
- •1.Гістарычныя ўмовы ўзнікнення і развіцця бел.Мовы.
- •8. Пазіцыйныя і камбінаторныя змены зычных гукаў.
- •9. Прынцыпы арфаграфіі. Напісанні, заснаваныя на іх.
- •10. Паняцце пра лексіку бел.Мовы. Адназначныя і мнагазначныя словы. Ужыванне слоў з прамым і пераносным значэннем. Тыпы пераносу значэнняў слоў.
- •11. Амонімы, іх тыпы, стылістычныя функцыі ў мове.
- •12. Лексіка беларускай мовы паводле паходжання.
- •13. Лексіка беларускай мовы паводле сферы ўжывання.
- •14. Сінонімы, іх тыпы, функцыі ў мове.
- •15. Антонімы, іх тыпы, стылістычныя функцыі ў мове. Паронімы.
- •16. Фразеалагічныя адзінкі беларускай мовы.
- •17. Паняцце пра марфему. Характарыстыка асноўных марфем слова.
- •18. Асноўныя спосабы ўтварэння слоў у беларускай мове.
- •19. Асноўная характарыстыка назоўніка як часціны мовы.
- •20. Назоўнікі першага скланення і іх склонавыя канчаткі ў адзіночным ліку.
- •21. Назоўнікі другога скланення і іх канчаткі ў родным і месным склонах адз. Ліку.
- •22.Рознаскланяльныя назоўнікі, асаблівасці іх склонавых канчаткаў. Нескланяльныя назоўнікі.
- •25. Агульная характарыстыка лічэбніка як часціны мовы.
- •38. Класіфікацыя простых сказаў.
- •43. Працяжнік паміж дзейнікам і выказнікам.
- •44. Аднародныя члены сказа і знакі прыпынкаў пры іх.
- •45. Аднародныя і неаднародныя азначэнні.
- •46. Адасабленне дапаўненняў і акалічнасцей.
- •47. Адасабленне азначэнняў (дапасаваных, недапасаваных, прыдаткаў).
- •48. Параўнальныя звароты і знакі прыпынку пры іх.
- •49.Пабочныя словы, словазлучэнні і сказы, знакі прыпынку пры іх.
- •50. Устаўныя словы, словазлучэнні і сказы, знакі прыпынку пры іх.
- •51. Звароткі і знакі прыпынку пры іх.
- •52. Складаназлучаныя сказы і знакі прыпынку ў іх.
- •53. Паняцце пра складаназалежны сказ. Віды даданых частак і сродкі сувязі паміж імі ў складаназалежным сказе.
- •54.Складаназалежныя сказы з некалькімі даданымі часткамі і знакі прыпынку ў іх.
- •55. Бяззлучнікавыя складаныя сказы і знакі прыпынку ў іх.
- •56. Складаныя сказы з рознымі відамі сувязі і знакі прыпынку ў іх.
- •57. Сказы з простай мовай і знакі прыпынку ў іх.
- •58. Ускосная мова. Замена простай мовы ўскоснай.
- •59. Цытаты і знакі прыпынку пры іх.
- •60. Паняцце пра пунктуацыю. Класіфікацыя знакаў прыпынку ў беларускай мове.
- •24. Ступені параўнання якасных прыметнікаў. Формы ацэнкі прыметнікаў.
- •43. Працяжнік паміж дзейнікам і выказнікам.
- •45. Аднародныя і неаднародныя азначэнні.
- •46. Адасабленне дапаўненняў і акалічнасцей.
- •48. Параўнальныя звароты і знакі прыпынку пры іх.
- •58. Ускосная мова. Замена простай мовы ўскоснай.
- •60. Паняцце пра пунктуацыю. Класіфікацыя знакаў прыпынку ў беларускай мове.
- •47. Адасабленне азначэнняў (дапасаваных, недапасаваных, прыдаткаў).
46. Адасабленне дапаўненняў і акалічнасцей.
Адасабляюцца дапаўненні, выражаныя назоўнікамі або займеннікамі ва ўскосных склонах з прыназоўнікамі акрамя, апрача, замест, за выключэннем, звыш: Берагі Нарачы, акрамя паўночнага і паўднёвага, укрыты лесам.
