1. Диета.

А) тағам құрамында ақуызды аз қолдану азоттық шлактардың түзілуін азайтады. ШФ 40 мл/мин (СБЖ 1 сатысы) болғанда – ақуызды аздап қана азайту керек 0,8-1 г/кг дене салмағына, немесе күніне 50-60 г.

ШФ 20-30 мл/мин (СБЖ 2 ст.) болғанда – ақуызды күніне 40 г ғана қолдану керек (0,5-0,6 г/кг дене салмағына).

ШФ 10 мл/мин аз болса (СБЖ 3 ст.) – ақуызды 0,25-0,3 г/кг дене салмағына дейін азайту керек, тәулігіне тек 20-25 г ғана, оның ішінде 15 г ауыстырылмайтын аминқышқылдары толық жоғарғы калориялы тағам құрамында болғаны дұрыс.

20-25 г ақуыздық диетаны көп уақытқа тағайындамайды,20-25 күнге ғана.

Диета № 7а – тәулігіне 20-25 г ақуыз;

Диета № 7б – 40 г ақуыз.

Ескерту: жоғарғы құндылықты ақуыз – етте, тауық етінде, жұмыртқада, сүтте болады. Бірақ сүтті көп қолдануға болмайды, себебі онда фосфор жоғарғы мөлшерде болады.

Б) организнің энергетикалық жоғалтуларын толыққанды толтыру керек, оны майлар мен көміртегі арқасында толтыруға болады, және де организмнің микроэлементтер мен дәрумендерге қажеттілігін толтыру керек.

Тағам калориялығы 2500-2800 ккал/тәу аспау керек. Гипертония мен ісінулер болғанда тұз 5г/тәу аспау керек.

2. сұйықтық пен электролиттер енгізуге бақылау. ШФ 40-10мл/мин жүрек жетіспеушілігі болмаған жағдайда науқас тәулігіне диурезі 1.5-2 л/тәу болатындай етіп сұйықтық қолдануы керек. Егер ауыр дегидратация (құсу, іш өту) болып жатса, тез арада тамыр ішіне сұйықтық енгізу керек.

Егер ШФ 10мл/мин және одан да төмен болса, сұйықтық қабылдауды диурезге қарайды( кешегі күнгі диурезге 300-500 мл сұйықтық қосады).

Ісіну синдром и гипертензия болмаған жағдайда натрийді шектеудің қажеттілігі жоқ. Натрийлік жүктеменің жақсы регуляциясы үшін зәрмен бөлінетін натрийді қадағалаған артық болмайды. Натрийуретиктерді қолдану арқылы натрийді енгізу керек. Қан сарысуындағы натрийді анықтаған дұрыс, гипонатриемии дамуы – сұйықтықты аз қолдану керектігін көрсететін гипергидратация белгісі.

Калийді қабылдау. Гиперкалиемияны болдырмау үшін тағаммен түсетін калиді шектеу керек. Қан сарысуындағы калиді анықтау үшін калийі бар препараттарды пероральді де, парентеральді де қолдануға болмайды..

Қан құрамында аз ғана калидің жоғарылауы (7 ммоль/л дейін) калиді шығаруды қажет етеді: фуросемид – тәулігіне 500-1000 пероральді немесе 100-400 мг парентеральді. Верошпирон-қарсы көрсеткіш боп табылады.

Айқын гиперкалиемияда ( 7 ммоль/л жоғары) – әрбір 2-3 сағат сайын к/т 50 мл 4% глюкоза ерітіндісін 16 бірлік инсулинмен бірге енгізу керек. 20-30 мл 10% глюконат кальция ерітіндісін немесе 500 мл 5% натрий гидрокарбонаты ерітіндісі. Инсулин калийдің клеткааралық кеңістіктен клетка ішіне өтуін тездетеді, ал глюкоза болса гипокалиемияның алдын алу үшін керек.

Қауіпті гиперкалиемия – к/т калций глюконаты, қан құрамында Са жоғарылауы жасушалардың тітіркендігіштігін төмендетеді.

Үдемелі (прогрессирующая) гиперкалиемия – гемодиализ көрсетілген.

3. Энтеросорбция. Сорбенттер ішекте өздеріне аммиак және басқа токсикалық заттарды адсорбциялайды. ШФ 15 мл/мин төмен болғанда эффективтілігі жоғары, негізінен СБЖ 1 сатысында тағайындалады. Сорбенттер ретінде энтеродез немесе карболен 5 г 100 мл суға тәулігіне 3 рет тамақтан 2 сағаттан соң қолданады. Сорбенттердің басқалары да кеңінен қолданылады: қышқылданған крахмал, оксицеллюлоза, активті көмір, полифепан және т.б. Бірақ олар ас қорыту жолдарында селективтілігінен айрылып, пептидтер, аминқышқылдарын, липидтерді жапсырып алады. Осының кесірінен олар азоттық метаболиттермен байланысуы төмендеп, қолдану ауқымын азайтады.