- •1 Роль воды в геофиз., биологич., геопроцессах. Значение воды в жизни человека.
- •2. Гидрология,её задачи и отрасли. Предмет. Методы.
- •3 Основные этапы развития гидроисследований рб и снг. Гидрометеослужба и контроль пр-й среды.
- •4. Круговорот воды в природе. Внутриматериковый влагооборот
- •5. Водообмен водных объектов. Классификация водных объектов по водобмену.
- •6. Основные физич. И химич. Св-ва воды.
- •7. Віды вады ў порах грунтоў і механізм яе руху
- •8 Паходжанне падземных вод
- •9 Віды залеганія поздемных вод. Воды почв.,грун-ые,межпластовые, безнап-е,напор-е.
- •10 Двіж. Подзем-ых вод. Інфільтр воды. Ламінарнае і турбул. Дв. Ф. Дарсі
- •12. Тіпы гідр-ой связі подземных і речных вод.
- •13 Хім сост подз вод, мінер воды.
- •15 Прод-е проф. Рекі.Стадіі разв рек.Гідрол режім рек
- •16. Механізм теченія рекі. Віды двіж воды в потоках.
- •17. Движ. Воды в руслах . Теорія Лелявского і Лосіевского
- •18. Колебанія ур рек. Водом посты. Первіч обраб наблюд за ур воды
- •21. Скорость теченія воды і её распр по верт і жівом сеч
- •22 Расход воды і методы его определенія
- •23 Гідрограф сцёку
- •24 Классіф рек по тіпам водного р з. І л і др
- •25 Сток ,его характ,нормы и карты.
- •26 Распределение годового стока воды по территории снг и рб.
- •27 Унутрыгадавое размеркаванне сцёку
- •28 Тепловой и ледовый режим рек.
- •29 Фазы Гидрологич режима
- •30 Энергия и работа вод-х потоков
- •31. Мутность воды в живом сечении и по длине реки. Селевые потоки
- •32 Взвеш частиц в потоке. Гидравл крупн наносов.
- •33. Донныя наносы. З Эрі.
- •34 Гідроморфолог тіпы русловых процессов
- •35 Хар-е формы рельефа. Зак. Фарга
- •36 Устья рек,дельты, эстуарии.
- •37. Проісхожденіе котловін озёр
- •38 Основн морфометр характ озёр
- •39 Водный баланс
- •40. Волнение в озерах: эл-ты волны. Интерференция и рефракция озёр
- •41 Течения,сгонно-нагонные явл,сейшы.
- •42 Особ формир прям и обр термич стратиф в озёрах. Стагнация и циркуляция.
- •43. Гориз и вертик термич неоднородность.
- •44.Терміч класс озёр (Фореля, Хомскіса,Тіхомірова Хатчінсона
- •46 Круговорот орг-х в-в в озере. Трофич-я классиф. Озер.
- •47 Гидробиология.1-я продукция и биомасса
- •48 Донные отл озёр и водохр.
- •49 Высшая водная растит и зараст водоемов.
- •50 Стадии эволюции озёр
- •51. Водохранилища.
- •52. Віды регулір поверх. Стока водохр
- •53-54. Проісх болот.Торфонакопленіе. Тіпы болот, условия іх піт.
- •55 Водный режім б, рух вады ў б,вліян б на поверх сцёк.
- •56 Терміческій режім болот.Особ замерзанія і оттаів.
- •57. Снегавая лінія,её положеніе.
- •58. Особенності образов і гідролог режім ледніков.
- •59 Тіпы ледніков і іх значеніе в режіме рек і нар хоз.
- •60 Прінцыпы гідралаг районір. Р-ны рб
- •61Гідропріборы.Югідросправоч,госводн кадастр.
