Емтихан билеті10

1. Іргетастарды жабдықтарды жинақтауға қабылдау. Іргетастардың өлшемдеріне қойылатын талаптар.

2. Машиналар тетіктерін механикалық өндеу мен беріктендіру тәсілдері.

3. Сұйық затты таратқыштар. Кері клапандар. Гидравикалық құлыптар.

4. Нан пісіретін пештердің түрлері. Бөлшектелген қамыр салынатын, піскен нан шығатын жағы бір жақты, бөлшектелген қамыр бір жағынан салынып, піскен нан басқа жағынан шығатын пештер.

5. Кулисті механизмдерді және оны есептеу.

1. Іргетастарды жабдықтарды жинақтауға қабылдау. Іргетастардың өлшемдеріне қойылатын талаптар.

Негізгі жағдайлар

Іргетас мынандай көрсеткіштерді қамтамас ету керек:

- топырақтың беріктік қасйетіне және машинаның салмағына байланысты орналастыру;

- машинаны құрау кезінде берілген жағдайы;

- машина станинасындағы беріктігін күшейту;

- барлық қондырғының ауырлық ортасының орналасуына байланысыт машинаның қажетті тұрақтығын;

- қондырғы салмағын көбейту және машинаның соқпалы әрекеті және діріл кезінде мүмкін болатын жылжу амплитудасын азайту;

- жұмыс кезінде машина айналасындағы механизмдердің зиянды әсерден қорғау.

Іргетас шағын салыстырмалы түрде өлшемі үлкен емес және сызбасында қарапайым түрде және ыңғайлы орналасуын қамтамас ететін және машинаның сенімді бекітілуі қежет. Жабдықтың іргетасын құру кезінде, машина және іргетас жалпы ортасы және іргетас табанының ауданының ауырлық ортасы бір тік бойында орналастырылу қажет. Жабдықтың бірқалыпты жұмыс істеуі үшін іргетас биіктігін мүмкіндігінше азайтып, көлденең өлшемдерін ұлғайту керек, себебі, көлденең күштердің әсері азайып, топырақтың реактивті қарсыласу маменті ұлғайады. 3.2 Іргетастың жұмыс сызбалары. Жаңадан келген кез-келген жабдықта, осы жабдықты монтаждау және пайдалану туралы нұсқаулық болады.

Машинаның іргетасы қарапайым (мысалы, сұрыптағыш), күрделі, жеке және топтастырылған болып бөлінеді. Сызбада жоспары, іргетастың көлденең және ұзына бойы қимасы және олардың өлшемдері көрсетіледі: ұзындығы, ені, жерге кіретін тереңдігі, егер болған жағдайда іргетастпен анкерлі болттардың өстерінің ара-қашықтығ, болттың жалпы ұзындығы және олардың орнатылатын жердегі кіру тереңдігі, сонымен қатар болтты жалғауға арналған тесікттердің өлшемдері. Сонымен бірге сызбада қажет болған жағдайда іргетас болттарының өстеріне жалғанатын машинаның негізгі монтаждық өстерін көрсетеді, сонымен қатар биіктік белгілері көрсетіледі. Жобалау кезінде іргетастың қаншалықты тереңдікте қаланатыны көрсетілмейді. Іргетас тереңдігін топырақтың сынамасын зерттеп, қасиеттерін анықтағаннан кейін бекітеді.

3.1 Сурет. Бетонды іргетас

1 - негізі; 2 – құмды жастық; 3 - котлован; 4- плиткамен жабылған таза еден; 5 - колодец под фундаментный болт іргетастық болтқа арналған ойық; 6 – жұмысшы бет (ойық); 7 - табан; ф – котлованның табиғи еңістік бұрышы.

Іргетастың жер астындағы бөлігі Н₁т (3.1 сурет) технологиялық процесс талаптарына, жабдықты пайдалануға ыңғайлылығына, мысалы жоғары майлы кілегейдің шығаруға арналған сепаратор науасының ваннаға қатысты алғанда бірдеңгейде болуы сияқты, сонымен қатар қауіпсіздік ережелеріне байланысты болады. Фунтпен табан Н₂ іргетастың жерге кіру тереңдігі деп аталады. Оның мәні топырақтың қасиетіне, жер асты суларының деңгеіне, жылытылмайтын жайлардағы іргетастар үшін топырақтың қату тереңдігіне байланысты болады. Жылытылатын жайларды іргетастың жер астындағы биіктігі ережеге сійкес 500 – 700 мм шамасында болады. Дегенмен қозғалатын бөлшектері көп яғни динамикалық машиналар үшін іргетасты машинаның салмағынан 2,5....10 есе көп болатындай есеппен жасайды, сондықтан мұндай жағдайларда іргетастың жер астындағы тереңдігін кқрсетілген ережедегі мәннен жоғары етіп алады. Мысалы, аммиакты компрессорлар үшін 2000...2500 мм – ге дейін болады. Іргетас жөнделетін машинаны монтаждауға, пайдалануға және техникалық қызмет көрсетуге ыңғайлы және барынша мықты болуы, ұзақ уақытқы шыдауы, қайта бұзуға оңай болуы тиіс.

