Пляцень

Задача: удасканальваць навыкi хадзьбы i бегу у калоне, мяняючы

тэмп i напрамак; развiваць пачуццё сяброуства.

Апiсанне гульнi: дзецi становяцца адзiн за адным у рад. На увесь рад расцягваецца вяроука, якую кожны трымае у руцэ. Усе iдуць адзiн за адным i спяваюць:

Кругом бярозанькi iдзём,

Каля яе усе плятнём.

Плець-плець пляцёна

Кругом ствала абвядзёна.

Уецца пляцень, пляцецца

У поле, у лес валачэцца.

Расплятайся, пляцень, распляцiся,

Залаты вузельчык развяжыся.

Водзячы заблытвае карагод, пакуль не запляце пля­цень. Расплятаюць яго пад прыгаворку:

Сто дашкалят

Усе у адзiн рад,

Разам звязаны стаяць.

Пляцень, расплятайся_,

На бярозаньку завiвайся.

Водзячы бягом вядзе за сабой дзяцей, пры гэтым ён пятляе, робiць крутыя павароты, i той, хто не устаiць на нагах i упадзе, выбывае з гульнi.

Правiлы гульнi: на працягу усёй гульнi дзецi павiнны моцна трымацца за вяроуку; калi хто-небудзь з дзяцей павалiуся, усе удзельнiкi гульнi спыняюцца.

Вузельчык

Задача: развiваць узгодненасдь рухау; выхоуваць пачуццё

калектывiзму.

Апiсанне гульнi: два удзельнiкi гульнi трымаюць у ру­ках паясы, утвараючы вароты у выглядзе вялiкага iголкавага вушка. Астатнiя удзельнiкi становяцца у рад, бяруцца за pyxi i, рухаючыся уздоуж пляцоукi, спяваюць:

Iголка — шнырала,

Увесь свет прыбрала,

Прибрала, абшыла,

Сама голая хадзiла.

Тонкая ды доугая,

Аднавухая ды вострая.

А я тычу-патычу:

У нociк стальны

Хвосцiк iльняны!

Дзецi праходзяць у вароты, iмiтуючы нiтку, якую зацягваюць у iголкy. Апошнi у радзе зацягвае вузельчык — паясамi скручвае дзяцей, якiя утвараюць вароты, i вядзе ix за сабой, прыгаворваючы:

Хвосцiк нiцяны

Цягну за сабой.

Праз палатно ён праходзiць,

Канец сабе знаходзiць...

Правiлы гульнi: дзецi, якiя утвараюць вароты, павiнны стаяць адзiн ад аднаго на адлегласцi нацягнутага памiж iмi пояса (1 м); апошнi iгpoк, якi зацягвае вузельчык, не павiнен хутка рухацца, каб не павалiць зацягнутых паясамi дзяцей.

Агароднiк

Задача: удасканальваць навыкi хадзьбы па кругу, бег, змяняючы

тэмп i напрамак; развiваць увагу.

Апiсанне гульнi: кожны з дзяцей называе сябе якой-небудзь агароднiнай (рэпай, рэдзькай, цыбуляй, морквай, радыскай i г. д.) i становiцца у круг. Адзiн з дзяцей выбipaецца агароднiкам. Ён выходзiць на сярэдзiну круга i стукае палкай аб зямлю. У яго пытаюцца:

- Хто там?

- Агароднiк!

- За чым прыйшоу?

- За рэпай!

Пасля такога адказу усе вядуць карагод i спяваюць:

Зверху рэпа зялёная,

У сярэдзiне тоустая,

К канцу вострая.

Хавае хвост пад сябе.

Хто да яе нi падыдзе,

Усялякi за вixop возьме.

Агароднiк павiнен адгадаць, хто з дзяцей назвау сябе рэпай. Калi ён адгадае, рэпа уцякае, iнакш агароднiк зловiць яе i павядзе у свой агарод.

Правiлы гульнi: агароднiк не павiнен ведаць, хто на­звауся рэпай; адгадваць ён можа тры разы, калi не адга­дае, яго мяняюць.