№ 1. Πες μου τι τρως, να σου πω ποιος είσαι... Η τροφή μας «καθρέφτης» της διάθεσής μας «Είμαστε πράγματι αυτό που τρώμε!»¨Ψυχολόγοι, βάσει της έρευνας που έκαναν στους περισσάοτερα από 500 άτομα, διαπιστώνουν ότι μπορεί κανείς να καταλάβει την προσωπικότητα και την διάθεση κάποιου παρατηρώντας τι διαλέγει για να γεμίσει το πιάτο του. Ενώ οι οργισμένοι προτιμούν σκληρές τροφές, όπως το κρέας, το οποίο μπορούν να μασάνε, όσοι αισθάνονται θλιμμένοι επιλέγουν τα προϊόντα με ζάχαρη και καφεϊνη. Όσοι αισθάνονται ζήλεια συχνά βάζουν στο πιάτο τους,ό,τι βρίσκουν μπροστά τους – κάτι που ενδεχομένως φανερώνει πως, όταν ήταν παιδιά, έπρεπε να ανταγωνίζονται τα αδέλφια τους στο οικογενειακό τραπέζι. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι μπορε΄θ κάποιος να αλλάξει διακριτικά τη διάθεσή του να αλλάξουν απλώς το φαγητό. «Μόνο το πολύ μάσημα ικανοποιεί κάποιον που πρέπει να βγάλει την οργή του, ενώ η μοναξιά καταπραϋνεται τεχνητά με τροφές που γεμίζουν το σταμάχι», λέει γνωστή Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια, η οποία εδώ και 30 χρόνια μελετά διάφορες εξαρτήσεις. Η Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια σύγκρινε αυτά που έτρωγαν οι ασθενείς της με τη διάθεση και την προσωπικότητά τους και τ αευρήματά της περιλαμβάνουνται σε μια μελέτη για τον εθισμό που θα δημοσιευτεί σύντομα. Πιστεύει ότι είναι η πρώτη μελέτη που καταγράφει λεπτομερώς ποιες τροφές συνδέονται με ποια διάθεση. |
№1. Скажи мне, что ты ешь и я скажу кто ты «Мы есть те вещи, которые ммы едим!»: Психологи, основываясь на исследованиях, котрые были ими поизведены более чем на 500 людях, пришли к выводу, что действительно можно понять личность или настроение определенного человека наблюдая за тепм, какие продукты он выбирает. Таким образом, люди, чувствующие гнев выбирают жесткую пище, к примеру, мясо, которое они могут жевать. Люди, чувствующие некую печаль выбирают продукты, содержащие сахар и кафейн. Те, кто чувствую зависть зачстую ложат себе в тарелку все , что видят из еды вокруг себя - особенно, то, за что они вынуждены были «бороться», когда они были детьми. По результатам данных исследований можно сделатьь вывод: для того, чтобы изменить свое настроение, достаточно просто поменять подукты, которые вы употребляете в пищу. «Только тщательное пережевывание может удовлетворить человека, которому необходимо выпустить пар» говорит одна известная американская психотерапевт, которая уже в течении тридцати лет исследует данную проблему. Американка в своем исследовании сравнивала то что употребляли в пищу люди с их настроением. Результаты данного исследования будут вскоре опубликованы. Вероятно, это будет первое исследование подобного рода, в котором описывается пища и то как она влияет на настроение людей. |
№ 2. Δεκάδες μύθοι μιλούν για τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχαν τα δελφίνια με θεούς και ανθρώπους. Σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς ήταν ζώα ιερά. Στην αρχαία Ελλάδα δελφίνια συνόδευαν τους θεούς Ποσειδώνα και Απόλλωνα. Οι αρχαίοι έλληνες τα σέβονταν και τα λάτρευαν, καθώς μέσα από9 αυτά διδάσκονταν το σεβασμό στη ζωή και τον φισικό κόσμο. «Στο δελφίνι έχει δοθεί η ιδιότητα που αναζητούν όλοι οι φιλόσοφοι, η ανιδιοτελής συμπαράσταση και φιλία», έλεγε ο Πλούταρχος, ενώ ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που κατέγραψε ότι δεν είναι ψάρια, αλλά θηλαστικά, όπως οι άνθρωποι. Όλοι μας, άλλωστε, ενώ ταξιδεύουμε με καλό καιρό για κάποιο νησί έχουμε δει δελφίνια να συνοδεύουν το καράβι, παίζοντας με τα κύματα. Η θεέα τους μόνο συναισθήματα χαράς και ενθουσιασμού μπορεί να δημιουργήσει. Δυστυχώς όμως, εκτός από την εικόνα των δελφινιών που συνοδεύουν τα πλοία στα ταξίδια τους, υπάρχει και αυτή των νεκρών δελφινιών, χτυπημένων, ηθελημένα ή όχι, από ανθρώπινο χέρι και από ασθένειες που οφείλονται στη ρύπανση των θαλασσών. Γι’αυτό, άλλωστε, ο αριθμός τους στη Μεσόγειο, όπως και διεθνώς, έχει μειωθεί σημαντικά. Καθένας από εμα΄ς μπορεί να βοηθήσει στην επιβίωση ενός είδους που διακρίνεται για την ομορφιά, τη νοημοσύνη και την ανιδιοτέλειά του, αρετές που τείνουν να εξαφανιστούν από τις ανθρώπινες κοινωνίες. |
№ 2 Сотни мифов рассказывают об особенных отношениях которые были у дельфинов с богами и людьми. Во многих древних культурах были животные святые. В древней Греции дельфины сопровождали богов Посейдона и Аполлона. Древние Греки их уважали и обожали, и таким образом учились уважать природу и естественный мир. «Дельфинам было дано качество , которое хотели бы иметь все философы», говорил Плутарх, в то время как Аристотель был первым кто считал их не просто рыбами, а млекопитающими, подобно людям. Все мы путешествуя в хорошую погоду на один из островов, видели дельфинов которые сопровождают корабли, играя с волнами. Вид их только чувства радости и восторженного настроения может вызывать. К несчастью, однако кроме картины дельфинов которые сопровождают корабли в их путешествии, есть и та которая изображает мертвых дельфинов, побитых Рукой человека или после болезней которые происходят благодаря загрязнению морей. Поэтому, число их в Средиземном Море, как и везде, сократилось значительно. Каждый из нас может помочь выживанию вида который отличается красотой, сообразительностью и бескорыстием, тем кто могут исчезнуть из человеческих обществ. |
№ 4
Ο ελληνικός κινηματογράφος γνώρισε τη μεγάλη του άνθιση στη δεκαετία του ’60. Ταινίες με μεγάλη εμπορική επιτυχία, ηθοποιοί, όπως η Μελίνα Μερκούρη, και σκηνοθέτες, όπως ο Μιχάλης κακογιάννης, δημιούργησαν ένα μύθο αξεπέραστο σχεδό9ν για τους επόμενους ανθρώπους της 7ης Τέχνης στην ελλάδα. Η δεκαετία του ’70 και το ταραγμένο γενικά πολιτικό κλίμα στο πρώτο μισό της δε διαμόρφωνε τις πλέον κατάλληλες συνθήκες για ανάπτυξη του κινηματογράφου.