3.2 сурет. Іргетастың негізгі түрлері: а, б – плиталы; в – плиталы ассиметриялы жүктемелі; г – блогты тереңдетілген; д – қабырғалы; е – рамалы биік; ж - блогты биік.	3.3 Сурет. Іргетастың негізгі түрлері: з –қорапты; и – пластиналы – қабрғалы; к – қатты жерге орнатылған бағана түріндегі; л –бағаналы; м – топырақтағы қабырға; н – блогты тереңдетілген виброизоляциялы.

3.2 және 3.3 суреттерде жабдықтарға арналған іргетастардың негізгі түрлері көрсетілген. Іргетастық плиталарды салмағы көп және жабдықтың тіректік беті улкен болған жағдайда пайдаланады. Сонымен қатар плиталарды жабдықтар топтастырылып орналастырылған жерлерде пайдаланады. Бетонды тереңдетілген іргетас (3.2 сурет в, г, ж.) жабдықтың аударылатын, төңкерілетін немесе машинаның бір бөлігін еден деңгейінен төмен етіп жасау қажет болған жағдайда (мысалы, тиеу және түсіру үшін). Қабырғалы, бағаналы (столбчатый) іргетасты, фунттағы қабырға, қорапты (3.3 суреттегі к,л,м қараңыз) іргетасты жабдықтардың тіректік беті бағана, профильді прокатты рама түрінде болып келгенде пайдаланады. Сонымен қатар мұндай түрдегі іргетасқа орнатылатын жабдықтың массасы аз болуы тиіс, оларға: ашыту, толықсыту шкафтары, салқындату камералары жатады.

Орнатылатын жабдық биік болған жағдайда (мысалы жоғарыда аталған жабдықтарға) биік іргетасты пайдаланады (3.2 сурет д, е және 3.3 сурет и, к). Жоғары динамикалық жұмыс істейтін жабдықтар үшін іргетасқа, амортизаторға отырғызылған тіректік беттер орнатады (3.3 н суретін қараңыз. Машина массасы және оның жұмыс істеу кезіндегі динамикалық жүктеме неғұрлым көп болған сайын, іргетастың тіректік беті көп болуы тиіс (3.2 сурет в, ж). Симметриялы емес жүктемелер түсірілетін жағдайларда табаны үлкейтілген іргетастар пайдаланады (3.2, в сурет).

2. Машиналар тетіктерін механикалық өндеу мен беріктендіру тәсілдері.

