42.Эписталярная форма
эпистолярные комплексы —переписка адресата с разными лицами, отложившуюся в его фонде, и его собственные письма, если таковые удается найти, отложившиеся в фондах других лиц
эпiсталярная спадчына — пiсьмы, запiскi, пасланнi i г. д. 1) пiсьмы ў перыядычныя выданнi (тут трэба адрознiваць арыгiна- лы – сапраўдныя пiсьмы, што былi дасланы ў перыядычныя выданнi i адклалiся ў архiве iх рэдакцый, i iх публiкацыi);2) пiсьмы ва ўстановы (дзяржаўныя, грамадскiя, прыватныя). як масавай крынiцы дазваляе акрэслiць характэрныя рысы грамадскай думкi пэўнага часу;
3) пiсьмы палiтычным, грамадскiм дзеячам, вучоным, прадстаўнiкам мастацтва. (неабходна адрознiваць афiцыйную i прыватную перапiску);4) прыватная перапiска пiсьмовы асабiсты зварот аўтара да пэўнай асобы элементамi эпiсталярнага помнiка: адрас, месца напiсання, дата напiсання, зварот да адрасата, подпiс аўтара пiсьма
«Письма русского офицера» Ф. Глинки н. ХХ в. —Письма о Польше, австрийских владениях, Пруссии и Франции с описанием похода россиян против французов в 1805 и 1806 гг., с 1812 по 1815 год. Оценка личности Барклая-де-Толли ретроспективно обраб дневник шмат агульнага з дзённiкамi. Пiсьмы пераважна складаюцца ў ходзе самiх падзей. Яны таксама заснаваны на памяцi i пiшуцца найчасцей у ходзе самiх падзей.Дзённік Збароўскага в виде писем
складана размежаваць прыватную i афiцыйную перапiску (пiсьмы аршанскага старасты Ф. Кмiты-Чарнабыльскага). Жалобы, просьбы о гос пользе ,О сборе разведданных, О бегстве Г.Валуа, Не дай Бог ляху быть[королем]! Вырежет Литву, а Русь и подавно! Об Илье Муромце с декабря 1573 г. до конца 1574 г «Акты, относящиеся к истории Западной России», т. III. СПб, 1848, с. 164—177«Вестовыя отписки оршанского старосты Филона Кмиты-Чернобыльского польскому королю Генриху и литовским радным панам о московских делах». два письма за 1580 г.Лісты Ф.С. Кміты-Чарнабыльскага //Помнікі старажытнай беларускай пісьменнасці. - Уклад., А.Ф.Коршунава. Мн., 1975 Эл. версия, вступление: О.Лицкевича 33 письма и жалованную грамоту в переводе Коршунова.Малиновский и А. Пшездецки в сб. « т. II Вильно, 1844,
«Дневники походов Стефана Батория на Россию», XIV в. — в виде писем ксендз С.Пиатровский о переговорах с Московским государством, о миссии А. Поссевино, о деятельности иезуитов в Полоцке, дипломатические приемы , правила военного
«Письма из-под виселицы», К. Калиновского, 1864 — публицистика в виде писем
Лісты з-пад шыбеніцы» К. Калиновского 1864 г., Вильно. Пишет: о вооруженном восстании как средстве насильственного свержения эксплуататоров о завоевании социальной и национальной свободы Яська-гаспадар з-пад Вільні «Лісты з-пад шыбеніцы» К. Калиновскогов 1867 г. Giller A. Historja powstania narodu polskiego w 1861 – 1864 rr.» Paryż, 1867. Т. 1.«К.Калиновский: Из печатного и рукописного наследия». Мн., 1988;
«Письма о Белоруссии. Письмо первое» Данилы Боровика. 1882 — публицистика в виде писем брошюра, декабрь 1882
Роман в письмах Достоевский «Бедные люди»
43.ЛИТРАТ-ПУБЛИЦ 17-18т Публици́стика— род произведений, посвященных актуальным проблемам и явлениям текущей жизни и общества; играет важную политическую и идеологическую роль как средство выражения плюрализма общественного мнения, в том числе формирующегося вокруг острых проблем жизни. Возникновение и развитие книгопечатания Проникновение с XIV века католицизма и с XVI века идей Реформации гісторыка-літаратурныя творы на рукапісныя і друкаваныя. Да рукапісных ў асабістым архіве пісьменніка незалежна ад таго, надрукаваныя яны ці не трапілі ў друк. Асноўным відам рукапісаў называюць аўтографы – уласнаручныя творчыя рукапісы пісьменніка, якія маюць пераважнае значэнне пры вырашэнні спрэчных пытанняў аб сапраўднасці тэксту, складзе твора, даціроўцы і г. дмастацкая літаратура па-ранейшаму грунтуецца на гістарычным матэрыяле. Тыпізацыя і мастацкі вымысел, але падпарадкаваны імкненню да дакладнасці і адпаведнасці гістарычным фактам. Проникновение западной латиноязычной культуры и идей Возрождения
Публицистические произведения XVI-XVII вв«Речь Ивана Мелешки», авторство и время появления не установлены Варшавский сейм, 1589 г. смоленский каштелян И.Мелешко каштелян в Смоленске но — с 1615 по 1623 г. «Письмо к Обуховичу», Ц. Комуняка,1655 г. Оба произведения («Речь Ивана Мелешки», «Письмо к Обуховичу») посвящены: защите национальных интересов тогдашнего общества борьбе против Люблинской унии 1569 Критикуют:отрицательные черты всего шляхетского сословия грабительскую политику королевского правительства Определяются:«Речь» и «Письмо» не как памятники «народной сатиры XVI в. , а сатиры шляхетской
Мялецій Сматрыцкі «Фрынас» 1610 («Плач адзінай святой агульнай апостальскай заходняй царквы...»). под псевдонимом Феофил Орфолог показал бедственное положение православной церкви, выступил против католической церкви
творы праваслаўных дзеячаў выглядаюць пратэстам супраць прыгнёту. на прыкладзе «Дыярыуша» Афанасiя Філіповіча. 1646 звестак аб сабе каб на прыкладзе свайго жыцця паказаць прыгнёт праваслаўнай царквы і акрэсліць крытыку уніі Наступная частка – «Фундамент непарадку касцёла рымскага» ў мэтах крытыкi дзеянняў каталіцкага духавенства, а «Порада» –план дзеянняў, прапанаваны каралю. : гістарычны матэрыял тут прысутнічае для доказу іх поглядаў.