- •Uniwersytet ekonomiczny w krakowie
- •Oświadczenie studenta
- •1.1 Polityka Unii Europejskej
- •1.1.1. Początki polityki energetycznej Unii Europejskiej
- •1.1.1.1. Artykul 194 Traktatu Lizbońskiego
- •1.1.2. Nowe propozycje energetyczne
- •1.1.2.1. Stworzenie Wewnętrznego Rynku Energii
- •1.1.2.2. Zwiększenie efektywności wykorzystania energii
- •1.1.2.3. Zwiększenie znaczenia energii odnawialnej
- •1.1.2.4. Przyszłość energii jądrowej
- •1.1.2.5. Wspólne stanowisko w międzynarodowej polityce energetycznej
- •1.2 System regulowania energetyky w Unii Europejskej
- •1.2.1. Aktualne otoczenie prawno-regulacyjne
- •1.2.2. Rozwiązania szczegółowe
- •1.2.3. Misja regulacyjna władz publicznych wobec energetyki
- •1.2.4. System regulowania energetyki
- •Rysunek 1.2.4. Struktura insytucjonalna procesu regulacji
- •1.2.5. Cele I zakres działnośći regulatora
- •2.1 Uwarunkowania bezpieczeństwa Energetycznego Unii Europejskiej
- •2.1.1. Wieloaspektowość pojęcia „bezpieczeństwo energetyczne”
- •2.1.2. Zależność Unii Europejskiej od zewnętrznych dostaw surowców energetycznych - struktura zużycia nośników energii I ich dywersyfikacja w krajach członkowskich ue
- •2.2. Sytuacja energetyczna Unii Europejskiej
- •2.2.1. Zapotrzebowanie energetyczne Unii Europejskiej
- •2.2.2. Wydobycie I import węgla w Unii Europejskiej
- •2.2.3. Bilans ropy naftowej w Unii Europejskiej
- •2.2.4 Bilans gazu w Unii Europejskiej
- •2.2.5. Energetyka jądrowa w Unii Europejskiej
- •2.2.6. Energetyka odnawialna jako sposób zmniejszenia zależności od importu surowców energetycznych w Unii Europejskiej
- •3.1 Wewnętrzna sytuacja energetyczna
- •3.1.1. Konsumpcja energetyczna Ukrainy
- •3.1.2. Wydobycie I import węgla Ukrainy
- •3.1.3. Energetyka jądrowa Ukrainy
- •3.1.4 Bilans gazu w Ukraine
- •3.1.5. Bilans ropy naftowej w Ukraine
- •3.2 Zależność Ukrainy od zewnętrznych dostaw surowców energetycznych
1.1.1.1. Artykul 194 Traktatu Lizbońskiego
1. W ramach ustanawiania lub funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz z uwzględnieniem potrzeby zachowania i poprawy środowiska naturalnego, polityka Unii w dziedzinie energetyki ma na celu, w duchu solidarności między państwami członkowskimi, w celu:
a) zapewnienie funkcjonowania rynku energii;
b) zapewnienie bezpieczeństwa dostaw energii w Unii;
c) wspieranie efektywności energetycznej i oszczędności energii, jak również rozwoju nowych i odnawialnych form energii; i
d) wspieranie wzajemnych połączeń między sieciami energii.
2. Bez narusza dla stosowania innych przepisów Traktatów, Parlament Europejski i Rada, działając zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, ustanawiają środki konieczne do osiągnięcia celów określonych w ustępie 1. Środki te są przyjmowane po konsultacji Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów.
Środki takie nie narusza prawa Państwa Członkowskiego do określania warunków wykorzystania jego zasobów energetycznych, wyboru między różnymi źródłami energii i ogólną strukturę jego zaopatrzenia w energię, bez uszczerbku dla artykułu 192 (2) (c).
3. Na zasadzie odstępstwa od ustępu 2, Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, jednomyślnie i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, ustanawia środki, o których mowa w tym ustępie, jeżeli mają one głównie charakter fiskalny.5
1.1.2. Nowe propozycje energetyczne
W maju 2010 r. Komisja Europejska na wniosek Rady Europejskiej (RE) przedstawiła do konsultacji nowy dokument dotyczą- cy polityki energetycznej, wyznaczający kierunki jej rozwoju na lata 2011-2020. Za najważniejsze KE uznała:
• stworzenie nowego systemu zintegrowanych sieci przesy- łowych;
• uzyskanie postępu w budowaniu gospodarki niskowęglowej – wzrost produkcji energii z surowców innych niż węglowodorowe z 44% do 66% w 2020 roku;
• zapewnienie dominacji technologii innowacyjnych dzięki stworzeniu mechanizmów ich wsparcia i promocji;
• prowadzenie stanowczej i skoordynowanej zewnętrznej polityki energetycznej;
• ochronę mieszkańców UE – zapewnienie im dostępu do usług energetycznych o wysokiej jakości przy konkurencyjnych cenach uwzględniających koszty zewnętrzne.
Generalnie UE wykazuje determinację w rozwoju i implementacji projektów racjonalizacji zużycia energii. Świadczy o tym fakt, że Parlament Europejski (PE) przyjął rezolucję w sprawie planu działania na rzecz zużycia energii i wezwał państwa członkowskie, władze lokalne, a przede wszystkim KE, do poświęcenia odpowiedniej uwagi efektywności elektrycznej i energetycznej oraz do przeznaczenia odpowiednich zasobów finansowych na ten sektor, a także przygotowania kadr i ekspertów w tej dziedzinie. W rezolucji PE wzywa UE do wyznaczenia poziomu efektywności energetycznej na co najmniej 20% do 2020 r., a w efekcie doszybszego przejścia na zrównoważoną i „zieloną” gospodarkę energetyczną. Poprawie efektywności energetycznej w UE służą następujące dyrektywy:
• dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków;
• dyrektywa ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dla produktów wykorzystujących energię;
• dyrektywa w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych;
• dyrektywa w sprawie wskazania zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią przez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie.
Rezolucja energetyczna PE powinna przyczynić się do nowelizowania przepisów w taki sposób, aby zachęcać państwa członkowskie UE i podmioty gospodarcze działające w Unii do implementacji nowatorskich i energooszczędnych form produkcji energii elektrycznej.6
W wyniku tych propozycji, Komisja określiła i przejął kontrolę trzech głównych wyzwań, że Unia Europejska będzie zmierzyć się w najbliższej przyszłości. Są to: wzrastająca zależność UE od importu oraz wyższe ceny energii, zmiany klimatu i wzajemna zależność państw EU pod względem energetycznym.