Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
149-265.rtf
Скачиваний:
0
Добавлен:
01.07.2025
Размер:
26.03 Mб
Скачать

7.8.1. Жүқпалы аурулардың экологиялық - эпидемиологиялық классификациясы

Эпидемиялық процестің жоғарыда айтылған ерекшкліктерін ескере отырып, адамдардың ауруларының қазіргі кезгі экологиялық - эпидемиологиялық классификациясы жасалған (7.2 - кесте).

Кесте

Жүқпалы аурулардың экологиялық - эпидемиологиялық классификациясы

амдардың барлық жұқпалы ауруларын экологиялық - эпидемиологиялықтұрғыдан бөлгендетабиғәтта адамдарға вдьшен байланысы бар қоздырғыштың ең басты мекендеу ортасын (резервуар\ есепке алу керек Қоздырғыштың спецификалық мекендейтін ең басты үш ортасы болады: адам организмі \антропонозда

организмі (зооноздар), сыртқы орта \сапроноздар\ Екі резервуарды қос пайдалану қоздырғыштың отпелі түріне тән. Антропоноздар кезінде адам - қоздырғыштың

______________________________________________________________________________181

жалғыз резервуары және инфекция көзі. Бұл жерде жіктеудің негізі ретінде қоздырғыштың адам организмімен (шоғырлануы), немесе адам популяциясымен (берілу механизмі) өзара қатынасының сипаты анған. Антропоноздарды жете жіктеу кезінде жалпы қабылданған топтарға бөлу қолданылады: ішектік, респираторлы, қандық, сыртқы жабындьшық, «вертикалді» (анасынан ұрыққа жұғу) инфекциялар.

Қоздырғышының табиғатга адамдардан тыс резервуары бар инфекцияларда тіптен басқаша көріністер йқалады. Мұндай инфекция кезінде адам организмінде қоздырғыштың шоғырлануы немесе оның "амнан адамға берілу механизмі індет себепкері емес, ол патогенді микробтың қалыпты тіршілігін гамасыз ететін процестің салдары.

Зоонозды инфекциялар қоздырғыштарының табиғаттағы негізгі резервуары-жануарлар, кобінесе қоректілер және буынаяқтылар. Атап айтқанда дәл солар қоздырғыштың биологиялық түр ретінде табиғатта тіршілігін қамтамасыз етеді және оқта - текте адамдарға жүқтыру қаупін туғызады, ал паразит үшін адамдардың рөлі бейдетерминантты және маңызды емес. Зооноздарды экологиялық- эпидемиологиялық екі топқа бөледі: үй (ауылшаруашылық, қымбаттерілік ) және синантропты жануарлардың (негізінде кеміргіштер) аурулары; жабайы жануарлардың аурулары.

Сапроноздар кезінде қоздырғыштың негізгі резервуары - сыртқы орта субстраттары (топырақ, су ж.т.6.) Нағыз сапроноздар қоздырғыштары үшін сыртқы орта жалғыз немесе негізгі мекендеу ортасы болып табылады. Басқа сапроноздар біртіндеп және ұзақуақыт зоонозды инфекцияға ауыса бастайды, сол кезде қоздырғыш резервуары ретінде жануарлардың рөлі арта бастайды. Оларды сапрозооноздар деп атайды.

Сапроноздарды берілу механизмі бойынша жіктеу мүмкін емес. Адамдар мен жылықанды жануарлар (іардың қоздырғышы үшін биологиялық «тұйық» болып табылады, сондықтан олардың бір дарадан " іншіге тізбекшелеп берілу заңдылығы жоқ .Эпидемиологиялық тұрғыдан табиғи резервуары бойынша оноздарды топрақтық және сулық топтарына бөледі.

«Таза» сапроноздар - табиғи-ошақты аурулар: олардың қоздырғыштары жер бетіндегі немесе судағы кологиялық жүйенің табиғи компоненттері болып табылады. Легионеллалардың - табиғи су гймаларында, терең микоз қоздырғыштары саңырауқұлақтар мен клостридиялардың-топырақта ономды тіршілік ете алатыны дәлелденген. Сонымен, адамдарға сапроноз қоздырғыштары топырақтан, цан, өсімдік субстратгарынан және де жануарлардан да жұғады.

Соседние файлы в предмете [НЕСОРТИРОВАННОЕ]