1. Механические методы поверхностного упрочнения деталей машин Требования по созданию долговечных машин можно удовлетворить не только разработкой современных конструкционных решений и применением новых высокопрочных материалов, но и путем изменений поверхностного слоя деталей машин. Процессом, обеспечивающим получение стабильных показателей по качеству поверхности, является поверхностное пластическое деформирование, которое подразделяется на сглаживающее и упрочняющее. 1.1. Параметры состояния поверхностного слоя деталей машин Поверхностный слой детали – это слой, у которого структура, фазовый и химический состав отличаются от основного материала, из которого сделана деталь. Рис.1.1. Схема поверхностного слоя детали В поверхностном слое можно выделить следующие основные зоны (рис.1.1): 1. адсорбированных из окружающей среды молекул и атомов органических и неорганических веществ. Толщина слоя 1 0,001 мкм; 2. продуктов химического взаимодействия металла с окружающей средой (обычно оксидов). Толщина слоя 10 1 мкм; 3. граничная толщиной несколько межатомных расстояний, имеющая иную, чем в объеме, кристаллическую и электронную структуру; 4. с измененными параметрами по сравнению с основным металлом; 5. со структурой, фазовым и химическим составом, который возникает при изготовлении детали и изменяется в процессе эксплуатации. Толщина и состояние указанных слоев поверхностного слоя могут изменяться в зависимости от состава материала, метода обработки, условий эксплуатации. Оценка этого состояния осуществляется методами химического, 4физического и механического анализа. Многообразие параметров состояния поверхностного слоя и методов их оценки не позволяет выделить единственный параметр, определяющий качество поверхностного слоя. На практике состояние поверхностного слоя оценивается набором единичных или комплексных свойств, которые оценивают качество поверхностного слоя. Эти параметры характеризуют: • геометрические параметры неровностей поверхности; • физическое состояние; • химический состав; • механическое состояние. Геометрические параметры неровностей поверхности оцениваются параметрами шероховатости, регулярных микрорельефов, волнистости. Шероховатость поверхности – это совокупность неровностей с относительно малыми шагами. Примерное отношение высоты неровностей к шагу менее 50. Волнистость поверхности – это совокупность неровностей, имеющих шаг больший, чем базовая длина, используемая для измерения шероховатости. Отношение высоты к шагу более 50 и менее 1000. Волнистость в России не стандартизирована, поэтому для ее оценки используют параметры шероховатости. Регулярные микрорельефы – это неровности, которые, в отличие от шероховатости и волнистости, одинаковы по форме, размерам и взаиморасположению. Регулярный микрорельеф получают обработкой резанием или поверхностным пластическим деформированием роликами, шариками, алмазами. Физическое состояние поверхностного слоя деталей в технологии упрочнения наиболее часто характеризуется параметрами структуры и фазового состава. Структура – это характеристика металла, зависящая от методов изучения его строения. Выделяют следующие типы структур: • кристаллическая; • субструктура; • микроструктура; • макроструктура. Кристаллическая структура. Металлы представляют собой кристаллы с трехмерной периодичностью. Основой кристаллической структуры является трехмерная решетка, в пространстве которой располагаются атомы. В зависимости от характера расположения атомов в кристаллической решетке структуры чистых металлов разделяются на ряд типов (рис.1.2). Субструктура. В реальном металле кристаллическая структура имеет множество дефектов, которые в значительной степени определяют его свойства. Совокупность дефектов решетки и их пространственное распределение в кристалле называется субструктурой. Здесь кристаллы могут 5образовывать более крупные фрагменты – кристаллиты, блоки, зерна, фрагменты, полигоны. Размер субмикрозерна: 10-2÷10-5см. Микроструктура – это структура, определяемая с помощью металлографических микроскопов. Этот анализ позволяет определить наличие, количество и форму структурных составляющих сплава. Размер субзерна: 10-3÷10-4 см. Рис.1.2. Типы кристаллической структуры: а - объемно - центрированная кубическая; б - гранецентрированная кубическая; в - гексагонально-плотноупакованная Макроструктура – это структура, которая определяется невооруженным глазом или при небольших увеличениях. С помощью макроанализа определяют трещины, неметаллические включения, примеси и др. Физическое состояние характеризуется числом и концентрацией фаз, распределением фаз по поверхностному слою, объемом сплава и др. Исследование физического состояния осуществляется экспериментальными методами физики твердого тела: дифракционными и микроскопическими. Химический состав характеризуется элементным составом сплава и фаз, концентрацией элементов в объеме фаз, сплава и др. Исследования химического состава поверхностного слоя позволяют оценить адсорбцию из окружающей среды молекул и атомов органических и неорганических веществ, диффузионные процессы, процессы окисления и другие, происходящие при обработке металлов. Механическое состояние металла определяется параметрами: - сопротивлением деформированию: предел упругости, предел пропорциональности, предел текучести, предел прочности, твердость и др.; - пластичностью: относительное удлинение, относительное сужение, ударная вязкость и другие, устанавливаемые специальными испытаниями образцов. Например, в процессе пластической деформации, которая всегда сопровождает механическую обработку, все характеристики механического состояния поверхностного слоя изменяются: показатели сопротивления 6деформированию увеличиваются, а показатели пластичности уменьшаются. Это явление называют деформационным упрочнением.

Механические[править | править вики-текст]

Механические свойства деталей улучшаются пластической деформацией или поверхностным наклёпом. Эти методы широко используются в промышленности для повышения сопротивляемости малоцикловой и многоцикловой усталости деталей машин.

1. Обкатывание

2. Чеканка

3. Алмазное выглаживание

4. Старение

3. Сұйық затты таратқыштар. Кері клапандар. Гидравикалық құлыптар.

