- •1 Роль воды в геофиз., биологич., геопроцессах. Значение воды в жизни человека.
- •2. Гидрология,её задачи и отрасли. Предмет. Методы.
- •3 Основные этапы развития гидроисследований рб и снг. Гидрометеослужба и контроль пр-й среды.
- •4. Круговорот воды в природе. Внутриматериковый влагооборот
- •5. Водообмен водных объектов. Классификация водных объектов по водобмену.
- •6. Основные физич. И химич. Св-ва воды.
- •7. Віды вады ў порах грунтоў і механізм яе руху
- •8 Паходжанне падземных вод
- •9 Віды залеганія поздемных вод. Воды почв.,грун-ые,межпластовые, безнап-е,напор-е.
- •10 Двіж. Подзем-ых вод. Інфільтр воды. Ламінарнае і турбул. Дв. Ф. Дарсі
- •12. Тіпы гідр-ой связі подземных і речных вод.
- •13 Хім сост подз вод, мінер воды.
- •15 Прод-е проф. Рекі.Стадіі разв рек.Гідрол режім рек
- •16. Механізм теченія рекі. Віды двіж воды в потоках.
- •17. Движ. Воды в руслах . Теорія Лелявского і Лосіевского
- •18. Колебанія ур рек. Водом посты. Первіч обраб наблюд за ур воды
- •21. Скорость теченія воды і её распр по верт і жівом сеч
- •22 Расход воды і методы его определенія
- •23 Гідрограф сцёку
- •24 Классіф рек по тіпам водного р з. І л і др
- •25 Сток ,его характ,нормы и карты.
- •26 Распределение годового стока воды по территории снг и рб.
- •27 Унутрыгадавое размеркаванне сцёку
- •28 Тепловой и ледовый режим рек.
- •29 Фазы Гидрологич режима
- •30 Энергия и работа вод-х потоков
- •31. Мутность воды в живом сечении и по длине реки. Селевые потоки
- •32 Взвеш частиц в потоке. Гидравл крупн наносов.
- •33. Донныя наносы. З Эрі.
- •34 Гідроморфолог тіпы русловых процессов
- •35 Хар-е формы рельефа. Зак. Фарга
- •36 Устья рек,дельты, эстуарии.
- •37. Проісхожденіе котловін озёр
- •38 Основн морфометр характ озёр
- •39 Водный баланс
- •40. Волнение в озерах: эл-ты волны. Интерференция и рефракция озёр
- •41 Течения,сгонно-нагонные явл,сейшы.
- •42 Особ формир прям и обр термич стратиф в озёрах. Стагнация и циркуляция.
- •43. Гориз и вертик термич неоднородность.
- •44.Терміч класс озёр (Фореля, Хомскіса,Тіхомірова Хатчінсона
- •45 Хим-й состав воды и газ режим озёр.
- •46 Круговорот орг-х в-в в озере. Трофич-я классиф. Озер.
- •47 Гидробиология.1-я продукция и биомасса
- •48 Донные отл озёр и водохр.
- •49 Высшая водная растит и зараст водоемов.
- •50 Стадии эволюции озёр
- •51. Водохранилища.
- •52. Віды регулір поверх. Стока водохр
- •53-54. Проісх болот.Торфонакопленіе. Тіпы болот, условия іх піт.
- •55 Водный режім б, рух вады ў б,вліян б на поверх сцёк.
- •56 Терміческій режім болот.Особ замерзанія і оттаів.
- •57. Снегавая лінія,её положеніе.
- •58. Особенності образов і гідролог режім ледніков.
- •59 Тіпы ледніков і іх значеніе в режіме рек і нар хоз.
- •60 Прінцыпы гідралаг районір. Р-ны рб
- •61Гідропріборы.Югідросправоч,госводн кадастр.
42 Особ формир прям и обр термич стратиф в озёрах. Стагнация и циркуляция.
