- •Ақоид ва аҳкоми динӣ - дар партави мазҳаби Имоми Аъзам (р.Ҳ.)
- •Мухтасар
- •Пешгуфтор
- •Барои дуруст талаффуз кардани баъзе ҳарфҳои арабӣ, ки дар ин рисола ворид шудааст, бо ҳуруфи махтути зерин баён карда шудаст.
- •Фасл дар баёни ақоиди зарурӣ
- •Сифати Пайғамбарон
- •Афзалтарини бандагон
- •Дар баёни баъзе аз аҳволи мубораки Пайғамбар алайҳиссалом
- •Фасл дар баёни ҳолатҳое, ки шахсро аз имон хориҷ мекунад.
- •Фасл дар баёни аҳкоми муртад
- •Аҳкоми таклифӣ
- •Суннатҳои вузўъ
- •Шиканандаҳои вузўъ
- •Дар ҳолати ҳайз ва нифос чӣ корҳо кардан раво нест:
- •(Шустани ҳамаи аъзои баданро ғусл мегўянд).
- •Сабабҳои ғусл Ҳолатҳое, ки баъди онҳо ғусл кардан фарз мегардад, чунинанд:
- •Фарзҳои ғусл
- •Тариқи ғусл кардан
- •Ғуслҳои суннатӣ
- •Дар баёни истинҷо
- •Баъзе аз ҳолатҳое, ки шахс барои истифоди об оҷиз мемонад ва таяммум кардан барояш раво мегардад,чунинанд:
- •Тариқи таяммум кардан
- •Шиканандаҳои таяммум
- •Вақтҳои Намоз
- •Шартҳои намоз
- •Тариқи Намоз гузоридан
- •Фарзҳои намоз
- •Воҷиботи намоз
- •Дуъои Қунут
- •Дар баёни вайронкунандаҳои намоз
- •Дар баёни макрӯҳоти намоз
- •Ҳолатҳое аст, ки дар он намози нафл гузоридан макрўҳ аст:
- •Дар хутба хондан ин чизҳо суннат аст
- •Одоби намози Ҷумъа
- •Намози Таровиҳ
- •Аҳкоми намози Ҷаноза
- •Шартҳои намози ҷаноза
- •Тариқи гузоридани намози Ҷаноза.
- •Зиёрати қабристон
- •Рўза панҷ навъ аст.
- •1. Нияти рӯзадорӣ кардан.
- •2. Нахӯрдан.
- •3. Наошомидан.
- •Дар баёни нияти Рӯза
- •Муфсидоти (вайронкунандаҳои) рӯза
- •Одоби рӯзадорӣ
- •Дар баёни Эътикоф
- •Садақаи Фитр.
- •Масорифи закот
- •Воҷиботи ҳаҷ
- •Ҳаҷҷи умра
- •Аҳкоми қурбонӣ
- •Чорпое, ки барои қурбонӣ кардан салоҳият дорад:
- •Шартҳои дуруст шудани ақди никоҳи шаръӣ:
- •Таъминоти нафақа
- •Анвоъи нафақот
- •Фасл дар баёни масоили рибо
- •Маъсияти (гуноҳи) қалб:
- •Аз маъсиятҳои батн (шикам)
- •Аз маъсиятҳои чашм
- •Аз маъсиятҳои забон
- •Аз маъсиятҳои гўш
- •Аз маъсиятҳои даст
- •Аз маъсиятҳои пой
- •Аз маъсиятҳои тан
Фарзҳои намоз
1. Такбири таҳрима - такбири ифтитоҳ, ки бо лафзи “Аллоҳу Акбар” шурўъ мешавад ва пас аз он набояд намозро бе узр вайрон кунад.
2. Қиём – яъне дар намози фарз ва воҷиб барпой истодан, агар узре набошад, (мисли бемори барҷомонда,ё пири нотавон).
3. Қироъат – яъне дар вақти барпо истодан, чизе аз Қуръони маҷид қироъат кардан фарз аст, (ба миқдори як ояти дароз ё се ояти кўтоҳ).
4. Рукӯъ кардан фарз аст, (яъне пуштро ҳамвор дошта, ба миқдори як тасбеҳ дар он қарор гирифтанро рукўъ гўянд).
5. Саҷда кардан (яъне ду бор саҷда кардан ба ин тариқ, ки: пешониаш ҳамвора дар замин бирасад, аммо бо ҳафт узв сачда кардан суннат аст, ки ин: пешони, ду даст, ду зону ва ду сари ангуштони пой, дар замин ҳамвор ва ором қарор бигиранд).
6. Дар қаъдаи охир нишастан ба миқдори «Аттаҳиёт» (яъне нишастан ба андозае, ки то лафзи “Абдуҳу ва расулуҳу”– ро хонда битавонад) фарз аст.
Воҷиботи намоз
1. Дар такбири таҳрима лафзи «Аллоҳу Акбар» гуфтан, воҷиб аст.