Клапан (нем. Klappe – қақпақ, жапқы) – машиналарда және құбырларда газдың, будың немесе сұйық заттың өтер жолын тарылту-кеңейту арқылы оның ағынын реттеп тұратын бөлшек не тетік. Қштен жанатын қозғалтқыштарда, сорғыларда, компрессорларда, ауа үргілерде, т.б. Клапан газ немесе сұйықтық ағынын бөлетін немесе соны басқаратын механизмнің бөлігі болып табылады. Клапан құбырға кіріктіріліп жасалған тұрықтан (корпустан) және тұрық ішінде орын ауыстыратын газ не сұйық өтпенің қимасын, сол арқылы оның өткізу қабілетін өзгерткіш жапқыдан тұрады. Клапан газ не сұйықтықты ішке кіргізуге арналса енгізу Клапаны деп, сыртқа шығарса – шығару Клапаны деп аталады. Клапанды желіде қысым айырмашылығын тудыру үшін (дроссельдік Клапан), сұйықтықтың теріс ағуына тосқауыл ретінде (кері Клапан), қысымды шамадан тыс өсуден сақтандыруға (сақтандырғыш Клапан), газ бен сұйықтың ағымы мен қысымын реттеу мақсатында (реттеуіш Клапан) және қысымды төмендету немесе тұрақты ұстау үшін (редукциялық Клапан) қолданады. Құбырды ағытқанда ішіндегі сұйықтық немесе газ ағып кетпес үшін ұшын бірден бітеп тастайтын бөгеуіл Клапан пайдаланылады.^[1]

Обратный клапан — вид защитной трубопроводной арматуры, предназначенный для недопущения изменения направления потока среды в технологической системе. Обратные клапаны пропускают среду в одном направлении и предотвращают её движение в противоположном, действуя при этом автоматически и являясь арматурой прямого действия (наряду с предохранительными клапанами и регуляторами давления прямого действия). С помощью обратной арматуры защищается различное оборудование, трубопроводы, насосы и сосуды под давлением, а также возможно существенно ограничить течь рабочей среды из системы при разрушении её участка.

Конструктивные типы[править | править вики-текст]

Обратный клапан[править | править вики-текст]

Стальной обратный клапан.

Обратные клапаны до 1982 года в России назывались подъемными клапанами^[3], затвором в них служит золотник, который перемещается возвратно-поступательно по направлению потока среды через седло.

По конструкции и технологии изготовления обратные клапаны проще, чем другие типы, при этом позволяют обеспечить надёжную герметичность, но такие устройства более чувствительны к загрязнённым средам, при воздействии которых возможно заедание клапана.

В обратных клапанах ось прохода в седле корпуса и, соответственно, ось подъема золотника расположены как правило перпендикулярно оси трубопровода. Корпус обратного клапана практически аналогичен корпусу запорного клапана, но крышки и золотники обратных и запорных клапанов существенно отличаются. Золотник обратного клапана имеет хвостовик, который перемещается по направляющей в крышке клапана. Чаще всего посадка золотника на седло происходит под действием собственного веса, что требует установки обратных клапанов только на горизонтальных участках трубопроводов. Чтобы обеспечить посадку золотника на седло при установке клапана на вертикальных или наклонных участках, используют пружину в качестве дополнительного прижимного элемента.

Имеются конструкции обратных клапанов специально для вертикальных трубопроводов, например:

Шаровой обратный клапан.

Шаровые обратные клапаны[править | править вики-текст]

Затвором в них служит шаровой элемент, а прижимным элементом — пружина. Такие обратные клапаны обычно применяются на малых диаметрах трубопроводов, в основном в сантехнике.

Приёмные обратные клапаны[править | править вики-текст]

Такие устройства устанавливаются на конце вертикального всасывающего трубопровода перед насосом. Они имеют сетку, предохраняющую насос от попадания в него со средой твёрдых частиц или посторонних предметов. Такие клапаны изготовляются сдиаметрами до 200 мм. На рисунке слева изображена приёмная сетка таких устройств.^[1]

Обратный затвор[править | править вики-текст]

Стальной обратный затвор.

Устройство обратного затвора (поворотного обратного клапана).