Η μεγάλη κρίση, όμως, περίμενε τον ελληνικό κινηματογράφο – αλλά και τον παγκόσμιο – στη δεκαετία του ’80. το βίντεο, είτε σαν τρόπος θέασης, είτε σαν ταχνική γυρίσματος, έφερε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής πολλούς ιδιοκτηκές κινηματογραφικών αιθουσών και στο χείλος της καριέρας τους πολλούς ηθοποιούς, οι οποίοι υποκύπτοντας στις εύκολες αλλά χαμηλότατες ποιοτικά παραγωγές, συμμετείχαν σε ταινίες, τις οποίες θα προτιμούσαν να σβήσουν από το βιογραφικό τους.
Εκεί, όμως, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο κινημοτογράφος έκανε την αντεπίθεσή του, καταλαβαίνοντας τι ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει για να «ξεκολλήσει» το κοινό από την οθόνη της τηλεόρασης και του βίντεο και να το ξαναφέρει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Οι αίθουσες άρχισαν να κάνουν εκ θεμελίων ανακαινίσεις με τα καθίσματα να γίνονται υπερπολυτελείς πολυθρόνες, τις οθόνες να γίνονται γιγαντιαίες και τον ήχο να γίνεται αξιόλογος, ώστε να νιώθεις πλέον ότι σε περικυκλώνει από παντού στην αίθουσα. Υπήρχαν πλέον πολλοί λόγοι για να μετακινηθείς από το σπίτι σου μέχρι την κινηματογραφική αίθουσα. Ο κινηματογράφος είχε κερδίσει το στο΄ίχημα στη μα΄χη με το βίντεο και οι χιλιάδες χιλιάδων βιντεοκλάμπ που είχαν εμφανιστεί μέσα σε μια νύχτα σχεδόν στην Ελλάδα, άρχισαν να κλείνουν.
№ 5
Είμαστε καλοφαγάδες, τηλεορασόπληκτοι, αδιάβαστοι και έχουμε μικρή σχέση με τον σύγχρονο πολιτισμό και την πολοτιστική μας κληρονομία. Αυτό είναι το πρόφιλ του μέσου Έλληνα πολίτη, όπως προκύπτει από έρευνα της Metron Analysis. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, τρεις στους δέκα Έλληνες δεν έχουν επισκεφτεί ποτέ την Ακρόπολη (και το 13% των κατοίκων της Αττικής), το 95% δεν έχει δει ποτέ παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ το 64% προτιμά να βγει έξω μια φορά το μήνα με φίλους για φαγητό. Οι νέοι προτιμούν το σίνεμά και τις συναυλίες. Βεβαίως, εννιά στους δέκα βλέπουν καθεμερινά τηλεόραση (το ποσοστό είναι από τα υψηλότερα στην ευρώπη) και ένας στους δύο Έλληνες αγνοεί ποιος είναι σήμερα Υπουργός πολιτισμού.
Πάντως, από όλες τις τέχνες αγαπάμε περισσότερο τη μουσική. Περίπου εφτά στους δέκα (73%) δηλώνουν ότι τους «εκφράζει πολύ». Το ποσοστό, ιδιαίτερα στους νέους (18-24 ετών) , φτάνει το 82%. Ακολουθούν σε απόσταση ο χορός και ο κινηματογράφος (48%). Όσο για τα εικαστικά, το ποσοστό κατεβαίνει στο 26% του γενικού πληθυσμού, ενώ στην ανώτερη κοινωνική τάξη σχεδόν διπλασιάζεται (42%). Το ίδιο συμβαίνει και σε ό,τι αφορά λογοτεχνία και ποίηση. Αρέσει στο 355 του γενικού πληθυσμού, αλλά στο 62 % της ανώτερης τάξης. Δείγμα του συντηρητισμού μας αποτελεί ότι πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού (27%) θεωρεί «απαράδεκτο να βλέπουν το φως της δημοσιότητας έργα που θίγουν αξίες όπως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια». Ωστόσο, ένα 255 δηλώνει ότι αξιολογεί το καλλιτεχνικό έργο ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές του αναφορές.
Το πιο απογοητευτικό πάντως για τους Έλληνες πολιτικούς που έχουν περάσει από το Υπουργείο Πολιτισμού είναι ότι 47% θεωρεί ότι στην Έλλάδα δεν υπάρχει πολιτική για τον πολιτισμό. Στα άτομα ανώτερης εκπαίδευσης το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 55%. Οι προσωπικότητες από το χώρο των τεχνών και του πολιτισμού που ρωτήθηκαν συγκινούν στη διαπίστωση ότι απαιτείται από την πολιτεία προγραμματισμός, σύνδεση με την παιδεία, υποδομές και προβολή στα ΜΜΕ.
