслыя  гістарычныя  тэрміны.

Працэс утварэння  ВКЛ узначалілі  палітычныя колы Наваградка.  Узвышэнне  Наваградка  было  заканамернай  з'явай.  Гэты горад  з  X ст.  быў сталіцай  невялікага  княства,  якім  валадарыў Кіеў.  Потым  горад трапіў у  залежнасць  ад  галіцка-валынскіх князеў,  якія мелі  моцную  ваенную сілу.  У  40-х гадах XІІІ  ст.  наваградцы пачалі  змагацца  за  самастойнасць,  таму  што валынскія  князі  ужо  не мелі  такой сілы.

Наваградцы  запрасілі  ўзначаліць уладу  ў  горадзе  князя  Міндоўга. Сярод даследчыкаў  няма  адзінай думкі  наконт  паходжання  гэтай  гістарычнай  асобы.  Большасць даследчыкаў  лічыць,  што Міндоўг быў  варажскім князем,  які  жыў у  Прыбалтыцы.  У 1246г.  Міндоўг прыняў праваслаўе і пачаў  княжыць у  Наваградку.

Зразумела, княжэнне Міндоўга  не  адпавядала  інтарэсам  галіцка-валынскага  княства  і крыжакоў, бо  гэтыя  суседзі  самі  імкнуліся  завалодаць Наваградкам.  Таму  Міндоўгу  трэба  было  весці  цяжкую  барацьбу  з  гэтымі дзяржавамі.  У  гэтай  барацьбе Міндоўг  выкарыстоўваў усе  магчымыя  палітычныя  сродкі:  вайну,  дыпламатыю,  рэлігію,  хітрасць і жорсткасць. Напрыклад,  каб  спыніць  крыжакоў  і атрымаць  падтрымку  на  Захадзе, Міндоўг у  1252г. прыняў  каталіцтва  і каралеўскую  карону   ад папы Рымскага.    Але  праз  некаторы час  Міндоўг  вярнуўся  ў  язычніцтва. Каб  прымірыцца  з  галіцка-валынскімі  князямі  Міндоўг  аддаў валы-нянам  свойго  сына  Войшалка,  які  быў  адзіным  нашчадкам  Міндоўга. Праз  некаторы час  Войшалк  прыняў  манаства.

Усе  гэта і шмат  што  іншае  дазволіла захаваць  новую дзяржаву  ў  барацьбе  з  ворагамі.  У 1263г.  Міндоўг быў  забіты  змоўшчыкамі,  якіх узначальваў  жрэц Транята. Транята  толькі  адзін  год кіраваў дзяржавай- «зямлей Міндоўга». У 1264г.  дзяржаву  узначаліў  сын  Міндоўга Войшалк,  які  вярнуўся да  грамадскага  жыцця.  Войшалк  здолеў узмацніць дзяржаву.  У перыяд яго  княжэння  /1264-1267 гг./ дзяржава  атрымала  афіцыйную  назву  - Вялікае  княства  Літоўскае.

Узрастанне палітычнага  ўплыву  ВКЛ адбылося  пад час  праўлення  князя Тройдзеня  /1270-1280 гг./.  У  гэты перыяд  пачалося  фарміраванне  беларускага  рыцарства.  Тройдзень  разграміў  крыжакоў і мангола-татараў, яго армія  не  ведала  паражэння. У перыяд  княжэння  Віценя  /1295-1316гг./ адбылося  пашырэнне тэрыторыі  ВКЛ.  У  1307г.  было  падпісана  пагадненне паміж Наваградкам  і  Полацкам.  Згодна  з гэтым дагаворам Полацкае княства  ўвайшло  ў склад ВКЛ,  захаваўшы некаторую аўтаномію  ў  галіне кіравання.  3  гэтага часу  княства  пачало  называцца  Літоўскім і Рускім.  У перыяд княжэння  Гедыміна  /1316-1344 гг./ у  склад ВКЛ былі ўключаны амаль усе  беларускія  землі,  у  тым  ліку  Берасцейшчына,  Міншчына,  Турава-Пінскае княства.

Такім чынам, працэс утварэння ВКЛ завяршыўся ў пачатку ХIV ст. Па свайму сацыяльнаму і нацыянальнаму складу гэта была феадальная беларуска-літоўская дзяржава.