2. Дар ду ракъати аввали намози фарз ва дар ҳар ракъати намозҳои суннат, якбор сураи «Фотиҳа»-ро хондан воҷиб аст.
3. Дар ду ракъати фарз ва дар ҳамаи ракъатҳои ғайри фарз баъди фотиҳа, як сураи дигар хондан (ё як ояти дароз ва ё се ояти кӯтоҳ хондан воҷиб аст).
4. Сураи фотиҳаро пеш аз сура хондан воҷиб аст.
5. Қаъдаи аввал, (яъне дар намозҳои 3 ва 4-ракъатӣ дар ракъати дуввум нишастанро қаъдаи аввал мегӯянд, ки он воҷиб аст).
6. Дар ҳар ду қаъда “Аттаҳиёт” хондан воҷиб аст.
7. Таъдили рукнҳои намоз, (яъне дар вақти рукӯъу саҷда ором гирифтан воҷиб аст).
8. Қавма ва Ҷалса (яъне баъд аз рукӯъ баргашта, ба қадри як тасбеҳ ором истоданро “қавма” мегӯянд ва дар байни ду саҷда ба қадри як тасбеҳ ором гирифтанро “ҷалса” мегӯянд).
9. Тартиб - яъне байни қиём ва қироъат ва байни рукўъ ва саҷда тартибро риоя кардан воҷиб аст. Бинобарин бояд қиёмро пеш аз рукўъ ва рукўъро пеш аз саҷда кардан лозим аст. Инчунин ҳар як воҷибро дар ҷои худаш иҷро кардан низ воҷиб аст.
10. Дар намозҳои Бомдод, Шом, Хуфтан ва Ҷумъаву намози иди Рамазону Қурбон, баланд қироъат кардани Имом воҷиб аст.
12. Дар намозҳои Пешину Аср ва намозҳои суннатӣ паст қироъат кардан воҷиб аст.
13. Дар намози Витр дуъои «Қунут»-ро хондан воҷиб аст.
14. Такбироти Идайн – яъне дар намози Иди Рамазон ва Қурбон баъди такбири иҳром 3-такбирот ва пеш аз рукӯъи ракъати дуввум низ 3-такбирот гуфтан воҷиб аст.
15. Сукути муқтадӣ – яъне дар намози ҷамоъат хомӯш истодани муқтадӣ дар вақти кироъат кардани Имомаш, воҷиб аст.
16. Дар вақти аз намоз баромадан, лафзи «Ассалому алайкум» гуфтан,воҷиб аст.
18. Касе, ки яке аз ин воҷиботҳоро аз фаромӯшӣ тарк мекунад, пас дар охири намоз саҷдаи саҳв карданаш воҷиб аст.
19. Касе, ки ояти саҷдаеро тиловат мекунад ё онро мешунавад, саҷдаи тиловат кардан бар вай воҷиб мешавад.
Агар намозгузор яке аз воҷиботи намозашро қасдан тарк кунад, макрўҳи таҳримӣ аст ва намозро бояд аз сар бихонад. Аммо аз фаромўшӣ (саҳван) тарк кардани воҷибе аз воҷиботи намозро вайрон намекунад, вале дар охир бо саҷдаи саҳв тадорук мешавад ва намоз дуруст мегардад.
Агар яке аз суннатҳои намозро қасдан тарк кунад, макрўҳи танзиҳӣ аст, вале намозаш дуруст аст ва чизе бар ў лозим нест.
Агар касе дар намозаш шак кард, ки чанд ракъат гузоридааст, агар ин ҳолат бори аввал бо ў мешавад, намозро аз нав мегузорад. Агар ин дар одати вай бошад ва надонист, ки дар кадом ракъат аст, пас ба кадом ҳолате, ки гумонаш ғолиб шавад, аз ҳамон адад гирад ва намозро давом дода, онро адо намояд. Аммо дар ин ҳолат гумонаш низ ба ягон тараф ғолиб нашавад, пас ракъати ками онро бигирад, вале баъди ракъати сеюм қаъда намояд то хондани “Аттаҳиёт”, сипас намозро комил намояд ва баъди салом саҷдаи саҳв мекунад, ки сипас намозаш дуруст мегардад.
Дар баёни саҷдаи саҳв
Ҳангоме, ки намозхон дар намозаш як ё зиёда аз воҷиботи намозро аз фаромӯшӣ тарк кунад, фарз ё воҷиберо ду бор такрор кунад, ё фарзеро аз ҷояш оқиб гузорад. Пас дар ҳамаи ин ҳолатҳо бар ӯ саҷдаи саҳв воҷиб мегардад, ки тариқи саҷдаи саҳв кардан чунин аст:
Дар охирин ракъати намоз, баъд аз аттаҳиётро хондан, ба ду тараф салом медиҳад (аммо агар имом бошад, ба як тараф салом медиҳад) ва боз ду саҷда мекунад ва бори дигар Аттаҳиёт ва салавотро бо дуъояш мехонад ва сипас салом дода, намозашро тамом мекунад.