№ 6 Грецькі й датські школярі займають перше місце по палінню серед своїх однолітків по всій Європі. В наслідок такої жахливої першості росте смертність від раку легенів та інфаркту. Тільки минулого року в нашій країні від паління померло більше 3500 людей. Згідно з даними статистики, сьогодні греки починають палити в 11 років, тоді як у 70-ті роки систематичне паління починалося під час служби в армії. Ті батьки, що самі палять, мають пам’ятати: випалюючи до 40 сигарет на день, вони роблять своїх дітей пасивними курцями, які вдихають кількість диму, що дорівнює трьом випаленим сигаретам. Кожна випалена сигарета забирає з нашого життя 5,5 хвилин. |
№ 6 Οι ελληνικές και οι δανικές μαθητές είναι στην πρώτη θέση ανάμεσα στους συνομηλίκου΄ς τους σε όλη την ευρώπη. Σχετικά με το κάπνισμα σαν αποτέλεσμα τέτοιου τρομερού πρωταθληματος αυξάνεται η θνητότητα από τον καρκίνο των πνευμόνων και από το έμφραγμα. Πέρσι μόνο περισσότερα από 3500 ανθρώπων της χώρας μας πέθαναν εξαιτίας του καπνίσματος. Σύμφωνα με τα δεδομένα της στατιστικής, σήμερα οι έλληνες αρχ’ιζουν να καπνίζουν σε 11 χρονών, ενώ στα εβδομίντα χρόνια το συστηματικό κάπνισμα αρχίζει κατά την υπερισία στο σταρτό. Οι γονείς που οι ίδιοι καπνίζουν, πρέπει να θυμούνται: καπνίζοντας μέχρι 40 τσιγάρες τη μέρα, αυτοί κάνουν τα παιδιά τους να είναι παθητικές καπνιστές, οι οποίες εισπνέουν τόσο καπνό που είναι ισοδύναμο με τρεις καπνισμένες τσιγάρες. Κάθε καπνισμένη τσιγάρα παίρνει 5,5 λεπτών από τη ζωή μας.
|
№ 7 Як відомо, рак – це давня хвороба, яка в минулому означала неминучу смерть. Сьогодні люди знають набагато більше про цю хворобу, діагностують її на ранніх стадіях і часто виліковують. У дітей і підлітків рак зустрічається дуже рідко. Кожна клітина людського тіла має ядро, відповідальне за її діяльність. Іноді відбуваються якісь порушення в роботі клітини, і тоді вона перетворюється на ракову. Виділяють кілька причин виникнення раку:
Рак можна попередити – треба позбавитися шкідливих звичок. |
№ 7 Είναι γνωστό ότι ο καρκίνος είναι μια παλιά αρρώστια η οποία στο παρελθόν σημαίνει τον αναπόφευκτο θάνατο. Σήμερα οι άνθρωποι ξέρουν πάρα πολύ περισσότερο για αυτή την αρρώστια, κάνουν τη διάγνωσή της στους προώρους περιόδους και συχνά τη θεραπέυουν. Τα παιδιά και οι νεανίες πολύ σπάνια παθαίνουν με τον κάρκινο. Κάθε κύτταρο του ανθρώπινου σώμματος έχει τον πυρήνα που είναι υπεύθυνος ια τη δράση της. Καμιά φορά γίνονατι κάποιες διαταρ΄ξεις στη λειτουργία του κυττάρου και τότε αυτό μετατρέπεται στο κύτταρο του καρκίνου. Ξεχωρίζονατς μερικές αιτίες της γέννησης του καρκίνου:
Μπορεί κανείς να αποτρέψει τον κάρκινο – να απαλαστεί από τις κακές συνήθειες.
|
№ 8
Греция представляет собой президентско-парламентскую республику. Во главе государства стоит президент, избираемый парламентом на пятилетний срок. Законодательная инициатива в стране принадлежит парламенту и президенту республики. Исполнительная власть осуществляется президентом и правительством. Судебная власть осуществляется судами, решения которых принимаются от имени народа. Главным судебным органом является Верховный суд Греции. В Греции однопалатный парламент. Число депутатов не может быть менее двухсот или более трехсот. Депутаты избираются путем прямого всеобщего и тайного голосования гражданами, обладающими правом голоса. На очередную сессию парламент собирается ежегодно в первый понедельник октября. Сессия парламента длится не менее пяти месяцев. Совет Министров состоит из премьер-министра и министров и образует правительство. Президент назначает премьер-министром лидера партии, победившей на выборах, и по его представлению – министров и заместителей министров. Президент имеет право дать отставку правительству и отдельным его членам. Правительство должно пользоваться доверием парламента. В пятнадцатидневный срок после принятия присяги премьер-министром правительство обязано запросить у парламента вотум доверия. Оно может сделать это в любой иной момент. Депутаты парламента избираются сроком на четыре года. |
№ 8 Η Ελλάδα είναι προεδρική βουλευτική δημοκρατία. Επι κεφαλής του κράτους είναι ο πρέοδρος, ο ποίος εκλέγεται από τη βουλή στη πενταετή προθεσμία. Η νομοθετική λειτουργία στην χώρα ανήκει στην βουλή και στον πρόεδρο της δημοκρατίας. Εκλεστική εξουσία πραγματοποιείται από τον πρόεδρο και από την κυβέρνηση. Δικαστική εξουσία πραγματοποιείται από τα δικαστήρια, οι αποφάσεις τη οποία πάίρνονται από το όνομα των λαών. Το γενικό το δικαστικό όργανο είναι το Ανώτατο δικαστήριο της Ελλάδας. Η Ελλάδα έχει την αποτελούμενη βοουλή. Ο αριθμός του βουλευτή δεν μπορεί να είναι λιγότερο από διακόσια και όχι περισσότερο από τριακόσια. Οι βουλευτές εκλέγονατι με τον τρόπο κατ’ευθείαν, τη γενική και την μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες, που έχουν εκλογικό δικαίωμα. Στον τακτικό σύνοδο η βουλή συγκεντρώνεται κάθε χρόνο τη πρώτη Δευτέρα του Οκτοβρίου. Ο σύνοδος της βουλής δεν μπορεί να διαρκεί λιγώτερο από πέντε μήνες. Το υπουργικό συμβούλιο αποτελείται από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς και συγκροτούν την κυβέρνηση. Ο πρόεδρος ορίζει τον πρωθυπουργό τον αρχιγό του κόμματου, που νίκησε στις εκλογές, και σ’αυτόν παρουσίαση – τους υπουργών. Ο πρόεδρος έχει δικαίωμα να δίνει αποστρατεία στην κυβέρνηση και σε κάποια μέλη του. Η κυβέρνηση πρέπει να μεταχειρίζεται από την εμπιστοσύνη της βουλής. Στη δέκατη πέμπτη μέρα προθεσμίας μετά ο πρωθυπουργός απολέβανε την εμπιστοσύνη με τον προθυπουργού η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να επερωτήσει από τη βουλή τον ψήφο εμπιστοσύνης. Η κυβέρνηση μπορεί να το κάνει σε όποσδίποτε άλλη στιγμή. Οι βουλευτές της βουλής εκλέγονται από την προθεσμία στα τέσσερα χρόνια.