Тэрмічная структура вадаёма – размеркаванне цяпла па ўсяму яго аб’ёму адрозніваецца неаднароднасцю і на працягу кожнага гідралагічнага сязону характарызуецца спалучэннем вертыкальнай ізатэрміі (аднолькавай тэмпературы) з гарызантальнай неаднароднасцю температуры ці гарызантальнай ізатэрміі з вертыкальнай неаднароднасцю. Для зімовага перыяду тэрмічнага рэжыму прэсных азёр умеранай кліматычнай зоны з устойлівым ледзяным покрывам характэрна адваротная тэрмічная стратыфікацыя, пры якой у прыдонных слаях знаходзяцца больш цёплыя воды з тэмпературай, блізкай да тэмпературы найбольшай шчыльнасці (+4о С). Да паверхні тэмпература павышаецца да 0о. На працягу зімы адбываецца паступовая аддача цяпла з вады праз лёд у паветра, а ў сувязі з гэтым у буйных глыбокіх азёрах адбываецца ахалоджванне воднай масы і наіменшыя тэмпературы назіраюцца перад веснавым награваннем. З моманту, калі сутачны цеплавы баланс вадаёма становіцца устойлівым дадатным, пачынаецца перыяд веснавога награвання вадаёма. У глыбокіх азёрах пасля ўскрыцця награвання працягваецца пры адваротнай стратыфікацыі. гоматэрміі – аднолькавай тэмпературы ад паверхні да дна на кожнай вертыкалі пры розніцы тэмператур па гарызанталі паміж вертыкалямі. Учас нагрэву пры адваротнай тэмпературнай стратыфікацыі часта назіраецца дыхатэрмія – мінімум тэмпературы на некаторай глыбіні, якая ўзнікае ў час штылю пры павышэнні тэмпературы верхняга слою і слабым ветравым перамешванні вады. Нагрэў вады пры перамешванні працягваецца да моманту дасягнення ўсёй воднай масай тэмпературы максімальнай шчыльнасці (4о С). Далей нагрэў ахоплівае толькі верхні слой вады. Узнікае рознасць тэмператур паміж верхнімі і глыбіннымі слаямі, якая залежыць ад шчыльнасці вады. Вадаём пераходзіць у стан прамой тэмпературнай стратыфікацыі (слаістасці), якая характэрызуецца ўбываннем тэмпературы вады ад паверхні да дна. СТАГНАЦИЯ ВОДОЁМА
(от лат. stagno — делаю неподвижным), период застоя в водоеме, когда отсутствует вертикальная циркуляция водных масс, вследствие чего возникают дефицит кислорода, увеличение в придонных слоях воды концентрации сероводорода, углекислого газа, аммиака и др. Стагнация водоёма особенно характерна для стоячих водоемов (обычно озер) умеренных широт, возникает, как правило, 2 раза в год — зимой и летом, когда вся водная толща озера разделена термоклином на два четко различающихся между собой слоя: верхний — в эпилимнионе — с удовлетворительным газовым режимом (без явного дефицита кислорода) и нижний — в гиполимнионе — с дефицитом кислорода и присутствием (в значительных количествах) сероводорода, метана, углекислоты.
Циркуляция наблюдается при гомотермии.
43. Гориз и вертик термич неоднородность.
Тэрмічная структура вадаёма – размеркаванне цяпла па ўсяму яго аб’ёму адрозніваецца неаднароднасцю і на працягу кожнага гідралагічнага сязону характарызуецца спалучэннем вертыкальнай ізатэрміі (аднолькавай тэмпературы) з гарызантальнай неаднароднасцю температуры ці гарызантальнай ізатэрміі з вертыкальнай неаднароднасцю (прямая стратификация). З’ява тэрмічнага бара (горизонтальная неоднородность). Пры ўстойлівым ветравым перамешванні нават пры высокіх тэмпературах, асабліва ў невялікіх вадаёмах, узнікае гоматэрмія. У буйных глыбокіх азёрах (Ладажскае, Анежскае і інш.), у канцы перыяда воды прыбярэжных участкаў награваюцца да тэмпературы вышэй 4о С, у той час, як тэмпература вады у адкрытай застаецца яшчэ ніжэй 4о С. Такая розніца у тэмпературах па акваторыі буйных прэсных вадаёмаў прыводзіць да ўзнікнення тэрмічнага бара (тэрмабара). Тэрмабар ўзнікае і восенню, калі ў цэнтральнай частцы возера захоўваецца яшчэ значны цеплазапас, а прыбярэжная частка інтенсіўна ахалоджваецца. Узнікаюць адрозненні ў тэмпературах, падобныя вясенняй сітуацыі, аднак ужо з больш халоднымі водамі ў прыбярэжнай частцы. Тэрмабар паступова прасоўваецца у адкрытую частку па меры ахалоджвання вады. Тэрмабар характэрызуе гарызантальную неаднароднасць водных мас возера. У глыбокіх прэсных азёрах зоны умеранага клімату летам, пры прамой тэрмічнай стратыфікацыі, моцна і раўнамерна нагрэты верхні слой вады – эпілімніён – падсцілаецца больш халодным глыбінным слоем – гіпалімніёнам. Паміж эпілімніёнам і гіпалімніёнам размяшчаецца слой тэмпературнага скачка – металімніён, у якім тэмпература рэзка паніжаецца з глыбінёй. Слой тэмпературнага скачка з’яўляецца быццам бы заграджальным слоем (тэрмаклінам), вышэй якога адбываецца перамешванне водных мас, а ніжэй назіраецца больш устойлівы стан тэмпературы вады, якая павольна змяняецца з глыбінёй. У сувязі з гэтым у эпілімніёне ствараюцца больш спрыяльныя ўмовы жыцця .Летам у штыль часта назіраецца мезатэрмія – максімум тэмпературы вады на некаторай глыбіні. Яна ўтвараецца шляхам канвекцыі пры ахалоджванні возера у начныя часы.