6 Күренеш.
Хастаханә коридоры.
Данис.
. Әзмәвер каршы палатадан чыга.
ДАНИС.Хәле ничек?
ӘЗМӘВЕР. Мине кочаклап алды. Сагындым, бабай, шул хәтле сагындым, ди. Әтисен таптыра. Ни булган бу балага? Әтисенә исе дә китми иде бит.
ДАНИС. Чире нинди? Нинди диагноз куйганнар?
ӘЗМӘВЕР. Нервы... Нервысы таушалган...
ДАНИС. Бу яшьтә нервы була димени?
ӘЗМӘВЕР. Бала бит, күңелендә ни булмас? Әтисен сорый бит, әти ди...
Палатадан Әнисә чыга.
ӘНИСӘ. Йоклап китте.
ДАНИС. Иртәгә соңгы имтиханың... Зәйниярне дә табарбыз.
ӘНИСӘ. Юк, баламны имтиханга алыштыраммы соң?
ӘЗМӘВЕР. Бар, бар! Үзем карармын. Барыбер сиңа исе китми аның. Алып килегез шул җүнсезне.
ӘНИСӘ. Барыбер китмим.
ӘЗМӘВЕР. Үзең турында сүз бармый. Бала турында. Аны уйла, аңладыңмы?
ӘНИСӘ. Аңладым. Аңладым...
7 Күренеш.
Әзмәвер карт фатиры.
Данис, Әнисә керәләр.
ДАНИС. Тәки ерып чыктык. Котылдык бу имтиханнардан.
ӘНИСӘ. Котылдык.
ДАНИС. Нинди билге алдың?
ӘНИСӘ. Әллә тагын. Нинди сорау эләккәнен дә хәтерләмим. Күземә кызымнан башка берни күренмәде. Профессор кулыма зачетканы тоттыргач кына аңыма килдем.
ДАНИС. Кая, күрсәт әле. Бишле бит.
ӘНИСӘ. Бер куанычы да юк.
ДАНИС(күңелсезләнеп). Хәзер сине монда калдыралар инде.
ӘНИСӘ. Мин монда калмыйм. Зәйниярне тапмадыңмы?
ДАНИС. Беркайда да юк.
ӘНИСӘ. Лимүзәдә дәме?
ДАНИС. Ул да өендә юк.
ӘНИСӘ. Нишләп телефонын алмый микән?
ДАНИС. Хәбәр дә җибәрдем. Шылтыратырга да куштым.
ӘНИСӘ. Әллә башына бәла эзләп йөрүеме? Ярар, бала янына үзебез кайтыйк. Илтәсеңме мине?
ДАНИС. Ул нинди сүз тагын?
8 Күренеш.
Бер яктан Зәйнияр белән Лимүзә, икенче яктан Әнисә белән Данис керәләр.
ЗӘЙНИЯР. Яңа кияүне күрсәтергә кайтуыңмы?
ӘНИСӘ. Мин син түгел.
ЛИМҮЗӘ. Киттек, Зәйнияр. Бәйләнмә.
ЗӘЙНИЯР(Әнисәгә). Дипломлы булдым дигәч тә, бик борын чөймә. Бала чирләгән сәбәп белән кайтармасаң булмый идемени? Кайттык, менә күңелең булдымы? Бүтән әни белән кайттык!
ӘНИСӘ. Әйбәт булган.
ЗӘЙНИЯР. Бер башлагач, әйтеп бетерим инде. Дуслар шулай башны ашый инде. Бүтән хатын тапмадыңмыни?
ӘНИСӘ. Бәйләнер чак түгел, Зәйнияр. Бала көтә бит!
ЗӘЙНИЯР. Ичмасам, бала димәсәң иде!
ДАНИС. Мин Әнисәне алып кына кайттым. Хәзер китәм.
ЗӘЙНИЯР. Качасыңмы?
ДАНИС. Синең белән бәйләнәсем килми.
ЗӘЙНИЯР. Син дус шул. Лимүзә белән таныштырган өчен рәхмәт. Инглиз телен өйрәтсен, дидең.
ДАНИС. Сиңа тел өйрәтерлек башы бар дип уйлаган идем дә, ялгышканмын. Башында тавык мие генә булган.
ЛИМҮЗӘ. Киттек, Зәйнияр.
ЗӘЙНИЯР. Сиңа сәбәп кирәк булган. Безнең гаиләне таркатыр өчен.
ӘНИСӘ. Мин синнән көнләшмим, Лимүзә. Мин сине кызганам. Ул да сине иң авыр чагында ялгыз калдырачак. Бала янына киттек, Зәйнияр!
ЛИМҮЗӘ. Яныңда синең өчен үлеп торган ир-ат, ни кирәк сиңа тагын? Берүзеңә сөлек кебек ике ир, ә мин... Калдыр Зәйниярне! Кая сиңа мине аңларга?
ДАНИС. Уйлап карасаң, синең дә ирләрең ике бит...
ӘНИСӘ. Зәйнияр, тирәк, бала янына... Китмә, Данис... Безнең гонаһыбыз юк, качма. Кызым... Мине ирләрне перчатка кебек алыштырырга, кем дип белдең?