|
№ 9
Т.Г.Шевченко
Заповіт Як умру, то поховайте Мене на могилі, Серед степу широкого, На Вкраїні милій,
Щоб лани широкополі. І Дніпро, і кручі Було видно, було чути, Як реве ревучий.
Як понесе з України У синіє море Кров ворожу.... отоді я І лани і гори –
Все покину і полину До самого Бога Молитися ..... а до того Я не знаю Бога.
Поховайте та вставайте, Кайдани порвіте Та вражою злою кров’ю Волю окропіте.
І мене в сім’ї великій, В сім’ї вольній, новій, Не забудьте пом’янути Незлим тихим словом.
|
Διαθήκη Αν πεθάνω θα κηδέψτε Το σώμα μου εκεί, Στην στέπα φαρδιά, Στην Ουκρανία αγαπητή. Για να δω πλατιές πεδιάδες, Τον Δνείπερο, τους βράχους, Για να δω και να ακούω, Πως μουγγρίζει μεγάλος. Πως φέρνει απ’την Ουκρανία Στα νερά θαλασσινά Το αίμα εχθρικό .... και τότε Και τους κάμπους, και βουνά – Ν’αφήσω όλα και θα πάω Στον ίδιο τον θεό Για προσευή.... και πριν Δεν ξέρω τον θεό, Θα κηέψτε, σηκωθείτε, Αλυσίδες κόψτε Με το αίμα εχθρικό Την λευτερία ημειώστε, Στην μεγάλη οικογένεια, Ελεύθερη, καλη Το όνομά μου θυμηθείτε Με λέξη τρυφερή.
|
Διαθήκη Σαν πεθάνω να με θάψτε Στον λόφο μεγάλο Στην ουκρανική μας στέπα Που την αγαπάω.
Κι απέραντες πεδιάδες, Του Δνειπρού τις άκτες Να τις βλέπω, να ακούω Τις άγριες βουές.
Σαν πολλών εχθρών μας αίμα Θ’αφήσει τη γη μας Και σαν φύγει .... Μάλλον τότε Τις ακτές, τους λόφους
Θα αφήσω’ θα πετάξω Στον Θεό πατέρα Προσευχόντας.... μέχρι τότε Τον Θεό δεν ξέρω.
Καθώς θάψετε σηκώστε Χέρια δουλεμένα. Να πληθεί η λευτερία Στον εχθρών μας αίμα.
Στην ελέυθερη μεγάλη Οικογένεια νέα Μνημονεύστε με καλά Λόγια και εμένα.
|
Διαθήκη Να μου σκάψετε τον τάφο Με το θάνατό μου Στην απέραντη την στέπα – Τόπο πατρικό μου Για να βλέπω τα χωράφια, Λόφους να κοιτάζω, Και του Δνείπερου ν’ακούω Τα μουγγρίσματά του.
Όταν των εχθρών μς αίμα Θα χυθεί ποτάμια Στα θαλάσσια νερά, Τότε λόφους και χωράφια – |
Όλα θ’αφήσω και θα πάω Πέρα στο Θεό Να προσευχησώ – κι ως τότε Εγώ τον αγνοώ.
Σάψτε με και τώρα σπάστε Δεσμά της δουλείας, Με εχθρών μας το μαύρο αίμα Ποτίστε την ‘λευθερία. Κι’να με μνημονέψει κάποιος Μέσα στην καρδιά Με την γέννση καινούργιας Ελεύθερης φωλιάς |
|
№ 10
Т.Г.Шевченко
****
Садок вишневий коло хати, Хрущі над вишнями гудуть. Плугатарі з плугами йдуть, Співають, ідучи, дівчата, А матері вечерять ждуть.
Сім’я вечеря коло хати, Вечірні зіронька встає. Дочка вечерять подає, а мати хоче научати, Так соловейко не дає. Поклала мати коло хати Маленьких діточок своїх, Сама заснула коло їх. Затихло все, тілько дівчата Та соловейко не затих.
1847
Завдання № 11 |
|
Αν... Αν δεν μπορείς να είσαι πεύκο στην κορφή του λόφου, Χαμόδεντρο να γίνεις στην κοιλάδα – μα να γίνεις Το πιο όμορφο χαμόδεντρο στου ρυαικού την όχθη. Γίνε ένας θάμνος, αν δε μπορείς δέντρο να είσαι. Και αν δεν μπορείς να είσαι θάμνος, γ΄θινε χλόη, Κι ομόρφαινε τις παρυφές του δρόμου.
Αν δεν μπορείς να είσαι δρυς, γίνε μικρή φιλύρα – Αλλά η ομορφότερη κοντά στη λίμνη.
Να γίνουμε όλοι καπετάνιοι δεν μπορούμε, Χρειάζεται και πλήρωμα, έχει δουλειά για όλους. Άφθονες οι δουλειές, μεγάλες και μικρές, Και πρέπει ο κανένας μας ό,τι μπορεί να κα΄νει.