Адасобленыя акалічнасці, у залежнасці ад граматычнага выражэння і сінт. функцыі, падзяляюцца на 2 группы: адасобленыя акалічнасці, выражаныя дзеепрыслоўямі і дзеепрыслоўнымі словазлучэннямі, і адасобленыя акалічнасці, выражаныя назоўнікамі з прыназоўнікамі і прыслоўямі. Акалічнасці першай группы адасабляюцца і на пісьме выдзяляюцца коскамі, калі:
1. Выражаюцца дзеепрыслоўнымі словазлучэннямі (незалежна ад месца ў сказе): У галлі старых клёнаў, умошчваючыся на ноч, з прыцішанай заклапочанасцю галёкалі гракі.
2. Выражаюцца дзеепрыслоўямі (адным ці некалькімі) са значэннем дадатковага дзеяння ці стану: дзень цэлы плавалі вятры над восенню палёў бязмежных, пад вечар снегам завірыў, спазніўшыся, кудлаты снежань.
3. Выражаюцца дзеепрыслоўямі і дзеепрыслоўнымі словазлучэннямі, якія пачынаюцца словамі як, нібы, быццам: Цёплая летняя ноч павольная ноч апускалася на зямлю і ўсё гусцей і гусцей церушыла над ёю, як бы прасяваючы праз танчэйшае сіта, малюпасенькія кірункі змроку.
Не адасабляюцца і не выдзяляюцца знакамі прыпынку акалічнасці, выражаныядзеепрыслоўямі і дзеепрыслоўнымі словазлучэннямі:
1. Калі стаяць пасля дзеяслова-выказніка і сваім значэннем набліжаюцца да прыслоўяў: Такая настала цішыня і ўначы. Тут ужо трэба было стаяць не дыхаючы.
2. Калі набылі пераноснае значэнне і сталі фразеалагізмамі: Мурашкі не бедавалі, не сядзелі склаўшы лапкі: пачалі будаваць дарогу.
3. Калі стаяць пасля прыслоўяў і звязваюцца з імі злучнікам і: Ён ішоў маўкліва і хістаючыся, як звычайна ходзяць змораныя людзі.
Акалічнасці другой группы адасабляюцца і выдзяляюцца знакамі прыпынку, калі:
1. Удакладняюць, канкрэтызуюць сэнс папярэдняй акалічнасці ( яны наз. ўдакладняльнымі): Вунь там, каля рэчкі, таксама быў некалі лес.
2. Выражаюцца назоўнікамі з прыназоўнікамі нягледзячы на, дзякуючы, якія стаяць перад выказнікамі: Але, нягледзячы на эксперыментальныя ўмовы, усе службы працавалі дакладна, выконвалі свае абавязкі бездакорна.
3. Выражаюцца назоўнікамі з прыназоўнікамі паводле, у адпаведнасці з , згодна з, з прычыны, насуперак і інш.: Побач ляжыць валун вышынёю ў два метры, які, паводле расказаў мясцовых жыхароў, адкалоўся ад каменя ў 1935 годзе ад удару маланкі.
48. Параўнальныя звароты і знакі прыпынку пры іх.
Параўнальныя звароты – словы, якія ўжываюцца ў сказе для больш выразнай і дакладнай характарыстыкі прадметаў, дзеянняў шляхам параўнання. Яны ўводзяцца ў сказ параўнальнымі злучнікамі як, што, чым, бы, нібы, нібыта, быццам, як быццам, як бы. Часта параўнальныя звароты складаюцца з аднаго слова. Ля помніка, нібыта вартавыя, пасталі кіпарысы ў каравул. Сёння выпаў, як кветкі акацыі, сакавіцкі апошні снег. Параўнальныя звароты могуць адносіцца да любога члена сказа, паясняючы яго. На пісьме параўнальныя звароты выдзяляюцца коскамі як своеасаблівыя сінтаксічныя канструкцыі. Параўнальныя звароты могуць і не адасабляцца:
1) калі яны з’яўляюцца выказнікам або ўваходзяць у склад выказніка: Вада ў рацэ нібы набрыняла свінцом.
2)калі параўнальныя звароты ўваходзяць у склад устойлівых ( фразеалагічных) словазлучэнняў: Даждж нібы з вядра лінуў. Усё відаць як на далоні