Вид на захлопку изнутри

7-метровый обратный затвор в сверхзвуковойаэродинамической трубе NASA

Ранее эти устройства назывались поворотными обратными клапанами^[3]. В отличие от большинства видов обратных клапанов, в обратных затворах ось седла совпадает с направлением потока среды через затвор. Седло при отсутствии потока через него перекрывается захлопкой (на рис. справа выделена красным цветом, на рис. слева вид на захлопку изнутри), которая закреплена на оси, расположенной выше оси прохода. Под действием среды захлопка поворачивается на некоторый угол, открывая ей проход, при остановке потока захлопка под собственным весом падает на седло. В затворах с большими диаметрами при этом происходит удар захлопки о седло, что со временем может привести к выходу затвора из строя и появляется возможностьгидравлического удара в системе при срабатывании устройства. В связи с этим обратные затворы делятся на^[2]:

Простые[править | править вики-текст]

Затворы с диаметрами до 400 мм, в которых ударные явления не оказывают серьёзного влияния на работу затвора и систему, в которой он установлен.

Безударные[править | править вики-текст]

Затворы со специальными устройствами, которые делают посадку захлопки на седло более плавной и мягкой. В качестве таких устройств применяются гидравлические демпферы и грузы, устанавливаемые на захлопку непосредственно, или с помощью рычага. Существенный минус безударных конструкций заключается в невозможности их установки на любых участках трубопровода, кроме горизонтальных. В целом обратные затворы имеют ряд преимуществ перед обратными клапанами, среди которых меньшая чувствительность к загрязнённым средам и возможность обеспечения работоспособностизатворов для весьма больших диаметров трубопроводов, например таких как гигантский обратный затвор на рисунке, использующийся NASA в воздушных системах^[1].

Устройство пружинного дискового обратного клапана.

Устройство двустворчатого обратного клапана.

Межфланцевые обратные клапаны[править | править вики-текст]

Межфланцевый пружинный дисковый обратный клапан.

Двустворчатый межфланцевый обратный клапан.

Невозвратно-управляемый обратный затвор (пока без привода).

Снятие статических зарядов.

Более компактные технические решения для уменьшения строительной длины и затрат на монтаж используются в межфланцевых пружинных дисковых и двустворчатых обратных клапанах. Основное их отличие от стандартных обратных клапанов (затворов) — отсутствие фланцев для соединения с трубопроводами. То есть конструктивные особенности клапана позволяют обойтись без увеличивающих размеры и массу оборудования ответных фланцев. При этом вес межфланцевого обратного клапана может быть в 5 раз меньше, а строительная длина — может в 6-8 раз меньше чем у аналогичных конструкций с использованием обычных обратных клапанов или затворов. Клапаны, имеющие рабочие элементы по размерам движущегося потока, монтируются во фланцевых разрывах трубопроводов с использованием соответствующих для перекачиваемого материала прокладок. Принципиальным также является возможность установки подобных клапанов не только на горизонтальных, но и вертикальных участках трубопроводов. Межфланцевые пружинные дисковые обратные клапаны могут оснащаться специальными резьбовыми отверстиями для снятия статического заряда. Подобная модификация востребована на взрывоопасных химических производствах.

Межфланцевые пружинные дисковые обратные клапаны[править | править вики-текст]

Принцип действия межфланцевых пружинных дисковых обратных клапанов аналогичен приципу действия шаровых обратных клапанов. Но за счет использования в качестве затвора диска (пластины) вместо шара достигаются преимущества в весе и строительной длине конструкции. По этой же причине диапазон размеров межфланцевых пружинных дисковых обратных клапанов больше и составляет 15÷200 мм. Межфланцевые пружинные дисковые обратные клапаны могут устанавливаться и в стандартном горизонтальном исполнении, а также — вертикально.

Межфланцевые двустворчатые обратные клапаны[править | править вики-текст]

Диапазон размеров межфланцевых двустворчатых обратных клапанов ещё шире, чем у межфланцевых пружинных дисковых обратных клапанов — от 50 до 700 мм. В сложных и больших системах при остановках насосов или в результате каких-либо аварийных ситуаций могут возникать гидроудары, которые могут нанести существенный ущерб всей системе. В таких случаях рекомендуется использовать клапаны с амортизаторами для демпфирования гидроударов. Актуально также исполнение клапанов со специальной антикоррозионной футеровкой:

• исполнение с пластиковой футеровкой: для питьевой воды и морской воды

• исполнение с резиновой футеровкой: для морской воды, канализации, судостроения

Другие конструкции

Во всех описанных выше случаях обратная арматура пропускает среду в одном направлении и предотвращает её движение в противоположном, действуя при этом автоматически и являясь арматурой прямого действия, но существуют также конструкции, в которых совмещены функции обратной и запорной арматуры.