Αν δεν μπορείς να είσαι λεωφόρος, γίνε μονοπάτι, Αν δεν μπορείς να είσαι ο ήλιος, γινε αστέρι Από το μέγεθος ούτε κερδίζεις ούτε χάνεις. Να είσαι ο κ α λ ύ τ ε ρ ο ς σ’αυτό που είσαι. Ντάγκλας Μάλοχ
2) *** Если не можешь одолеть холма вершину То стань кустом у берега ручья, Укрась простор долины одинокой И красотой затми ее края.
Не хочешь быть кустом, то стань ты ты древом, Не станешь древом, Дубом стань могучим Иль липой милой у пруда, Которая склонила ветви Любуясь, видя в нем себя.
Не станешь липой, Стань травой ты нежной, Укрась дороги, вместе их сводя.
Все капитанами не станут, Давно это понятно всем, Профессии найдутся многим Неважен даже их предел.
И будет каждый чем-то занят, Кто может – да, не может – нет.
Ты можешь солнцем стать на небе, Или звездой среди небес, Но нужно быть самим собою Иль чуть лучше, чем ты есть.
4) Если …. Если не можешь достигнуть ты вершины, А ты всего лишь куст терновника в долине, То если сильно захотеть, ты сможешь Зеленью украсить все дороги.
Если ты не дорос ее до дуба, Ты слишком мал, Но деревом обычным прорастешь ты у озер.
Ты капитаном можешь стать И только нужен экипаж Работа есть для всех В твоих руках все, Все можешь сделать сам!
Не можешь быть бульваром? – Будь тропинкой. Не можешь ты стать солнцем? – Стань звездой! Стань лучшим из всего, Ведь это просто!
6) Если Если не можешь расти на вершине холма, то зеленей деревцом невысоким в долине. Лучше, конечно, расти деревцом у ручья, но быть не хуже травой край дороги иль кустом калины. А у тихого озера быть хорошо нежной маленькой липой и к себе взор привлекать пьяно пахнущей кипой. быть капитанами смогут, конечно, не все, но когда есть экипаж, то работа найдется для всех. Много работы и маленькой есть и большой сделай что сможешь и будет уже хорошо. Если не стал ты проспектом будь гроной тропой, если не можешь быть солнцем будь яркой звездой. И от величья не выираешь не проиграешь знай, что ты лучше того, чем себе представляешь.
8) Если Если сосной на вершине горы Ты точно не в силах стать, Пышным кустом внизу у ручья Можеш произростать.
Деревом если родиться не смог, Можно кустом цвести, Или зеленой сочной травой У каждой2 дороги расти.
Дубом могучим бать не суджено? Липой у озера стань. Самой красивой, цветущей давно, Тени дарующей длань.
Всем капитанами нам не бать. Ведь без экипажа никак. Должен бать кто-то, кому поручить То дело, а то и пусток.
Дорогой кому-то не можеш стать, Так будь же тога тропой. Раз солнцем тебе не дано сиять. Сияй в ночном небе звездой.
Раз мер никогда не менует суть, Не в этом дело, учти. А среди равных тебе лучним будь – Тогда не собьешься с пути. |
1) Назначенье
У каждого есть назначене У ветра, билинки, звезды, Любое под солнцем творень, Достойно прекрасной мечты *** И важно ли, кем ты родился? Більшою ли, малой звездой? Стань лучним, где в мире згодился, Стань лучшим на месте своем. *** Не можеш стать дубом могучим? Стань веточкой, кустиком стань! Укрась все округу, стань лучним, Достигнув прекрасного грань. *** И если сосной стать не в силах, На гордой вершине холма, Стань липою, нежною, милой Где заводь речная видна. *** В значимості не сомневайся, В упорстве одятся дела, Красиве делать старайся, Весь мир. Чтоб сеяла Земля. 3) *** Косгда не можешь стать сосною на верху холма, Побудь хотя б кустарником в долине, Но самым замечательным кустарником на берегу ручья, Кустарником, коль деревом не быть тебе великим. А если это не под силу, стань травой, И у дороги края зеленей, всех радуя собой.
Величественным дубом быть не можешь, липой стань, Великолепной самой у озера в округе.
Ведь каждому стать капитаном невозможно. Понадобится экипаж, где всем дается своя роль, Большая или малая любая станет важной, И каждый здесь особенный, герой.
И е6сли не проспект, то чудная тропинка, Не солнцем если, то звездой гори. И пусть король ты или невидимка, Стремись всегда стать лучше ты.
5) Если …. Если стать не можешь сосной на вершине холма, Будь кустарником, но самым красивым, Если кустом быть не можешь, то стань тарвой, Но держись ты дороги счастливой.
Если выдрой не можешь стать, - стань окунем, в ближайших озерах самым красивым.
Все мы не можем быть капитанами, Но существует еще экипаж, Есть работа и большая и малая, Которую делает каждый из нас.
Если не можешь ты стать автобусом, Стань дорогой, будь путнику вместо компаса, Если Солнцем тебе быть не судьба, Звездой постарайся ты стать, Чтобы путь себе и другим освящать.
Не измеряй, неудача это или успех, Только тогда ты станешь лучшим из лучших, Лучше их всех!
7) Если Раз не можешь стать на вершине холма Сосной высокой, могучей Можешь стать ты красивым зеленым кустом. Что в долине растет вдоль речушки тягучей. Быть кустарником или сосной тебе выбирать, Но тебе может быть, и предложено прекрасной весеннею травкою стать.
Можно в дуб обернуться Или скромной липой очнуться. Кем же быть? Тебе выбирать, Но самому красивому суждено у озера стоять. . Быть над всеми начальником нам не подвластно Дополнять мы всех умеем прекрасно. Независимо должности большой или малой, У каждого свой путь и быть ему правым!
Для тебя всегда будет твой собственный выбор: Быть тропою для слабых Иль бульваром для сильных. Дарить теплоту восходящего солнца. Или звездою ночной глядеть людям в «віконце». Должности лучше: главенство, пассивность? А решать тут тебе …. Ті неповторимость!
