1. Змест і задачы дысцыпліны мсмк. Функцыянаванне моўных і маўленчых сродкаў як галоўны аспект вывучэння дысцыпліны стылістыкі.

МСМК – сукупнасць вусных, друкаваных тэкстаў, усіх сродкаў масавай камунікацыі Дысцыпліна разглядае стылёвыя, сінтаксічныя, арфаэпічныя, фанетычныя і іншыя асаблівасці.

Асаблівасці СМК:

• Дэмакратызацыя (лексіка розных стылёвых узроўняў, яе варыятыўнасць)

• Мадальнасць – ярка выражана (адносіны аутара паведамлення да змету выказвання

• Запазычаныя словы

Функцыянальная стылістыка – навука, якая разглядае маўленне не толькі як матэрыял вывучэння сістэмы мовы, а даследуе законы, характар, спецыфіку, экстралінгвістычную абумоўленасць менавіта функцыянавання сродкаў мовы ў разнавіднасцях маўлення. Такім чынам, гэта навука не чыста “уласналінгвістычная”, а “пагранічная”. Яна цесна звязана з філасофіяй, сацыялогіяй, эстэтыкай, літаратуразнаўставам, псіхалогіяй, фізіялогіяй і матэматыкай (?!). Моўныя і маўленчыя сродкі на розных ўзроўнях мовы ўплываюць на экспрэсіўнасць тэксту і нават на яго сэнс..– М.Я. Цікоцкі.

Далей перакладайце: Основной целью изучения курса «МОДУЛЬ ІІ. Мова і стыль сродкаў масавай камунікацыі” (беларускамоўныя тэксты СМК) является научно-практическое осмысление языковых единиц разных уровней (фонетического, лексико-фразеологического, словообразовательного, морфологического, синтаксического) как единой нормативно-описательный системы, а также умение давать оценку функционированию языковых средств в общественно-речевой практике, в частности в текстах современных СМК, которые сегодня в значительной степени определяют языковую, социально-психологическую и культурную ситуации в обществе.

2. Паняцце аб стылістыцы мовы, стылістыцы маўлення і стылістыцы мастацкай літаратуры

Стылістыка – раздзел мовазнаўства, які вывучае прыцыпы і эфект выбару і выкарыстання лексічных, граматычных, фанетычных і іншых моўных сродкаў для перадачы думкі і эмоцый у розных умовах зносін.

Стылістыка мовы (лінгвастылістыка, функцыянальная стылістыка) вывучае, з аднаго боку, спецыфіку моўных падсістэм, які называюцца функцыянальнымі стылямі і падмовамі, якія характарызуюцца своеасаблівасцю слоўніка, фразеалогіі, сінтаксісу і, з іншага боку, экспрэсіўныя, ацэначныя асаблівасці розных моўных сродкаў. Г.з. даследуе, як розныя элементы мовы могуць выражаць і выклікаць эмоцыі, дадатковыя асацыяцыі, etc.

Стылістыка маўлення даследые асобныя рэальныя тэксты, разглядае, якім чынам яны перадаюць змест, не толькі дзякуючы нормам літаратурнай мовы, але і праз яскравыя адхіленні ад гэтых нормаў.

Стылістыка мастацкай літаратуры вывучае сукупнасць мастацкіх сродкаў, характэрных для мастацкага твору, аўтара, літаратурнага напрамку ці нават эпохі.

3. Размежаванне мовы і маўлення. Структура і класіфікацыя маўленчых актаў. Віды выказвання і іх інтэрпрэтацыя

Мова – сукупнасць моўных адзінак ,якія існуюць як аб’ектыўная рэальнасць. Гэта сістэма фанетычных, граматычных, лексічных, стылістычных адзінак у патэнцыі, у іх схаваных магчымасцях.

Маўленне – ужыванне мовы ў працэсе зносін, арганізаваны па законах мовы паслядоўны ланцуг моўных адзінак, які служыць дял выражэння пэўнага зместу. Гэта элементы мовы ў дзеянні, дынаміцы, канкрэтным іх ужытку.

Мова – сродак зносін, маўленне – працэс зносін.

Маўленчы акт – мэтанакіраванае камунікатыўнае дзеянне, якое адбываецца па правілах моўных паводзін.

Класіфікацыя:

• Лакуцыйны акт (вытворчасць маўлення)

• Іллакуцыйны (камунікацыйны намер)

• Перлакуцыйны (вынік маўлення)

Адбываюцца адначасова, класіфікацыя неабходна для метадалогіі. (Короче, забудьте)

Віды выказванняў:

• Сцвярджэнне

• Пытанне

• Пабуджэнне