Невозвратно-запорные — это обратные клапаны и затворы, которые возможно принудительно закрыть при помощи ручного или механического устройства (пневмо-, гидро- или электропривода).

В невозвратно-управляемых возможно не только принудительное закрытие, но и открытие затвора^[1][2][4].

Материалы[править | править вики-текст]

Корпусные детали обратных клапанов изготавливаются из:

• латуни;

• бронзы;

• титана;

• высокотемпературной ферритной стали;

• неметаллических материалов;

• чугунов;

• сталей (в том числе аустенитных, легированных и нержавеющих)^[1][2].

• коррозионноустойчивых и жаропрочных сплавов Хастеллой и т. п.

Необходимая герметичность затвора на седле обратного клапана обеспечивается специальными уплотнительными поверхностями, которые изготавливаются из:

• • резины;

  • пластмассы;

  • без колец;

  • с наплавкой из коррозионостойкой стали или твёрдого сплава.

4. Нан пісіретін пештердің түрлері. Бөлшектелген қамыр салынатын, піскен нан шығатын жағы бір жақты, бөлшектелген қамыр бір жағынан салынып, піскен нан басқа жағынан шығатын пештер.

Нан пісіру – нан өндірісінің ең жауапты кезеңі. Нан пісіргенде қамыр, жоғары температураның әсерінен әр түрлі физика-химиялық әсерлерге ұшырап, өзгеріп піскен нан түріне көшеді. Қамырды наубайханалық пеште 200-250⁰С температурада пісіреді. Пісірудің алдында ашыған қамырды бөлшектейді, домалақтайды. Домалақтау әдетте екі рет жүргізіледі. Алғашқы рет домалақтанған қамырды біраз жатқызып, содан соң қайта домалатады да ақырғы рет біраз жатқызып қойып жетілдіреді. Дайын домалақтанған қамырды арнайы қалыптарға салып пешке салады. Қамырды пешке қойғаннан кейін оның көлемі тез өсе бастайды. Белгілі бір уақыттан кейін көлемнің өсуі бәсеңсіп, одан кейін ол мүлде тоқтайды. Міне осы көлем піскен нанда сақталады. Пешке қойылған соң қамырдың сыртында жұқа қабық пайда болып, барған сайын ол қалыңдай түседі. Осы өыртыстың түсі де бірте бірде өзгеріп, қызарады. Наубайханалық камерада ауаның ылғалдылығы да қамырдың дайындамасының ысуына әсерін тигізеді. Нан пісіргенде өқамырдың бетінен бу ұшып шығып пештрің ішіндегі ауаның ылғалдылығын өсіреді. Осы ылғалдылықтың мөлшеріне қарай, піскен нанның салмағы қамырдың салмағымен салыстырғанды әлде қайда кемиді, ал көлемі өседі. Дайындаманың салмағы өскен сайын оның ортасының температурасының өсу жылдамдығы ұзарады, соған сай нанның пісу мерзімі де ұзарады. Мысалы, батонның ортасы домалақ нанның орнтасына қарағанда тезірек қызады.

Наубайханаларда нан пісіру үшін арнайы нан пісіру пештері қолданылады. Нан пісіру пештерінің көптеген түрлері бар. Оларға:

- Әмбебап конвекциялы пештер – нан және нан өнімдерінің барлық түрлерін пісіруге арналған.

- Модульді кондитерлік пештер – 4 модуль бойынша жұмыс істейтін кондитер өнімдерінің көп түрлерін пісіруге арналған.

- Жалпақ нан пісіру пештері – нан өнімдерінің стандартқа сай емес түрлерін соның ішінде лаваш пісіруге арналған.

5. Кулисті механизмдерді және оны есептеу.

Кері қимыл (Реверс) ( ағылш. reberse лат. revertor, revertor — кері бұрылатын) — кері қимылды механизм. Қозғалтқыштың, машина қозғалысының бағытын өзгертетін,машина түзгілерін кері қозғалысқа бағыттап өзгертетін құрылғы. Қозғалтқыштарда кері қимыл қосиінді кулисті немесе бағдартқыш механизмдерде, ал білдектерде қосалқыдөңгелектің тісті іліністерінде кездеседі. Кері қимыл бағытты қалай өзгертсе, қозғалыс жылдамдығын солай өзгертіп тұрады; 2) кері қимылдау үшін керек механизм.^[1]