10)
Кустарником в долине стань, Цвети и пахни, но не вянь. Сосна? Зачем тебе сосна? Твой вид поэта свел тебя с ума! Да, в космос все не полетят – Нас ждет и здесь профессий ряд. И выбор каждый сделать сможет: Не стал шоссе – так стань дорожкой! Не солнце ты, хотя возможно Быть и звездою понарошку. И блеск и цвет идут тебе – Будь лучшим! Верь своей судьбе!
|
11) Если…
Раз не можешь ты стать на вершине холма высокой могучей сосной,
Можешь стать ты красивым зеленым кустом, что в долине растет над рекой.
Ну, а если кустом вдруг не можешь ты стать, стать боишься похожим на многих.
Можешь стать молодою зеленой травой, что прекрасно растет вдоль дороги.
Превратиться не можешь в большой сильный дуб?
Тогда стань хрупкой маленькой ивой
Стройной, тонкой, склоняющейся на ветру и на озере самой красивой.
Руководителями все не могут быть,
И каждый должен выполнять свою работу.
Всегда она кому-то нужна
И обязательно ее оценит кто-то.
Раз не можешь стать бульваром – стань тропой,
Если солнцем быть не можешь – стань звездой.
Всегда старайся быть самим собой.
А неудача? – Что ж бывает тоже.
А главное – иди своей стезей
И делай то, что лучше всего можешь!
Завдання № 12
Το τραγούδι της ξενιτιάς
Ανάθεμά σε, ξενιτιά, με τα φαρμάκια που’χες!
Θα πάρω έναν ανήφορο να βγω σε κορφοβούνι,
να βρω κλαράκι φουντωτό και ρίξιμο λιθάρι,
να πιω νερό, να βροσιθώ, να πάρει λίγη ανάσα,
ν’αρχίσω να συλλογισθώ της ξενιτιάς τα πάθη,
να είπω τα μαύρα ντέρτια μου και τα παράπονάς μου.
Άνοιξε, θλιβερή καρδιά και πεικραμένο αχείι,
Βγάλε κάνα χαμόγελο και πες κάνα τραγούδι.
Τραγούδια αν εχ’η μαύρη γη κι ο τάφος χαμογέλια,
Έχει και του παιδιού η καρδιά που περπατεί τα ξένα.
Песнь чужбины Со всей своей отравой, будь проклята , чужбина! Решу, однажды, я взойти на горную вершину, Найду там ветку по пышней и плоский легкий камень, Прохладный там найду ручей, чтоб полежать в тени, Испить воды, омыть лицо и отдохнуть с дороги, Чтобы обдумать хорошо этой чужбины муки, Излить всю черную печаль и жалобы разлуки. Раскрой израненное сердце и опечаленные губы, И улыбнись мне хоть чуть-чуть, и спой мне песнь простую. И если есть у земли песнь, улыбка у надгробий, Есть и сердца родных сынов, те, что вдали от Родины.
|
Песнь о чужбине Будь проклята, чужбина, со всею горечью своей. Взойду на гору и с высоты такой я брошу взгляд На ветвь густую и на столь привычный камнепад, И отыщу поток прохладный, отдохну среди ветвей. Воды глоток и отдыха чуток себе найду здесь я И о лишеньях чужбины задумаюсь в который раз, Свои обиды выскажу и горечь изолью свою. Разверзни, опечаленное сердце, немые губы И подари улыбку с песнею тужливой. И даже если черная земля затянет Песнь печали и могила беззубою улыбкою зияет В краях чужих, то сердце молодое В края родные дух и тело возвращает… |
Пісня навіяна чужиною Я проклинаю чужину, з її отрутою, що має! Та підіймуся на гору, на перешкоди не звертая. Знайду я гілочку рясну та камінь, що покинули на краю. За ним побачу я струмок – у тіні розтворюсь до стану. Нап’юсь холодної води – завжди вона мене охолоджала. Та раптом злоба чужини переверне мої думки. Згадаю муки ті страшні, мою печаль безкраю. Відкрий же мені серце, покажи, що маєш теж те горе нездолане. Ти посміхнись мені, а можеш – заспівай! Земля твоя чорніє від печалі, та смерть всміхається, киває, Тому, хто має серце чисте, але загублене уже на чужині.
|
Песня о чужбине
Твое проклятье о яда, что имеешь Поднявшись взойду на вершину горы Найду холодный источник в тени расположившись Напьюсь воды, охлажусь и переведу дух, И начинаю думать, страдая о чужбине Расскажу ос корби и жалобе Открой печальное сердце и печальный угорь, Улыбнись и песню спой И если есть у земли черной и улыбкой надгробной Сердце ребенка гуляет на чужбине. |
Завдання № 13
Ο Χωρισμός
Σαν έρθ’ η βαρυχειμωνιά στον ουρανό μας μαύρη,
Δεν κλαίω το γοργό πουλί, που πάει με τα πουλιά
Ναύρη στα ξένα άλλη φωλιά
Και καλωσύνη ναύρη
Μα καλ’ιω το φτωχό δεντρί, που θ’απομένη ακόμα
Και μ’ όλα τα χιονόβροχα και μ’ όλον το βοριά
Πάντα στην ίδια τη μεριά,
Πάντα στο ίδιο χώμα.
Κι’ όταν χωρίζη δυό καρδιές η τύχη η ωργισμένη,
Δεν κλαίω εκείνη την καρδιά πού θα ξενιτευτή,
Μα καλίω και πονώ γι’αυτή
Που μοναχή θα μένη.
Разлука
Когда приходит странная, суровая зима, и небо от печали затмевает,
Не плачет даже крохотная птичка, которая когда-то в стае побывала.
Найди себе и ты пристанище вдали,
Которое добром и счастьем озаряет.
Ты, посмотри, ревут стволы, сухого дерева, что погибает.
Снежит устало, дождь зовет печально.
Но я всегда с тобою остаюсь в душе.
Как дерево на том же самом месте, неустанно.
Два сердца разлучившись разъяренно,
Иль может по случайности тревожной,
Не будет больно жить одно, что не любило.
Но я страдаю, плачу, принимая:
Что одиночеством живу и умираю.
Розставання
Години розставання тяжкі і гіркі:
Відчиняються хатини
Повільно з’являються звідти три тіні.