40. Волнение в озерах: эл-ты волны. Интерференция и рефракция озёр
Галоўнай прычынай узнікненя хваляў на азёрах з’яўляецца ўздзеянне ветру на іх паверхню. Асноўныя элементы ветравых хваляў: Сярэдняя хвалявая лінія – гарызантальная ліні, Грабень хвалі – частка хвалі, якая знаходзіцца вышэй сярэдняй хвалявай лініі, вяршыня хвалі – самая высокая кропка на грэбні. Упадзіна (лагчына) хвалі – частка хвалі, якая знаходзіцца паміж двумя суседнімі грабянямі падэшва хвалі ,Фронт хвалі – лінія вяршыняў грабянёў у плане. Даўжыня хвалі (λ) – адлегласць паміж двумя суседнімі вяршынямі ці падэшвамі. Крутасць хвалі (ε) – адносіны вышыні хвалі да яе даўжыні: ε = h/ λ, Перыяд хвалі (τ).,Узрост хвалі (В) – адносіны хуткасці хвалі (С) да хуткасці ветру (U):В = С/ U.,Хуткасць хвалі (С) -С = λ/t, дзе t – прамежак часу, за які хваля (грэбень хвалі) праходзіць адлегласць, роўную яе даўжыні. Параметры ветравых хваляў залежаць ад хуткасці ветру (U), працягласці яго дзеяння (Т), разгону хвалі (D) – шляху, які праходзіць хваля з моманту ўзнікнення, глыбіні возера (Н) (калі яна не перавышае палову даўжыні хвалі). Устойлівае (сфарміраванае) хваляванне- разгон, на якім хуткасць руху хваляў роўнай хуткасці ветру, пасля якой вышыня хвалі не расце. Разбурэнне хваляў у берага называецца прыбоем, а на мелкаводдзях у адкрытай акваторыі – буруном. Ад адвеснага ці стромкага берага (з вуглом нахілу больш 45о), глыбіні у якога больш крытычнай, хвалі адбіваюцца. У выніку налажэння (інтерферэнцыі) падыходзячых да берага і адбітых (вярнуўшыхся) ад берага хваляў утвараюцца стаячыя хвалі. Пад уздзеяннем прыбярэжных водмеляў адбываецца рэфракцыя хваляў – змяненне напрамку іх руху.
41 Течения,сгонно-нагонные явл,сейшы.
Цячэннямі называецца гарызантальнае перамяшчэнне водных мас пад уздзеяннем розных метэаралагічных фактараў: ветру, сцёку з вадазбору і з самога вадаёма, неаднарорднасці шчыльнасці вады, змянення атмасфернага ціску і іншых. Цячэнні характарызуюцца хуткасцю і напрамкам, які паказвае куды перамяшчаюцца водныя масы. Асноўымі сіламі, якія вызываюць цячэнні ў азёрах, з’яўляюцца: уздзеянне ветра на водную паверхню (датыкальная напруга) і гравітацыйныя сілы (гарызантальная састаўляючая сілы цяжару. Найбольшае значэнне ў буйных азёрах маюць ветравыя і шчыльнасныя цячэнні, а ў малых праточных – сцёкавыя цячэнні. Ветравыя, ці дрэфавыя цячэнні ўзнікаюць у выніку трэння ветравых патокаў на водную паверхню і ціску яго на схілы ветравых хваляў. Згонна-нагонныя працэсы. З глыбінёй хуткасць цячэнняў у выніку трэння, і асабліва ва ўмовах вертыкальнай стратыфікацыі шчыльнасці вады, памяншаецца. Дрэфавыя цячэнні вызываюць згоны і нагоны – перамяшчэнні водных мас, якія ўзнікаюць у выніку захопу паветрам верхняга слою вады у падветранага берага (згоннага) і перамяшчэнню яго да наветранага (нагоннага). Пры згонах і нагонах узнікаюць кампенсацыйныя цячэнні, накіраваныя у супрацілеглым напрамку дрэфавым цячэнням. Шчыльнасныя цячэнні добра выражаны на буйных і глыбокіх азёрах, дзе найбольш ярка выражана вертыкальная неаднароднасць размеркавання тэмпературы і звязанай з ёю шчыльнасць вады. Сцёкавыя цячэнні. Даволі часта ў праточных (сцёкавых) азёрах узнікаюць сцёкавыя цячэнні. У гэтых выпадках ухіл воднай паверхні возера, асабліва невялікіх азёр, ствараецца прытокам і сцёкам. У большасці выпадках у азёрах такія перакосы воднай паверхні невялікія. Пад уплывам розных сіл у вадаёмах узнікаюць перакосы воднай паверхні (дэнівіляцыя). Сейша-стоячие волны,образов после деневиляции,охватыв значит площ озера.(аднавузлавыя, двухвузлавыя, трохвузлавыя і г.д.) Асноўныя элементы сейшы (стаячай хвалі): перыяд (τ), амплітуда (А) – максімальнае адхіленне ўзроўня воднай паверхні ў той ці другой кропцы вадаёма ад яе палажэння ў стане раўнавагі (спакою). Вышыня (Н) – розніца паміж максімальным і мінімальным ўзроўнямі па профілю воднай паверхні (акваторыі). Сейшы ўздзейнічаюць на некаторыя элементы гідралагічнага рэжыму возера – вызываюць ваганні тэмператур, утрымання кісларода, завіслых рэчываў на розных глыбінях, перамяшчэнне значных па аб’ёму водных мас, вадаабмен паміж адкрытымі і прыбярэжнымі зонамі акваторыіі азёр.