Прив’язаний на березі човен покірно чекає
Три тіні до нього дійти поспішають, дві з них сідають
А іншу на тихому березі на самоті лішають.
Загубилось у темряві, вітрило човна …
На березі залишилася тінь сумна – жінка покірна –
Прямуюча до хати повільно
Плачуть ті двоє що залишають рідну країну
Плаче й та, хто за одну ніч
Втратила чоловіка й дитину.
Завдання № 14
ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΜΑΥΡΑ
Μεσ ‘στης ζωής μου τον άγριο το χειμώνα
τήν καλωσύνη νά φέρετε σ' έμενα
Με δυο μαγιές σας έσεϊς μπορείτε μόνα,
Μάτια μου μαύρα, γλυκά, χαριτωμένα!
Δόστε τό φως σας στο σκοτισμένο νοϋ μου,
Δόστε τή φλόγα στα στήθη τά σβυσμένα,
Εσείς γενήτε αστέρια τ' οΰρανοϋ μου,
Μάτια μου μαύρα, γλυκά, χαριτωμένα!
Σεις φέρετέ μου την ευτυχία πίσω,
Και κάνετέ με, σαν είστε δακρυσμένα,
Να σας πιστέψω και νά σάς αγαπήσω.
Μάτια μου μαύρα, γλυκά, χαριτωμένα!
За взгляд ваш ласковый, прелестный, нежный!
В моей судьбе свирепую зиму
сменяете на радость счастья, доброту.
Глазами черными, прелестными и нежными!
Зажгите пламя в моих мрачных мыслях.
Зажгите страсть в потухшей темноте,
Ведь знаю: вы - причина звезд зажженных
средь неба темного, средь скучных дней - теней.
Ведь вы вернули чувства в жизнь мою,
И говорю я это слезными мечтами.
Я вам поверил, вас я полюбил одну,
За взгляд ваш ласковый, прелестный, нежный!
Завдання № 15
ΤΟ ΜΠΕΡΝΤΕΔΑΚΙ
Κατά Alfred de Musset
Σ’ έκείνο τό παράθυρο που είνε αντικρύ
Βλέπω ν’ άνασηκόνεται σιγά τό μπερντεδάκι.
΄Ισως θα βγη καμμιά στιγμή να πάρη αεράκι
Ή νέα μου γειτόνισσα, μιά νόστιμη μικρή.
Σάν κάποιος να 'μισάνοιξε τό παραθύρι, νά!
Θά είν' εκείνη ή πονηρή, Θέλει νά ίδή —μαντεύω—
Άν ήμαι ‘ς τό παράθυρο και τήν παραμονεύω,
Και ή φτωχή μου ή καρδιά νά πάλλη άρχινα.
Χαμένα... "Αχ τό δόντι της γιά άλλον τής πονεί
Σ’ εκείνον τό παράθυρο, την πόρτα της ανοίγει...
Κάθε ελπίδα ψεύτικη άπ’ τήν καρδιά μου άς φύγη’
Είν' ο αέρας πού φυσά καί τόν μπερντέ κουνεί.
ΝΑ ΧΑΘΗΣ!
Ψίτ, ψίτ! πού πας, κορίτσι μου, μονάχο;
Μιας νόστιμούλας ‘ τόλμησα να πω
Αντιπροχθές. — Ά! έτσι καλό νάχω,
Δέν της τό είπα με κακό σκοπό
Μ' αυτή κρατεί τα μάτια της σκυμμένα
Και: «—Να χαθής!» μοϋ λέει θυμωμένα.
‘Εράβηξα έγώ μετανοιωμένος...
Δυό μέραις έκτοτ’ έχουνε περάσει,
Μα η κατάρα ‘κείνη θάχη πιάσει·
΄Αχ! όλοι λεν πώς είμαι 'σάν χαμένος.
Пропади
Эй! Куда идешь девочка одинокая?
Привлекательной девушке отважился сказать
Позавчера. - А! Так хорошо мне будет
Я не сказал ей это с плохим намереньем
Но её глаза были опущены
« - Пропади» сказала мне разгневанно
И я ушел расстроенный.
Прошло два дня с того момента
Как будто бы проклятье на меня наслала
Ах! все говорят, что я потерянный как будто.
Завдання № 16
Α. Π. Τσέχωφ
Ο χονδρός και ο ισχνός
(1883)
Στο συδεροδρομικό σταθμό συνάντησαν δυο φίλοι. Ο ένας ήταν χονδρός και ο άλλος ήταν ισχνός. Ο χονδρός μόλις είχε το φαγιτό του στο σταθμό, και τα χείλια του ήταν λερωμένα με το λάδι και ήταν σαν βύσσινα. Αυτός μύρισε με το κρασί χέρεθ και με τα λουλούδια ποροκαλιού. Ο ισχνός μόλις είχε βγει από το βαγόνι. Είχε πολλές βαλίτσες, μπούγοι, κουτιά. Αυτός μύρισε με το χοιρομέρι και καφέ. Πίσω του ήταν ισχνή γυναίκα με το μακρό πηγούνι - ήταν η γυναίκα του και ψηλός γυμνασιόπαις με μεισοκλεισμένο μάτι - και ήταν ο γιος του.
- Πορφίριε! - φώναξε ο χονδρός όταν είδε τον ισχνό. Εσύ είσαι; Αγαπητέ μου! Σαν τα χιόνια!
- Θεέ μου! έκπληξε ο ισχνός. - Μηχάλη! Ο φίλος των παιδικόν μου χρονών! Από που εμφανίστηκες;
Οι φίλοι φίλησαν τρείς φορές και κοιταζόταν ο ένας στον άλλο με τα μάτια γεμάτα δάκρυα. Οι δυο ήταν ευχάριστα εκπλημένοι.
- Αγαπητέ μου! - άρχισε ο ισχνός μετά το φιλί. - Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό θα γίνει! Κοίτα καλά σ'εμένα! Είσαι τόσο όμορφος, όπως ήταν! Είσαι ο δανδής! Αχ, Θεέ μου! Πως είσαι; Είσαι πλούσιος; Είσαι πανδρεμένος; Είμαι παντρεμένος όπως βλέπεις. Είναι η γυναίκα μου, Λουίζα Βαντσενμπάχ, η λουθηρανή... Και αυτό είναι ο γιος μου, Ναθανάΐλ, ο μαθητής της τρίτης τάξης. - Ναθαναΐλ, και αυτό είναι ο φίλος των παιδικόν μου χρονών. Ήμασταν μαζί στο γυμνάσιο.
Ο Ναθαναΐλ σκεφτόταν για λίγο και έβγαλε το καπέλο του.
- Είμασταν μαζί στο γυμνάσιο, - συνέχιζε ο ισχνός. - Θυμάσαι πως σε πείρασαν στο γυμνάσιο; Σε πείρασαν Γειροστράτος, γιατί το δημόσιο βιβλίο έκαιγε με το σιγαρέτο. Και με πείρασαν Ευφιάλτος, γιατί συχνά μαντάνεψα... Παιδιά ήμασταν!.. Μην φοβάσαι, Ναθαναΐλ. Ελα' δω... Και αυτό είναι η γυναίκα μου Βαντσενμπάχ... Η λουθηρανή.
Ο Ναθαναΐλ σκεφτόταν για λίγο και κρύφτηκε πίσω την πλάτη του πατέρα.
- Πως είσαι, φίλε μου? - ρώτησε χονδρός. Αυτός κοίταξε στον ισχνός με ενθουσιασμό. - Που δουλεύεις;
- Δοθλεύω, αγαπητέ μου! Είμαι δημόσιος βοηθός. Και έχω βραβείο του Στανισλάφ. Ο μισθός μου δεν είναι καλός... Μα δεν πειράζει! Η γυναίκα μου δίνει μαθήματα μουσικής, και εγώ κάνω ξύλινες τσιγαροθήκες. Και έχω ένα ρούβλι για καθεμιά. Υπέροχες είναι! Και αν κάποιος παίρνει δέκα και περισσότερα, τον δίνω εκπτώσεις. Κάπως μένουμε. Δούλευα στο τμήμα, και τώρα μ' έστειλαν εδώ, και είμαι διευθυντής... Εδώ θα είμαι. Και εσύ πώς είσαι; Είσαι κάποιος μεγάλος διευθυντής του γραφείου;
- Όχι, αγαπητέ μου. Να πάριες πιο ψηλά! - είπε ο χονδρός. - Είμαι μυστικός βοηθός1. Και τώρα έχω δύο μεγάλα βραβεία.
Ο ισχνός χλόμιαζε, το προσώπό του στράβωσε με ένα άσχημο χαμόγελο, φαινόταν ότι τα μάτια του έριχναν τις σπίθες. Και αυτός και οι βαλίτσες του καμπούριασαν και ζάρωσαν. Το μακρό πηγούνι της γυναίκας έγινε ακομά πιο μακρό. Ο Ναθαναϊλ στεκόταν όρθιος και κούμβωσε τα κουμπιά της στολής του...
- Εξοχώτατε, είμαι πολύ χαιρούμενος που σας συνάντησα! Ο φίλος των παιδικόν μου χρονών! Μπορώ να πω και έτσι! Και τώρα είσαι τόσο μεγάλο άνθροπώς.
- Αφής' το! Γιατί μηλάς με τέτοιο τόνο; Είμαστε φίλοι!
- Γιατί το λέτε αυτό! Η προσοχή από την πλευρά του εξοχώτατου είναι σαν ένα ποτήρι νερού στην έρημο! Εξοχώτατε, είναι ο γιος μου, ο Ναθαναϊλ.... Η γυναίκα μου, Λουίζα Βαντσενμπάχ, η λουθηρανή.
Ο χονδρός ήθελε να πει κάτι, αλλά ο ισχνός είχε τόσο γλυκιά και οξύ στο πρόσωπο του, ότι ο χονδρός το είχε σιχαθεί αυτό. Αυτός γύρισε από τον ισχνό και τον έδωσε το χέρι του για να χαιρετήσει.
Ο ισχνός έκανε υπόκληση με όλο το κορμί του και γέλασε σαν Κινέζος. Η γυναίκα του χαμογέλασε. Ο Ναθαναϊλ έπεσε το κασκέτο του. Όλοι οι τρείς ήταν καταπλημμένοι...
Завдання № 17
ΓΙΑΤΙ;
Γιατί, αγάπη μου χρυσή,
Μέσα 'ς ιόν τόσο ερωτά μας
"Ενας τον άλλον νά μισή
Και νά ξεσχίζετ' ή καρδιά μας;
Γιατί ένω καθείς πονεί
Τον άλλον, όμως τόν εγγίζει
Μέσ' ‘ς την καρδιά, τόν τυραννεί
Κι’ ανήμερα τόν βασανίζει;
Γατί ποτέ νά μή κτυπά
Κανείς τόν αδιάφορό του,
Κι' όμως εκείνον π' άγαπά
Νά τόν σπαράζη’σάν εχθρό του;
Γιατί; Γιατί έτσ' είν' γραφτό:
Εκείνον όπου θ' άγαπήση,
Μ' όλο τό αίσθημα αυτό
Συγχρόνως και νά τόν μισήση.
΄Ερως και μίσος 'ς τήν καρδιά
Πάντα ριζόνουν πλάϊ-πλάϊ:
΄Αβελ και Κάιν, δυο παιδιά
Πού ίδια μάννα τά γεννάει!
ЧОМУ?
Чому любов моя безмежна,
Знов пробудила пристрасть в нас
Та розкриваючи серця
Почала об'єднувати нас
Чому ж це серце так болить
Коли любов його знаходить
I кожен день знущаючись
Примушує когось страждати?
Чому ніколи не пронизує
Серця байдужих до кохання
І завжди б'є того хто любить,
Як ворог - без жалю та співчуття?
Чому; Чому так створено це відчуття:
Хтось тебе пристрасно кохає
Та пристрастю все серце
Заповнити готовий,
Завжди, наче одне ціле
Прагне знаходитись з тобою!
Завдання № 18